1One day Ahithophel said to Absalom, “Here’s what I suggest. Choose 12,000 men. Start out tonight and go after David. 2Attack him while he’s tired and weak. Fill him with terror. Then all the people with him will run away. Don’t strike down anyone except the king. 3Bring all the other people back. After the man you want to kill is dead, everyone else will return to you. And none of the people will be harmed.” 4Ahithophel’s plan seemed good to Absalom. It also seemed good to all the elders of Israel.
5But Absalom said, “Send for Hushai, the Arkite. Then we can find out what he suggests as well.” 6Hushai came to him. Absalom said, “Ahithophel has given us his advice. Should we do what he says? If we shouldn’t, tell us what you would do.”
7Hushai replied to Absalom, “The advice Ahithophel has given you isn’t good this time. 8You know your father and his men. They are fighters. They are as strong as a wild bear whose cubs have been stolen from her. Besides, your father really knows how to fight. He won’t spend the night with his troops. 9In fact, he’s probably hiding in a cave or some other place right now. Suppose he attacks your troops first. When people hear about it, they’ll say, ‘Many of the troops who followed Absalom have been killed.’ 10Then the hearts of your soldiers will melt away in fear. Even those as brave as a lion will be terrified. That’s because everyone in Israel knows that your father is a fighter. They know that those with him are brave.
11“So here’s what I suggest. Bring together all the men of Israel from the town of Dan all the way to Beersheba. They are as many as the grains of sand on the seashore. You yourself should lead them into battle. 12Then we’ll attack David no matter where we find him. As dew completely covers the ground, we’ll completely overpower his entire army. We won’t leave him or any of his men alive. 13He might try to get away by going into a city. If he does, all of us will bring ropes to that city. We’ll drag the whole city down into the valley. Not even a pebble of that city will be left.”
14Absalom and all the men of Israel agreed. They said, “The advice of Hushai, the Arkite, is better than the advice of Ahithophel.” The Lord had decided that Ahithophel’s good advice would fail. The Lord wanted to bring horrible trouble on Absalom.
15Hushai spoke to Zadok and Abiathar, the priests. He said, “Ahithophel has given advice to Absalom and the elders of Israel. He suggested that they should do one thing. But I suggested something else. 16Send a message right away. Tell David, ‘Don’t spend the night in the desert at a place where people cross the Jordan River. Make sure you go on across. If you don’t, you and all the people with you will be swallowed up.’ ”
17Jonathan and Ahimaaz were staying at En Rogel just outside Jerusalem. They knew they would be in danger if anyone saw them entering the city. A female servant was supposed to go and tell them what had happened. Then they were supposed to go and tell King David. 18But a young man saw Jonathan and Ahimaaz and told Absalom about it. So the two men left right away. They went to the house of a man in Bahurim. He had a well in his courtyard. They climbed down into it. 19The man’s wife got a covering and spread it out over the opening of the well. Then she scattered grain on the covering. So no one knew that the men were hiding in the well.
20Absalom’s men came to the house. They asked the woman, “Where are Ahimaaz and Jonathan?”
She answered, “They went across the brook.” When the men looked around, they didn’t find anyone. So they returned to Jerusalem.
21After they had gone, Jonathan and Ahimaaz climbed out of the well. They went to tell King David what they had found out. They said to him, “Go across the river right away. Ahithophel has told Absalom how to come after you and strike you down.” 22So David and all the people with him started out. They went across the Jordan River. By sunrise, everyone had crossed over.
23Ahithophel saw that his advice wasn’t being followed. So he put a saddle on his donkey. He started out for his house in his hometown. When he arrived, he made everything ready for his death. He made out his will. Then he killed himself. And so he died and was buried in his father’s tomb.
Absalom Dies
24David went to Mahanaim. Absalom went across the Jordan River with all the men of Israel. 25Absalom had made Amasa commander of the army in place of Joab. Amasa was the son of Jether. Jether belonged to the family line of Ishmael. He had married Abigail. She was the daughter of Nahash and the sister of Zeruiah. Zeruiah was the mother of Joab. 26Absalom and the Israelites camped in the land of Gilead.
27David came to Mahanaim. Shobi, the son of Nahash, met him there. Shobi was from Rabbah in the land of Ammon. Makir, the son of Ammiel from Lo Debar, met him there too. So did Barzillai from Rogelim in the land of Gilead. 28They brought beds, bowls and clay pots. They brought wheat, barley, flour, and grain that had been cooked. They brought beans and lentils. 29They brought honey, butter, sheep, and cheese that was made from cows’ milk. They brought all that food for David and his people to eat. They said, “These people have become tired. They’ve become hungry and thirsty in the desert.”
1อาหิโธเฟลทูลอับซาโลมว่า “ข้าพระบาทขอเลือกกำลังพล 12,000 คน ออกเดินทางติดตามดาวิดในคืนวันนี้ 2และจะเข้าโจมตีขณะที่ทรงเหนื่อยล้าและอ่อนแอ ข้าพระบาทจะได้เขย่าขวัญกษัตริย์ดาวิด แล้วผู้คนทั้งหมดที่อยู่ด้วยจะหนีเตลิดไป ข้าพระบาทจะสังหารแต่กษัตริย์ 3ส่วนคนทั้งหมดที่อยู่ด้วยนั้นจะถูกคุมตัวมาเข้าเฝ้าฝ่าพระบาทโดยไม่ทำอันตรายเขา ความตายของชายที่ฝ่าพระบาทมุ่งเอาชีวิตจะทำให้เราได้คนทั้งปวงกลับคืนมาอย่างปลอดภัย” 4อับซาโลมและบรรดาผู้อาวุโสของอิสราเอลล้วนเห็นด้วยกับแผนการนี้
5แต่อับซาโลมกล่าวว่า “เรียกหุชัยชาวอารคีมาถามด้วยดีกว่า จะได้ฟังว่าเขาพูดว่าอย่างไร” 6เมื่อหุชัยมาถึง อับซาโลมก็กล่าวว่า “อาหิโธเฟลได้ให้คำแนะนำอย่างนี้ เราควรจะทำตามที่เขาพูดหรือไม่? ถ้าไม่ จงให้คำแนะนำแก่เรา”
7หุชัยทูลว่า “ครั้งนี้ข้าพระบาทคิดว่าคำแนะนำของอาหิโธเฟลไม่ดี 8ฝ่าพระบาททรงรู้จักราชบิดากับพวกดี แต่ละคนล้วนเป็นชายชาตินักสู้และดุร้ายเหมือนแม่หมีที่ถูกขโมยลูกไป นอกจากนี้ราชบิดายังเป็นนักรบเจนศึกและไม่ประทับแรมกลางหมู่ทหาร 9บางทีอาจจะซ่อนพระองค์อยู่ตามถ้ำหรือที่ไหนๆ และหากราชบิดาเป็นฝ่ายโจมตีก่อน17:9 หรือเมื่อบางคนล้มตายในการโจมตีครั้งแรก ใครต่อใครได้ยินเข้าก็จะกล่าวว่า ‘กองทหารของอับซาโลมถูกประหารหมู่’ 10คราวนี้แม้คนที่กล้าหาญที่สุด ต่อให้ใจสิงห์แค่ไหนก็จะต้องขวัญเสีย เพราะอิสราเอลทั้งปวงล้วนทราบว่าราชบิดาของฝ่าพระบาททรงเป็นนักสู้ และทหารที่อยู่ด้วยก็ล้วนห้าวหาญ
11“ข้าพระบาทขอถวายคำแนะนำให้ทรงระดมพลอิสราเอลทั้งหมดจากดานจดเบเออร์เชบาซึ่งมากมายดุจทรายที่ชายฝั่งทะเล โดยมีฝ่าพระบาทนำทัพไปเอง 12จากนั้นเมื่อเราพบราชบิดาที่ไหน เราก็จะกรูเข้าโจมตีเหมือนน้ำค้างกลบผืนดินไม่ให้เหลือรอดสักคนเดียว 13และหากดาวิดถอยร่นเข้าเมือง ชาวอิสราเอลทั้งสิ้นก็จะเอาเชือกล่ามเมือง ลากลงหุบเขาจนไม่เหลือกรวดสักก้อนให้เห็น”
14อับซาโลมและผู้นำอิสราเอลทั้งหมดกล่าวว่า “คำแนะนำของหุชัยชาวอารคีดีกว่าคำแนะนำของอาหิโธเฟล” เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตั้งพระทัยที่จะขัดขวางคำแนะนำที่ดีของอาหิโธเฟล เพื่อนำความย่อยยับมาสู่อับซาโลม
15หุชัยรายงานต่อปุโรหิตศาโดกและปุโรหิตอาบียาธาร์ว่า “อาหิโธเฟลให้คำแนะนำแก่อับซาโลมกับบรรดาผู้อาวุโสของอิสราเอลให้ทำสิ่งเหล่านั้น แต่เราได้แนะนำให้เขาทำสิ่งเหล่านี้ 16บัดนี้ท่านจงรีบส่งข่าวไปทูลดาวิดว่า ‘อย่าพักแรมที่สันดอนตรงท่าข้ามแม่น้ำในถิ่นกันดาร แต่ให้ข้ามไปเสีย มิฉะนั้นทั้งกษัตริย์และคนที่ตามเสด็จจะถูกกลืนไปสิ้น’”
17โยนาธานกับอาหิมาอัสพักอยู่ที่เอนโรเกล เพื่อไม่ให้มีผู้พบเห็นตนเข้าออกเมืองนั้น สาวใช้คนหนึ่งนำเนื้อความที่จะกราบทูลกษัตริย์ดาวิดมาให้เขา 18แต่มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเห็นพวกเขาและไปทูลอับซาโลม ทั้งสองจึงหนีไปอย่างรวดเร็ว ไปยังบ้านของชายคนหนึ่งในบาฮูริม เขามีบ่อน้ำอยู่ที่ลานบ้าน ทั้งสองจึงปีนลงไปในบ่อ 19ภรรยาของชายผู้นั้นเอาผ้าปิดปากบ่อและเกลี่ยเมล็ดข้าวบนนั้น ไม่มีใครทราบเรื่องเลย
20เมื่อคนของอับซาโลมมาถึง และถามนางว่า “อาหิมาอัสกับโยนาธานอยู่ที่ไหน?”
นางก็ตอบว่า “พวกเขาข้ามลำห้วยไปแล้ว”17:20 หรือ“พวกเขาผ่านคอกแกะไปยังแหล่งน้ำแล้ว” พวกเขาค้นหาแต่ไม่พบใครจึงกลับมากรุงเยรูซาเล็ม
21หลังจากนั้นทั้งสองก็ปีนขึ้นจากบ่อไปทูลดาวิดว่า “โปรดเสด็จข้ามแม่น้ำทันที อาหิโธเฟลได้แนะนำให้อับซาโลมต่อสู้กับฝ่าพระบาท” 22ดาวิดกับคนทั้งหมดที่ตามเสด็จจึงเดินทางข้ามแม่น้ำจอร์แดน พอรุ่งสางก็ข้ามมาครบทุกคน
23ฝ่ายอาหิโธเฟลเห็นว่าไม่มีใครทำตามคำแนะนำของตน ก็ขึ้นลากลับไปยังบ้านเกิด สั่งเสียเรียบร้อยแล้วผูกคอตาย และถูกฝังไว้ในอุโมงค์ของบิดา
อับซาโลมสิ้นชีวิต
24ดาวิดเสด็จถึงมาหะนาอิม ส่วนอับซาโลมข้ามแม่น้ำจอร์แดนมากับทหารอิสราเอลทั้งปวง 25อับซาโลมได้แต่งตั้งอามาสาให้เป็นแม่ทัพแทนโยอาบ อามาสานั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องฝ่ายมารดาของโยอาบ บิดาของอามาสาคือ เยเธอร์17:25 ภาษาฮีบรูว่าอิธราเป็นอีกรูปหนึ่งของเยเธอร์ชาวอิสราเอล17:25 สำเนา LXX. บางฉบับว่าชาวอิชมาเอลหรือชาวยิสเรเอล(ดู1พศด.2:17)มารดาคืออาบีกายิล17:25 ภาษาฮีบรูว่าอาบีกาลเป็นอีกรูปหนึ่งของอาบีกายิล ธิดาของนาหาช อาบีกายิลเป็นพี่น้องกับนางเศรุยาห์มารดาของโยอาบ 26อับซาโลมและทัพอิสราเอลตั้งค่ายอยู่ที่กิเลอาด
27เมื่อดาวิดเสด็จมาถึงมาหะนาอิม โชบีบุตรนาหาชจากเมืองรับบาห์ของชาวอัมโมน มาคีร์บุตรอัมมีเอลจากเมืองโลเดบาร์ และบารซิลลัยชาวกิเลอาดจากเมืองโรเกลิม 28นำเครื่องนอน หม้อหุงต้ม ถ้วยชาม แป้งสาลี แป้งบาร์เลย์ เมล็ดข้าวคั่ว ถั่ว 29น้ำผึ้ง นมข้น แกะ และเนยแข็งจากนมวัว มาถวายสำหรับดาวิดกับไพร่พล เพราะพวกเขาพูดว่า “คนทั้งหลายต้องหิวโหยอ่อนล้าและกระหายในถิ่นกันดาร”
