Obadiah’s Vision
1This is the vision about Edom that Obadiah had.
Here is what the Lord and King says about Edom.
We’ve heard a message from the Lord.
A messenger was sent to the nations.
The Lord told him to say,
“Get up! Let us go and make war against Edom.”
2The Lord says to Edom,
“I will make you weak among the nations.
They will look down on you.
3You live in the safety of the rocks.
You make your home high up in the mountains.
But your proud heart has tricked you.
So you say to yourself,
‘No one can bring me down to the ground.’
4You have built your home as high as an eagle does.
You have made your nest among the stars.
But I will bring you down from there,”
announces the Lord.
5“Edom, suppose robbers came to you at night.
They would steal only as much as they wanted.
Suppose grape pickers came to harvest your vines.
They would still leave a few grapes.
But you are facing horrible trouble!
6People of Esau, everything will be taken away from you.
Your hidden treasures will be stolen.
7All those who are helping you
will force you to leave your country.
Your friends will trick you and overpower you.
Those who eat bread with you
will set a trap for you.
But you will not see it.”
8Here is what the Lord announces. “At that time
I will destroy the wise men of Edom.
I will wipe out the men of understanding
in the mountains of Esau.
9People of Teman, your soldiers will be terrified.
Everyone in Esau’s mountains
will be cut down by swords.
10You did harmful things to the people of Jacob.
They are your relatives.
So you will be covered with shame.
You will be destroyed forever.
11Outsiders entered the gates of Jerusalem.
They cast lots to see what each one would get.
Strangers carried off its wealth.
When that happened, you just stood there and did nothing.
You were like one of them.
12That was a time of trouble for your relatives.
So you shouldn’t have been happy about what happened to them.
The people of Judah were destroyed.
So you should not have been happy about it.
You should not have laughed at them so much
when they were in trouble.
13You should not have marched
through the gates of my people’s city
when they were in trouble.
You shouldn’t have been happy about what happened to them.
You should not have stolen their wealth
when they were in trouble.
14You waited where the roads cross.
You wanted to cut down those who were running away.
You should not have done that.
You handed over to their enemies
those who were still left alive.
You should not have done that.
They were in trouble.
15“The day of the Lord is near
for all the nations.
Others will do to you
what you have done to them.
You will be paid back
for what you have done.
16You Edomites made my holy mountain of Zion impure
by drinking and celebrating there.
So all the nations will drink
from the cup of my anger.
And they will keep on drinking from it.
They will vanish.
It will be as if they had never existed.
17But on Mount Zion some of my people will be left alive.
I will save them.
Zion will be my holy mountain once again.
And the people of Jacob
will again receive the land as their own.
18They will be like a fire.
Joseph’s people will be like a flame.
The nation of Edom will be like straw.
Jacob’s people will set Edom on fire and burn it up.
No one will be left alive
among Esau’s people.”
The Lord has spoken.
19Israelites from the Negev Desert
will take over Esau’s mountains.
Israelites from the western hills
will possess the land of the Philistines.
They’ll take over the territories
of Ephraim and Samaria.
Israelites from the tribe of Benjamin
will possess the land of Gilead.
20Some Israelites were forced to leave their homes.
They’ll come back to Canaan and possess
it all the way to the town of Zarephath.
Some people from Jerusalem were taken
to the city of Sepharad.
They’ll return and possess
the towns of the Negev Desert.
21Leaders from Mount Zion will go
and rule over the mountains of Esau.
And the kingdom will belong to the Lord.
مجازات ادوم
1خداوند، آيندهٔ سرزمين ادوم را در رؤيايی به عوبديا نشان داد.
از جانب خداوند خبر رسيده كه قاصدی با اين پيام نزد قومها فرستاده شده است: «آماده شويد تا به جنگ ادوم برويم.»
2خداوند می‌فرمايد: «ای ادوم، تو را در ميان قومها خوار و ضعيف می‌سازم.
3«از اينكه بر صخره‌های بلند ساكن هستی به خود می‌بالی و با غرور می‌گويی: ”كيست كه دستش در اين بلنديها به من برسد!“ خود را گول نزن! 4اگر همچون عقاب به اوج آسمانها بروی و آشيانهٔ خود را بين ستارگان بر پا داری، تو را از آنجا به زمين می‌آورم.
5«اگر دزدها شبانگاه آمده تو را غارت می‌كردند به مراتب برای تو بهتر می‌بود، زيرا همه چيز را نمی‌بردند! يا اگر انگورچينان به سراغ تو می‌آمدند پس از چيدن انگور خوشه‌ای چند باقی می‌گذاشتند! 6ولی وقتی به چنگ دشمن بيفتی تمام ثروت تو به يغما خواهد رفت و چيزی برای تو باقی نخواهد ماند.
7«تمام هم‌پيمانانت دشمن تو می‌شوند و دست به دست هم داده، تو را از سرزمينت بيرون می‌رانند. دوستان مورد اعتمادت، برايت دام می‌گذارند و تو از آن آگاه نخواهی شد.»
8خداوند می‌فرمايد: «در آن روز در سراسر ادوم حتی يک شخص دانا باقی نخواهد ماند! زيرا من همهٔ دانايان1:8 ادوم به داشتن حکيمان و دانايان معروف بود. اليفاز تيمانی، داناترين دوست ايوب نيز از ادوم بود. نگاه کنيد به ايوب 4. ادوم را از حماقت پر می‌سازم. 9دليرترين سربازان تيمان، هراسان و درمانده شده نخواهند توانست از كشتار جلوگيری كنند.
دليل مجازات ادوم
10«به سبب ظلمی كه به برادر خود اسرائيل كردی رسوا و برای هميشه ريشه‌كن خواهی شد؛ 11زيرا اسرائيل را به هنگام سختی و احتياجش ترک كردی. وقتی كه مهاجمان، ثروت او را غارت می‌كردند و بر اورشليم قرعه انداخته، آن را ميان خود تقسيم می‌نمودند، تو كنار ايستاده، نخواستی هيچ كمكی به او بكنی و مانند يكی از دشمنانش عمل نمودی.
12«تو نمی‌بايست اين كار را می‌كردی. وقتی كه او را به سرزمينهای بيگانه می‌بردند تو نمی‌بايست می‌نشستی و او را تماشا می‌كردی. در روز مصيبتش نمی‌بايست شادی می‌كردی و زمانی كه در سختی بود نمی‌بايست به او می‌خنديدی. 13روزی كه اسرائيل گرفتار اين مصيبت و بلا شده بود، تو نيز به او بدی رساندی و رفته، غارتش كردی. 14بر سر چهارراه‌ها ايستادی و كسانی را كه سعی می‌كردند فرار كنند كشتی. در آن زمان وحشت و پريشانی، بازماندگان اسرائيل را دستگير نموده، تحويل دشمن دادی.
مجازات قومها
15«من، خداوند بزودی از تمام قومها انتقام خواهم كشيد. ای ادوم، همانطور كه با اسرائيل رفتار كردی، با تو نيز به همانگونه رفتار خواهد شد. هر چه كردی بر سر خودت خواهد آمد. 16بر بالای كوه مقدس من، جام مكافاتم را نوشيدی، قومهای ديگر نيز آن را خواهند نوشيد. آری، آنها خواهند نوشيد و از بين خواهند رفت و اثری از آنها باقی نخواهد ماند.
پيروزی اسرائيل
17«ولی كوه مقدس من در اورشليم، پناهگاه و محل نجات خواهد شد. اسرائيل سرزمين خود را دوباره تصرف خواهد نمود 18و مانند آتش، ادوم را خواهد سوزاند به طوری كه از ادوم كسی باقی نخواهد ماند.» اين را خداوند می‌فرمايد.
19اهالی جنوب يهودا، كوهستان ادوم را اشغال خواهند كرد و اهالی جلگه‌های يهودا، دشتهای فلسطين را تصرف نموده، دوباره مراتع افرايم و سامره را به چنگ خواهند آورد و قبيلهٔ بنيامين، جلعاد را خواهد گرفت. 20تبعيدشدگان اسرائيلی مراجعت نموده، فينيقيه را تا صرفه در شمال، اشغال خواهند كرد و آنانی كه از اورشليم به آسيای صغير به اسارت رفته بودند، به وطن خود بازگشته، شهرهای جنوب يهودا را خواهند گرفت. 21فاتحان اورشليم بر سرزمين ادوم حكومت خواهند كرد و خداوند، پادشاه ايشان خواهد بود!
