False Religion Worthless
1This is the word that came to Jeremiah from the Lord: 2“Stand at the gate of the Lord’s house and there proclaim this message:
“ ‘Hear the word of the Lord, all you people of Judah who come through these gates to worship the Lord. 3This is what the Lord Almighty, the God of Israel, says: Reform your ways and your actions, and I will let you live in this place. 4Do not trust in deceptive words and say, “This is the temple of the Lord, the temple of the Lord, the temple of the Lord!” 5If you really change your ways and your actions and deal with each other justly, 6if you do not oppress the foreigner, the fatherless or the widow and do not shed innocent blood in this place, and if you do not follow other gods to your own harm, 7then I will let you live in this place, in the land I gave your ancestors for ever and ever. 8But look, you are trusting in deceptive words that are worthless.
9“ ‘Will you steal and murder, commit adultery and perjury,7:9 Or and swear by false gods burn incense to Baal and follow other gods you have not known, 10and then come and stand before me in this house, which bears my Name, and say, “We are safe”—safe to do all these detestable things? 11Has this house, which bears my Name, become a den of robbers to you? But I have been watching! declares the Lord.
12“ ‘Go now to the place in Shiloh where I first made a dwelling for my Name, and see what I did to it because of the wickedness of my people Israel. 13While you were doing all these things, declares the Lord, I spoke to you again and again, but you did not listen; I called you, but you did not answer. 14Therefore, what I did to Shiloh I will now do to the house that bears my Name, the temple you trust in, the place I gave to you and your ancestors. 15I will thrust you from my presence, just as I did all your fellow Israelites, the people of Ephraim.’
16“So do not pray for this people nor offer any plea or petition for them; do not plead with me, for I will not listen to you. 17Do you not see what they are doing in the towns of Judah and in the streets of Jerusalem? 18The children gather wood, the fathers light the fire, and the women knead the dough and make cakes to offer to the Queen of Heaven. They pour out drink offerings to other gods to arouse my anger. 19But am I the one they are provoking? declares the Lord. Are they not rather harming themselves, to their own shame?
20“ ‘Therefore this is what the Sovereign Lord says: My anger and my wrath will be poured out on this place—on man and beast, on the trees of the field and on the crops of your land—and it will burn and not be quenched.
21“ ‘This is what the Lord Almighty, the God of Israel, says: Go ahead, add your burnt offerings to your other sacrifices and eat the meat yourselves! 22For when I brought your ancestors out of Egypt and spoke to them, I did not just give them commands about burnt offerings and sacrifices, 23but I gave them this command: Obey me, and I will be your God and you will be my people. Walk in obedience to all I command you, that it may go well with you. 24But they did not listen or pay attention; instead, they followed the stubborn inclinations of their evil hearts. They went backward and not forward. 25From the time your ancestors left Egypt until now, day after day, again and again I sent you my servants the prophets. 26But they did not listen to me or pay attention. They were stiff-necked and did more evil than their ancestors.’
27“When you tell them all this, they will not listen to you; when you call to them, they will not answer. 28Therefore say to them, ‘This is the nation that has not obeyed the Lord its God or responded to correction. Truth has perished; it has vanished from their lips.
29“ ‘Cut off your hair and throw it away; take up a lament on the barren heights, for the Lord has rejected and abandoned this generation that is under his wrath.
The Valley of Slaughter
30“ ‘The people of Judah have done evil in my eyes, declares the Lord. They have set up their detestable idols in the house that bears my Name and have defiled it. 31They have built the high places of Topheth in the Valley of Ben Hinnom to burn their sons and daughters in the fire—something I did not command, nor did it enter my mind. 32So beware, the days are coming, declares the Lord, when people will no longer call it Topheth or the Valley of Ben Hinnom, but the Valley of Slaughter, for they will bury the dead in Topheth until there is no more room. 33Then the carcasses of this people will become food for the birds and the wild animals, and there will be no one to frighten them away. 34I will bring an end to the sounds of joy and gladness and to the voices of bride and bridegroom in the towns of Judah and the streets of Jerusalem, for the land will become desolate.
Nagwali si Jeremias
1Miingon pa gayod ang Ginoo kang Jeremias: 2“Tindog sa pultahan sa akong templo ug isulti kini nga mensahe: ‘Paminaw kamo nga katawhan sa Juda nga nagasulod dinhi sa pagsimba sa Ginoo. 3Mao kini ang gisulti sa Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel: Usba na ninyo ang inyong mga gawi ug binuhatan, aron padayon ko kamong papuy-on niining dapita. 4Ayaw kamo pagtuo sa pagpanglingla sa mga tawong nagsigeg ingon nga dili kamo maunsa tungod kay ania kanato ang templo sa Ginoo.
5“ ‘Usba na gayod ninyo ang inyong mga gawi ug binuhatan. Hatagi ninyog makiangayon nga pagtagad ang matag usa, 6ug ayaw na ninyo daog-daoga ang mga ilo, mga biyuda, ug ang mga langyaw nga nagapuyo uban kaninyo. Undangi na ninyo ang pagpamatay sa mga inosenteng tawo, ug ayaw na kamo pagsimba sa ubang mga dios nga makadaot lang kaninyo. 7Kon buhaton ninyo kini, padayon ko kamong papuy-on niining yuta nga gihatag ko sa inyong mga katigulangan hangtod sa hangtod.
8“ ‘Apan tan-awa kon unsay inyong gihimo! Nagasalig kamo sa bakak nga mga pulong nga dili makatabang kaninyo. 9Mangawat kamo, mopatay, manapaw, manumpa ug bakak, mosunog ug insenso kang Baal, ug mosimba sa ubang mga dios nga wala gani ninyo mailhi. 10Unya, moduol kamo ug mobarog sa akong presensya dinhi niini nga templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan, ug moingon kamo, “Dili kita maunsa.” Nagahunahuna ba kamo nga dili kamo maunsa sa padayon ninyo nga paghimo sa tanang mangil-ad nga mga butang? 11Nagahunahuna ba kamo nga kining templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan tagoanan sa mga tulisan? Nakita ko ang tanang ginahimo diha. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
12“ ‘Pangadto kamo sa Shiloh, ang unang dapit diin gipasidunggan ang akong ngalan, ug tan-awa ninyo kon unsay akong gihimo niadto nga dapit tungod sa kadaotan sa akong katawhan nga mga Israelinhon. 13Samtang ginahimo ninyo kining daotang mga buhat, gibalik-balik ko ang pagpasidaan kaninyo, apan wala kamo maminaw. Gitawag ko kamo, apan wala kamo motubag. 14Busa ang gihimo ko sa Shiloh himuon ko usab sa templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan, ang templo nga inyong gisaligan, nga gihatag ko kaninyo ug sa inyong mga katigulangan. 15Abugon ko kamo gikan sa akong presensya sama sa gihimo ko sa inyong mga paryente, ang katawhan sa Israel.7:15 Israel: sa Hebreo, Efraim, nga nagarepresentar sa gingharian sa Israel.’
16“Busa ikaw, Jeremias, ayaw pag-ampo alang niining mga tawhana. Ayaw gayod pagpakilooy ug paghangyo kanako alang kanila, kay dili ko ikaw paminawon. 17Wala mo ba makita ang ilang gipanghimo diha sa mga lungsod sa Juda ug sa mga kadalanan sa Jerusalem? 18Ang mga kabataan nagapangahoy, ang mga amahan nagahaling sa kalayo, ug ang mga babaye nagamasa ug harina, aron maghimog pan alang sa Rayna sa Langit.7:18 Rayna sa Langit: usa sa mga diosa nga ginasimba sa unang panahon. Nagahalad usab silag ilimnon ngadto sa ubang mga dios sa pagpalagot kanako. 19Apan ako bay madaot? Dili! Sila mismo ang madaot ug maulawan niini. 20Busa ako, ang Ginoong Dios nagaingon: Ipatagamtam ko ang labihan kong kasuko niining dapita—sa mga tawo, sa mga kahayopan, sa mga kahoy, ug sa mga abot sa yuta. Ang akong kasuko sama sa kalayo nga dili mapalong.”
21Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, “Kuhaa ninyo ang inyong mga halad nga sinunog uban sa lain pa ninyong mga halad, ug kan-a nalang ninyo ang karne niini. 22Sa dihang gipagawas ko ang inyong mga katigulangan gikan sa Ehipto dili lang ang paghalad ug mga halad nga sinunog ug uban pang halad ang akong gisugo kanila, 23gihatag ko usab kanila kining maong sugo: ‘Tumana ninyo ako, ug ako mahimong inyong Dios ug kamo mahimong akong katawhan. Pagkinabuhi kamo sumala sa mga pamaagi nga gisugo ko kaninyo aron mamaayo ang inyong kahimtang!’
24“Apan wala sila mamati o motuman sa akong gisulti. Gisunod hinuon nila ang gahi ug daotan nilang kasingkasing. Imbes nga moduol sila kanako, nagpahilayo pa hinuon sila. 25Gikan pa sa panahon sa pagbiya sa inyong mga katigulangan gikan sa Ehipto hangtod karon, padayon akong nagapadala kaninyo sa akong mga alagad nga propeta. 26Apan wala kamo maminaw o motuo kanila. Mas gahi pa gani kamog ulo ug mas daotan pa kamog binuhatan kaysa inyong mga katigulangan.
27“Jeremias, kon isulti mo kining tanan kanila, dili sila maminaw kanimo. Kon tawgon mo sila, dili sila motubag. 28Busa isulti kini kanila: Mao kini ang nasod nga ang mga katawhan dili motuman sa Ginoo nga ilang Dios, ug dili magpadisiplina. Wala na kanila ang kamatuoran; dili na gani sila mosulti sa tinuod. 29O mga taga-Jerusalem, pagpakiskis kamo sa inyong ulo ug ilabay ang inyong buhok sa pagpakita sa inyong pagsubo. Pagbangotan kamo didto sa taas nga mga dapit, kay gisalikway ug gipasagdan na sa Ginoo ang inyong henerasyon nga nagpalagot kaniya.”
Ang Kapatagan nga Ihawanan
30Miingon ang Ginoo, “Naghimog daotan ang katawhan sa Juda. Gipamutang nila ang ilang mangil-ad nga mga dios-dios didto sa templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan, ug tungod niini nahugawan kini. 31Nagpatindog usab silag simbahanan diha sa habog nga mga dapit sa Tofet, sa Kapatagan sa Ben Hinnom, aron didto nila sunogon ang ilang mga anak ingon nga ilang halad. Wala gayod ako magsugo niini kanila. Wala gani kini moabot sa akong hunahuna. 32Busa pangandam kamo, kay ako, ang Ginoo, nagaingon nga moabot ang panahon nga ang mga tawo dili na motawag niining lugara ug Tofet o Kapatagan sa Ben Hinnom kondili Kapatagan nga Ihawanan. Kay ipanglubong nila didto ang daghan kaayong mga patay hangtod nga wala nay dapit nga malubngan. 33Ang mga patayng lawas niini nga katawhan pagakan-on sa mga langgam ug mga mananap, ug walay moabog kanila. 34Undangon ko ang kamaya ug kasadya diha sa kadalanan sa Jerusalem. Ang malipayon nga tingog sa bag-ong kasal dili na madunggan diha sa mga lungsod sa Juda. Kay mahimong awaaw kining yutaa.”
