Repent or Perish
1Now there were some present at that time who told Jesus about the Galileans whose blood Pilate had mixed with their sacrifices. 2Jesus answered, “Do you think that these Galileans were worse sinners than all the other Galileans because they suffered this way? 3I tell you, no! But unless you repent, you too will all perish. 4Or those eighteen who died when the tower in Siloam fell on them—do you think they were more guilty than all the others living in Jerusalem? 5I tell you, no! But unless you repent, you too will all perish.”
6Then he told this parable: “A man had a fig tree growing in his vineyard, and he went to look for fruit on it but did not find any. 7So he said to the man who took care of the vineyard, ‘For three years now I’ve been coming to look for fruit on this fig tree and haven’t found any. Cut it down! Why should it use up the soil?’
8“ ‘Sir,’ the man replied, ‘leave it alone for one more year, and I’ll dig around it and fertilize it. 9If it bears fruit next year, fine! If not, then cut it down.’ ”
Jesus Heals a Crippled Woman on the Sabbath
10On a Sabbath Jesus was teaching in one of the synagogues, 11and a woman was there who had been crippled by a spirit for eighteen years. She was bent over and could not straighten up at all. 12When Jesus saw her, he called her forward and said to her, “Woman, you are set free from your infirmity.” 13Then he put his hands on her, and immediately she straightened up and praised God.
14Indignant because Jesus had healed on the Sabbath, the synagogue leader said to the people, “There are six days for work. So come and be healed on those days, not on the Sabbath.”
15The Lord answered him, “You hypocrites! Doesn’t each of you on the Sabbath untie your ox or donkey from the stall and lead it out to give it water? 16Then should not this woman, a daughter of Abraham, whom Satan has kept bound for eighteen long years, be set free on the Sabbath day from what bound her?”
17When he said this, all his opponents were humiliated, but the people were delighted with all the wonderful things he was doing.
The Parables of the Mustard Seed and the Yeast
18Then Jesus asked, “What is the kingdom of God like? What shall I compare it to? 19It is like a mustard seed, which a man took and planted in his garden. It grew and became a tree, and the birds perched in its branches.”
20Again he asked, “What shall I compare the kingdom of God to? 21It is like yeast that a woman took and mixed into about sixty pounds13:21 Or about 27 kilograms of flour until it worked all through the dough.”
The Narrow Door
22Then Jesus went through the towns and villages, teaching as he made his way to Jerusalem. 23Someone asked him, “Lord, are only a few people going to be saved?”
He said to them, 24“Make every effort to enter through the narrow door, because many, I tell you, will try to enter and will not be able to. 25Once the owner of the house gets up and closes the door, you will stand outside knocking and pleading, ‘Sir, open the door for us.’
“But he will answer, ‘I don’t know you or where you come from.’
26“Then you will say, ‘We ate and drank with you, and you taught in our streets.’
27“But he will reply, ‘I don’t know you or where you come from. Away from me, all you evildoers!’
28“There will be weeping there, and gnashing of teeth, when you see Abraham, Isaac and Jacob and all the prophets in the kingdom of God, but you yourselves thrown out. 29People will come from east and west and north and south, and will take their places at the feast in the kingdom of God. 30Indeed there are those who are last who will be first, and first who will be last.”
Jesus’ Sorrow for Jerusalem
31At that time some Pharisees came to Jesus and said to him, “Leave this place and go somewhere else. Herod wants to kill you.”
32He replied, “Go tell that fox, ‘I will keep on driving out demons and healing people today and tomorrow, and on the third day I will reach my goal.’ 33In any case, I must press on today and tomorrow and the next day—for surely no prophet can die outside Jerusalem!
34“Jerusalem, Jerusalem, you who kill the prophets and stone those sent to you, how often I have longed to gather your children together, as a hen gathers her chicks under her wings, and you were not willing. 35Look, your house is left to you desolate. I tell you, you will not see me again until you say, ‘Blessed is he who comes in the name of the Lord.’13:35 Psalm 118:26”
توبه يا هلاكت
1در همين وقت به عيسی اطلاع دادند كه پيلاطوس، عده‌ای از زائران جليلی را در اورشليم به هنگام تقديم قربانی در خانهٔ خدا، قتل عام كرده است.
2عيسی با شنيدن اين خبر فرمود: «آيا تصور می‌كنيد اين عده، از ساير مردم جليل گناهكارتر بودند، كه اين گونه رنج ديدند و كشته شدند؟ 3به هيچ وجه! شما نيز اگر از راههای بد خويش باز نگرديد و به سوی خدا بازگشت ننماييد، مانند ايشان هلاک خواهيد شد! 4يا آن هجده نفری كه برج ”سلوام“ بر روی ايشان فرو ريخت و كشته شدند، آيا از همه ساكنان اورشليم، گناهكارتر بودند؟ 5هرگز! شما نيز اگر توبه نكنيد، همگی هلاک خواهيد شد!»
عبرت از درخت انجير
6سپس اين داستان را بيان فرمود: «شخصی در باغ خود، درخت انجيری كاشته بود. اما هر بار كه به آن سر می‌زد، می‌ديد كه ميوه‌ای نياورده است. 7سرانجام صبرش به پايان رسيد و به باغبان خود گفت: اين درخت را ببر، چون سه سال تمام انتظار كشيده‌ام و هنوز يک دانه انجير هم نداده است! نگه داشتنش چه فايده‌ای دارد؟ زمين را نيز بيهوده اشغال كرده است!
8«باغبان جواب داد: باز هم به آن فرصت بدهيد! بگذاريد يک سال ديگر هم بماند تا از آن به خوبی مواظبت كنم و كود زياد به آن بدهم. 9اگر سال آينده ميوه داد كه چه بهتر؛ اما اگر نداد، آنگاه آن را خواهم بريد.»
شفای بيمار در روز شنبه
10يک روز شنبه، عيسی در عبادتگاه كلام خدا را تعليم می‌داد. 11در آنجا زنی حضور داشت كه مدت هجده سال، روحی پليد او را عليل ساخته بود به طوری که پشتش خميده شده، به هيچ وجه نمی‌توانست راست بايستد.
12وقتی عيسی او را ديد، به او فرمود: «ای زن، تو از اين مرض شفا يافته‌ای!» 13در همان حال كه اين را می‌گفت، دستهای خود را بر او گذاشت. بلافاصله آن زن شفا يافت و راست ايستاد و شروع به ستايش خداوند نمود!
14اما سرپرست عبادتگاه غضبناک شد، چون عيسی آن زن را روز شنبه شفا داده بود. پس با خشم به حضار گفت: «در هفته شش روز بايد كار كرد. در اين شش روز بياييد و شفا بگيريد، اما نه در روز شنبه.»
15اما عيسای خداوند در جواب او فرمود: «ای رياكار! مگر تو خود روز شنبه كار نمی‌كنی؟ مگر روز شنبه، گاو يا الاغت را از آخور باز نمی‌كنی تا برای آب دادن بيرون ببری؟ 16پس حال چرا از من ايراد می‌گيری كه در روز شنبه، اين زن را رهايی دادم، زنی كه همچون ما از نسل ابراهيم است، و هجده سال در چنگ شيطان اسير بود؟»
17با شنيدن اين سخن، دشمنان او همه شرمگين شدند، اما مردم از معجزات او غرق شادی گشتند.
مثال درباره ملكوت خدا
18آنگاه عيسی درباره ملكوت خدا مثالی آورد و فرمود: «ملكوت خدا به چه می‌ماند؟ آن را به چه تشبيه كنم؟ 19مانند دانهٔ كوچک خردل است كه در باغی كاشته می‌شود و پس از مدتی تبديل به چنان بوته بزرگی می‌شود كه پرندگان در ميان شاخه‌هايش آشيانه می‌كنند.»
مثال خميرمايه
20باز گفت: «ملکوت خدا را به چه تشبیه کنم؟ 21مانند خمير مايه‌ای است كه هنگام تهيه خمير با آرد مخلوط می‌شود و كم‌كم اثر آن نمايان می‌گردد.»
تا فرصت باقی است بايد به سوی خدا بازگشت نمود
22عيسی بر سر راه خود به اورشليم، به شهرها و دهات مختلف می‌رفت و كلام خدا را به مردم تعليم می‌داد.
23روزی، شخصی از او پرسيد: «خداوندا، آيا تعداد نجات يافتگان كم خواهد بود؟»
عيسی فرمود: 24«درِ آسمان تنگ است. پس بكوشيد تا داخل شويد، زيرا يقين بدانيد كه بسياری تلاش خواهند كرد كه داخل گردند، اما نخواهند توانست. 25زمانی خواهد رسيد كه صاحب خانه در را خواهد بست. آنگاه شما بيرون ايستاده، در خواهيد زد و التماس خواهيد كرد كه: خداوندا، خداوندا، در را به روی ما باز كن! اما او جواب خواهد داد كه: من شما را نمی‌شناسم!
26«شما خواهيد گفت: ما با تو غذا خورديم! تو در كوچه‌های شهر ما تعليم دادی! چگونه ما را نمی‌شناسی؟
27«اما او باز خواهد گفت: من به هيچ وجه شما را نمی‌شناسم! ای بدكاران از اينجا دور شويد!
28«آنگاه وقتی ببينيد كه ابراهيم و اسحاق و يعقوب و همه انبیا در ملكوت خدا هستند و خودتان بيرون مانده‌ايد، از شدت ناراحتی خواهيد گريست و لبهايتان را خواهيد گزيد. 29مردم از تمام نقاط جهان آمده، در ضيافت ملكوت خدا شركت خواهند كرد، اما شما محروم خواهيد ماند. 30بلی، يقين بدانيد آنانی كه اكنون خوار و حقير شمرده می‌شوند، در آن زمان بسيار سرافراز خواهند گرديد و آنانی كه حالا مورد احترام و تمجيد هستند، در آن زمان، حقير و ناچيز به حساب خواهند آمد.»
سوگواری برای اورشليم
31همان موقع چند نفر از فريسی‌ها آمدند و به او گفتند: «اگر می‌خواهی زنده بمانی، هر چه زودتر از جليل برو، چون هيروديس پادشاه قصد دارد تو را بكشد!»
32عيسی جواب داد: «برويد و به آن روباه بگوييد كه من امروز و فردا، ارواح پليد را بيرون می‌كنم و بيماران را شفا می‌بخشم و روز سوم، خدمتم را به پايان خواهم رساند. 33بلی، امروز و فردا و پس فردا، بايد به راه خود ادامه دهم، چون محال است كه نبی خدا در جای ديگری به غیر از اورشليم كشته شود!
34«ای اورشليم، ای اورشليم، ای شهری كه كشتارگاه انبیا می‌باشی! ای شهری كه انبيايی را كه خدا به سويت فرستاد، سنگسار كردی! چند بار خواستم فرزندانت را دور هم جمع كنم، همانطور كه مرغ جوجه‌هايش را زير پروبالش می‌گيرد، اما نخواستی. 35پس اكنون خانه‌ات ويران خواهد ماند و ديگر هرگز مرا نخواهی ديد تا زمانی كه بگويی: مبارک باد قدم كسی كه به نام خداوند می‌آيد.»
