A Prophecy Against Edom
1The word of the Lord came to me: 2“Son of man, set your face against Mount Seir; prophesy against it 3and say: ‘This is what the Sovereign Lord says: I am against you, Mount Seir, and I will stretch out my hand against you and make you a desolate waste. 4I will turn your towns into ruins and you will be desolate. Then you will know that I am the Lord.
5“ ‘Because you harbored an ancient hostility and delivered the Israelites over to the sword at the time of their calamity, the time their punishment reached its climax, 6therefore as surely as I live, declares the Sovereign Lord, I will give you over to bloodshed and it will pursue you. Since you did not hate bloodshed, bloodshed will pursue you. 7I will make Mount Seir a desolate waste and cut off from it all who come and go. 8I will fill your mountains with the slain; those killed by the sword will fall on your hills and in your valleys and in all your ravines. 9I will make you desolate forever; your towns will not be inhabited. Then you will know that I am the Lord.
10“ ‘Because you have said, “These two nations and countries will be ours and we will take possession of them,” even though I the Lord was there, 11therefore as surely as I live, declares the Sovereign Lord, I will treat you in accordance with the anger and jealousy you showed in your hatred of them and I will make myself known among them when I judge you. 12Then you will know that I the Lord have heard all the contemptible things you have said against the mountains of Israel. You said, “They have been laid waste and have been given over to us to devour.” 13You boasted against me and spoke against me without restraint, and I heard it. 14This is what the Sovereign Lord says: While the whole earth rejoices, I will make you desolate. 15Because you rejoiced when the inheritance of Israel became desolate, that is how I will treat you. You will be desolate, Mount Seir, you and all of Edom. Then they will know that I am the Lord.’ ”
Ang Mensahe batok sa Edom
1Miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, pag-atubang sa Bukid sa Seir,35:2 Bukid sa Seir: Mao kini ang laing ngalan nga gigamit alang sa Edom. ug isulti kini. 3Ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘Kontra ko kamo, mga nagpuyo sa Bukid sa Seir. Silotan ko kamo ug maawaaw ang inyong dapit. 4Gub-on ko ang inyong mga lungsod ug maawaaw kini. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo. 5Dugay na kamo nga nagdumot sa mga taga-Israel, ug gisulong ninyo sila sa panahon sa ilang kalisod, sa panahon diin gisilotan sila.’ 6Busa, ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga ipapatay ko gyud kamo bisan asa pa kamo moadto. Gukdon kamo sa mga kriminal kay kamo mga kriminal man usab. 7Himuon ko nga awaaw ang Bukid sa Seir, ug pamatyon ko ang tanang mag-agian didto. 8Ang mga mangamatay kaninyo sa gubat makatag sa inyong mga bukid, mga bungtod, mga kapatagan, ug sa mga agianan sa tubig. 9Himuon ko ang inyong dapit nga awaaw hangtod sa hangtod. Wala nay magpuyo sa inyong mga lungsod. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.
10“Nagaingon kamo nga ang Juda ug Israel maangkon ninyo, ug panag-iyahon ninyo kini bisan ako, ang Ginoo, anaa uban kanila. 11Busa ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga silotan ko kamo sa inyong gipakita nga kasuko, kasina, ug kapungot sa akong katawhan. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo samtang ginasilotan ko kamo. 12Sa ingon ana nga paagi, mahibaloan usab ninyo nga ako, ang Ginoo, nakadungog sa tanan ninyong pagbiaybiay sa mga bukid sa Israel. Kay nagaingon kamo, ‘Nalaglag kini ug gihatagan kitag higayon sa pag-ilog niini!’ 13Nagpahambog usab kamo ug nagpatuyang ug sulti batok kanako, ug nadungog ko kini.
14“Busa ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga magkalipay ang tibuok kalibotan kon himuon ko na nga awaaw ang inyong dapit, 15tungod kay nagkalipay kamo sa dihang naawaaw ang yuta nga gipanunod sa katawhan sa Israel. Busa mao usab kana ang mahitabo kaninyo; maawaaw ang Bukid sa Seir ug ang tibuok Edom. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.”
