Elijah Announces No Dew or Rain
1Elijah was from Tishbe in the land of Gilead. He said to Ahab, “I serve the Lord. He is the God of Israel. You can be sure that he lives. And you can be just as sure that there won’t be any dew or rain on the whole land. There won’t be any during the next few years. It won’t come until I say so.”
Elijah Is Fed by Ravens
2Then a message came to Elijah from the Lord. He said, 3“Leave this place. Go east and hide in the Kerith Valley. It is east of the Jordan River. 4You will drink water from the brook. I have directed some ravens to supply you with food there.”
5So Elijah did what the Lord had told him to do. He went to the Kerith Valley. It was east of the Jordan River. He stayed there. 6The ravens brought him bread and meat in the morning. They also brought him bread and meat in the evening. He drank water from the brook.
Elijah and the Widow at Zarephath
7Some time later the brook dried up. It hadn’t rained in the land for quite a while. 8A message came to Elijah from the Lord. He said, 9“Go right away to Zarephath in the region of Sidon. Stay there. I have directed a widow there to supply you with food.” 10So Elijah went to Zarephath. He came to the town gate. A widow was there gathering sticks. He called out to her. He asked, “Would you bring me a little water in a jar? I need a drink.” 11She went to get the water. Then he called out to her, “Please bring me a piece of bread too.”
12“I don’t have any bread,” she replied. “And that’s just as sure as the Lord your God is alive. All I have is a small amount of flour in a jar and a little olive oil in a jug. I’m gathering a few sticks to take home. I’ll make one last meal for myself and my son. We’ll eat it. After that, we’ll die.”
13Elijah said to her, “Don’t be afraid. Go home. Do what you have said. But first make a small loaf of bread for me. Make it out of what you have. Bring it to me. Then make some for yourself and your son. 14The Lord is the God of Israel. He says, ‘The jar of flour will not be used up. The jug will always have oil in it. You will have flour and oil until the day the Lord sends rain on the land.’ ”
15She went away and did what Elijah had told her to do. So Elijah had food every day. There was also food for the woman and her family. 16The jar of flour wasn’t used up. The jug always had oil in it. That’s what the Lord had said would happen. He had spoken that message through Elijah.
17Some time later the son of the woman who owned the house became sick. He got worse and worse. Finally he stopped breathing. 18The woman said to Elijah, “You are a man of God. What do you have against me? Did you come to bring my sin out into the open? Did you come to kill my son?”
19“Give me your son,” Elijah replied. He took him from her arms. He carried him to the upstairs room where he was staying. He put him down on his bed. 20Then Elijah cried out to the Lord. He said, “Lord my God, I’m staying with this widow. Have you brought pain and sorrow even to her? Have you caused her son to die?” 21Then he lay down on the boy three times. He cried out to the Lord. He said, “Lord my God, give this boy’s life back to him!”
22The Lord answered Elijah’s prayer. He gave the boy’s life back to him. So the boy lived. 23Elijah picked up the boy. He carried him down from the upstairs room into the house. He gave him to his mother. He said, “Look! Your son is alive!”
24Then the woman said to Elijah, “Now I know that you are a man of God. I know that the message you have brought from the Lord is true.”
Elia en de weduwe van Sarfath
1Op een dag zei de profeet Elia, afkomstig uit de stad Tisbe in Gilead, tegen koning Achab: ‘Zo zeker als de Here, de God van Israël, leeft—de God die ik vereer en dien—zal enkele jaren lang geen dauw of regen vallen, totdat ik het weer aankondig.’ 2Daarna zei de Here tegen Elia: 3‘Ga naar het oosten en verberg u bij de beek Krith, daar waar de beek in de Jordaan uitmondt. 4Drink uit de beek en eet wat de raven u brengen, want Ik heb hun opdracht gegeven u voedsel te brengen.’ 5Elia deed wat de Here hem had opgedragen en sloeg zijn kamp op bij de beek. 6De raven brachten hem elke morgen en avond brood en vlees en hij dronk water uit de beek. 7Maar na enige tijd droogde de beek uit, want nergens in het land viel ook maar een druppel regen. 8-9 De Here zei tegen hem: ‘Ga naar het dorp Sarfath, vlakbij Sidon. Daar woont een weduwe die u zal verzorgen. Ik heb haar daarvoor opdracht gegeven.’ 10Dus ging Elia naar Sarfath en toen hij bij de poorten van de stad kwam, zag hij een vrouw die bezig was hout te sprokkelen. Hij vroeg haar een beker water. 11Terwijl zij wegliep om het te halen, riep hij haar achterna: ‘Neem ook wat brood mee, als u wilt.’ 12Maar zij zei: ‘Ik zweer bij de Here, uw God, dat ik geen kruimeltje brood in huis heb. Alles wat ik nog heb, is een handvol meel en een klein bodempje olie. Ik heb net wat hout gesprokkeld om voor de laatste keer een maaltijd te kunnen maken. Daarna zullen mijn zoon en ik sterven van de honger.’ 13Maar Elia stelde haar gerust en zei: ‘Wees maar niet bang. Maak die laatste maaltijd van u maar klaar, maar bak eerst wat brood voor mij. Daarna kunt u voor u en uw zoon wat klaarmaken. 14De Here, de God van Israël, zegt namelijk dat altijd voldoende meel in de pot en olie in uw kruik zal zijn tot het moment dat de Here weer regen laat vallen.’ 15Zij deed wat Elia had gezegd en met zijn drieën aten zij net zo lang van de voorraad meel en olie als nodig was.
16Want hoeveel zij ook gebruikten, er zat steeds genoeg meel in de pot en olie in de kruik, precies zoals de Here door Elia had laten beloven.
17Maar op een dag werd de zoon van de vrouw erg ziek en stierf ten slotte. 18‘Man van God,’ zei de vrouw, ‘wat hebt u mij aangedaan? Bent u hier gekomen om mij te straffen voor mijn zonden, door mijn zoon te laten sterven?’ 19‘Geef hem maar aan mij,’ antwoordde Elia. Hij nam het dode lichaam van de jongen mee naar boven en legde hem in de logeerkamer waar hij zelf sliep. 20Toen riep hij tot de Here: ‘O Here, mijn God, waarom hebt U deze weduwe bij wie ik verblijf, zo getroffen en haar zoon gedood?’ 21Hij ging driemaal languit boven op de jongen liggen en riep naar de Here: ‘Ach Here, mijn God, laat dit kind alstublieft weer levend worden.’ 22De Here verhoorde het gebed van Elia, de ziel van het kind keerde terug en hij werd weer levend. 23Elia nam hem mee naar beneden en gaf hem aan zijn moeder. ‘Kijk, hij leeft,’ zei hij. 24‘Nu weet ik zeker dat u een profeet bent,’ zei zij, ‘en dat alles wat u zegt, van de Here afkomstig is!’
