Nehemiah Helps the Poor
1Now the men and their wives raised a great outcry against their fellow Jews. 2Some were saying, “We and our sons and daughters are numerous; in order for us to eat and stay alive, we must get grain.”
3Others were saying, “We are mortgaging our fields, our vineyards and our homes to get grain during the famine.”
4Still others were saying, “We have had to borrow money to pay the king’s tax on our fields and vineyards. 5Although we are of the same flesh and blood as our fellow Jews and though our children are as good as theirs, yet we have to subject our sons and daughters to slavery. Some of our daughters have already been enslaved, but we are powerless, because our fields and our vineyards belong to others.”
6When I heard their outcry and these charges, I was very angry. 7I pondered them in my mind and then accused the nobles and officials. I told them, “You are charging your own people interest!” So I called together a large meeting to deal with them 8and said: “As far as possible, we have bought back our fellow Jews who were sold to the Gentiles. Now you are selling your own people, only for them to be sold back to us!” They kept quiet, because they could find nothing to say.
9So I continued, “What you are doing is not right. Shouldn’t you walk in the fear of our God to avoid the reproach of our Gentile enemies? 10I and my brothers and my men are also lending the people money and grain. But let us stop charging interest! 11Give back to them immediately their fields, vineyards, olive groves and houses, and also the interest you are charging them—one percent of the money, grain, new wine and olive oil.”
12“We will give it back,” they said. “And we will not demand anything more from them. We will do as you say.”
Then I summoned the priests and made the nobles and officials take an oath to do what they had promised. 13I also shook out the folds of my robe and said, “In this way may God shake out of their house and possessions anyone who does not keep this promise. So may such a person be shaken out and emptied!”
At this the whole assembly said, “Amen,” and praised the Lord. And the people did as they had promised.
14Moreover, from the twentieth year of King Artaxerxes, when I was appointed to be their governor in the land of Judah, until his thirty-second year—twelve years—neither I nor my brothers ate the food allotted to the governor. 15But the earlier governors—those preceding me—placed a heavy burden on the people and took forty shekels5:15 That is, about 1 pound or about 460 grams of silver from them in addition to food and wine. Their assistants also lorded it over the people. But out of reverence for God I did not act like that. 16Instead, I devoted myself to the work on this wall. All my men were assembled there for the work; we5:16 Most Hebrew manuscripts; some Hebrew manuscripts, Septuagint, Vulgate and Syriac I did not acquire any land.
17Furthermore, a hundred and fifty Jews and officials ate at my table, as well as those who came to us from the surrounding nations. 18Each day one ox, six choice sheep and some poultry were prepared for me, and every ten days an abundant supply of wine of all kinds. In spite of all this, I never demanded the food allotted to the governor, because the demands were heavy on these people.
19Remember me with favor, my God, for all I have done for these people.
Gitabangan ni Nehemias ang mga Kabos
1Unya mireklamo ang ubang mga lalaki ug ang ilang mga asawa batok sa ilang mga isigka-Judio. 2Miingon sila, “Dako ang among pamilya ug nagakinahanglan kami ug pagkaon aron mabuhi.” 3Ang uban usab kanila miingon, “Naprenda na lang namo ang among mga uma, mga tamnanan sa ubas, ug ang among mga balay aron may makaon kami sa panahon sa kagutom.” 4May uban pa gayod kanila nga miingon, “Nanghulam kamig kuwarta aron ibayad sa buhis sa among mga uma ug tamnanan sa ubas. 5Bisan kami ug ang among mga anak sama nilang mga Judio, kinahanglan nga ipaulipon namo kanila ang among mga anak aron makakuwarta kami. Ang tinuod, ang uban namong mga anak nga babaye gibaligya na namo isip mga ulipon. Apan wala kamiy mahimo tungod kay ang among mga uma ug tamnanan sa ubas gipanag-iyahan na sa uban.”
6Sa dihang nadungog ko ang ilang mga reklamo nasuko ako pag-ayo. 7Gitimbang-timbang ko pag-ayo ang sitwasyon, ug unya giakusahan ko ang mga pangulo ug mga opisyal. Miingon ako kanila, “Gidaog-daog ninyo ang inyong mga katagilungsod, kay kon manghulam sila kaninyo ug kuwarta patuboan ninyo!” Unya gipatawag ko ang mga tawo alang sa usa ka panagtigom. 8Ingon ko, “Gipaningkamotan gayod nato kutob sa atong mahimo nga matubos nato ang atong mga isigka-Judio nga nagbaligya sa ilang kaugalingon isip mga ulipon ngadto sa mga langyaw. Apan karon, tungod sa inyong gihimo, napugos na usab sila sa pagbaligya sa ilang kaugalingon diha mismo kaninyo. Kanunay na lang ba nato silang tuboson?” Naghilom lang sila kay wala silay ikatubag.
9Nagpadayon ako sa pagsulti, “Dili maayo ang inyong gihimo. Angay unta nga magkinabuhi kamo nga may kahadlok sa Dios aron dili kita tamayon sa ubang mga nasod nga atong kaaway. 10Ako mismo ug ang akong mga paryente ug mga sakop nagpahulam ug kuwarta ug trigo sa mga katagilungsod nato nga nagkinahanglan. Apan dili na nato sila pabayron sa ilang mga utang!5:10 dili na nato sila pabayron sa ilang mga utang: o, dili na nato patuboan ang ilang mga utang. 11Karon mismo ibalik ninyo ang mga uma, mga tamnanan sa ubas, mga tamnanan sa olibo, ug ang mga balay ngadto sa mga nakautang kaninyo. Ibalik usab ninyo ang tubo sa gipahulam ninyo nga kuwarta, trigo, bino, ug lana.” 12Mitubag sila, “Ibalik namo kadtong tanan kanila. Dili na namo sila paninglan. Tumanon namo ang imong giingon.”
Unya gipatawag ko ang mga pari ug gipapanumpa sa ilang atubangan ang mga pangulo ug mga opisyal nga tumanon nila ang ilang gisaad. 13Gitangtang ug giyagyag ko ang bugkos5:13 bugkos: Ang mga bisti sa una walay bulsa, busa ang gihimo nila nga bulsa mao ang bugkos sa ilang hawak. Ang paghubad niini nagasimbolo sa pagkawala sa tanan. sa akong hawak ug miingon, “Hinaut nga ingon niini ang himuon sa Dios sa inyong balay ug kabtangan kon dili ninyo tumanon ang inyong gisaad. Hinaut nga kuhaon niya kining tanan kaninyo.”
Ang tanang mga tawo didto mitubag, “Hinaut pa!” Ug gidayeg nila ang Ginoo. Ug gituman sa mga pangulo ug mga opisyal ang ilang gisaad.
Ang Pagkamanggihatagon ni Nehemias
14Sulod sa 12 ka tuig nga nagserbisyo ako ingon nga gobernador sa Juda, gikan sa ika-20 nga tuig hangtod sa ika-32 nga tuig sa paghari ni Artaxerxes, wala gayod ako ug ang akong mga paryente magdawat sa pagkaon nga rasyon alang sa gobernador. 15Apan ang mga gobernador nga nahauna kanako nahimong palas-anon sa mga tawo, tungod kay nangayo gayod sila sa ilang adlaw-adlaw nga pagkaon ug bino, wala pay labot sa 40 ka buok nga pilak. Apil ang ilang mga opisyal nagaabuso sa mga tawo. Apan wala ko gayod kadto himoa tungod sa akong pagtahod sa Dios. 16Hinuon, gihimo ko ang tanan aron mapatindog pag-usab ang paril sa tabang sa akong mga tawo. Ug wala gayod ako5:16 ako: Mao kini sa Syriac, sa Septuagint, ug sa ubang mga kopya sa Hebreo. Sa kadaghanan nga mga kopya sa Hebreo, kami. moangkon ug yuta. 17Akoy nagpakaon sa 150 ka mga Judio nga mga opisyal, wala pay labot ang mga bisita gikan sa palibot nga mga nasod. 18Adlaw-adlaw nagapaihaw akog usa ka baka, unom ka tambok nga mga karnero, ug daghang manok. Ug matag napulo ka adlaw nagapagawas ako ug nagkalain-laing klase sa bino. Bisan pa niini nga mga galastohan wala gayod ako modawat sa pagkaon nga gigahin alang sa gobernador tungod kay nahibaloan ko nga gibug-atan na ang mga tawo.
19Nagaampo ako, “O Dios ko! Hinaut nga panalanginan mo ako sa tanan nga akong gihimo alang niini nga katawhan.”
