Once Again David Doesn’t Kill Saul When He Has the Chance
1Some people from Ziph went to Saul at Gibeah. They said, “David is hiding on the hill of Hakilah. It faces Jeshimon.”
2So Saul went down to the Desert of Ziph. He took 3,000 of the best soldiers in Israel with him. They went to the desert to look for David. 3Saul set up his camp beside the road. It was on the hill of Hakilah facing Jeshimon. But David stayed in the desert. He saw that Saul had followed him there. 4So he sent out scouts. From them he learned that Saul had arrived.
5Then David started out. He went to the place where Saul had camped. He saw where Saul and Abner were lying down. Saul was lying inside the camp. The army was camped all around him. Abner was commander of the army. He was the son of Ner.
6Then David spoke to Ahimelek, the Hittite. He also spoke to Joab’s brother Abishai, the son of Zeruiah. He asked them, “Who will go down with me into the camp to Saul?”
“I’ll go with you,” said Abishai.
7So that night David and Abishai went into the camp. They found Saul lying asleep inside the camp. His spear was stuck in the ground near his head. Abner and the soldiers were lying asleep around him.
8Abishai said to David, “Today God has handed your enemy over to you. So let me pin him to the ground. I can do it with one jab of the spear. I won’t even have to strike him twice.”
9But David said to Abishai, “Don’t destroy him! No one can do any harm to the Lord’s anointed king and not be guilty. 10You can be sure that the Lord lives,” he said. “And you can be just as sure that the Lord himself will strike Saul down. Perhaps he’ll die a natural death. Or perhaps he’ll go into battle and be killed. 11May the Lord keep me from doing anything to harm his anointed king. Now get the spear and water jug that are near his head. Then let’s leave.”
12So David took the spear and water jug that were near Saul’s head. Then he and Abishai left. No one saw them. No one knew about what they had done. In fact, no one even woke up. Everyone was sleeping. That’s because the Lord had put them into a deep sleep.
13David went across to the other side of the valley. He stood on top of a hill far away from Saul’s camp. There was a wide space between them. 14He called out to the army and to Abner, the son of Ner. He said, “Abner! Aren’t you going to answer me?”
Abner replied, “Who is calling out to the king?”
15David said, “You are a great soldier, aren’t you? There isn’t anyone else like you in Israel. So why didn’t you guard the king? He’s your master, isn’t he? Someone came into the camp to destroy him. 16You didn’t guard him. And that isn’t good. You can be sure that the Lord lives. And you can be just as sure that you and your men must die. That’s because you didn’t guard your master. He’s the Lord’s anointed king. Look around you. Where are the king’s spear and water jug that were near his head?”
17Saul recognized David’s voice. He said, “My son David, is that your voice?”
David replied, “Yes it is, King Saul, my master.” 18He continued, “Why are you chasing me? What evil thing have I done? What am I guilty of? 19King Saul, please listen to what I’m saying. Was it the Lord who made you angry with me? If it was, may he accept my offering. Was it people who made you angry at me? If it was, may the Lord see them cursed. They have driven me today from my share of the Lord’s land. By doing that, they might as well have said, ‘Go and serve other gods.’ 20Don’t spill my blood on the ground far away from where the Lord lives. King Saul, you have come out to look for nothing but a flea. It’s as if you were hunting a partridge in the mountains.”
21Then Saul said, “I have sinned. My son David, come back. Today you thought my life was very special. So I won’t try to harm you again. I’ve really acted like a foolish person. I’ve made a huge mistake.”
22“Here’s your spear,” David answered. “Send one of your young men over to get it. 23The Lord rewards everyone for doing what is right and being faithful. He handed you over to me today. But I wouldn’t harm you. You are the Lord’s anointed king. 24Today I thought your life had great value. In the same way, may the Lord think of my life as having great value. May he save me from all trouble.”
25Then Saul said to David, “May the Lord bless you, David my son. You will do great things. You will also have great success.”
So David went on his way. And Saul returned home.
Wala Patya ni David si Saul sa Ikaduhang Higayon
1Usa niana ka adlaw, may mga taga-Zif nga miadto kang Saul sa Gibea ug miingon, “Si David nagatago sa bungtod sa Hakila, nga atbang sa Jeshimon.” 2Busa miadto si Saul sa kamingawan sa Zif aron sa pagpangita kang David. Giuban niya ang iyang 3,000 ka mga tawo nga iyang gipili gikan sa Israel. 3Nagkampo sila sa daplin sa dalan sa bungtod sa Hakila, nga atbang sa Jeshimon. Apan nagpabilin si David didto sa kamingawan. Sa dihang nabalitaan ni David nga gisundan siya didto ni Saul, 4nagpadala siyag mga tigpaniid, ug nahibaloan niya nga miabot gayod si Saul.
5Unya miadto si David sa dapit nga gikampohan ni Saul. Nakita niya ang dapit nga gihigdaan ni Saul ug ni Abner nga anak ni Ner, nga komander sa mga sundalo. Natulog si Saul nga gilibotan sa mga sundalo. 6Nangutana si David kang Ahimelec nga Hitihanon ug kang Abishai nga anak ni Zeruya ug igsoon ni Joab, “Kinsa ba kaninyo ang mouban kanako sa pagsulod sa kampo ni Saul?” Mitubag si Abishai, “Ako ang mouban.” 7Busa misulod nianang gabhiona si David ug si Abishai sa kampo ni Saul, ug nakita nila si Saul nga natulog, nga ang iyang bangkaw giugbok sa yuta duol sa iyang ulohan. Si Abner ug ang mga sundalo natulog usab libot kaniya. 8Miingon si Abishai kang David, “Karong adlawa gitugyan na sa Dios kanimo ang imong kaaway. Karon tugoti ako sa pagpatay kaniya pinaagi sa bangkaw. Ipapilit ko siya sa yuta sa usa lang ka pagduslak.” 9Apan miingon si David kang Abishai, “Ayaw siyag patya! Kay silotan gayod sa Ginoo ang mopatay sa iyang pinili nga hari. 10Ginasiguro ko gayod kanimo, sa presensya sa buhi nga Ginoo, nga ang Ginoo mismo ang mopatay kaniya, o mamatay siya sa natural nga kamatayon o sa gira. 11Apan dili motugot ang Ginoo nga ako ang mopatay sa iyang pinili nga hari. Kuhaon lang nato ang bangkaw ug ang sudlanan sa tubig nga anaa sa iyang ulohan, ug unya mamiya kita.” 12Busa gikuha ni David ang bangkaw ug ang sudlanan sa tubig sa may ulohan ni Saul, ug milakaw sila. Wala gayoy nakakita o nakahibalo sa nahitabo; wala gayoy nakamata kanila tungod kay gipahinanok sila pag-ayo sa Ginoo.
13Unya mitabok sila si David sa pikas nga bahin sa kapatagan ug mitindog ibabaw sa bungtod nga halayo ug diotay sa kampo nila ni Saul. 14Misinggit si David ngadto sa mga sundalo ug kang Abner nga anak ni Ner, “Abner, madungog mo ba ako?” Mitubag si Abner, “Kinsa ka? Unsay imong tuyo sa hari?” 15Mitubag si David, “Dili ba ikaw man ang inilang maisog nga sundalo sa Israel? Nganong wala man nimo bantayi ang hari nga imong agalon? May mianha diha aron unta sa pagpatay kaniya! 16Dili maayo kining imong gibuhat. Ipanumpa ko sa buhi nga Dios nga angay kang mamatay ug ang imong mga tawo, kay wala ninyo bantayi ang inyong agalon, ang pinili nga hari sa Ginoo. Tan-awa kon anaa pa ba ang bangkaw sa hari ug ang sudlanan sa tubig diha sa iyang ulohan.” 17-18Nakaila si Saul sa tingog ni David, busa miingon siya, “David, anak, ikaw ba kana?” Mitubag si David, “Oo ako kini, Mahal nga Hari. Nganong gigukod mo ako nga imong alagad? Unsay akong sala? 19Mahal nga Hari, pamatia ang akong isulti. Kon ang Ginoo mao ang nagtulod kanimo sa pagpatay kanako, hinaut kaloy-an niya ako pinaagi sa pagdawat sa akong halad. Apan kon kini iya lang sa tawo, hinaut nga panghimaraoton sila sa Ginoo. Kay gihinginlan nila ako gikan sa yuta sa Ginoo ug giingnan nga moalagad sa ubang mga dios. 20Ayaw itugot nga mamatay ako sa yuta sa mga langyaw, nga halayo sa Ginoo. Nganong ikaw nga hari sa Israel nangita man gayod kanako nga sama man lang ako sa pulgas? Nganong gigukod mo ako sama sa langgam sa bukid?”
21Miingon si Saul, “Nakasala ako. Balik kanako David, anak ko, ug dili ko na ikaw hilabtan pag-usab kay wala nimo ako patya karong adlawa. Mora akog buang sa akong gihimo, ug nasayop gayod ako.” 22Mitubag si David, “Ania ang imong bangkaw, ipakuha kini dinhi sa usa sa imong tawo. 23Panalanginan ako sa Ginoo sa akong gihimo karong adlawa, kay gantihan niya ang matag tawo nga matarong ug matinud-anon. Gitugyan ka sa Ginoo kanako karong adlawa, apan wala ko ikaw patya kay ikaw ang pinili nga hari sa Ginoo. 24Maingon nga gihatagan ko ug bili ang imong kinabuhi karong adlawa, hinaut nga hatagan usab sa Ginoo ug bili ang akong kinabuhi ug luwason niya ako gikan sa tanang kalisod.” 25Unya miingon si Saul kang David, “Hinaut nga panalanginan ka sa Dios, anak ko. Makahimo ka pa ug dagkong mga butang, ug magmadaogon ka gayod.” Unya mibiya si David, ug si Saul mipauli.
