Redeeming What Is the Lord’s
1The Lord said to Moses, 2“Speak to the Israelites and say to them: ‘If anyone makes a special vow to dedicate a person to the Lord by giving the equivalent value, 3set the value of a male between the ages of twenty and sixty at fifty shekels27:3 That is, about 1 1/4 pounds or about 575 grams; also in verse 16 of silver, according to the sanctuary shekel27:3 That is, about 2/5 ounce or about 12 grams; also in verse 25; 4for a female, set her value at thirty shekels27:4 That is, about 12 ounces or about 345 grams; 5for a person between the ages of five and twenty, set the value of a male at twenty shekels27:5 That is, about 8 ounces or about 230 grams and of a female at ten shekels27:5 That is, about 4 ounces or about 115 grams; also in verse 7; 6for a person between one month and five years, set the value of a male at five shekels27:6 That is, about 2 ounces or about 58 grams of silver and that of a female at three shekels27:6 That is, about 1 1/4 ounces or about 35 grams of silver; 7for a person sixty years old or more, set the value of a male at fifteen shekels27:7 That is, about 6 ounces or about 175 grams and of a female at ten shekels. 8If anyone making the vow is too poor to pay the specified amount, the person being dedicated is to be presented to the priest, who will set the value according to what the one making the vow can afford.
9“ ‘If what they vowed is an animal that is acceptable as an offering to the Lord, such an animal given to the Lord becomes holy. 10They must not exchange it or substitute a good one for a bad one, or a bad one for a good one; if they should substitute one animal for another, both it and the substitute become holy. 11If what they vowed is a ceremonially unclean animal—one that is not acceptable as an offering to the Lord—the animal must be presented to the priest, 12who will judge its quality as good or bad. Whatever value the priest then sets, that is what it will be. 13If the owner wishes to redeem the animal, a fifth must be added to its value.
14“ ‘If anyone dedicates their house as something holy to the Lord, the priest will judge its quality as good or bad. Whatever value the priest then sets, so it will remain. 15If the one who dedicates their house wishes to redeem it, they must add a fifth to its value, and the house will again become theirs.
16“ ‘If anyone dedicates to the Lord part of their family land, its value is to be set according to the amount of seed required for it—fifty shekels of silver to a homer27:16 That is, probably about 300 pounds or about 135 kilograms of barley seed. 17If they dedicate a field during the Year of Jubilee, the value that has been set remains. 18But if they dedicate a field after the Jubilee, the priest will determine the value according to the number of years that remain until the next Year of Jubilee, and its set value will be reduced. 19If the one who dedicates the field wishes to redeem it, they must add a fifth to its value, and the field will again become theirs. 20If, however, they do not redeem the field, or if they have sold it to someone else, it can never be redeemed. 21When the field is released in the Jubilee, it will become holy, like a field devoted to the Lord; it will become priestly property.
22“ ‘If anyone dedicates to the Lord a field they have bought, which is not part of their family land, 23the priest will determine its value up to the Year of Jubilee, and the owner must pay its value on that day as something holy to the Lord. 24In the Year of Jubilee the field will revert to the person from whom it was bought, the one whose land it was. 25Every value is to be set according to the sanctuary shekel, twenty gerahs to the shekel.
26“ ‘No one, however, may dedicate the firstborn of an animal, since the firstborn already belongs to the Lord; whether an ox27:26 The Hebrew word can refer to either male or female. or a sheep, it is the Lord’s. 27If it is one of the unclean animals, it may be bought back at its set value, adding a fifth of the value to it. If it is not redeemed, it is to be sold at its set value.
28“ ‘But nothing that a person owns and devotes27:28 The Hebrew term refers to the irrevocable giving over of things or persons to the Lord. to the Lord—whether a human being or an animal or family land—may be sold or redeemed; everything so devoted is most holy to the Lord.
29“ ‘No person devoted to destruction27:29 The Hebrew term refers to the irrevocable giving over of things or persons to the Lord, often by totally destroying them. may be ransomed; they are to be put to death.
30“ ‘A tithe of everything from the land, whether grain from the soil or fruit from the trees, belongs to the Lord; it is holy to the Lord. 31Whoever would redeem any of their tithe must add a fifth of the value to it. 32Every tithe of the herd and flock—every tenth animal that passes under the shepherd’s rod—will be holy to the Lord. 33No one may pick out the good from the bad or make any substitution. If anyone does make a substitution, both the animal and its substitute become holy and cannot be redeemed.’ ”
34These are the commands the Lord gave Moses at Mount Sinai for the Israelites.
قوانين مربوط به موقوفات
1-2خداوند اين مقررات را توسط موسی به قوم اسرائيل داد: هرگاه شخصی به موجب نذری به خداوند وقف شود، می‌تواند مبلغ معينی بپردازد و خود را از وقف آزاد سازد. 3مردی كه سنش بين بيست تا شصت سال باشد، پنجاه مثقال نقره بپردازد. 4زنی كه سنش بين بيست تا شصت سال باشد سی مثقال نقره، 5پسران پنج تا بيست ساله، بيست مثقال نقره و دختران پنج تا بيست ساله، ده مثقال نقره بپردازند. 6برای پسر يک ماهه تا پنج ساله، پنج مثقال نقره و برای دختر يک ماهه تا پنج ساله، سه مثقال نقره پرداخت شود. 7مرد از شصت سال به بالا، پانزده مثقال نقره و زن از شصت سال به بالا، ده مثقال نقره بپردازد. 8ولی اگر كسی فقيرتر از آن باشد كه بتواند اين مبلغ را بپردازد، نزد كاهن آورده شود و كاهن مبلغی را تعيين كند كه او قادر به پرداخت آن باشد.
9-10اگر كسی حيوانی كه مورد قبول خداوند است نذر كند بايد همان حيوان را تقديم نمايد زيرا اين نذر مقدس است و نمی‌توان آن را عوض كرد. نذركننده تصميم خود را دربارهٔ چيزی كه برای خداوند نذر كرده است تغيير ندهد و خوب را با بد يا بد را با خوب عوض نكند. اگر چنين كند، اولی و دومی، هر دو از آن خداوند خواهند بود. 11-12ولی اگر حيوانی كه برای خداوند نذر شده آن نوع حيوانی نيست كه برای قربانی مجاز می‌باشد، صاحبش آن را نزد كاهن بياورد تا قيمتش را تعيين كند و او بايد آن مبلغ را بپردازد. 13اگر حيوان از نوعی است كه می‌توان آن را به عنوان قربانی تقديم نمود ولی صاحبش می‌خواهد آن را بازخريد نمايد، در آن صورت علاوه بر قيمتی كه كاهن تعيين می‌كند، بايد يک پنجم قيمت آن را نيز اضافه بپردازد.
14-15اگر كسی خانهٔ خود را وقف خداوند كند ولی بعد بخواهد آن را بازخريد نمايد، كاهن بايد قيمت خانه را تعيين كند و نذركننده، اين مبلغ را به اضافه يک پنجم بپردازد. آنگاه خانه دوباره از آن خودش خواهد بود.
16اگر كسی قسمتی از زمين خود را وقف خداوند كند، ارزش آن به تناسب مقدار بذری كه در آن می‌توان كاشت تعيين شود. قطعه زمينی كه صد كيلو جو در آن پاشيده شود، پنجاه مثقال نقره ارزش دارد. 17اگر شخصی در سال يوبيل مزرعهٔ خود را وقف خداوند كند، در آن صورت قيمت زمين برابر با قيمت محصول پنجاه سالهٔ آن خواهد بود. 18ولی اگر بعد از سال يوبيل باشد، آنگاه كاهن قيمت زمين را به تناسب تعداد سالهايی كه به سال يوبيل بعدی باقی مانده است، تعيين خواهد كرد. 19اگر آن شخص تصميم بگيرد آن مزرعه را بازخريد نمايد، بايستی علاوه بر قيمتی كه كاهن تعيين می‌نمايد يک پنجم هم اضافه بپردازد و مزرعه دوباره مال خودش خواهد شد. 20ولی اگر مزرعه را بدون اينكه بازخريد نموده باشد، به ديگری بفروشد، ديگر هرگز حق بازخريد آن را نخواهد داشت. 21وقتی كه در سال يوبيل آن زمين آزاد شود، به عنوان موقوفه متعلق به خداوند خواهد بود و بايد به كاهنان داده شود.
22اگر كسی مزرعه‌ای را كه خريده است، وقف خداوند كند ولی آن مزرعه قسمتی از ملک خانوادگی او نباشد، 23كاهن بايد ارزش آن را به تناسب مقدار سالهايی كه تا سال يوبيل مانده، تعيين كند، و او هم بايد همان روز مبلغ تعيين شده را بپردازد. اين مبلغ به خداوند تعلق دارد. 24در سال يوبيل مزرعه به صاحب اصلی آن كه از او خريداری شده، باز پس داده شود. 25تمام قيمت‌گذاری‌ها بايد مطابق قيمت تعيين شده باشد.
26اولين نوزاد هر حيوانی متعلق به خداوند است، پس كسی نمی‌تواند آن را برای خداوند نذر كند. اولين نوزاد حيوان حلال گوشت را می‌توان به خداوند تقديم كرد. 27اما نوزاد حيوان حرام گوشت را كه نمی‌توان برای خداوند قربانی كرد، می‌توان با پرداخت قيمتی كه كاهن برای آن تعيين می‌كند به اضافهٔ يک پنجم، بازخريد نمود. اگر صاحبش نخواهد آن را بازخريد كند، كاهن می‌تواند آن را به شخص ديگری بفروشد.
28اما چيزی كه تماماً وقف خداوند شده باشد27:28 «تقديس» يعنی جدا کردن، اختصاص دادن و مقدس ساختن.، چه انسان، چه حيوان و چه مزرعهٔ خانوادگی، هرگز فروخته يا بازخريد نشود چون برای خداوند بسيار مقدس است. 29كسی كه در دادگاه به مرگ محكوم شده باشد نمی‌تواند جان خود را بازخريد نمايد، بلكه بايد حتماً كشته شود.
30ده يک محصول زمين، چه از غله و چه از ميوه، از آن خداوند است و مقدس می‌باشد. 31اگر كسی بخواهد اين ميوه يا غله را بازخريد نمايد، بايد يک پنجم به قيمت اصلی آن اضافه كند.
32ده يک گله و رمه از آن خداوند است. وقتی حيوانات شمرده می‌شوند، هر دهمين حيوان متعلق به خداوند است. 33صاحب گله نبايد حيوانات را طوری قرار دهد كه حيوانات بد برای خداوند جدا شوند و نبايد جای حيوان خوب را با بد عوض كند. اگر چنين كند، هر دو حيوان متعلق به خداوند خواهند بود و ديگر هرگز حق بازخريد آنها را نخواهد داشت.
34اين است دستوراتی كه خداوند در كوه سينا توسط موسی به قوم اسرائيل داد.
