1So let us move beyond the simple teachings about Christ. Let us grow up as believers. Let us not start all over again with the basic teachings. They taught us that we need to turn away from doing things that lead to death. They taught us that we must have faith in God. 2These basic teachings taught us about different ways of becoming “clean.” They taught us about placing hands of blessing on people. They taught us that people will rise from the dead. They taught us that God will judge everyone. And they taught us that what he decides will last forever. 3If God permits, we will go beyond those teachings and grow up.
4What if some people fall away from the faith? It won’t be possible to bring them back. It is true that they have seen the light. They have tasted the heavenly gift. They have shared in the Holy Spirit. 5They have tasted the good things of God’s word. They have tasted the powers of the age to come. 6But they have fallen away from the faith. So it won’t be possible to bring them back. They won’t be able to turn away from their sins. They are losing everything. That’s because they are nailing the Son of God to the cross all over again. They are bringing shame on him in front of everyone. 7Some land drinks the rain that falls on it. It produces a crop that is useful to those who farm the land. That land receives God’s blessing. 8But other land produces only thorns and weeds. That land isn’t worth anything. It is in danger of coming under God’s curse. In the end, it will be burned.
9Dear friends, we have to say these things. But we are sure of better things in your case. We are talking about the things that have to do with being saved. 10God is fair. He will not forget what you have done. He will remember the love you have shown him. You showed it when you helped his people. And you show it when you keep on helping them. 11We want each of you to be faithful to the very end. If you are, then what you hope for will fully happen. 12We don’t want you to slow down. Instead, be like those who have faith and are patient. They will receive what God promised.
God Keeps His Promise
13When God made his promise to Abraham, God gave his word. There was no one greater than himself to promise by. So he promised by making an appeal to himself. 14He said, “I will certainly bless you. I will give you many children.” (Genesis 22:17) 15Abraham was patient while he waited. Then he received what God promised him.
16People promise things by someone greater than themselves. Giving your word makes a promise certain. It puts an end to all arguing. 17So God gave his word when he made his promise. He wanted to make it very clear that his purpose does not change. He wanted those who would receive what was promised to know this. 18When God made his promise, he gave his word. He did this so we would have good reason not to give up. Instead, we have run to take hold of the hope set before us. This hope is set before us in God’s promise. So God made his promise and gave his word. These two things can’t change. He couldn’t lie about them. 19Our hope is certain. It is something for the soul to hold on to. It is strong and secure. It goes all the way into the Most Holy Room behind the curtain. 20That is where Jesus has gone. He went there to open the way ahead of us. He has become a high priest forever, just like Melchizedek.
1Przestańmy więc ciągle wracać do podstaw nauki o Chrystusie, a zajmijmy się sprawami bardziej zaawansowanymi. Czy wciąż mamy zajmować się tylko podstawami wiary, przypominając wam o konieczności odwrócenia się od zła i uwierzenia Bogu, 2o chrzcie, nakładaniu rąk, zmartwychwstaniu oraz sądzie ostatecznym? 3Zresztą, jeśli taka będzie wola Boga, to wrócimy do nauczania was tych spraw. 4Do nawrócenia nie da się bowiem nakłonić tych, którzy kiedyś już zostali oświeceni przez Boga, posmakowali Jego dobroci, doświadczyli działania Ducha Świętego, 5zaczęli poznawać słowo Boże i dowiedzieli się o wspaniałym, przyszłym świecie, 6a mimo to odwrócili się od Boga. Czyniąc to, na nowo krzyżują bowiem Syna Bożego i wystawiają Go na pośmiewisko.
7Bóg cieszy się, gdy pole, które zostało obficie nawodnione deszczem, wydaje plon i przynosi pożytek tym, którzy je uprawiają. 8Ale gdy rodzi tylko chwasty—jest bezużyteczne, przeklęte przez Boga i ostatecznie zostanie wypalone.
9Kochani, chociaż piszemy wam o tym, to jednak jesteśmy przekonani, że wy przynosicie dobre owoce, godne waszego zbawienia. 10Bóg zaś nie postępuje niesprawiedliwie i On nie zapomni o waszej pracy oraz miłości, jaką Mu okazaliście i nadal okazujecie, pomagając innym wierzącym. 11Pragniemy, aby każdy z was był tak gorliwy aż do końca, czyli do dnia, w którym spełni się to, na co teraz z nadzieją czekamy. 12Nie chcemy bowiem, abyście obniżali sobie poprzeczkę, ale pragniemy, byście naśladowali tych, którzy dzięki wierze i cierpliwości otrzymali od Boga wszystko, co obiecał.
Pewność Bożej obietnicy
13Gdy Bóg składał obietnicę Abrahamowi, powołał się na samego siebie, nie było bowiem nikogo większego niż On. 14Obietnica ta brzmiała następująco:
„Obdarzę cię wielkim szczęściem
i sprawię, że twój ród stanie się wielki”.
15Abraham okazał cierpliwość i doczekał się spełnienia tej obietnicy.
16Ludzie, chcąc rozwiązać jakiś spór, przysięgają na kogoś większego od siebie. 17Dlatego Bóg, chcąc pokazać, że Jego obietnica jest niepodważalna, również złożył przysięgę. 18A Bóg nie może złamać swojej obietnicy lub przysięgi! Dzięki temu zapewnieniu możemy więc uchwycić się Jego obietnicy, wierząc, że ją spełni.
19Nadzieja ta jest dla naszej duszy jak kotwica dla statku—jest bowiem niewzruszona, mocna i zaczepiona za zasłoną nieba. 20Tam właśnie wszedł Jezus, nasz reprezentant, na wieki stając się najwyższym kapłanem na wzór Melchizedeka.
