A Message About Babylon
1This is the word the Lord spoke through Jeremiah the prophet concerning Babylon and the land of the Babylonians50:1 Or Chaldeans; also in verses 8, 25, 35 and 45:
2“Announce and proclaim among the nations,
lift up a banner and proclaim it;
keep nothing back, but say,
‘Babylon will be captured;
Bel will be put to shame,
Marduk filled with terror.
Her images will be put to shame
and her idols filled with terror.’
3A nation from the north will attack her
and lay waste her land.
No one will live in it;
both people and animals will flee away.
4“In those days, at that time,”
declares the Lord,
“the people of Israel and the people of Judah together
will go in tears to seek the Lord their God.
5They will ask the way to Zion
and turn their faces toward it.
They will come and bind themselves to the Lord
in an everlasting covenant
that will not be forgotten.
6“My people have been lost sheep;
their shepherds have led them astray
and caused them to roam on the mountains.
They wandered over mountain and hill
and forgot their own resting place.
7Whoever found them devoured them;
their enemies said, ‘We are not guilty,
for they sinned against the Lord, their verdant pasture,
the Lord, the hope of their ancestors.’
8“Flee out of Babylon;
leave the land of the Babylonians,
and be like the goats that lead the flock.
9For I will stir up and bring against Babylon
an alliance of great nations from the land of the north.
They will take up their positions against her,
and from the north she will be captured.
Their arrows will be like skilled warriors
who do not return empty-handed.
10So Babylonia50:10 Or Chaldea will be plundered;
all who plunder her will have their fill,”
declares the Lord.
11“Because you rejoice and are glad,
you who pillage my inheritance,
because you frolic like a heifer threshing grain
and neigh like stallions,
12your mother will be greatly ashamed;
she who gave you birth will be disgraced.
She will be the least of the nations—
a wilderness, a dry land, a desert.
13Because of the Lord’s anger she will not be inhabited
but will be completely desolate.
All who pass Babylon will be appalled;
they will scoff because of all her wounds.
14“Take up your positions around Babylon,
all you who draw the bow.
Shoot at her! Spare no arrows,
for she has sinned against the Lord.
15Shout against her on every side!
She surrenders, her towers fall,
her walls are torn down.
Since this is the vengeance of the Lord,
take vengeance on her;
do to her as she has done to others.
16Cut off from Babylon the sower,
and the reaper with his sickle at harvest.
Because of the sword of the oppressor
let everyone return to their own people,
let everyone flee to their own land.
17“Israel is a scattered flock
that lions have chased away.
The first to devour them
was the king of Assyria;
the last to crush their bones
was Nebuchadnezzar king of Babylon.”
18Therefore this is what the Lord Almighty, the God of Israel, says:
“I will punish the king of Babylon and his land
as I punished the king of Assyria.
19But I will bring Israel back to their own pasture,
and they will graze on Carmel and Bashan;
their appetite will be satisfied
on the hills of Ephraim and Gilead.
20In those days, at that time,”
declares the Lord,
“search will be made for Israel’s guilt,
but there will be none,
and for the sins of Judah,
but none will be found,
for I will forgive the remnant I spare.
21“Attack the land of Merathaim
and those who live in Pekod.
Pursue, kill and completely destroy50:21 The Hebrew term refers to the irrevocable giving over of things or persons to the Lord, often by totally destroying them; also in verse 26. them,”
declares the Lord.
“Do everything I have commanded you.
22The noise of battle is in the land,
the noise of great destruction!
23How broken and shattered
is the hammer of the whole earth!
How desolate is Babylon
among the nations!
24I set a trap for you, Babylon,
and you were caught before you knew it;
you were found and captured
because you opposed the Lord.
25The Lord has opened his arsenal
and brought out the weapons of his wrath,
for the Sovereign Lord Almighty has work to do
in the land of the Babylonians.
26Come against her from afar.
Break open her granaries;
pile her up like heaps of grain.
Completely destroy her
and leave her no remnant.
27Kill all her young bulls;
let them go down to the slaughter!
Woe to them! For their day has come,
the time for them to be punished.
28Listen to the fugitives and refugees from Babylon
declaring in Zion
how the Lord our God has taken vengeance,
vengeance for his temple.
29“Summon archers against Babylon,
all those who draw the bow.
Encamp all around her;
let no one escape.
Repay her for her deeds;
do to her as she has done.
For she has defied the Lord,
the Holy One of Israel.
30Therefore, her young men will fall in the streets;
all her soldiers will be silenced in that day,”
declares the Lord.
31“See, I am against you, you arrogant one,”
declares the Lord, the Lord Almighty,
“for your day has come,
the time for you to be punished.
32The arrogant one will stumble and fall
and no one will help her up;
I will kindle a fire in her towns
that will consume all who are around her.”
33This is what the Lord Almighty says:
“The people of Israel are oppressed,
and the people of Judah as well.
All their captors hold them fast,
refusing to let them go.
34Yet their Redeemer is strong;
the Lord Almighty is his name.
He will vigorously defend their cause
so that he may bring rest to their land,
but unrest to those who live in Babylon.
35“A sword against the Babylonians!”
declares the Lord—
“against those who live in Babylon
and against her officials and wise men!
36A sword against her false prophets!
They will become fools.
A sword against her warriors!
They will be filled with terror.
37A sword against her horses and chariots
and all the foreigners in her ranks!
They will become weaklings.
A sword against her treasures!
They will be plundered.
38A drought on50:38 Or A sword against her waters!
They will dry up.
For it is a land of idols,
idols that will go mad with terror.
39“So desert creatures and hyenas will live there,
and there the owl will dwell.
It will never again be inhabited
or lived in from generation to generation.
40As I overthrew Sodom and Gomorrah
along with their neighboring towns,”
declares the Lord,
“so no one will live there;
no people will dwell in it.
41“Look! An army is coming from the north;
a great nation and many kings
are being stirred up from the ends of the earth.
42They are armed with bows and spears;
they are cruel and without mercy.
They sound like the roaring sea
as they ride on their horses;
they come like men in battle formation
to attack you, Daughter Babylon.
43The king of Babylon has heard reports about them,
and his hands hang limp.
Anguish has gripped him,
pain like that of a woman in labor.
44Like a lion coming up from Jordan’s thickets
to a rich pastureland,
I will chase Babylon from its land in an instant.
Who is the chosen one I will appoint for this?
Who is like me and who can challenge me?
And what shepherd can stand against me?”
45Therefore, hear what the Lord has planned against Babylon,
what he has purposed against the land of the Babylonians:
The young of the flock will be dragged away;
their pasture will be appalled at their fate.
46At the sound of Babylon’s capture the earth will tremble;
its cry will resound among the nations.
Ang Mensahe bahin sa Babilonia
1Mao kini ang gisulti sa Ginoo kang Jeremias bahin sa Babilonia ug sa katawhan niini:
2“Ipahibalo ngadto sa mga nasod ang balita! Ipataas ang bandera ug ipahibalo sa tanan. Malaglag ang Babilonia! Mangadugmok ug maulawan ang iyang mga dios-dios apil na si Bel ug si Marduk. 3Kay sulongon ang Babilonia sa usa ka nasod nga gikan sa amihan, ug maawaaw kini. Wala nay magpuyo niini kay mangikyas ang mga tawo ug mga kahayopan.
4“Ako, ang Ginoo, nagaingon nga nianang higayona, ang katawhan sa Israel ug Juda maghilak nga modangop kanako, ang Ginoo nga ilang Dios. 5Mangutana sila kon asa ang dalan paingon sa Jerusalem50:5 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Mao usab sa bersikulo 28. ug mangadto sila didto. Unya maghimo silag kasabotan nga walay kataposan uban kanako, ug dili gayod nila kini makalimtan.
6“Ang akong katawhan nahisama sa mga karnero nga nawala. Gipasagdan sila sa ilang mga tigbantay nga mahisalaag didto sa bukid ug bungtod ug nalimot na sila sa pagpauli. 7Atakihon sila sa makakita kanila. Moingon ang ilang mga kaaway, ‘Nakasala sila sa Ginoo nga maoy ilang tinuod nga tig-atiman ug ang paglaom sa ilang mga katigulangan, busa wala kitay tulubagon sa atong pag-ataki kanila.’
8“Kagiw kamo gikan sa Babilonia! Biyai ninyo kana nga nasod! Pag-una kamo sa pagbiya sama sa laking kanding nga nangulo sa panon! 9Kay ipasulong ko ang Babilonia sa grupo sa gamhanang mga nasod gikan sa amihan. Sulongon nila ang Babilonia ug mailog nila kini. Hanas sila nga mga mamamana ug dili gayod mosipyat. 10Ilogon nila ang mga kabtangan sa Babilonia, ug magpatuyang silag kuha sa ilang gusto. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
11“Katawhan sa Babilonia, giilogan ninyo sa mga kabtangan ang katawhan nga akong gipanag-iyahan. Naglipay kamo ug nagsadya nga daw mga dumalagang baka sa sabsabanan o sa laking kabayo nga nagbahihi. 12Apan pakaulawan ko gayod ang inyong nasod.50:12 nasod: sa literal, inahan. Mahimo kining labing ubos sa tanang nasod, ug mahimong usa ka awaaw ug disyerto. 13Tungod sa akong kasuko, wala gayoy mopuyo sa Babilonia ug maawaaw gayod kini nga dapit. Ang tanang moagi bation ug kahadlok ug mopadayag sa ilang pagtamay tungod sa tanang mahitabo niini nga nasod.
14“Kamo nga mga mamamana, pwesto na kamo libot sa Babilonia. Ihurot pagpana ngadto kaniya ang inyong mga udyong kay nakasala siya sa Ginoo. 15Paninggit kamo batok kaniya sa tanang direksyon. Tan-awa! Misurender na ang Babilonia! Nangalumpag na ang iyang mga tore ug nangaguba na ang iyang mga paril. Panimalos kini sa Ginoo kaniya, busa panimasli ninyo siya ug buhata kaniya ang gibuhat niya ngadto sa uban. 16Puoha sa Babilonia ang mga mananomay ug mga mangangani. Luwasa ang mga binihag gikan sa espada sa mga kaaway ug papaulia sila sa ilang kaugalingong mga dapit.
17“Ang mga Israelinhon sama sa nahisalaag nga mga karnero nga gigukod sa mga liyon. Una, gitukob sila sa hari sa Asiria, ug unya gikitkit ni Nebucadnezar nga hari sa Babilonia ang ilang mga bukog.
18“Busa ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel nagaingon, ‘Silotan ko ang hari sa Babilonia, maingon nga gisilotan ko ang hari sa Asiria. 19Apan pabalikon ko ang mga Israelinhon sa ilang nasod. Mahisama sila sa mga karnero nga mangaon sa Carmel, sa Basan, ug sa mga kabungtoran sa Efraim ug Gilead, ug matagbaw gayod sila. 20Nianang higayona, mahanaw na ang mga sala ug kalapasan sa nahibiling mga katawhan sa Israel ug Juda, kay pasayloon ko sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.’ ”
Ang Silot sa Ginoo ngadto sa Babilonia
21Miingon pa gayod ang Ginoo, “Sulonga ninyo ang Merataim ug ang Pekod. Pamatya sila ug laglaga sa hingpit. Buhata ang tanang gisugo ko kaninyo. 22Madungog ang singgit sa gira ug ang kasaba sa labihan nga pagkagun-ob sa tibuok yuta. 23Ang Babilonia sama sa martilyo nga midugmok sa mga nasod, apan karon nadugmok na kini. Nahadlok ang tanang nasod sa nahitabo niini!
24“Babilonia, nagbutang akog lit-ag alang kanimo ug wala ka makamatikod nga nalit-agan ka na. Nadakpan ka kay nakigbatok ka kanako. 25Giablihan ko ang tipiganan sa akong mga armas ug gipagawas ko ang mga armas nga akong gamiton sa pagpahamtang sa akong kasuko. Kay ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, may buluhaton diha kanimo, Babilonia!
26“Mga kaaway sa Babilonia nga naggikan sa layong dapit, sulonga ninyo ang Babilonia. Ablihi ninyo ang iyang mga bodega. Tapoka ninyo ang mga kabtangan nga inyong nailog nga daw nagtapok kamo ug trigo. Laglaga ninyo sa hingpit ang mga taga-Babilonia. Kinahanglan walay mahibiling buhi. 27Pamatya ninyo ang tanan nilang mga sundalo nga pareho sa toriyong baka. Alaot sila kay miabot na ang panahon nga silotan sila.
28“Paminawa ang mga tawo nga nakaikyas gikan sa Babilonia. Nagasugilon sila didto sa Jerusalem kon giunsa pagpanimalos sa Ginoo nga atong Dios ang Babilonia tungod sa ilang gihimo sa iyang templo.
29“Ipasulong ninyo sa mga mamamana ang Babilonia. Paliboti ninyo kini aron walay makaikyas. Balosi ninyo siya sumala sa iyang gibuhat. Buhata ngadto kaniya ang iyang gibuhat ngadto sa uban, kay misukol siya sa Ginoo, ang Balaan nga Dios sa Israel. 30Busa mangamatay ang iyang mga batan-ong lalaki diha sa kadalanan, apil ang tanan niyang mga sundalo.
31“Ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, nagaingon nga kaaway ko ikaw, Babilonia nga mapahitas-on! Miabot na ang panahon nga silotan ko ikaw. 32Malaglag ka gayod, mapahitas-on nga nasod, ug walay mopabangon kanimo. Sunogon ko ang imong mga lungsod ug ang tanang lungsod libot niini.”
33Nagaingon pa gayod ang Ginoo nga Makagagahom, “Gidaog-daog ang katawhan sa Israel ug Juda. Gibihag sila ug gibantayan pag-ayo ug dili gayod hatagag kagawasan. 34Apan gamhanan ako nga ilang Manluluwas; Ginoo nga Makagagahom ang akong ngalan. Labanan ko sila aron mahatagag kalinaw ug kapahulayan ang kalibotan. Apan guboton ko ang mga lumulupyo sa Babilonia.
35“Ako, ang Ginoo, nagaingon nga ipahamtang ang espada sa kalaglagan ngadto sa katawhan sa Babilonia, sa iyang mga opisyal, ug sa mga maalamon. 36Ipahamtang usab kini ngadto sa iyang mga bakakong propeta ug ngadto sa iyang mga sundalo. Ug mahimo silang mga buang-buang ug mangalisang gayod sila. 37Ipahamtang pa gayod kini ngadto sa iyang mga kabayo ug mga karwahe, ug sa tanang dumuduong nga kaabin niya. Ug mahimo silang sama sa babaye! Ipahamtang usab kini ngadto sa iyang mga bahandi, ug ilogon kini. 38Mahiagom sa hulaw ang tanan niyang katubigan. Tungod kay ang Babilonia dapit nga daghag mga dios-dios ug nalingla ang mga tawo niining makalilisang nga mga dios-dios.
39“Mga ihalas nga mga mananap, ihalas nga mga iro,50:39 ihalas nga mga iro: sa English, hyenas. ug langgam na lang ang magpuyo sa Babilonia. Dili na gayod kini puy-an pag-usab sa mga tawo hangtod sa hangtod. 40Maingon nga gilaglag ko ang Sodoma ug Gomora, ug ang mga lungsod sa palibot niini, laglagon ko usab ang Babilonia. Wala na gayoy magpuyo didto. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
41“Tan-awa! May moabot nga mga sundalo gikan sa amihan. Usa ka gamhanang nasod ug daghang mga hari nga gikan sa layong dapit ang nangandam sa pagpakiggira sa Babilonia. 42Armado sila sa mga pana ug mga bangkaw. Bangis sila ug walay kalooy. Ang ilang kasaba sama sa dahunog sa makusog nga balod samtang nagasakay sila sa ilang mga kabayo. Moabot sila nga andam na sa pagsulong kaninyo nga mga lumulupyo sa Babilonia. 43Madunggan kini sa hari sa Babilonia, ug manghuyhoy ang iyang mga abaga. Bation niya ang kaguol ug kasakit nga sama sa bation sa babayeng nagbati.
44“Pakalitan kog sulong ang Babilonia, sama sa liyon nga gikan sa kalasangan duol sa Suba sa Jordan nga migukod sa mga karnero sa sabsabanan. Patibulaagon ko sila ug padumalahan ko ang Babilonia sa tawo nga akong pilion. Kinsay ikatandi kanako? Kinsay mangahas pagsukol kanako? Kinsa nga pangulo ang makigbatok kanako? 45Busa paminawa ang giplano ko nga buhaton batok sa Babilonia. Ang ilang mga kabataan bihagon, ug ang ilang yuta laglagon tungod sa ilang gibuhat. 46Matay-og ang yuta sa linagubo sa pagkalaglag sa Babilonia, ug ang ilang pagtiyabaw madungog sa ubang mga nasod.”
