Israel Deserts the Lord
1A message from the Lord came to me. The Lord said, 2“Go. Announce my message to the people in Jerusalem. I want everyone to hear it. Tell them,
“Here is what the Lord says.
“ ‘I remember how faithful you were to me when you were young.
You loved me as if you were my bride.
You followed me through the desert.
Nothing had been planted there.
3Your people were holy to me.
They were the first share of my harvest.
All those who destroyed them were held guilty.
And trouble came to their enemies,’ ”
announces the Lord.
4People of Jacob, hear the Lord’s message.
Listen, all you tribes of Israel.
5The Lord says,
“What did your people of long ago find wrong with me?
Why did they wander so far away from me?
They worshiped worthless statues of gods.
Then they themselves became worthless.
6They did not ask, ‘Where is the Lord?
He brought us up out of Egypt.
He led us through a dry and empty land.
He guided us through deserts and deep valleys.
It was a land of total darkness where there wasn’t any rain.
No one lived or traveled there.’
7But I brought you into a land that has rich soil.
I gave you its fruit and its finest food.
In spite of that, you made my land impure.
You turned it into something I hate.
8The priests did not ask,
‘Where is the Lord?’
Those who taught my law did not know me.
The leaders refused to obey me.
The prophets prophesied in the name of Baal.
They worshiped worthless statues of gods.
9“So I am bringing charges against you again,”
announces the Lord.
“And I will bring charges against your children’s children.
10Go over to the coasts of Cyprus and look.
Send people to the land of Kedar and have them look closely.
See if there has ever been anything like this.
11Has a nation ever changed its gods?
Actually, they are not even gods at all.
But my people have traded away their glorious God.
They have traded me for worthless statues of gods.
12Sky above, be shocked over this.
Tremble with horror,”
announces the Lord.
13“My people have sinned twice.
They have deserted me,
even though I am the spring of water that gives life.
And they have dug their own wells.
But those wells are broken.
They can’t hold any water.
14Are you people of Israel servants?
You were not born as slaves, were you?
Then why have you been carried off like stolen goods?
15Lions have roared.
They have growled at you.
They have destroyed your land.
Your towns are burned and deserted.
16The men of Memphis and Tahpanhes
have cracked your skulls.
17Haven’t you brought this on yourselves?
I am the Lord your God, but you deserted me.
You left me even while I was leading you.
18Why do you go to Egypt
to drink water from the Nile River?
Why do you go to Assyria
to drink from the Euphrates River?
19You will be punished because you have sinned.
You will be corrected for turning away from me.
I am the Lord your God.
If you desert me, bad things will happen to you.
If you do not respect me, you will suffer bitterly.
I want you to understand that,”
announces the Lord who rules over all.
20“Long ago you broke off the yoke I put on you.
You tore off the ropes I tied you up with.
You said, ‘I won’t serve you!’
In fact, on every high hill
you lay down like a prostitute.
You worshiped other gods under every green tree.
21You were like a good vine when I planted you.
You were a healthy plant.
Then how did you turn against me?
How did you become a bad, wild vine?
22You might wash yourself with soap.
You might use plenty of strong soap.
But I can still see the stains your guilt covers you with,”
announces the Lord and King.
23“You say, ‘I am “clean.”
I haven’t followed the gods that are named Baal.’
How can you say that?
Remember how you acted in the valley.
Consider what you have done.
You are like a female camel running quickly here and there.
24You are like a wild donkey that lives in the desert.
She smells the wind when she longs for a mate.
Who can hold her back?
The males that run after her do not need to wear themselves out.
At mating time they will easily find her.
25Do not run after other gods
until your sandals are worn out and your throat is dry.
But you said, ‘It’s no use!
I love those gods.
I must go after them.’
26“A thief is dishonored when he is caught.
And you people of Israel are filled with shame.
Your kings and officials are dishonored.
So are your priests and your prophets.
27You say to a piece of wood, ‘You are my father.’
You say to a stone, ‘You are my mother.’
You have turned your backs to me.
You refuse to look at me.
But when you are in trouble, you say,
‘Come and save us!’
28Then where are the gods you made for yourselves?
Let them come when you are in trouble!
Let them save you if they can!
Judah, you have as many gods
as you have towns.
29“Why do you bring charges against me?
All of you have refused to obey me,”
announces the Lord.
30“I punished your people. But it did not do them any good.
They did not pay attention when they were corrected.
You have killed your prophets by swords.
You have swallowed them up like a hungry lion.
31“You who are now living, consider my message. I am saying,
“Have I been like a desert to Israel?
Have I been like a land of deep darkness?
Why do my people say, ‘We are free to wander.
We won’t come to you anymore’?
32Does a young woman forget all about her jewelry?
Does a bride forget her wedding jewels?
But my people have forgotten me
more days than anyone can count.
33You are very skilled at chasing after love!
Even the worst of women can learn from how you act.
34The blood of those you have killed is on your clothes.
You have destroyed poor people who were not guilty.
You did not catch them in the act of breaking in.
In spite of all this,
35you say, ‘I’m not guilty of doing anything wrong.
The Lord isn’t angry with me.’
But I will judge you.
That’s because you say, ‘I haven’t sinned.’
36Why do you keep on
changing your ways so much?
Assyria did not help you.
And Egypt will not help you either.
37So you will also leave Egypt
with your hands tied together above your heads.
I have turned my back on those you trust.
They will not help you.
Gisalikway sa Israel ang Ginoo
1Miingon ang Ginoo kanako, 2“Lakaw ug isulti kini ngadto sa mga taga-Jerusalem, ‘Nahinumdoman ko pa ang inyong pagkamatinud-anon sa batan-on pa kamo, ug ang inyong paghigugma kanako nga daw sama sa babayeng bag-ong gikasal. Misunod kamo kanako bisan ngadto sa kamingawan nga walay mga tanom. 3Gilain ko kamong mga Israelinhon alang kanako. Sama kamo sa unang abot sa ani alang kanako. Gisilotan ko ang mga nagdaog-daog kaninyo, ug nalaglag sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.’ ”
4Pamatia ninyo ang gisulti sa Ginoo, kamong mga katawhan sa Israel nga kaliwat ni Jacob. 5Mao kini ang iyang gisulti, “Unsa bay sayop nga nakita sa inyong mga katigulangan kanako nga nagpalayo man gayod sila kanako? Misunod sila sa mga dios-dios nga walay pulos, ug tungod niini nahimo usab silang walay pulos. 6Wala sila mangita kanako bisan pag akoy nagpagawas kanila gikan sa Ehipto ug naggiya kanila sa kamingawan nga walay mga tanom—sa yuta nga disyerto nga may mga bangag, nga kanunayng may hulaw ug delikado, ug walay nagapuyo ni nagaagi. 7Gidala ko kamo sa tabunok nga yuta aron makapahimulos sa maayong abot niini. Apan pag-abot ninyo didto, gipasipalahan ninyo ang yuta nga akong gipanag-iyahan, ug gihimo ninyo kining makalilisang. 8Bisan ang mga pari wala mangita kanako. Ang mga magtutudlo sa balaod wala makaila2:8 wala makaila: o, dili suod. kanako. Ang mga pangulo nagrebelde kanako. Ang mga propeta nagsulti ug mga mensahe sa ngalan ni Baal, ug nagsunod sa mga dios-dios nga walay pulos. 9Busa akusahan ko kamo pag-usab, apil ang inyong umaabot nga mga kaliwat. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
10“Pangadto kamo sa kasadpan, sa mga isla sa Cyprus, ug pangadto usab kamo sa sidlakan, sa yuta sa Cedar. Susiha ninyo pag-ayo kon may nahitabo bang sama niini: 11May nasod ba nga nagailis sa ilang mga dios, bisan pag dili kini tinuod nga mga dios? Apan ako nga halangdong Dios giilisdan sa akong katawhan sa mga dios nga walay pulos. 12Nakurat ang kalangitan sa ilang gihimo; daw sa nangurog kini sa hilabihang kahadlok. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
13“Nakahimo ug duha ka sala ang akong katawhan, Gisalikway nila ako, ang tuboran nga nagahatag ug kinabuhi, ug gisimba nila ang ubang mga dios, nga daw pareho lang nga nagkalot silag bangag nga pundohanan ug tubig nga mohubas. 14Ang Israel wala matawo nga ulipon. Nganong gibihag man siya? 15Ang iyang mga kaaway daw liyon nga nagangulob ngadto kaniya. Gilaglag nila ang iyang yuta; gipangguba ang iyang mga lungsod, ug nahimo kining awaaw. 16Dugang niini, gilaglag siya2:16 gilaglag siya: sa Syriac, gibuak ang iyang bagol-bagol. sa mga taga-Memphis ug taga-Tahpanhes.
17“Kamo ra mismong mga Israelinhon ang nagdala niini nga kalaglagan sa inyong kaugalingon. Kay gisalikway ninyo ako, ang Ginoo nga inyong Dios, sa dihang gigiyahan ko kamo sa dalan. 18Karon, unsa may inyong nakuha sa inyong pagdangop sa Ehipto ug sa Asiria? Nganong nangadto pa man kamo sa Suba sa Nilo2:18 Nilo: sa Hebreo, Shihor, nga usa ka sanga sa Suba sa Nilo. ug sa Suba sa Eufrates? 19Tungod sa inyong kadaotan ug pagsalikway kanako, badlongon ug silotan ko kamo. Karon, hunahunaa ninyo pag-ayo kon unsa kadaotan ug kapait alang kaninyo ang pagsalikway ug dili pagtahod sa Ginoo nga inyong Dios. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagaingon niini.
20“Kaniadto, sa giulipon pa kamo, daw gibutangan kamog yugo ug gikadenahan. Apan sa dihang giluwas ko kamo, nagdumili kamo sa pag-alagad kanako. Misimba hinuon kamo sa mga dios-dios didto sa matag taas nga mga bungtod ug sa ilalom sa matag labong nga kahoy, nga daw mga babayeng nagbaligya sa ilang dungog. 21Sama kamo sa usa ka maayong klase sa ubas nga akong gitanom. Apan nganong nahimo man kamong daw usa ka ihalas nga ubas nga mamungag dunot ug walay pulos? 22Bisan maligo ug manabon pa kamog maayo makita ko gihapon ang lama sa inyong sala. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagaingon niini.
23“Nganong moingon man kamo nga wala kamo mahugawi ug wala kamo magsimba sa mga imahen ni Baal? Tan-awa kon unsa nga mga pagpakasala ang gihimo ninyo didto sa kapatagan sa Hinnom. Hunahunaa ang sala nga inyong nahimo. Sama kamo sa usa ka dumalagang kamelyo nga dili mahimutang sa panahon sa pagpanguwag. 24Sama usab kamo sa usa ka bayeng asno nga naanad sa kamingawan. Kon moabot ang panahon sa pagpanguwag, magpanimhot kini sa hangin ug walay makapugong niini sa pagpangitag laki. Dili na mahago sa pagpangita kaniya ang laking asno. Sayon siyang pangitaon sa panahon sa iyang pagpanguwag.
25“Mga Israelinhon, nagakahilis na ang inyong mga sandalyas, ug nagmala na ang inyong mga tutunlan sa pagsunod-sunod sa ubang mga dios. Apan nagaingon gihapon kamo, ‘Dili mahimong motalikod kami sa ubang mga dios. Gihigugma namo sila ug mosunod kami kanila.’
26“Maingon nga maulawan ang kawatan kon kini madakpan, maulawan usab kamong mga katawhan sa Israel. Oo, maulawan kamo ug ang inyong mga hari, mga opisyal, mga pari ug mga propeta. 27Miingon kamo nga ang kahoy inyong amahan ug ang bato inyong inahan. Mitalikod kamo kanako, apan kon anaa kamo sa kalisod mangayo kamog tabang kanako. 28Hain na ang mga dios nga inyong gihimo alang sa inyong kaugalingon? Paduola sila kon tinuod nga maluwas nila kamo sa inyong kalisod. Pagkadaghan sa inyong mga dios, sama kadaghan sa mga lungsod sa Juda. 29Nganong moreklamo man kamo batok kanako? Dili ba kamo man ang nagrebelde kanako? 30Gisilotan ko ang inyong mga anak, apan wala gihapon sila nagabag-o. Dili sila magpadisiplina. Kamo mismo ang mipatay sa inyong mga propeta, daw sama kamo sa gutom nga liyon nga mipatay sa iyang biktima.
31“Kamong mga katawhan niini nga henerasyon, paminawa kining akong isulti. Sama ba ako sa usa ka disyerto alang kaninyong mga Israelinhon, o kaha sa usa ka dapit nga labihan kangitngit? Nganong moingon man kamo, ‘Gawasnon kaming mohimo sa among gusto. Dili na kami moduol sa Dios.’
32“Malimtan ba sa usa ka putli nga babaye ang iyang alahas o ang iyang bisti nga pangkasal? Apan kamong akong katawhan, nalimot kanako sulod na sa dugayng panahon. 33Maayo gayod kamong mangita ug hinigugma nga mga dios-dios. Bisan ang mga babayeng nagbaligya sa ilang dungog makakat-on pa gikan kaninyo. 34Anaa sa inyong mga bisti ang mantsa sa dugo sa mga inosente ug kabos. Gipamatay ninyo sila bisan ug wala ninyo sila masakpi nga misulod sa inyong balay sa pagpangawat. Apan bisan pa niining tanan ninyong gihimo, 35moingon pa gihapon kamo, ‘Wala kamiy nahimong sala. Busa dili masuko ang Ginoo kanamo.’ Apan silotan ko kamo tungod sa inyong pag-ingon nga wala kamoy sala.
36“Sayon-sayonon ra ninyo ang pag-usab sa inyong hunahuna ug pag-ilis-ilis ug mga kaabin nga mga nasod. Apan pakaulawan kamo pag-ayo sa Ehipto nga inyong gikaabin sama sa pagpakaulaw nga gihimo kaninyo sa Asiria. 37Mobiya kamo sa Ehipto nga nakatabon ang inyong mga kamot sa inyong nawong timaan sa inyong kaulaw. Kay gisalikway ko ang mga nasod nga inyong gisaligan. Dili gayod kamo matabangan niini nga mga nasod.”
