Restoration of Israel
1This is the word that came to Jeremiah from the Lord: 2“This is what the Lord, the God of Israel, says: ‘Write in a book all the words I have spoken to you. 3The days are coming,’ declares the Lord, ‘when I will bring my people Israel and Judah back from captivity30:3 Or will restore the fortunes of my people Israel and Judah and restore them to the land I gave their ancestors to possess,’ says the Lord.”
4These are the words the Lord spoke concerning Israel and Judah: 5“This is what the Lord says:
“ ‘Cries of fear are heard—
terror, not peace.
6Ask and see:
Can a man bear children?
Then why do I see every strong man
with his hands on his stomach like a woman in labor,
every face turned deathly pale?
7How awful that day will be!
No other will be like it.
It will be a time of trouble for Jacob,
but he will be saved out of it.
8“ ‘In that day,’ declares the Lord Almighty,
‘I will break the yoke off their necks
and will tear off their bonds;
no longer will foreigners enslave them.
9Instead, they will serve the Lord their God
and David their king,
whom I will raise up for them.
10“ ‘So do not be afraid, Jacob my servant;
do not be dismayed, Israel,’
declares the Lord.
‘I will surely save you out of a distant place,
your descendants from the land of their exile.
Jacob will again have peace and security,
and no one will make him afraid.
11I am with you and will save you,’
declares the Lord.
‘Though I completely destroy all the nations
among which I scatter you,
I will not completely destroy you.
I will discipline you but only in due measure;
I will not let you go entirely unpunished.’
12“This is what the Lord says:
“ ‘Your wound is incurable,
your injury beyond healing.
13There is no one to plead your cause,
no remedy for your sore,
no healing for you.
14All your allies have forgotten you;
they care nothing for you.
I have struck you as an enemy would
and punished you as would the cruel,
because your guilt is so great
and your sins so many.
15Why do you cry out over your wound,
your pain that has no cure?
Because of your great guilt and many sins
I have done these things to you.
16“ ‘But all who devour you will be devoured;
all your enemies will go into exile.
Those who plunder you will be plundered;
all who make spoil of you I will despoil.
17But I will restore you to health
and heal your wounds,’
declares the Lord,
‘because you are called an outcast,
Zion for whom no one cares.’
18“This is what the Lord says:
“ ‘I will restore the fortunes of Jacob’s tents
and have compassion on his dwellings;
the city will be rebuilt on her ruins,
and the palace will stand in its proper place.
19From them will come songs of thanksgiving
and the sound of rejoicing.
I will add to their numbers,
and they will not be decreased;
I will bring them honor,
and they will not be disdained.
20Their children will be as in days of old,
and their community will be established before me;
I will punish all who oppress them.
21Their leader will be one of their own;
their ruler will arise from among them.
I will bring him near and he will come close to me—
for who is he who will devote himself
to be close to me?’
declares the Lord.
22“ ‘So you will be my people,
and I will be your God.’ ”
23See, the storm of the Lord
will burst out in wrath,
a driving wind swirling down
on the heads of the wicked.
24The fierce anger of the Lord will not turn back
until he fully accomplishes
the purposes of his heart.
In days to come
you will understand this.
Ang mga Saad sa Ginoo ngadto sa Iyang Katawhan
1-2Miingon ang Ginoo kang Jeremias, “Ako, ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nagaingon: Isulat sa usa ka libro ang tanan nga gisulti ko kanimo. 3Kay moabot ang panahon nga dad-on ko pagbalik gikan sa pagkabihag ang akong katawhan nga taga-Israel ug taga-Juda. Ibalik ko sila sa yuta nga gihatag ko sa ilang mga katigulangan ug panag-iyahan nila kini pag-usab.” Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
4-5Midugang pag-ingon ang Ginoo bahin sa Israel ug Juda, “Madunggan ang panaghilak sa mga tawo dili tungod sa kalipay kondili sa labihan nga kahadlok. 6Karon, may ipangutana ako kaninyo: Manganak ba diay ang mga lalaki? Nan, nganong nakita ko man ang mga lalaki nga nangluspad ug naggunit sa ilang tiyan nga daw sa babayeng nagabati? 7Pagkamakalilisang unya nianang adlawa! Wala gayod kini sama. Panahon kini sa kalisod alang sa mga kaliwat ni Jacob, apan maluwas sila gikan niini. 8Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon nga nianang higayona, dili na sila ulipnon sa mga langyaw. Balion ko ang yugo sa pagkaulipon nga anaa sa ilang mga liog ug tangtangan ko sila sa ilang mga gapos. 9Mag-alagad na sila kanako, ang Ginoo nga ilang Dios, ug sa hari nga kaliwat ni David nga akong pilion alang kanila.
10“Busa ayaw kamo kahadlok o kadismaya, kamong mga kaliwat ni Jacob nga akong alagad. Ako, ang Ginoo, nagaingon nga luwason ko gayod kamo ug ang inyong mga kaliwat gikan sa layong dapit diin kamo gibihag. Unya magkinabuhi kamo nga malinawon ug walay gikahadlokan. 11Kay kauban ninyo ako ug luwason ko kamo. Laglagon ko sa hingpit ang tanang kanasoran diin ko kamo gipatibulaag, apan dili ko kini buhaton kaninyo. Apan wala nagkahulogan nga dili ko na kamo silotan. Disiplinahon ko kamo pinasubay sa hustisya. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
12-13Miingon pa gayod ang Ginoo ngadto sa iyang katawhan, “Grabe na kaayo ang inyong mga samad. Dili na kini maulian. Wala gayoy makatabang o makatambal kaninyo. Wala gayoy tambal alang kaninyo. 14Gikalimtan na kamo sa inyong kaabin nga mga nasod; wala na sila magpakabana kaninyo. Gisulong ko kamo sama sa pagsulong sa usa ka kaaway. Gisilotan ko kamo sa hilabihan tungod kay bug-at na kaayo ang inyong mga sala ug labihan kadaghan. 15Nganong magpakitabang man kamo bahin sa inyong kasakit ug sa inyong samad nga wala nay kaayohan? Gihimo ko kini kaninyo kay grabe na kaayo ang inyong mga sala ug labihan na kadaghan.
16“Apan ang tanan nga molaglag kaninyo laglagon usab; ang tanan ninyong mga kaaway pagabihagon. Ang tanang nanulong ug nangilog sa inyong mga kabtangan sulongon usab ug ilogan sa ilang kabtangan. 17Apan ayohon ko kamo, ug tambalan ko ang inyong mga samad, kay nagaingon ang uban nga kamong mga taga-Jerusalem sinalikway ug pinasagdan. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
18Nagaingon pa gayod ang Ginoo, “Ibalik ko ang bahandi sa mga lungsod sa mga kaliwat ni Jacob, ug kaloy-an ko sila. Tukoron nila pag-usab ang siyudad ug ang lig-ong mga bahin niini didto mismo sa dapit nga gitukoran niini kaniadto. 19Unya magaawit silag mga pagpasalamat ug maghugyaw sa kalipay. Padaghanon ko sila ug pasidunggan. 20Ang ilang mga kabataan mouswag sama kaniadto. Lig-onon ko sila sa akong atubangan, ug silotan ko si bisan kinsa nga magpaantos kanila. 21Ang ilang pangulo maggikan mismo kanila. Paduolon ko siya kanako, ug moduol siya. Kay walay tawo nga mangahas sa pagduol kanako kon dili ko siya paduolon. Ako, ang Ginoo, nagaingon niini. 22Mahimo kamong akong katawhan ug ako mahimong inyong Dios. 23Paminaw! Ang kasuko sa Ginoo sama sa bagyo o kusog nga hangin nga mohapak sa ulo sa tawong daotan. 24Dili gayod kini mahupay hangtod nga matuman ang iyang tuyo. Ug sa ulahing mga adlaw, masabtan ra ninyo kini.”
