Ruth and Boaz at the Threshing Floor
1One day Ruth’s mother-in-law Naomi spoke to her. She said, “My daughter, I must find a home for you. It should be a place where you will be provided for. 2You have been working with the women who work for Boaz. He’s a relative of ours. Tonight he’ll be separating the straw from his barley on the threshing floor. 3So wash yourself. Put on some perfume. And put on your best clothes. Then go down to the threshing floor. But don’t let Boaz know you are there. Wait until he has finished eating and drinking. 4Notice where he lies down. Then go over and uncover his feet. Lie down there. He’ll tell you what to do.”
5“I’ll do everything you say,” Ruth answered. 6So she went down to the threshing floor. She did everything her mother-in-law had told her to do.
7When Boaz had finished eating and drinking, he was in a good mood. He went over to lie down at the far end of the grain pile. Then Ruth approached quietly. She uncovered his feet and lay down there. 8In the middle of the night, something surprised Boaz and woke him up. He turned and found a woman lying there at his feet!
9“Who are you?” he asked.
“I’m Ruth,” she said. “You are my family protector. So take good care of me by making me your wife.”
10“Dear woman, may the Lord bless you,” he replied. “You are showing even more kindness now than you did earlier. You didn’t run after the younger men, whether they were rich or poor. 11Dear woman, don’t be afraid. I’ll do for you everything you ask. All the people of my town know that you are an excellent woman. 12It’s true that I’m a relative of yours. But there’s a family protector who is more closely related to you than I am. 13So stay here for the night. In the morning if he wants to help you, good. Let him help you. But if he doesn’t want to, then I’ll do it. You can be sure that the Lord lives. And you can be just as sure that I’ll help you. Lie down here until morning.”
14So she stayed at his feet until morning. But she got up before anyone could be recognized. Boaz thought, “No one must know that a woman came to the threshing floor.”
15He said to Ruth, “Bring me the coat you have around you. Hold it out.” So she did. He poured more than fifty pounds of barley into it and helped her pick it up. Then he went back to town.
16Ruth came to her mother-in-law. Naomi asked, “How did it go, my daughter?”
Then Ruth told her everything Boaz had done for her. 17She said, “He gave me all this barley. He said, ‘Don’t go back to your mother-in-law with your hands empty.’ ”
18Naomi said, “My daughter, sit down until you find out what happens. The man won’t rest until he settles the whole matter today.”
Ruth benadert Boaz
1Enige tijd later zei Naomi tegen Ruth: ‘Kind, wordt het niet eens tijd dat ik iemand zoek met wie je kunt hertrouwen? 2Boaz is zo vriendelijk geweest jou bij hem te laten werken en bovendien is hij naaste familie van ons. Luister, ik weet dat hij vanavond gerst gaat wannen op de dorsvloer. 3Doe nu wat ik je zeg: neem een bad, doe wat parfum op, trek je mooiste kleren aan en ga naar de dorsvloer. Maar laat je niet zien voordat hij klaar is met eten. 4Let goed op waar hij gaat slapen. Ga er dan zachtjes naar toe, sla de deken aan het voeteneinde op en ga daar liggen. Hij zal je dan wel zeggen wat je moet doen.’ 5‘Goed, ik zal doen wat u hebt gezegd,’ antwoordde Ruth.
6Die avond ging zij naar de dorsvloer en deed precies wat haar schoonmoeder had gezegd. 7Toen Boaz klaar was met eten, ging hij tevreden liggen slapen naast een korenhoop. Zachtjes sloop Ruth naar hem toe, lichtte de deken van zijn voeten op en ging daar liggen. 8Rond middernacht schrok Boaz plotseling wakker. Hij draaide zich om en zag een vrouw aan zijn voeten liggen! 9‘Wie ben je?’ vroeg hij. ‘Ik ben het, meneer, Ruth,’ antwoordde ze. ‘Wilt u met mij trouwen? U bent immers onze naaste bloedverwant.’ 10‘De Here zal je zegenen,’ riep hij uit. ‘Hiermee toon je nog meer trouw dan je voorheen al aan je overleden man getoond hebt. Je hebt niet omgekeken naar jongere mannen, of ze nu arm waren of rijk. 11Welnu Ruth, maak je geen zorgen. Ik zal doen wat je vraagt, want iedereen in de stad weet wat een bijzondere vrouw jij bent. 12Er is echter één probleem. Het klopt dat ik een naaste bloedverwant van je ben, maar er is iemand anders die nog nauwer aan je verwant is dan ik. 13Blijf vannacht hier, dan ga ik morgenochtend met hem praten. Als híj met je wil trouwen, moet je dat doen. Wil hij dat niet, dan word je mijn vrouw. Dat zweer ik bij de naam van de Here. Blijf hier maar liggen tot de ochtend.’ 14Zo bleef zij aan zijn voeteneinde liggen. Nog voor het licht werd stond ze op, zodat niemand haar kon herkennen, want hij had haar gezegd: ‘Niemand mag weten dat jij op de dorsvloer bent geweest.’ 15‘Houd je omslagdoek eens op,’ zei hij. Toen zij dat deed, goot hij er zes maten gerst in die hij haar meegaf. Daarna ging hij naar de stad.
16‘Hoe is het gegaan?’ vroeg Naomi toen zij thuis kwam. Ruth vertelde wat hij voor haar gedaan had en ze gaf Naomi de gerst die zij had meegekregen. Ze zei: 17‘Boaz zei dat ik niet met lege handen thuis mocht komen.’ 18Toen zei Naomi tegen haar: ‘Wacht nu maar rustig af tot we horen wat er gebeurt, want Boaz zal niet rusten voordat dit is geregeld. Hij maakt het vandaag nog in orde.’
