The Song of Moses and Miriam
1Then Moses and the Israelites sang this song to the Lord:
“I will sing to the Lord,
for he is highly exalted.
Both horse and driver
he has hurled into the sea.
2“The Lord is my strength and my defense15:2 Or song;
he has become my salvation.
He is my God, and I will praise him,
my father’s God, and I will exalt him.
3The Lord is a warrior;
the Lord is his name.
4Pharaoh’s chariots and his army
he has hurled into the sea.
The best of Pharaoh’s officers
are drowned in the Red Sea.15:4 Or the Sea of Reeds; also in verse 22
5The deep waters have covered them;
they sank to the depths like a stone.
6Your right hand, Lord,
was majestic in power.
Your right hand, Lord,
shattered the enemy.
7“In the greatness of your majesty
you threw down those who opposed you.
You unleashed your burning anger;
it consumed them like stubble.
8By the blast of your nostrils
the waters piled up.
The surging waters stood up like a wall;
the deep waters congealed in the heart of the sea.
9The enemy boasted,
‘I will pursue, I will overtake them.
I will divide the spoils;
I will gorge myself on them.
I will draw my sword
and my hand will destroy them.’
10But you blew with your breath,
and the sea covered them.
They sank like lead
in the mighty waters.
11Who among the gods
is like you, Lord?
Who is like you—
majestic in holiness,
awesome in glory,
working wonders?
12“You stretch out your right hand,
and the earth swallows your enemies.
13In your unfailing love you will lead
the people you have redeemed.
In your strength you will guide them
to your holy dwelling.
14The nations will hear and tremble;
anguish will grip the people of Philistia.
15The chiefs of Edom will be terrified,
the leaders of Moab will be seized with trembling,
the people15:15 Or rulers of Canaan will melt away;
16terror and dread will fall on them.
By the power of your arm
they will be as still as a stone—
until your people pass by, Lord,
until the people you bought15:16 Or created pass by.
17You will bring them in and plant them
on the mountain of your inheritance—
the place, Lord, you made for your dwelling,
the sanctuary, Lord, your hands established.
18“The Lord reigns
for ever and ever.”
19When Pharaoh’s horses, chariots and horsemen15:19 Or charioteers went into the sea, the Lord brought the waters of the sea back over them, but the Israelites walked through the sea on dry ground. 20Then Miriam the prophet, Aaron’s sister, took a timbrel in her hand, and all the women followed her, with timbrels and dancing. 21Miriam sang to them:
“Sing to the Lord,
for he is highly exalted.
Both horse and driver
he has hurled into the sea.”
The Waters of Marah and Elim
22Then Moses led Israel from the Red Sea and they went into the Desert of Shur. For three days they traveled in the desert without finding water. 23When they came to Marah, they could not drink its water because it was bitter. (That is why the place is called Marah.15:23 Marah means bitter.) 24So the people grumbled against Moses, saying, “What are we to drink?”
25Then Moses cried out to the Lord, and the Lord showed him a piece of wood. He threw it into the water, and the water became fit to drink.
There the Lord issued a ruling and instruction for them and put them to the test. 26He said, “If you listen carefully to the Lord your God and do what is right in his eyes, if you pay attention to his commands and keep all his decrees, I will not bring on you any of the diseases I brought on the Egyptians, for I am the Lord, who heals you.”
27Then they came to Elim, where there were twelve springs and seventy palm trees, and they camped there near the water.
Het lied van Mozes
1Mozes en de andere Israëlieten zongen toen dit lied voor de Here:
‘Ik wil een lied voor de Here zingen, want Hij heeft een machtige overwinning behaald. De ruiters en de paarden wierp Hij in de zee.
2De Here geeft mij kracht en een reden om te zingen. Hij heeft mij laten overwinnen. Hij is mijn God en ik zal Hem prijzen, Hij is mijn vaders God en ik zal Hem verheerlijken.
3De Here is een oorlogsheld, zijn naam is Here.
4De wagens en het leger van de farao liet Hij in de zee vergaan, de beroemde strijders verdronken.
5Golven bedekten hen, terwijl zij als een steen naar de bodem zonken.
6Uw rechterhand, Here, heeft een enorme kracht, uw rechterhand vernietigde onze vijand.
7In uw majesteit vaagde U allen weg die tegen U durfden op te staan, uw toorn was als een vuur dat stro verbrandt.
8De adem van uw neus stuwde wateren op en zij rezen op als muren langs ons pad. Het woelige water kwam midden in zee tot stilstand.
9De vijand zei: “Ik achtervolg hen, versla hen en grijp de buit. Ik sla hen uiteen en dood hen met mijn zwaard.”
10U blies met uw adem en de zee bedekte hen, zij zonken als lood in de machtige wateren.
11Wie onder de goden is gelijk aan de Here, wie is zo heerlijk en heilig als U, bewonderenswaardig in roemrijke daden, niet te volgen in wonderlijk doen en laten?
12U stak uw hand uit en de aarde slokte hen op.
13In uw liefdevolle goedheid leidde U het verloste volk met uw kracht naar het heilige land.
14Andere volken hoorden het en zij beefden van schrik, de angst sloeg de bewoners van Filistea om het hart.
15Edoms stamhoofden schrokken, de machtigen van Moab huiverden van schrik, de bewoners van Kanaän sidderden.
16Ontzetting en schrik overviel hen, zij versteenden, terwijl wij ongehinderd door hun land trokken. Wij—het volk dat U Zich hebt verworven—trokken veilig verder.
17U brengt hen binnen en plant hen op de berg die U hebt beloofd, de plaats waar U thuis bent, Here, het heiligdom dat U hebt gesticht.
18De Here zal voor altijd en eeuwig regeren.’
19De paarden, ruiters en wagens van de farao achtervolgden ons door de zee, maar de Here liet de muren van water op hen vallen, terwijl het volk Israël over het droge pad ging.
20Toen pakte de profetes Mirjam, de zuster van Aäron, haar tamboerijn en ging de andere vrouwen voor in een vrolijke reidans.
21Mirjam zong dit lied:
‘Ik zing een lied voor de Here, want Hij heeft een machtige overwinning behaald, de ruiters en de paarden stortte Hij in zee.’
22Toen liet Mozes de Israëlieten bij de Rietzee opbreken en zij trokken verder naar de woestijn Sur. Drie dagen lang trokken zij door die woestijn zonder water te vinden. 23Zij kwamen aan in Mara, maar konden het water daar niet drinken omdat het bitter was. Daarom noemden zij die plaats ook Mara (Bitter). 24Het volk keerde zich als één man tegen Mozes en zei: ‘Waar halen wij nu water vandaan?’ 25Mozes vroeg hulp aan de Here en de Here wees hem een stuk hout aan, Mozes wierp het in het water en het werd zoet. Daar bij Mara legde de Here een aantal regels aan het volk op om te zien hoever hun toewijding ging. Hij zei: 26‘Als u naar de stem van de Here, uw God, luistert, Hem gehoorzaamt en doet wat recht is in zijn ogen, zal Ik u niet laten lijden onder de straffen die Ik de Egyptenaren heb gegeven. Want Ik, de Here, ben uw Heelmeester.’
27Daarna kwamen zij in Elim, een plaats met twaalf waterbronnen en zeventig palmbomen. Daar sloegen zij hun kamp op bij het water.
