Job’s Reply
1Job replied,
2“How long will you people make me suffer?
How long will you crush me with your words?
3You have already accused me many times.
You have attacked me without feeling any shame.
4Suppose it’s true that I’ve gone down the wrong path.
Then it’s my concern, not yours.
5Suppose you want to place yourselves above me.
Suppose you want to use my shame to prove I’m wrong.
6Then I want you to know that God hasn’t treated me right.
In fact, he has captured me in his net.
7“I cry out, ‘Someone harmed me!’
But I don’t get any reply.
I call out for help.
But I’m not treated fairly.
8God has blocked my way, and I can’t get through.
He has made my paths so dark I can’t see where I’m going.
9He has taken my wealth away from me.
He has stripped me of my honor.
10He tears me down on every side until I’m gone.
He pulls up the roots of my hope as if I were a tree.
11His anger burns against me.
He thinks I’m one of his enemies.
12His troops march toward me in force.
They come at me from every direction.
They camp around my tent.
13“God has caused my family to desert me.
The people I used to know are now strangers to me.
14My relatives have gone away.
My closest friends have forgotten me.
15My guests and my female servants think of me as a stranger.
They look at me as if I were an outsider.
16I send for my servant, but he doesn’t answer.
He doesn’t come, even though I beg him to.
17My wife can’t stand the way my breath smells.
My own family won’t have anything to do with me.
18Even little children mock me.
When I appear, they make fun of me.
19All my close friends hate me.
Those I love have turned against me.
20I’m nothing but skin and bones.
I’ve barely escaped death.
21“Have pity on me, my friends! Please have pity!
God has struck me down with his powerful hand.
22Why do you chase after me as he does?
Aren’t you satisfied with what you have done to me already?
23“I wish my words were written down!
I wish they were written in a book!
24I wish they were cut into lead with an iron tool!
I wish they were carved in rock forever!
25I know that my redeemer lives.
In the end he will stand on the earth.
26Though my skin will be destroyed,
in my body I’ll see God.
27I myself will see him with my own eyes.
I’ll see him, and he won’t be a stranger to me.
How my heart longs for that day!
28“You might say, ‘Let’s keep bothering Job.
After all, he’s the cause of all his suffering.’
29But you should be afraid when God comes to judge you.
He’ll be angry. He’ll punish you with his sword.
Then you will know that he is the Judge.”
Sumagot si Job
1Muling sumagot si Job,
2“Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan, at sasaktan sa mga sinasabi ninyo? 3Paulit-ulit ninyo akong iniinsulto. Hindi na kayo nahiya sa mga ginagawa ninyo sa akin? 4Kung talagang nagkasala ako, problema ko na iyon. 5Ang akala ninyoʼy matuwid kayo kaysa sa akin, at iniisip ninyong ang mga paghihirap koʼy nagpapatunay na nagkasala ako. 6Pero ang Dios ang may gawa nito sa akin. Siya ang naglagay ng bitag sa palibot ko.
7“Tumawag ako at humingi ng tulong pero walang sumagot sa akin. Humingi ako ng katarungan pero walang nagbigay sa akin. 8Hinarangan ng Dios ang dinadaanan ko para hindi ako makadaan. Tinakpan din niya ito ng kadiliman. 9Kinuha niya ang kayamanan ko pati na ang aking karangalan. 10Pinahirapan niya ako saanman ako bumaling na halos ikamatay ko na. Inalis niya ang pag-asa ko na parang punongkahoy na binunot. 11Labis ang galit niya sa akin at itinuring niya akong kaaway. 12Parang pinadalhan niya ako ng mga sundalo upang salakayin at palibutan ang aking tolda.
13“Inilayo niya sa akin ang aking mga kamag-anak;19:13 kamag-anak: o, kapatid. at nilayuan na ako ng aking mga kakilala. 14Wala na ang lahat ng taong malapit sa akin. Pati mga kaibigan koʼy nilimot na ako. 15Hindi na ako kilala ng aking mga bisita at mga babaeng alipin. Itinuring na nila akong dayuhan. 16Kapag tinatawag ko ang aking alipin, hindi na niya ako pinapansin, makiusap man ako. 17Ang asawa koʼy nababahuan sa hininga ko at ang mga kapatid kong lalaki ay nandidiri sa akin. 18Hinahamak ako kahit ng mga batang paslit. Kapag nakikita nila ako,19:18 Kapag nakikita nila ako: o, Kapag tumayo ako at magsalita. pinagtatawanan nila ako. 19Lahat ng matalik kong kaibigan ay nasusuklam sa akin. Pati mga mahal ko sa buhay ay lumayo na rin. 20Butoʼt balat na lang ako at halos mamamatay na.
21“Maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil pinahihirapan ako ng Dios. 22Bakit ninyo ako inuusig tulad ng ginagawa ng Dios sa akin? Hindi pa ba sapat ang pagpapahirap ninyo sa akin? 23Mabuti sana kung isinulat sa aklat ang mga sinabi ko, 24o di kayaʼy iniukit ito sa bato para hindi mabura magpakailanman.
25“Pero alam kong buhay ang aking Tagapagligtas at sa bandang huli ay darating siya rito sa lupa para ipagtanggol ako. 26Pagkaalis ko sa katawang ito at mabulok ang mga laman ko, makikita ko na ang Dios.19:26 O, Habang nandito pa ako sa aking katawan, makikita ko ang Dios kahit na naaagnas ang aking balat dahil sa aking sakit. 27Makikita ko siya nang harapan at hindi na siya iba sa akin. Labis na akong nananabik na makita siya.
28“Kung patuloy ninyo akong pararatangan na akoʼy naghihirap dahil sa aking kasalanan, 29tiyak na darating sa inyo ang nakakatakot na parusa ng Dios. Parurusahan niya kayo dahil sa galit niya. Saka ninyo malalaman na hinatulan kayo ng Dios.”
