Nehemiah’s Final Reforms
1On that day the Book of Moses was read aloud in the hearing of the people and there it was found written that no Ammonite or Moabite should ever be admitted into the assembly of God, 2because they had not met the Israelites with food and water but had hired Balaam to call a curse down on them. (Our God, however, turned the curse into a blessing.) 3When the people heard this law, they excluded from Israel all who were of foreign descent.
4Before this, Eliashib the priest had been put in charge of the storerooms of the house of our God. He was closely associated with Tobiah, 5and he had provided him with a large room formerly used to store the grain offerings and incense and temple articles, and also the tithes of grain, new wine and olive oil prescribed for the Levites, musicians and gatekeepers, as well as the contributions for the priests.
6But while all this was going on, I was not in Jerusalem, for in the thirty-second year of Artaxerxes king of Babylon I had returned to the king. Some time later I asked his permission 7and came back to Jerusalem. Here I learned about the evil thing Eliashib had done in providing Tobiah a room in the courts of the house of God. 8I was greatly displeased and threw all Tobiah’s household goods out of the room. 9I gave orders to purify the rooms, and then I put back into them the equipment of the house of God, with the grain offerings and the incense.
10I also learned that the portions assigned to the Levites had not been given to them, and that all the Levites and musicians responsible for the service had gone back to their own fields. 11So I rebuked the officials and asked them, “Why is the house of God neglected?” Then I called them together and stationed them at their posts.
12All Judah brought the tithes of grain, new wine and olive oil into the storerooms. 13I put Shelemiah the priest, Zadok the scribe, and a Levite named Pedaiah in charge of the storerooms and made Hanan son of Zakkur, the son of Mattaniah, their assistant, because they were considered trustworthy. They were made responsible for distributing the supplies to their fellow Levites.
14Remember me for this, my God, and do not blot out what I have so faithfully done for the house of my God and its services.
15In those days I saw people in Judah treading winepresses on the Sabbath and bringing in grain and loading it on donkeys, together with wine, grapes, figs and all other kinds of loads. And they were bringing all this into Jerusalem on the Sabbath. Therefore I warned them against selling food on that day. 16People from Tyre who lived in Jerusalem were bringing in fish and all kinds of merchandise and selling them in Jerusalem on the Sabbath to the people of Judah. 17I rebuked the nobles of Judah and said to them, “What is this wicked thing you are doing—desecrating the Sabbath day? 18Didn’t your ancestors do the same things, so that our God brought all this calamity on us and on this city? Now you are stirring up more wrath against Israel by desecrating the Sabbath.”
19When evening shadows fell on the gates of Jerusalem before the Sabbath, I ordered the doors to be shut and not opened until the Sabbath was over. I stationed some of my own men at the gates so that no load could be brought in on the Sabbath day. 20Once or twice the merchants and sellers of all kinds of goods spent the night outside Jerusalem. 21But I warned them and said, “Why do you spend the night by the wall? If you do this again, I will arrest you.” From that time on they no longer came on the Sabbath. 22Then I commanded the Levites to purify themselves and go and guard the gates in order to keep the Sabbath day holy.
Remember me for this also, my God, and show mercy to me according to your great love.
23Moreover, in those days I saw men of Judah who had married women from Ashdod, Ammon and Moab. 24Half of their children spoke the language of Ashdod or the language of one of the other peoples, and did not know how to speak the language of Judah. 25I rebuked them and called curses down on them. I beat some of the men and pulled out their hair. I made them take an oath in God’s name and said: “You are not to give your daughters in marriage to their sons, nor are you to take their daughters in marriage for your sons or for yourselves. 26Was it not because of marriages like these that Solomon king of Israel sinned? Among the many nations there was no king like him. He was loved by his God, and God made him king over all Israel, but even he was led into sin by foreign women. 27Must we hear now that you too are doing all this terrible wickedness and are being unfaithful to our God by marrying foreign women?”
28One of the sons of Joiada son of Eliashib the high priest was son-in-law to Sanballat the Horonite. And I drove him away from me.
29Remember them, my God, because they defiled the priestly office and the covenant of the priesthood and of the Levites.
30So I purified the priests and the Levites of everything foreign, and assigned them duties, each to his own task. 31I also made provision for contributions of wood at designated times, and for the firstfruits.
Remember me with favor, my God.
Ang mga Kabag-ohan nga Gihimo ni Nehemias
1Sa dihang gibasa ang Libro ni Moises niadtong adlawa, nakita nila nga wala gayod itugot nga moipon ang mga Amonihanon o Moabihanon sa katilingban sa Dios, 2kay wala nila hatagi ug pagkaon ug ilimnon ang mga Israelinhon sa paggawas nila gikan sa Ehipto. Gisuholan hinuon nila si Balaam nga tunglohon ang mga Israelinhon. Apan kadto nga tunglo gihimo sa Dios nga panalangin. 3Sa dihang nadungog sa mga tawo kadto nga kasugoan, wala na nila ipatipon kanila ang mga dili tinuod nga mga Israelinhon.
4Sa wala pa kadto mahitabo, si Eliashib nga pari, nga tigdumala sa mga bodega sa templo sa among Dios ug paryente ni Tobia, 5mitugot kang Tobia sa paggamit sa dakong kuwarto sa templo. Kining kuwartoha gigamit kaniadto nga bodega alang sa mga halad sa pagpasidungog, insenso, mga kagamitan sa templo, mga halad alang sa mga pari, mga ikapulo sa mga trigo, bino ug lana, nga sumala sa Kasugoan alang sa mga Levita, sa mga mag-aawit, ug sa mga guwardya sa mga pultahan sa templo. 6Wala ako didto sa Jerusalem sa dihang nahitabo kini, tungod kay sa ika-32 nga tuig sa paghari ni Artaxerxes sa Babilonia, miadto ako kaniya. Wala madugay nananghid ako ug gitugotan ra usab niya ako 7nga mobalik sa Jerusalem. Sa akong pag-abot, nahibaloan ko ang daotang gihimo ni Eliashib nga mao ang pagpapuyo kang Tobia sa kuwarto nga anaa sa tugkaran sa templo sa Dios. 8Sa akong labihang kasuko, gipanglabay ko sa gawas ang tanang kagamitan ni Tobia. 9Unya nagmando ako nga hinloan ang kuwarto, ug pagkahuman gipabalik ko didto ang mga kagamitan sa templo apil ang mga halad nga pagkaon ug ang insenso.
10Nahibaloan ko usab nga ang mga Levita wala na mahatagi sa bahin nga alang kanila, busa sila ug ang mga mag-aawit nga gitugyanan sa buluhaton sa templo namauli aron sa pagpanguma. 11Busa gibadlong ko ang mga opisyal ug giingnan, “Nganong gipasagdan ninyo ang templo sa Dios?” Gitigom ko dayon ang mga Levita ug ang mga mag-aawit ug gipabalik sa ilang mga buluhaton sa templo. 12Ug ang tanang katawhan sa Juda nagdala sa ikapulo sa ilang mga trigo, bino, ug lana didto sa mga bodega. 13Ang gipadumala ko sa mga bodega mao sila si Shelemia nga pari, si Zadok nga magtutudlo sa Kasugoan, ug si Pedaya nga usa ka Levita. Gipatabang ko usab kanila si Hanan nga anak ni Zacur ug apo ni Matania. Sila ang akong gipili tungod kay kasaligan sila. Gitugyan ko usab kanila ang pagpanghatag sa mga bahin sa ilang isigka-magbubuhat sa templo.
14Unya nagaampo ako, “O Dios ko, hinumdomi ug ayaw gayod kalimti ang gipanghimo ko alang sa imong templo ug sa mga buluhaton niini.”
15Niadtong higayona, may nakita akong mga taga-Juda nga nagapuga ug ubas sa Adlaw nga Igpapahulay. Ang uban kanila nagkarga ug mga trigo, bino, ubas, igos, ug uban pang mga butang, diha sa ilang mga asno aron dad-on sa Jerusalem ug ibaligya. Busa gipahimangnoan ko sila nga dili sila magbaligya sa ilang mga produkto sa Adlaw nga Igpapahulay. 16Aduna usab mga taga-Tyre nga nagpuyo sa Jerusalem nga nagdalag mga isda ug uban pang mga baligya, ug gibaligya nila kini sa mga taga-Juda nga didto sa Jerusalem nianang Adlaw nga Igpapahulay. 17Busa gibadlong ko ang mga pangulo sa Juda ug giingnan, “Unsa man kining daotan ninyong ginahimo? Wala ninyo gipakabalaan ang Adlaw nga Igpapahulay! 18Dili ba mao man kini ang gihimo sa inyong mga katigulangan, mao nga kita ug kining siyudad gisilotan sa atong Dios? Karon, gipasuko pa gayod ninyo ang Dios sa inyong ginahimo, kay wala ninyo gipakabalaan ang Adlaw nga Igpapahulay.”
19Busa nagmando ako nga sirad-an ang pultahan sa siyudad matag Biyernes13:19 Biyernes: sa Hebreo, dili pa ang Adlaw nga Igpapahulay. sa hapon,13:19 hapon sa nagasalop na ang adlaw. ug dili kini ablihan hangtod dili mahuman ang Adlaw nga Igpapahulay. Gipabantayan ko sa akong mga tawo ang mga pultahan aron walay bisan unsa nga kargamento nga makasulod sa siyudad sa Adlaw nga Igpapahulay. 20Usahay, ang mga negosyante mangatulog sa gawas sa Jerusalem kong Biyernes sa gabii. 21Apan gipasidan-an ko sila. Miingon ako, “Nganong nia kamo nangatulog duol sa paril sa siyudad? Kon usbon pa ninyo kini makatilaw gayod kamo kanako!” Busa sukad niadto wala na sila moanhi sa Adlaw nga Igpapahulay. 22Unya gimandoan ko ang mga Levita nga maghinlo sa ilang kaugalingon ug magbantay sa mga pultahan aron pakabalaanon sa mga tawo ang Adlaw nga Igpapahulay.
Unya nagaampo ako, “O Dios ko, hinumdomi kining akong gihimo, ug kaloy-i ako sumala sa imong dakong gugma.”
23Niadtong panahona usab, nakita ko nga may mga taga-Juda nga nangasawa ug mga babaye nga taga-Ashdod, taga-Ammon, ug taga-Moab. 24Katunga sa ilang mga anak nagasulti sa pinulongan sa Ashdod o sa pinulongan sa ubang dapit, apan dili sila makasulti sa pinulongan sa Juda. 25Busa gikasab-an ug gitunglo ko kining mga taga-Juda. Gibunalan ko ang uban kanila ug gibira ang ilang mga buhok. Gipapanumpa ko sila sa ngalan sa Dios nga sila ug ang ilang mga anak dili na gayod mangasawa o mamana sa mga dili Israelinhon. 26Unya miingon ako kanila, “Dili ba mao man kini ang hinungdan sa pagpakasala ni Solomon nga hari sa Israel? Walay hari sa bisan unsa nga nasod nga sama kaniya. Gimahal siya sa iyang Dios, ug gihimo siya sa Dios nga hari sa tibuok Israel. Apan luyo niini, nagpakasala siya tungod sa iyang mga asawa nga mga dili Israelinhon. 27Pasagdan lang ba namo kining kadaotan ug pagluib ninyo sa atong Dios pinaagi sa pagpangasawa sa dili Israelinhon?”
28Si Joyada nga anak sa pangulong pari nga si Eliashib may anak nga nakapangasawa sa anak ni Sanbalat nga taga-Horon, busa gipapahawa ko siya.
29Unya nagaampo ako, “O Dios ko, ayaw kalimti nga gipasipalahan nila ang ilang pagkapari ug ang ilang panaad ingon nga mga pari ug mga Levita.”
30Busa gisiguro ko nga ang katawhan mahinloan na sa bisan unsang impluwensya sa mga langyaw. Ug gipahimutang ko ang mga pari ug ang mga Levita sa tagsa-tagsa nila ka buluhaton. 31Gisiguro ko usab nga ang mga sugnod nga gamiton sa paghalad madala sa husto nga panahon, apil na ang mga unang abot.
Unya nagaampo ako, “O Dios ko, hinumdomi ako ug panalangini.”
