1थिस्सलुनीके सहर के कलीसिया ला, जऊन ह परमेसर हमर ददा अऊ परभू यीसू मसीह म बिसवास करथे; में पौलुस ह ए चिट्ठी लिखत हवंव। सीलास अऊ तीमुथियुस मोर संग हवंय।
2परमेसर ददा अऊ परभू यीसू मसीह कोति ले तुमन ला अनुग्रह अऊ सांति मिलत रहय।
धनबाद अऊ पराथना
3हे भाईमन, तुम्हर बर हमन हमेसा परमेसर के धनबाद करथन अऊ अइसने करई उचित घलो अय, काबरकि तुम्हर बिसवास ह बहुंत बढ़त जावत हवय अऊ तुमन जम्मो झन के मया एक-दूसर बर बढ़त जावत हवय। 4एकरसेति हमन परमेसर के कलीसियामन म तुम्हर बर घमंड करथन कि जम्मो सतावा अऊ तकलीफ ला सहत तुमन स्थिर रहिथव अऊ बिसवास म बने रहिथव।
5ए जम्मो ह परमेसर के सही नियाय के सबूत ए अऊ एकर नतीजा के रूप म तुमन परमेसर के राज के लइक समझे जाहू, जेकरसेति तुमन दुःख भोगत हवव। 6परमेसर ह नियायी ए; ओह ओमन ला तकलीफ दिही, जऊन मन तुमन ला तकलीफ देथें। 7अऊ ओह तुमन ला, जऊन मन तकलीफ उठावत हवव, अराम दिही, अऊ संग म हमन ला घलो। एह तभे होही, जब परभू यीसू ह अपन सक्तिसाली स्वरगदूतमन संग धधकत आगी म स्वरग ले परगट होही। 8ओह ओमन ला सजा दिही, जऊन मन परमेसर ला गरहन नइं करंय अऊ हमर परभू यीसू के सुघर संदेस ला नइं मानय। 9ओमन सदाकाल के बिनास के सजा पाहीं अऊ ओमन परभू के आघू ले अऊ ओकर सामरथ के तेज ले दूरिहा करे जाहीं। 10एह ओ दिन होही, जब ओह अपन पबितर मनखेमन म महिमा पाय बर अऊ जऊन मन बिसवास करे हवंय, ओ जम्मो के बीच म आदर पाय बर आही। एम तुमन घलो सामिल हवव, काबरकि तुमन हमर गवाही ला बिसवास करे हवव।
11एकरे कारन, हमन हमेसा तुम्हर बर पराथना करथन कि हमर परमेसर ह तुमन ला अपन बुलाहट के काबिल समझय अऊ ओह तुम्हर हर बने ईछा ला अऊ बिसवास के काम ला, अपन सामरथ के दुवारा पूरा करय। 12हमन ए पराथना करथन, ताकि हमर परमेसर अऊ परभू यीसू मसीह के अनुग्रह के मुताबिक, हमर परभू यीसू के नांव ह तुमन म महिमा पावय अऊ तुमन ओम महिमा पावव।
Ermutigung für eine verfolgte Gemeinde
(Kapitel 1)
Anschrift und Gruß
1Paulus, Silvanus und Timotheus schreiben diesen Brief an die Gemeinde in Thessalonich, die zu Gott, unserem Vater, und zu dem Herrn Jesus Christus gehört.
2Wir wünschen euch Gnade und Frieden von Gott, dem Vater, und von Jesus Christus, unserem Herrn.
Christus, der Retter und Richter
3Liebe Brüder und Schwestern! Immer wieder müssen wir Gott für euch danken; wir können gar nicht anders, denn euer Glaube wächst ständig, und auch die Liebe, die ihr alle zueinander habt, wird immer größer. 4Wir sind stolz auf euch und stellen euch den anderen Gemeinden als leuchtendes Vorbild hin. Wie treu und standhaft ertragt ihr doch alle Verfolgungen und Leiden! 5Sie sind ein sicheres Zeichen dafür, dass Gott gerecht richten wird und dass ihr würdig seid, Anteil an seinem Reich zu bekommen. Denn es ist ja sein Reich, für das ihr leidet.
6Ja, Gottes Urteil ist gerecht. Deshalb wird er alle bestrafen, die euch jetzt verfolgen. 7Er wird eure Not beenden, und auch wir werden nicht länger leiden müssen, wenn Jesus, der Herr, für alle sichtbar erscheinen wird. Er wird mit seinen mächtigen Engeln vom Himmel kommen, 8umgeben von loderndem Feuer. Dann wird sein Urteil alle treffen, die von Gott nichts wissen wollen und die rettende Botschaft von Jesus, unserem Herrn, ablehnen. 9In seiner Macht und Herrlichkeit wird der Herr sie bestrafen und dem ewigen Verderben ausliefern.1,9 Oder: Sie werden dem ewigen Verderben ausgeliefert sein, für immer von unserem Herrn und seiner Macht und Herrlichkeit getrennt. 10Die aber zu ihm gehören, werden ihn an jenem Tag anbeten, und alle, die an ihn glauben, werden ihm voller Freude zujubeln.1,10 Wörtlich: wenn er kommt, um in seinen Heiligen verherrlicht zu werden und in allen Gläubigen bewundert zu werden. Und auch ihr werdet dabei sein, weil ihr der Botschaft vertraut habt, die wir euch gebracht haben.
Wir beten für euch
11Deshalb beten wir immer wieder für euch, dass ihr mit Gottes Hilfe so lebt, wie man es von Menschen erwarten kann, die von ihm auserwählt sind. Wir bitten Gott, dass es nicht bei eurem guten Willen bleibt, sondern dass ihr auch Taten folgen lasst. Alles, was ihr im Glauben begonnen habt, sollt ihr durch Gottes Kraft auch vollenden. 12Dann wird durch euch der Name unseres Herrn Jesus gerühmt und geehrt. Und so gelangt auch ihr zu Ehren, weil ihr mit ihm verbunden seid. Denn unser Gott und unser Herr Jesus Christus haben euch Barmherzigkeit erwiesen.
