1“At that time I will be the God of all the families of Israel,” announces the Lord. “And they will be my people.”
2The Lord says,
“Some of my people will live through
everything their enemies do to them.
They will find help in the desert.
I will come to give peace and rest to Israel.”
3The Lord appeared to us in the past. He said,
“I have loved you with a love that lasts forever.
I have kept on loving you with a kindness that never fails.
4I will build you up again.
Nation of Israel, you will be rebuilt.
Once again you will use your tambourines to celebrate.
You will go out and dance with joy.
5Once again you will plant vineyards
on the hills of Samaria.
Farmers will plant them.
They will enjoy their fruit.
6There will be a day when those on guard duty will cry out.
They will stand on the hills of Ephraim.
And they will shout,
‘Come! Let’s go up to Zion.
Let’s go up to where the Lord our God is.’ ”
7The Lord says,
“Sing for joy because the people of Jacob are blessed.
Shout because the Lord has made them the greatest nation.
Make your praises heard.
Say, ‘Lord, save your people.
Save the people who are left alive in Israel.’
8I will bring them from the land of the north.
I will gather them from one end of the earth to the other.
Even those who are blind and those who can’t walk
will be among them.
Pregnant women and women having their babies
will be among them also.
Many of them will return.
9Their eyes will be filled with tears as they come.
They will pray as I bring them back.
I will lead them beside streams of water.
I will lead them on a level path
where they will not trip or fall.
I am Israel’s father.
And Ephraim is my oldest son.
10“Listen to my message, you nations.
Announce it on shores far away.
Say, ‘He who scattered Israel will gather them.
He will watch over his flock like a shepherd.’
11I will set the people of Jacob free.
I will save them from those who are stronger than they are.
12They will come and shout for joy on Mount Zion.
They will be joyful because of everything I give them.
I give them grain, olive oil and fresh wine.
I give them the young animals in their flocks and herds.
Israel will be like a garden that has plenty of water.
And they will not be sad anymore.
13Then young women will dance and be glad.
And so will the men, young and old alike.
I will turn their mourning into gladness.
I will comfort them.
And I will give them joy instead of sorrow.
14I will satisfy the priests. I will give them more than enough.
And my people will be filled with the good things I give them,”
announces the Lord.
15The Lord says,
“A voice is heard in Ramah.
It is the sound of weeping and deep sadness.
Rachel is weeping for her children.
She refuses to be comforted,
because they are gone.”
16The Lord says,
“Do not weep anymore.
Do not let tears fall from your eyes.
I will reward you for your work,”
announces the Lord.
“Your children will return from the land of the enemy.
17So there is hope for your children,”
announces the Lord.
“Your children will return to their own land.
18“I have heard the groans of Ephraim’s people. They say,
‘You corrected us like a calf you were training.
And we have been trained.
Bring us back to you, and we will come back.
You are the Lord our God.
19After we wandered away from you,
we turned away from our sins.
After we learned our lesson,
we beat our chests in sorrow.
We were full of shame.
What we did when we were young brought dishonor on us.’
20Aren’t the people of Ephraim my dear children?
Aren’t they the children I take delight in?
I often speak against them.
But I still remember them.
So my heart longs for them.
I love them with a tender love,”
announces the Lord.
21The Lord says, “Put up road signs.
Set up stones to show the way.
Look carefully for the highway.
Look for the road you will take.
Return, people of Israel.
Return to your towns.
22How long will you wander,
my people Israel, who are not faithful to me?
I will create a new thing on earth.
The woman will return to the man.”
23The Lord who rules over all is the God of Israel. He says, “I will bring them back from the place where they were taken. Here is what the people in Judah and its towns will say once again. ‘May the Lord bless you, you successful city. Sacred mountain, may he bless you.’ 24People will live together in Judah and all its towns. Farmers and shepherds will live there. 25I will give rest to those who are tired. I will satisfy those who are weak.”
26When I heard this, I woke up and looked around. My sleep had been pleasant to me.
27Here is what the Lord announces. “The days are coming when I will plant the kingdoms of Israel and Judah again. I will plant them with children and young animals. 28I watched over Israel and Judah to pull them up by the roots. I tore them down. I crushed them. I destroyed them. I brought horrible trouble on them. But now I will watch over them to build them up and plant them,” announces the Lord. 29“In those days people will no longer say,
“ ‘The parents have eaten sour grapes.
But the children have a bitter taste in their mouths.’
30Instead, everyone will die for their own sin. The one who eats sour grapes will taste how bitter they are.
31“The days are coming,” announces the Lord.
“I will make a new covenant
with the people of Israel.
I will also make it with the people of Judah.
32It will not be like the covenant
I made with their people of long ago.
That was when I took them by the hand.
I led them out of Egypt.
But they broke my covenant.
They did it even though I was like a husband to them,”
announces the Lord.
33“This is the covenant I will make with Israel
after that time,” announces the Lord.
“I will put my law in their minds.
I will write it on their hearts.
I will be their God.
And they will be my people.
34They will not need to teach their neighbor anymore.
And they will not need to teach one another anymore.
They will not need to say, ‘Know the Lord.’
That’s because everyone will know me.
From the least important of them to the most important,
all of them will know me,”
announces the Lord.
“I will forgive their evil ways.
I will not remember their sins anymore.”
35The Lord speaks.
He makes the sun
shine by day.
He orders the moon and stars
to shine at night.
He stirs up the ocean.
He makes its waves roar.
His name is the Lord Who Rules Over All.
36“Suppose my orders for creation disappear from my sight,”
announces the Lord.
“Only then will the people of Israel stop being
a nation in my sight.”
37The Lord says,
“Suppose the sky above could be measured.
Suppose the foundations of the earth below could be completely discovered.
Only then would I turn away the people of Israel.
Even though they have committed many sins,
I will still accept them,”
announces the Lord.
38“The days are coming,” announces the Lord. “At that time Jerusalem will be rebuilt for me. It will be rebuilt from the Tower of Hananel to the Corner Gate. 39The measuring line will reach out from there. It will go straight to the hill of Gareb. Then it will turn and reach as far as Goah. 40There is a valley where dead bodies and ashes are thrown. That whole valley will be holy to me. The side of the Kidron Valley east of the city will be holy to me. It will be holy all the way to the corner of the Horse Gate. The city will never again be pulled up by the roots. It will never be destroyed.”
De hoopvolle toekomst van Israël
1‘In die tijd,’ zegt de Here, ‘zullen alle stammen van Israël Mij erkennen als de Here, zij zullen zich als mijn volk gedragen. 2Ik zal voor hen zorgen, zoals Ik zorgde voor de Israëlieten die uit Egypte kwamen en aan wie Ik mijn genade toonde in de woestijn. Ik leidde hen en gaf hun rust. 3Want lang voor die tijd heeft de Here tegen Israël gezegd: mijn volk, Ik heb van u gehouden met een eeuwigdurende liefde, liefdevol heb Ik u naar Mij toegetrokken. 4Ik zal uw volk herstellen, maagd van Israël. U zult opnieuw gelukkig zijn en weer dansen op het ritme van de tamboerijnen.
5U zult weer wijngaarden planten op de berghellingen van Samaria en met voldoening de opbrengst van uw eigen tuinen eten. 6Er zal een dag komen dat de wachters op de heuvels van Israël zullen roepen: “Sta op, laten we naar Sion gaan, naar de Here, onze God.” 7Want de Here zegt: “Zing blij over Israël, zing een jubelzang over het grootste van alle volken! De Here heeft zijn volk en de restanten van Israël gered.” 8Want Ik zal hen terugbrengen vanuit het noorden en uit de verste hoeken van de aarde, zonder iemand te vergeten. Lammen en blinden zullen terugkomen, jonge moeders met hun kleine kinderen, vrouwen die op het punt staan te bevallen. Het zal een grote menigte zijn die terugkeert. 9Vreugdetranen zullen hen langs de wangen lopen en zij zullen tot Mij bidden wanneer Ik hen naar huis leid. Zij zullen langs stromende beken trekken, zonder te struikelen. Want Ik ben een vader voor Israël en Efraïm is mijn oudste zoon.’ 10Luister naar deze boodschap van de Here, volken van de wereld, en laat iedereen in verre landen het horen: de Here, die zijn volk uiteen heeft gejaagd, haalt het weer bij elkaar en zal hen bewaken zoals een herder zijn kudde. 11Hij zal de Israëlieten weer bevrijden en verlossen uit de macht van hun overheersers! 12Zij zullen thuiskomen en vrolijke liederen zingen op de heuvels van Sion, verheugd over de goedheid van de Here, de goede oogsten, de tarwe, de wijn en de olie, en over de pasgeboren kalveren en lammetjes. Hun leven zal zijn als een tuin met genoeg water en al hun problemen zullen voorbij zijn. 13De jonge meisjes zullen dansen van blijdschap en ook de mannen, jong en oud, zullen delen in de feestvreugde. ‘Want Ik zal hun rouw veranderen in vreugde, Ik zal hen troosten en blij maken, want de gevangenschap met al zijn ellende zal achter de rug zijn. 14Ik zal de priesters een overvloed aan offervlees schenken dat in de tempel bij hen wordt gebracht, Ik zal mijn volk verzadigen met mijn overvloed,’ zegt de Here.
15De Here sprak opnieuw tegen mij en zei: ‘In Rama wordt luid gehuild en gejammerd, Rachel huilt om haar kinderen en wil zich niet laten troosten, omdat haar kinderen er niet meer zijn.’ 16Maar de Here zegt: ‘Huil niet langer, Ik heb uw gebeden gehoord en u zult ze terugzien, zij zullen bij u terugkomen uit het verre land van de vijand. 17Uw toekomst ziet er hoopvol uit,’ zegt de Here, ‘want uw kinderen zullen terugkeren naar hun eigen land.
18Ik heb Israëls klachten gehoord: “U hebt mij hard gestraft, maar dat was nodig. Want ik was een koppig kalf dat moest wennen aan het juk. Keer mijn hart naar U toe, opdat ik weer tot U zal terugkeren, want U alleen bent de Here, mijn God. 19Ik ben van U afgedwaald, maar ik heb berouw, ik heb mijn fouten erkend. Ik schaam mij diep voor wat ik in mijn jeugd heb misdaan.” ’ 20De Here antwoordt: ‘Israël is nog steeds mijn zoon, mijn liefste kind. Ik moest hem vaak straffen, maar Ik houd nog steeds van hem. Ik verlang naar hem en zal hem zeker helpen.’
21Als u in ballingschap wordt weggevoerd, zet dan tekens langs de weg die in de richting van Israël wijzen. Markeer uw weg goed. Want u zult weer terugkeren naar uw steden, Israël. 22Hoe lang zult u nog aarzelen, afvallige dochter? Want de Here zal iets nieuws en onbekends laten gebeuren, Israël zal uit zichzelf de Here zoeken!
23De Here van de hemelse legers, de God van Israël, zegt: ‘Als Ik hen weer terugbreng, zal men in Juda en haar steden zeggen: “De Here zegene u, centrum van rechtvaardigheid, heilige heuvel!” 24Stedelingen, boeren en herders zullen voor altijd in vrede en blijdschap samenleven. 25Ik zal de vermoeiden rust en de bedroefden blijdschap geven.’
26Toen werd ik, Jeremia, wakker. Wat genoot ik van zoʼn slaap!
27De Here zegt: ‘Er komt een tijd dat Ik het aantal inwoners en de veestapel hier in Israël enorm zal laten groeien. 28In het verleden heb Ik mijn best gedaan dit volk te verwoesten en uit te roeien, maar nu zal Ik het weer zorgvuldig opbouwen. 29De mensen zullen niet langer het gezegde “kinderen boeten voor de zonden van hun ouders” gebruiken, 30want iedereen zal voor zijn eigen zonden sterven, ieder moet voor zijn eigen zonden boeten.
31Er komt een dag,’ zegt de Here, ‘dat Ik een nieuw verbond met de mensen van Juda en Israël zal sluiten. 32Het zal niet hetzelfde verbond zijn dat Ik met hun voorouders sloot toen Ik die uit Egypte leidde. Dat verbond hebben zij toen verbroken, hoewel Ik voor hen zorgde als een man voor zijn vrouw. 33Maar dit is het nieuwe verbond dat Ik dan met hen zal sluiten: Ik zal mijn wetten in hun harten graveren, zodat zij Mij willen eren, dan zal Ik werkelijk hun God zijn en zij zullen mijn volk zijn. 34Dan hoeven zij elkaar niet meer te vertellen dat het goed is de Here te kennen,’ want iedereen, klein en groot, zal Mij dan werkelijk kennen, zegt de Here, ‘Ik zal hun zonden vergeven en voor altijd vergeten.’ 35Dit zegt de Here, die ons overdag het zonlicht en ʼs nachts het licht van maan en sterren geeft, die de zee opzweept zodat de golven beginnen te bulderen en wiens naam is Here van de hemelse legers: 36‘Net zo min als Ik van plan ben deze natuurwetten te veranderen, zo zal Ik ook mijn volk Israël niet verstoten! 37Net zomin als de hemelen kunnen worden gemeten en de fundamenten van de aarde kunnen worden gepeild, zo zal Ik er nooit over denken hen voor altijd te verstoten vanwege hun zonden! 38-39 Want er komt een tijd,’ zegt de Here, ‘dat heel Jeruzalem voor de Here zal zijn herbouwd. Vanaf de toren van Hananeël in het noordoosten van de stad tot aan de Hoekpoort in het noordwesten, en vanaf de Garebheuvel in het zuidwesten tot Goa in het zuidoosten. 40De hele stad en het dal waar de doden begraven worden, zullen heilig zijn voor de Here, evenals de velden die zich uitstrekken tot aan de Kidronbeek en vervolgens naar de Paardenpoort aan de oostkant van de stad. Deze stad zal nooit meer worden ingenomen of verwoest.’
