यीसू ह पीलातुस राजपाल अऊ हेरोदेस राजा के आघू म
(मत्ती 27:1-2, 11-14; मरकुस 15:1-5; यूहन्ना 18:28-38)
1तब मनखेमन के जम्मो सभा ह उठिस अऊ यीसू ला पीलातुस करा ले गीस। 2अऊ उहां ओमन ओकर ऊपर ए कहिके दोस लगाय लगिन, “हमन देखे हवन कि ए आदमी ह हमर मनखेमन ला बहकावत रिहिस। ओह मनखेमन ला महाराजा ला लगान पटाय बर मना करथे अऊ अपन-आप ला मसीह – एक राजा कहिथे।”
3पीलातुस ह यीसू ले पुछिस, “का तेंह यहूदीमन के राजा अस?”
यीसू ह ओला जबाब दीस, “हव जी, जइसने तेंह कहथस।”
4तब पीलातुस ह मुखिया पुरोहित अऊ मनखे मन ला कहिस, “मेंह ए मनखे म कोनो दोस नइं पावंय।”
5पर ओमन अऊ जोर देके कहिन, “ओह जम्मो यहूदिया प्रदेस म अपन उपदेस के दुवारा मनखेमन ला भड़काय हवय। ओह गलील प्रदेस म सुरू करिस अऊ अब इहां तक आ गे हवय।”
6ए सुनके पीलातुस ह पुछिस, “का ए मनखे ह गलील प्रदेस के रहइया ए?” 7जब ओह ए जानिस कि यीसू ह हेरोदेस के राज के अय, त ओह यीसू ला हेरोदेस राजा करा पठो दीस। ओ समय म हेरोदेस राजा घलो यरूसलेम सहर म रिहिस।
8जब हेरोदेस ह यीसू ला देखिस, त ओह बहुंत खुस होईस, काबरकि ओह बहुंत समय ले ओला देखे चाहत रिहिस। ओह यीसू के बारे म सुने रिहिस अऊ ओह आसा करत रिहिस कि यीसू ह कुछू चमतकार के काम देखाही। 9एकरसेति, ओह यीसू ले बहुंत सवाल करिस, पर यीसू ह ओला कोनो जबाब नइं दीस। 10मुखिया पुरोहित अऊ कानून के गुरू मन उहां ठाढ़े रहंय, अऊ ओमन तन-मन ले यीसू ऊपर दोस लगावत रहंय। 11तब हेरोदेस अऊ ओकर सैनिकमन यीसू के ठट्ठा करिन अऊ हंसी उड़ाईन, अऊ ओमन ओला भड़कीला कपड़ा पहिराके पीलातुस करा वापिस पठो दीन। 12अऊ ओही दिन ले हेरोदेस अऊ पीलातुस एक-दूसर के संगवारी बन गीन; एकर पहिली ओमन एक दूसर के बईरी रिहिन।
13पीलातुस ह मुखिया पुरोहित, अधिकारी अऊ मनखे मन ला बलाईस 14अऊ ओमन ला कहिस, “तुमन ए मनखे ला मोर करा लानके ए कहेव कि एह मनखेमन ला भड़कावत रिहिस। मेंह तुम्हर आघू म एकर जांच करेंव, पर तुमन जऊन बात के दोस ओकर ऊपर लगावत हव, ओम मेंह ओला दोसी नइं पायेंव। 15अऊ न हेरोदेस राजा ओम कोनो दोस पाईस काबरकि ओह एला हमर करा वापिस पठो दे हवय। देखव, एह अइसने कुछू नइं करे हवय कि एह मार डारे जावय। 16एकरसेति, मेंह एला पीटवाके छोंड़ दूहूं।”
17यहूदीमन के हर फसह के तिहार के समय म, पीलातुस ह ओमन बर एक कैदी ला छोंड़य। 18पर मनखेमन एक संग चिचियाके कहिन, “ओला मार डार अऊ हमर बर बरब्बा ला छोंड़ दे।” 19(बरब्बा ला सहर म दंगा करे के कारन अऊ हतिया के दोस म जेल म डारे गे रिहिस।)
20पीलातुस ह यीसू ला छोंड़े बर चाहत रिहिस, एकरसेति, ओह मनखेमन ला फेर समझाईस। 21पर ओमन ए कहिके चिचियावत रहंय, “एला कुरुस म चघावव। एला कुरुस म चघावव।”
22पीलातुस ह ओमन ला तीसरा बार कहिस, “काबर? ए मनखे ह का अपराध करे हवय? मेंह ओम अइसने कोनो बात नइं पायेंव कि ओह मार डारे जावय। एकरसेति, मेंह एला पीटवाके छोंड़ दूहूं।”
23पर ओमन जोर देके अऊ चिचियाके मांग करिन कि यीसू ला कुरुस म चघाय जावय; अऊ आखिरी म, ओमन के चिचियाय के जीत होईस। 24पीलातुस ह ओमन के मांग ला मान लीस। 25ओमन जऊन मनखे ला चाहत रिहिन, ओह ओला छोंड़ दीस, जऊन ह दंगा अऊ हतिया के दोस म जेल म डारे गे रिहिस, अऊ पीलातुस ह ओमन के ईछा के मुताबिक यीसू ला ओमन के हांथ म सऊंप दीस।
यीसू ला कुरुस म चघाय जाथे
(मत्ती 27:32-44; मरकुस 15:21-32; यूहन्ना 19:17-27)
26जब ओमन यीसू ला ले जावत रिहिन, त डहार म, ओमन ला सिमोन नांव के एक झन मनखे मिलिस, जऊन ह कुरेन के रहइया रिहिस अऊ गांव ले सहर आवत रिहिस। ओमन ओला पकड़िन अऊ कुरुस ला ओकर ऊपर लाद दीन, ताकि ओह ओला उठाके यीसू के पाछू-पाछू चलय। 27मनखेमन के एक बहुंत बड़े भीड़ यीसू के पाछू-पाछू चलत रहय; ओम कुछू माईलोगन घलो रहंय, जऊन मन यीसू बर रोवत अऊ बिलाप करत रहंय। 28यीसू ह ओमन कोति मुहूं करके कहिस, “हे यरूसलेम के बेटीमन, मोर बर झन रोवव, पर अपन-आप अऊ अपन लइकामन बर रोवव। 29काबरकि ओ समय ह आवत हवय, जब मनखेमन कहिहीं, ‘धइन एं ओ बांझ माईलोगनमन, जऊन मन कभू लइका नइं जनमाईन अऊ अपन छाती से कभू गोरस नइं पीयाईन।’
30तब ओमन पहाड़मन ले कहिहीं,
‘हमर ऊपर गिर जावव’, अऊ पठारमन ले कहिहीं, ‘हमन ला ढांप लेवव।’23:30 होसे 10:8
31जब मनखेमन हरिहर रूख के संग अइसने करथें, तब सूखा रूख के संग का कुछू नइं करहीं?”
32ओमन दू झन अऊ मनखे ला घलो जऊन मन बदमास रिहिन, यीसू के संग मार डारे बर ले गीन। 33जब ओमन ओ जगह म आईन, जऊन ला खोपड़ी कहिथें, त उहां ओमन यीसू ला अऊ ओ दू झन बदमास ला अलग-अलग कुरुस ऊपर चघा दीन। एक बदमास ला यीसू के जेवनी कोति अऊ दूसर ला यीसू के डेरी कोति कुरुस म चघाईन। 34यीसू ह कहिस, “हे ददा, ए मनखेमन ला माफ कर दे, काबरकि एमन नइं जानथें कि एमन का करत हवंय।” अऊ ओमन लाटरी डारके यीसू के कपड़ा ला अपन म बांट लीन।
35मनखेमन उहां ठाढ़ होके ए जम्मो ला देखत रिहिन, अऊ अधिकारीमन ए कहिके ओकर हंसी उड़ाईन, “एह आने मन ला बचाईस, अब अपन-आप ला बचावय, यदि एह परमेसर के मसीह अऊ चुने हुए जन अय त।”
36सैनिकमन घलो आईन अऊ ओकर ठट्ठा करिन। ओमन यीसू ला सस्ता अंगूर के मंद ला देके कहिन, 37“अपन-आप ला बचा, यदि तेंह यहूदीमन के राजा अस त।”
38यीसू के कुरुस ऊपर ए लिखाय रहय: “एह यहूदीमन के राजा ए।”
39जऊन दू झन बदमास उहां कुरुस म लटकाय गे रिहिन, ओम ले एक झन यीसू के हंसी उड़ावत कहिस, “का तेंह मसीह नो हस? त फेर अपन-आप ला अऊ हमन ला बचा।”
40पर आने बदमास ह ओला दबकारके कहिस, “का तेंह परमेसर ले नइं डरस? तेंह घलो तो ओहीच दंड भोगत हवस। 41हमन ह सही सजा पावथन, काबरकि हमन जइसने काम करे हवन, वइसने सजा पावथन। पर ए मनखे ह कुछू गलती नइं करे हवय।”
42तब ओह यीसू ला कहिस, “हे यीसू, जब तेंह अपन राज म आबे, त मोला सुरता करबे।”
43यीसू ह ओला कहिस, “मेंह तोला सच कहथंव कि आजेच तेंह मोर संग स्वरग-लोक म होबे।”
यीसू के मिरतू
(मत्ती 27:45-56; मरकुस 15:33-41; यूहन्ना 19:28-30)
44मंझन के करीब बारह बजे ले लेके तीन बजे तक जम्मो देस म अंधियार छा गीस, 45काबरकि सूरज ह अंजोर दे बर बंद कर दीस। अऊ मंदिर के परदा ह चीराके दू भाग हो गीस। 46यीसू ह जोर से चिचियाके कहिस, “हे ददा, तोर हांथ म मेंह अपन आतमा ला सऊंपत हवंव।”23:46 भजन-संहिता 31:5 अऊ ए कहिके ओह अपन परान ला तियाग दीस।
47जऊन कुछू होईस, ओला देखके, सेना के अधिकारी ह परमेसर के महिमा करिस अऊ कहिस, “सही म, एह धरमी मनखे रिहिस।” 48मनखेमन के एक भीड़ ह उहां कुरुस म चघाय जाय के घटना ला देखे बर जुरे रिहिस। जऊन कुछू उहां होईस, ओला जब ओ जम्मो झन देखिन, त ओमन दुःख के मारे अपन छाती पीटत घर लहुंट गीन। 49पर यीसू के जम्मो जान-पहिचान के मनखे अऊ ओ माईलोगन जऊन मन गलील प्रदेस ले यीसू के पाछू-पाछू आय रिहिन, ओ जम्मो झन दूरिहा म ठाढ़ होके ए जम्मो बात ला देखत रिहिन।
यीसू के लास ला कबर म रखे जाथे
(मत्ती 27:57-61; मरकुस 15:42-47; यूहन्ना 19:38-42)
50यूसुफ नांव के एक मनखे रिहिस। ओह अरमतिया नांव के यहूदी सहर के रहइया रिहिस। ओह एक बने अऊ धरमी मनखे रिहिस। 51हालाकि ओह यहूदीमन के धरम महासभा के एक सदस्य रिहिस, पर ओह ओमन के फैसला अऊ काम म सहमत नइं रिहिस। ओह परमेसर के राज के बाट जोहत रिहिस। 52अऊ ओह पीलातुस करा गीस अऊ यीसू के लास ला मांगिस। 53तब ओह यीसू के लास ला कुरुस ले उतारिस अऊ ओला मलमल के कपड़ा म लपेटिस, अऊ ओला एक ठन कबर म रखिस, जऊन ह चट्टान ला काटके बनाय गे रिहिस अऊ ओम कभू कोनो लास नइं रखाय रिहिस। 54एह बिसराम दिन बर तियारी करे के दिन रिहिस, अऊ बिसराम के दिन ह सुरू होवइयाच रिहिस।
55ओ माईलोगन, जऊन मन यीसू के संग गलील प्रदेस ले आय रिहिन, ओमन यूसुफ के पाछू-पाछू गीन अऊ ओ कबर ला देखिन अऊ ओमन ए घलो देखिन कि यीसू के देहें ह उहां कइसने रखाय रहय। 56तब ओमन घर वापिस गीन अऊ यीसू के देहें बर मसाला के लेप अऊ खुसबूदार तेल तियार करिन। पर ओमन कानून के मुताबिक बिसराम के दिन सुसताईन।
Dommen afsiges, og Jesus føres til Pilatus
Matt. 27,1-2.11-14; Mark. 15,1-5; Joh. 18,28-38
1Så var mødet forbi, og hele forsamlingen brød op og førte Jesus til den romerske guvernør, Pilatus. 2Her kom de frem med følgende anklage: „Manden her vildleder vores folk. Han siger, at man ikke skal betale skat til kejseren, og han påstår, at han er Messias, det vil sige en konge.”
3Pilatus spurgte ham: „Er du jødernes konge?”
„Det kan man godt sige,” svarede Jesus.
4Efter forhøret sagde Pilatus til ypperstepræsterne og mængden, der var stimlet sammen: „Jeg finder intet grundlag for en anklage mod ham.”
5Men de forstærkede blot deres anklager: „Han volder uro i hele vores land med sin undervisning, både i Galilæa, hvor han begyndte, og nu også her i Jerusalem!”
Jesus for Herodes
6Da Pilatus hørte, at Jesus var fra Galilæa, 7sendte han ham til Herodes, som netop i de dage opholdt sig i Jerusalem. Herodes var nemlig regent over Galilæa. 8Herodes blev begejstret over at få lejlighed til at se Jesus, for han havde hørt meget om ham, og han håbede at kunne få ham til at gøre et mirakel. 9Han stillede ham derfor en række spørgsmål, men Jesus svarede ikke.
10Ypperstepræsterne og de skriftlærde stod ved siden af og fortsatte med deres voldsomme anklager. 11Så gav Herodes og hans soldater sig til at håne Jesus og gøre nar af ham. De kastede en farvestrålende kappe over ham og sendte ham tilbage til Pilatus.
12Den dag lagde Herodes og Pilatus deres gamle fjendskab bag sig.
Pilatus bliver presset til at lade Jesus korsfæste
Matt. 27,15-26; Mark. 15,6-15; Joh. 18,39–19,16
13Pilatus sammenkaldte nu ypperstepræsterne og de øvrige jødiske ledere. 14„I har ført den mand herhen til mig og anklaget ham for at vildlede det jødiske folk,” sagde han. „Jeg har forhørt ham, mens I hørte på det, men jeg har ikke fundet ham skyldig i noget af det, I anklager ham for. 15Det har Herodes heller ikke, for han har sendt ham her tilbage. Manden har ikke foretaget sig noget, som han kan dømmes til døden for. 16Derfor vil jeg give ham en advarsel ved at lade ham piske og derefter løslade ham.”23,16 Nogle håndskrifter har tilføjet vers 17: „Han var nødt til at løslade en fange på højtiden.”
18Men da lød der en råben fra folkehoben: „Henret ham, og lad os få Barabbas fri!” 19(Barabbas sad fængslet for drab, og fordi han havde startet et oprør i Jerusalem).
20Pilatus ville helst sætte Jesus fri, så han prøvede endnu en gang at tale dem til fornuft, 21men hoben råbte i kor: „Korsfæst ham, korsfæst ham!”
22For tredje gang råbte Pilatus til dem: „Hvorfor? Hvad ondt har han gjort? Jeg finder ingen grund til, at han skal dø. Jeg vil lade ham piske, og så vil jeg løslade ham!”
23Men folk råbte højere og højere, at Jesus skulle korsfæstes, og til sidst gav Pilatus efter for deres krav. 24Han dømte Jesus til døden, som de forlangte. 25Derefter befalede han, at Barabbas skulle løslades, som de havde bedt om. Jesus blev derpå udleveret til at lide den straf, som folket havde ønsket.
Jesus bliver korsfæstet og derefter hånet af de jødiske ledere
Matt. 27,32-44; Mark. 15,21-32; Joh. 19,17-27
26Da de romerske soldater trak af sted med Jesus for at korsfæste ham uden for byen, mødte de en mand, som var på vej ind i byen. Han hed Simon og var fra Kyrene. Ham tvang de til at gå bagefter Jesus og bære korset for ham.
27En stor flok mennesker fulgte med, deriblandt mange grædende kvinder. 28Jesus vendte sig til dem og sagde: „Jerusalems døtre, græd ikke over mig, men over jer selv og jeres børn. 29For snart vil man sige: ‚Lykkelige er de kvinder, som er barnløse.’ 30Og man vil sige til bjergene: ‚Styrt sammen over os!’ og til højene: ‚Skjul os!’23,30 Jf. Hos. 10,8. 31For når man gør sådan med det levende træ, hvad vil der så ikke ske med det visne?”
32To andre mænd, som begge var forbrydere, blev også ført ud for at blive henrettet sammen med Jesus. 33Da de kom til det sted, som kaldes „Hovedskalsstedet”, korsfæstede soldaterne Jesus sammen med de to forbrydere, den ene til højre for Jesus, den anden til venstre.
34Men Jesus bad: „Far, tilgiv dem, for de ved ikke, hvad de gør.”
Soldaterne kastede lod om hans tøj og delte det imellem sig. 35Folkeskaren stod og så til, mens de jødiske ledere hånede ham og sagde: „Andre har han reddet! Hvis han virkelig var Messias, Guds udvalgte Frelser, så burde han tage og redde sig selv!”
36Soldaterne hånede ham også. De rakte billig vin op til ham og råbte: 37„Hvis du er jødernes konge, så red dig selv!” 38Der var nemlig sømmet et skilt fast på korset over ham. „Det er jødernes konge” stod der på græsk, latin og hebraisk.23,38 Oplysningerne om sprogene mangler i nogle få håndskrifter. Se også Johs.19,20.
39Selv den ene af forbryderne, som hang ved siden af ham, gjorde nar: „Er du ikke Messias? Så red dig selv og os!” 40Men den anden forbryder irettesatte den første: „Frygter du slet ikke Gud, nu du skal dø? 41Vi får den straf, vi fortjener, men han har ikke gjort noget forkert.” 42Så sagde han: „Jesus, husk på mig, når du kommer til dit rige.”
43Jesus svarede: „Det siger jeg dig: I dag skal du komme med mig til Paradiset.”23,43 Kan måske også oversættes: „Det siger jeg dig i dag: Du skal komme med mig i Paradiset.” De oprindelige græske håndskrifter havde ikke tegnsætning.
Jesus dør
Matt. 27,45-56; Mark. 15,33-41; Joh. 19,28-30
44-45Ved tolvtiden forsvandt solens lys, og der blev mørkt over hele landet indtil klokken tre.
Pludselig blev det kraftige forhæng ved indgangen til det allerhelligste rum i templet flænget ned midt igennem. 46Samtidig råbte Jesus, så højt han kunne: „Far, jeg betror dig min ånd!”23,46 Sl. 31,6. Med de ord udåndede han.
47Da den romerske officer så alt, hvad der skete, lovpriste han Gud og udbrød: „Den mand var i virkeligheden uskyldig!”
48De mange mennesker, som var fulgt med derud for at overvære korsfæstelsen, blev forfærdede over det, de så. De slog sig fortvivlet for brystet, og langsomt begyndte de at gå hjemad. 49De, der havde kendt Jesus personligt, og kvinderne, der havde fulgt med ham fra Galilæa, stod et stykke derfra og overværede det hele.
Jesus lægges i graven
Matt. 27,57-61; Mark. 15,42-47; Joh. 19,38-42
50-51Et af medlemmerne af Det jødiske Råd var en god og retskaffen mand, der hele tiden havde været i forventning om Messias’ snarlige komme, og han var imod, at rådet havde dømt Jesus til døden. Han hed Josef og kom fra byen Arimatæa i Judæa. 52Han henvendte sig nu til Pilatus og bad om at få Jesu lig udleveret. 53Det fik han lov til og tog så liget ned fra korset og svøbte det i et liglagen. Derpå anbragte han det i en klippegrav, hvor ingen endnu havde ligget. 54Det var sent fredag eftermiddag, lige før sabbatten begyndte.23,54 Et døgn hos jøderne går fra solnedgang til solnedgang.
55Da Jesu lig blev ført bort, fulgte kvinderne fra Galilæa efter, og de så den klippegrav, han blev lagt ind i. 56Efter at de var kommet hjem, tilberedte de en begravelsessalve med aromatiske olier. Men de foretog sig ikke noget på sabbatten, som den jødiske lov foreskriver.
