The woman says
1“I am like a rose on the coast of Sharon.
I’m like a lily in the valleys.”
The king says
2“My love, among the young women
you are like a lily among thorns.”
The woman says
3“My love, among the young men
you are like an apple tree among the trees of the forest.
I’m happy to sit in your shade.
Your fruit tastes so sweet to me.
4Lead me to the dinner hall.
Let your banner of love be lifted high above me.
5Give me some raisins to make me strong.
Give me some apples to make me feel like new again.
Our love has made me weak.
6Your left arm is under my head.
Your right arm is around me.
7Women of Jerusalem, make me a promise.
Let the antelopes and the does serve as witnesses.
Don’t stir up love.
Don’t wake it up until it’s ready.
8“Listen! I hear my love!
Look! Here he comes!
He’s leaping across the mountains.
He’s coming over the hills.
9The one who loves me is like an antelope or a young deer.
Look! There he stands behind our wall.
He’s gazing through the window.
He’s peering through the screen.
10He said to me, ‘Rise up, my love.
Come with me, my beautiful one.
11Look! The winter is past.
The rains are over and gone.
12Flowers are appearing on the earth.
The season for singing has come.
The cooing of doves
is heard in our land.
13The fig trees are producing their early fruit.
The flowers on the vines are giving off their sweet smell.
Rise up and come, my love.
Come with me, my beautiful one.’ ”
The king says
14“You are like a dove in an opening in the rocks.
You are like a dove in a hiding place on a mountainside.
Show me your face.
Let me hear your voice.
Your voice is so sweet.
Your face is so lovely.
15Catch the foxes for us.
Catch the little foxes.
They destroy our vineyards.
The vineyards are in bloom.”
The woman says
16“My love belongs to me, and I belong to him.
Like an antelope, he eats among the lilies.
17Until the day begins
and the shadows fade away,
turn to me, my love.
Be like an antelope
or like a young deer
on the rocky hills.
من گل سرخ «شارون» و سوسن واديها هستم.
محبوب
1-2آری، محبوبهٔ من در ميان زنان همچون سوسنی است در ميان خارها.
محبوبه
3محبوب من در ميان مردان مانند درخت سيبی است در ميان درختان جنگلی. در زير سايه‌اش می‌نشينم، و ميوه‌اش كامم را شيرين می‌سازد. 4او مرا به تالار ضيافتش آورد و به همه نشان داد كه چقدر مرا دوست دارد. 5مرا با كشمش تقويت دهيد، و جانم را با سيب تازه كنيد، زيرا من از عشق او بيمارم.
6دست چپ او زير سر من است و دست راستش مرا در آغوش می‌كشد. 7ای دختران اورشليم، شما را به غزالها و آهوان صحرا قسم می‌دهم كه مزاحم عشق ما نشويد.
8گوش كنيد! اين محبوب من است كه دوان‌دوان از کوهها و تپه‌ها می‌آيد. 9محبوب من همچون غزال و بچه آهو است. او پشت ديوار ما از پنجره نگاه می‌كند.
10محبوبم به من گفت: «ای محبوبهٔ من، ای زيبای من، برخيز و بيا. 11زمستان گذشته است. فصل باران تمام شده و رفته است. 12گلها شكفته و زمان نغمه سرايی فرا رسيده است. صدای پرندگان در ولايت ما به گوش می‌رسد. 13برگ درختان سبز شده و هوا از رايحهٔ تاكهای نوشكفته، عطرآگين گشته است. ای محبوبهٔ من، ای زيبای من، برخيز و بيا.»
محبوب
14ای كبوتر من كه در شكاف صخره‌ها و پشت سنگها پنهان هستی، بگذار صدای شيرين تو را بشنوم و صورت زيبايت را ببينم.
15روباهان كوچک را كه تاكستانها را خراب می‌كنند بگيريد، چون تاكستان ما شكوفه كرده است.
محبوبه
16محبوبم از آن من است و من از آن محبوبم. او گلهٔ خود را در ميان سوسنها می‌چراند. 17ای محبوب من، پيش از آنكه روز تمام شود و سايه‌ها بگريزند، نزد من بيا؛ همچون غزال و بچه آهو بر کوههای «باتر»، به سوی من بشتاب.
