The Lord’s People Have Broken His Covenant
1A message from the Lord came to Jeremiah. The Lord said, 2“Listen to the terms of the covenant I made with my people of long ago. Tell Judah the terms still apply to them. Tell those who live in Jerusalem that they must obey them too. 3I am the Lord, the God of Israel. So let the people know what I want them to do. Here is what I want you to tell them. ‘May the person who does not obey the terms of the covenant be under my curse. 4I gave those terms to your people of long ago. That was when I brought them out of Egypt. I saved them out of that furnace that melts down iron and makes it pure.’ I said, ‘Obey me. Do everything I command you to do. Then you will be my people. And I will be your God. 5I raised my hand and made a promise to your people of long ago. I promised them I would give them a land that had plenty of milk and honey.’ It is the land you own today. I kept my promise.”
I replied, “Amen, Lord.”
6The Lord said to me, “Here is what I want you to announce in the towns of Judah. Say it also in the streets of Jerusalem. Tell the people, ‘Listen to the terms of my covenant. Obey them. 7Long ago I brought your people up from Egypt. From that time until today, I warned them again and again. I said, “Obey me.” 8But they did not listen. They did not pay any attention to me. Instead, they did what their stubborn and evil hearts wanted them to do. So I brought down on them all the curses of the covenant. I commanded them to obey it. But they refused.’ ”
9The Lord continued, “The people of Judah have made some evil plans. So have those who live in Jerusalem. 10All of them have returned to the sins their people of long ago committed. Those people refused to listen to what I told them. And now the people of Israel and Judah alike have worshiped other gods and served them. They have broken the covenant I made with their people who lived before them. 11So I say, ‘I will bring trouble on them. They will not be able to escape it. They will cry out to me. But I will not listen to them. 12The people of Jerusalem and of the towns of Judah will cry out. They will cry out to the gods they burn incense to. But those gods will not help them at all when trouble strikes them. 13Judah, you have as many gods as you have towns. And in Jerusalem you have set up as many altars as there are streets. You are burning incense to that shameful god named Baal.’
14“Jeremiah, do not pray for these people. Do not make any appeal or request for them. They will call out to me when they are in trouble. But I will not listen to them.
15“I love the people of Judah.
But they are working out their evil plans along with many others.
So what are they doing in my temple?
Can meat that is offered to me keep me from punishing you?
When you do evil things, you get a lot of pleasure from them.”
16People of Judah, the Lord once called you a healthy olive tree.
He thought its fruit was beautiful.
But now he will come with the roar of a mighty storm.
He will set the tree on fire.
And its branches will be broken.
17The Lord who rules over all planted you. But now he has ordered your enemies to destroy you. The people of Israel and Judah have both done what is evil. They have made the Lord very angry by burning incense to Baal.
Jeremiah’s Enemies Make Evil Plans Against Him
18The Lord told me about the evil plans of my enemies. That’s how I knew about them. He showed me what they were doing. 19I had been like a gentle lamb led off to be killed. I didn’t realize they had made plans against me. They had said,
“Let’s destroy the tree and its fruit.
Let’s take away his life.
Then his name won’t be remembered anymore.”
20But Lord, you rule over all.
You always judge fairly.
You test people’s hearts and minds.
So pay them back for what they’ve done.
I’ve committed my cause to you.
21The Lord says, “Jeremiah, here is what I am telling you about the people of Anathoth. They say they’re going to kill you. They are saying, ‘Don’t prophesy in the Lord’s name. If you do, we will kill you with our own hands.’ ” 22So the Lord who rules over all says, “I will punish them. Their young men will be killed by swords. Their sons and daughters will die of hunger. 23Only a few people will be left alive. I will judge the people of Anathoth. I will destroy them when the time comes to punish them.”
Wala Tumana sa Juda ang Kasabotan
1Unya miingon ang Ginoo kang Jeremias, 2“Pahinumdomi ang mga taga-Juda ug taga-Jerusalem sa mga lagda sa among kasabotan. 3Ingna sila nga ako, ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nagaingon nga tunglohon ko ang tawo nga dili motuman sa lagda niini nga kasabotan. 4Kini nga mga lagda gipatuman ko sa inyong mga katigulangan sa dihang gipagawas ko sila gikan sa Ehipto, ang dapit nga daw hurnohan nga tunawan sa puthaw. Miingon ako kanila, ‘Kon tumanon ninyo ako ug ang tanan kong mga sugo, mahimo ko kamong katawhan ug ako mahimong inyong Dios. 5Unya tumanon ko ang akong gipanaad sa inyong mga katigulangan nga hatagan ko silag maayo ug mabungahon nga yuta11:5 maayo… yuta: sa Hebreo, yuta nga nagaagas ang gatas ug dugos.—ang yuta nga inyong gipanag-iyahan karon.’ ”
Mitubag ako, “Hinaut pa, Ginoo.”
6Miingon pag-usab ang Ginoo kanako, “Ipahibalo kini nga mga mensahe ngadto sa mga lungsod sa Juda ug sa mga kadalanan sa Jerusalem: ‘Hinumdomi ninyo ug tumana ang mga lagda niini nga kasabotan. 7Gikan pa sa panahon nga gipagawas ko ang inyong mga katigulangan gikan sa Ehipto hangtod karon, gibalik-balik ko ang pagpasidaan kanila nga tumanon ako. 8Apan wala gayod sila maminaw o manumbaling kanako. Nagmagahi hinuon sila ug gisunod nila ang tinguha sa ilang daotan nga kasingkasing. Gisugo ko sila nga tumanon ang kasabotan, apan wala gayod nila kini tumana. Busa gipadad-an ko sila sa tanang tunglo nga nahisulat niini nga kasabotan.’ ”
9Miingon pa gayod ang Ginoo kanako, “Adunay nagplano batok kanako diha sa mga lumulupyo sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda. 10Mibalik na usab sila sa paghimo sa mga sala nga gihimo sa ilang mga katigulangan kaniadto, nga dili gayod maminaw sa akong mga pulong. Nagsimba sila sa ubang mga dios. Managsamang gilapas sa katawhan sa Israel ug sa Juda ang kasabotan nga gihimo ko ngadto sa ilang mga katigulangan. 11Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga padad-an ko silag katalagman nga dili nila maikyasan. Bisan ug mangayo pa sila kanakog tabang, dili ko sila paminawon. 12Unya mangadto sila sa mga dios nga ilang gisunogan ug insenso ug magpakitabang, apan dili gayod kini makatabang kanila kon moabot na ang katalagman.
13“O mga taga-Juda, pagkadaghan sa inyong mga dios, sama kadaghan sa inyong mga lungsod. Ug kon unsa kadaghan ang inyong mga dalan sa Jerusalem mao usab kadaghan ang mga halaran nga gitukod ninyo aron sunogan sa insenso alang sa makauulaw nga dios nga si Baal.
14“Busa Jeremias, ayaw pag-ampo alang niining mga tawhana. Ayaw pagpakilooy kanako alang kanila kay dili ko sila paminawon kon manawag sila kanako sa panahon sa ilang kalisod. 15Ang katawhan nga akong gihigugma naghimog daghang daotan nga mga butang. Nan, unsa may ilang katungod sa pag-adto sa akong templo? Makapugong ba ang ilang mga halad sa pag-abot sa kalaglagan diha kanila? Gakalipay man gani sila sa paghimog daotan!”
16Kaniadto gipakasama sila sa Ginoo sa labong nga kahoyng olibo nga nindot ug mga bunga. Apan uban sa gadahunog nga dilaab sa kalayo laglagon sila sa Ginoo ug ang ilang mga sanga dili na mapuslan. 17Ang Ginoo nga Makagagahom maoy nagtukod sa Juda ug Israel, apan karon nagmando siya nga laglagon kini tungod sa daotan ninyong binuhatan. Gipalagot ninyo siya pinaagi sa pagsunog ug insenso ngadto kang Baal.
Ang Plano Batok kang Jeremias
18Gisultihan ako sa Ginoo sa plano sa mga kaaway batok kanako. 19Sama ako sa usa ka maaghop nga karnero nga wala masayod nga ginadala na diay siya sa ihawanan. Wala ako masayod nga may plano diay sila sa pagpatay kanako. Miingon sila, “Patyon nato siya sama sa pagputol sa kahoy uban sa iyang mga bunga, aron mahanaw siya sa kalibotan ug dili na hinumdoman pa.”
20Apan nagaampo ako, “O Ginoo nga Makagagahom, matarong ang imong paghukom, ug nasayod ka sa hunahuna ug kasingkasing sa tawo. Pakit-a ako nga imo silang panimaslan, kay gitugyan ko na kanimo ang akong reklamo.”
21Gusto sa katawhan sa Anatot nga patyon ako kon dili ako moundang sa pagsugilon sa mensahe sa Ginoo. 22Busa mao kini ang gisulti sa Ginoo nga Makagagahom, “Silotan ko gayod sila. Mangamatay sa gubat ang ilang mga batan-ong lalaki, ug mangamatay sa kagutom ang ilang mga kabataan. 23Wala gayoy mahibiling buhi sa mga taga-Anatot, kay padad-an ko sila ug katalagman sa panahon nga silotan ko sila.”
