The Lord Chooses Israel
1“Family of Jacob, listen to me. You are my servant.
People of Israel, I have chosen you.
2I made you. I formed you when you were born as a nation.
I will help you.
So listen to what I am saying.
Family of Jacob, do not be afraid. You are my servant.
People of Israel, I have chosen you.
3I will pour out water on the thirsty land.
I will make streams flow on the dry ground.
I will pour out my Spirit on your children.
I will pour out my blessing on their children after them.
4They will spring up like grass in a meadow.
They will grow like poplar trees near flowing streams.
5Some will say, ‘We belong to the Lord.’
Others will call themselves by Jacob’s name.
Still others will write on their hands,
‘We belong to the Lord.’
And they will be called by the name of Israel.
Worship the Lord, Not False Gods
6“I am Israel’s King. I set them free.
I am the Lord who rules over all.
So listen to what I am saying.
I am the first and the last.
I am the one and only God.
7Who is like me? Let him come forward and speak boldly.
Let him tell me everything that has happened
since I created my people long ago.
And let him tell me what has not happened yet.
Let him announce ahead of time what is going to take place.
8Do not tremble with fear. Do not be afraid.
Didn’t I announce everything that has happened?
Didn’t I tell you about it long ago?
You are my witnesses. Is there any other God but me?
No! There is no other Rock. I do not know even one.”
9Those who make statues of gods don’t amount to anything.
And the statues they think so much of are worthless.
Those who would speak up for them are blind.
They don’t know anything.
So they will be put to shame.
10People make statues of gods.
But those gods can’t do any good.
11People who do that will be put to shame.
Those who make statues of gods are mere human beings.
Let all of them come together and state their case.
They will be terrified and put to shame.
12A blacksmith gets his tool.
He uses it to shape metal over the burning coals.
He uses his hammers to make a statue of a god.
He forms it with his powerful arm.
He gets hungry and loses his strength.
He doesn’t drink any water.
He gets weaker and weaker.
13A carpenter measures a piece of wood with a line.
He draws a pattern on it with a marker.
He cuts out a statue with sharp tools.
He marks it with compasses.
He shapes it into the form of a beautiful human being.
He does this so he can put it in a temple.
14He cuts down a cedar tree.
Or perhaps he takes a cypress or an oak tree.
It might be a tree that grew in the forest.
Or it might be a pine tree he planted.
And the rain made it grow.
15A man gets wood from trees to burn.
He uses some of it to warm himself.
He starts a fire and bakes bread.
But he also uses some of it to make a god and worship it.
He makes a statue of a god and bows down to it.
16He burns half of the wood in the fire.
He prepares a meal over it.
He cooks meat over it.
He eats until he is full.
He also warms himself. He says,
“Good! I’m getting warm.
The fire is nice and hot.”
17From the rest of the wood he makes a statue.
It becomes his god.
He bows down and worships it.
He prays to it. He says,
“Save me! You are my god!”
18People like that don’t even know what they are doing.
Their eyes are shut so that they can’t see the truth.
Their minds are closed so that they can’t understand it.
19No one even stops to think about this.
No one has any sense or understanding.
If anyone did, they would say,
“I used half of the wood for fuel.
I even baked bread over the fire.
I cooked meat. Then I ate it.
Should I now make a statue of a god
out of the wood that’s left over?
Should I bow down to a block of wood?
The Lord would hate that.”
20That’s as foolish as eating ashes!
The mind of someone like that
has led him astray.
He can’t save himself.
He can’t bring himself to say,
“This thing I’m holding in my right hand
isn’t really a god at all.”
21The Lord says, “Family of Jacob, remember these things.
People of Israel, you are my servant.
I have made you. You are my servant.
Israel, I will not forget you.
22I will sweep your sins away as if they were a cloud.
I will blow them away as if they were the morning mist.
Return to me.
Then I will set you free.”
23Sing for joy, you heavens!
The Lord does wonderful things.
Shout out loud, you earth!
Burst into song, you mountains!
Sing, you forests and all your trees!
The Lord sets the family of Jacob free.
He shows his glory in Israel.
People Will Live in Jerusalem Again
24The Lord says,
“People of Israel, I set you free.
I formed you when you were born as a nation.
“I am the Lord. I am the Maker of everything.
I alone stretch out the heavens.
I spread out the earth by myself.
25“Some prophets are not really prophets at all.
I show that their signs are fake.
I make those who practice evil magic look foolish.
I destroy the learning of those who think they are wise.
Their knowledge does not make any sense at all.
26I make the words of my servants the prophets come true.
I carry out what my messengers say will happen.
“I say about Jerusalem,
‘My people will live there again.’
I say about the towns of Judah,
‘They will be rebuilt.’
I say about their broken-down buildings,
‘I will make them like new again.’
27I say to the deep waters,
‘Dry up. Let your streams become dry.’
28I say about Cyrus,
‘He is my shepherd.
He will accomplish everything I want him to.
He will say about Jerusalem,
“Let it be rebuilt.”
And he will say about the temple,
“Let its foundations be laid.” ’
Ang Promisa sang Dios sa Israel
1“Pero karon, pamati, O Israel nga akon alagad, ang katawhan nga akon pinili, nga mga kaliwat ni Jacob. 2Ako, ang Ginoo, amo ang naghimo kag nagbulig sa imo. Indi ka magkahadlok, ikaw nga akon alagad kag pinili ko nga katawhan. 3Kay hatagan ko ikaw sang tubig nga magapaumpaw sang imo kauhaw kag magabasa sang imo mamala nga duta. Gamhan ko sang akon Espiritu ang imo mga kaliwat kag bendisyunan ko sila. 4Magauswag sila pareho sa nagalambo nga tanom nga bugana sang tubig ukon mga kahoy sa higad sang mga sapa. 5May ara nga magasiling, ‘Ako iya sang Ginoo,’ kag may iban nga magasiling, ‘Kaliwat ako ni Jacob.’ May ara man nga magasulat sa ila kamot sang ngalan sang Ginoo, kag magakabig sang ila kaugalingon nga sakop sila sang katawhan sang Israel.
Wala sing Pulos ang mga Dios-dios
6“Amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Hari kag Manluluwas sang Israel, ang Makagagahom nga Ginoo: Ako amo ang ginsuguran kag ang katapusan sang tanan. Luwas sa akon wala na sing iban pa nga Dios. 7Sin-o bala ang pareho sa akon? Isugid niya sa akon atubangan kon ano ang nagkalatabo halin sang gintukod ko nga isa ka nasyon ang akon katawhan sang una nga panahon. Kag isugid man niya kon ano ang magakalatabo sa palaabuton. 8Indi kamo magkahadlok ukon magpakulba. Indi bala nga ginpahibalo ko na sang una pa ang akon katuyuan sa inyo? Kamo mismo ang akon mga saksi. May iban pa bala nga Dios luwas sa akon? Wala gid! Wala na ako sing may nahibaluan pa nga palalipdan nga bato luwas sa akon.” 9Wala sing pulos ang tanan nga nagahimo sang mga dios-dios. Kag ining mga dios-dios nga ila ginapakamahal wala sing bili. Sila mismo makapamatuod nga wala ini sing bili. Kay indi ini makakita kag wala sing may nahibaluan. Amo gani nga nagakahuy-an ang mga nagasimba sini. 10Buang-buang ang tawo nga nagahimo sang mga dios-dios nga indi man lang niya mapuslan. 11Pamati! Mahuy-an ang tanan nga nagasimba sa mga dios-dios, kay ang naghimo sini mga tawo man lang. Patipuna sila tanan sa pagdepensa sang ila kaugalingon. Mahadlok gid sila kag mahuy-an.
12Ang panday sang metal nagabutang sang metal sa baga. Dayon ginamaso niya ini sing tudo agod pormahon nga dios-dios. Nagaluya siya sa kagutom kag daw malipong sa kauhaw. 13Ang panday sang kahoy nagatakos sang isa ka utod nga kahoy. Ginakuritan niya sa dagway sang dios-dios, kag dayon ginakurtihan niya paagi sa iya mga gamit. Ginaporma niya ini sa matahom nga dagway sang tawo agod ibutang sa isa ka templo. 14Agod may gamiton siya nga kahoy, nagautod siya sang sedro, ukon sipres, ukon terebinto. Ini nga mga kahoy ginapatubo niya sa kagulangan. Nagatanom man siya sang kahoy nga pino, kag paagi sa ulan nagatubo ini. 15Ginagamit niya ang iban nga mga kahoy nga gatong, agod makapainit siya kag makaluto sang tinapay. Kag ang iban nga mga kahoy ginahimo niya nga dios-dios, kag ginaludhan niya kag ginasimba. 16Ginasunog niya ang iban nga mga kahoy kag nagasugba siya sang karne sa baga sini. Dayon nagakaon siya sang sinugba kag nagakabusog. Nagapainit-init man siya sa kalayo kag nagasiling, “Hay, maayo kay nainitan ako.” 17Kag ang iban nga mga kahoy, ginahimo niya nga dios-dios. Nagaluhod siya kag nagasimba sa sini nga mga dios-dios, kag nagapangamuyo nga nagasiling, “Luwasa ako, kay ikaw ang akon dios.”
18Ini nga mga tawo wala makahibalo ukon makaintiendi sa ila ginahimo. Ang ila mga mata natabunan kag indi sila makakita. Ang ila mga hunahuna natakpan, kag indi sila makaintiendi. 19Wala gid sila nagapamalandong kag nagahunahuna sa pagsiling, “Gin-gatong ko ang iban nga mga kahoy, kag nagluto ako sang tinapay kag nagsugba sang karne sa baga sini, kag ginkaon ko ini. Kag karon himuon ko bala nga makangilil-ad nga butang ang nabilin nga kahoy? Magasimba bala ako sa isa ka utod nga kahoy?”
20Daw pareho lang nga nagkaon siya sang abo. Ang nadulman niya nga hunahuna nagpatalang sa iya, kag indi niya maluwas ang iya kaugalingon. Indi niya mabaton nga ang dios-dios nga ara sa iya indi matuod nga dios.
21Nagsiling ang Ginoo, “Dumduma ini nga mga butang, O Israel, kay alagad ko ikaw. Ginhimo ko ikaw agod mag-alagad sa akon, kag indi ko gid ikaw pagkalimtan. 22Dulaon ko na ang imo mga sala pareho sang gal-om ukon ambon. Balik ka sa akon, kay luwason ko gid ikaw.”
23Magkanta ka sa kalipay, O kalangitan! Singgit sing matunog, O kalibutan! Magkanta kamo nga mga bukid, kag mga kahoy sa kagulangan. Kay himuon gid ini sang Ginoo. Luwason niya ang mga kaliwat ni Jacob; ipakita niya ang iya pagkagamhanan sa Israel.
24Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga inyo Manluluwas, nga nagtuga sa inyo: Ako ang Ginoo nga naghimo sang tanan nga butang. Ako lang gid ang naghumlad sang kalangitan kag nagtuga sang kalibutan. 25Ginpaslaw ko ang mga tagna sang butigon nga mga propeta. Kag ginapabuang ko ang mga manugpakot. Ginabaliskad ko ang mga ginahambal sang mga maalamon, kag ginahimo nga wala sing pulos ang ila nahibaluan. 26Ginatuman ko ang mga tagna sang akon alagad44:26 alagad: ukon, mga alagad. kag mga mensahero. Nagasiling ako nga ang Jerusalem pagaestaran liwat, kag ang iban pa nga mga banwa sang Juda nga nagkalaguba patindugon liwat. 27Kon magmando ako nga magmala ang suba, nagamala ini. 28Nagasiling ako kay Cyrus, “Ikaw ang manugbantay sang akon katawhan, kag himuon mo ang tanan ko nga naluyagan. Magamando ka nga patindugon liwat ang Jerusalem kag ang templo sini.”
