कलीसिया ऊपर अतियाचार अऊ कलीसिया के बिखराव
1ओहीच दिन यरूसलेम म कलीसिया ऊपर भारी अतियाचार होईस, अऊ प्रेरितमन ला छोंड़के जम्मो बिसवासीमन, यहूदिया अऊ सामरिया प्रदेस म तितिर-बितिर हो गीन। 2परमेसर के भक्तमन स्तिफनुस के लास ला माटी दीन अऊ ओकर बर अब्बड़ बिलाप करिन। 3पर साऊल ह कलीसिया ला उजारत रिहिस। ओह घर-घर घूसरके मनखे अऊ माईलोगनमन ला घसीट-घसीटके लानय अऊ जेल म डाल देवय।
फिलिप्पुस ह सामरिया प्रदेस म
4जऊन बिसवासीमन तितिर-बितिर हो गे रिहिन, ओमन जिहां-जिहां भी गीन, उहां सुघर संदेस के परचार करिन। 5फिलिप्पुस ह सामरिया के एक सहर म गीस अऊ उहां मनखेमन ला यीसू मसीह के परचार करे लगिस। 6जब भीड़ के मनखेमन फिलिप्पुस के बात ला सुनिन अऊ ओकर चमतकार के काममन ला देखिन, त ओकर बात म धियान लगाईन। 7काबरकि कतको झन म ले असुध आतमामन अब्बड़ चिचियावत निकर गीन, अऊ कतको लकवा के मारे अऊ खोरवामन बने हो गीन। 8एकरसेति ओ सहर के मनखेमन अब्बड़ खुस होईन।
सिमोन जादूगर
9ओ सहर म सिमोन नांव के एक झन मनखे रहय। ओह जादू-टोना करके सामरी मनखेमन ला चकित करय, अऊ अपन-आप ला बहुंत बड़े मनखे बतावय। 10अऊ जम्मो – छोटे ले लेके बड़े तक ओकर बात ऊपर धियान देवंय अऊ ए कहंय, “ए मनखे ह परमेसर के ओ सक्ति ए, जऊन ला महान सक्ति कहे जाथे।” 11ओह अब्बड़ दिन तक ओमन ला अपन जादू-टोना के काम ले चकित करके रखे रिहिस। एकरसेति, ओमन ओला अब्बड़ मानत रिहिन। 12पर जब ओमन फिलिप्पुस के बात ला बिसवास करिन, जऊन ह परमेसर के राज के सुघर-संदेस अऊ यीसू मसीह के नांव के परचार करत रिहिस, तब ओमन – का मनखे, का माईलोगन, जम्मो झन बतिसमा लेय लगिन। 13तब सिमोन ह खुदे बिसवास करिस अऊ बतिसमा लेके फिलिप्पुस के पाछू चले लगिस। ओह चिन्हां अऊ चमतकार के काममन ला देखके चकित होवत रिहिस।
14जऊन प्रेरितमन यरूसलेम म रिहिन, जब ओमन सुनिन कि सामरिया के मनखेमन परमेसर के बचन ला मान ले हवंय, त ओमन पतरस अऊ यूहन्ना ला ओमन करा पठोईन। 15पतरस अऊ यूहन्ना उहां गीन अऊ ओ मनखेमन बर पराथना करिन कि ओमन पबितर आतमा पावंय, 16काबरकि पबितर आतमा अभी तक ले ओमन म के काकरो ऊपर नइं आय रिहिस। ओमन सिरिप परभू यीसू के नांव म बतिसमा ले रिहिन। 17तब पतरस अऊ यूहन्ना ओमन ऊपर अपन हांथ रखिन अऊ ओमन पबितर आतमा पाईन।
18जब सिमोन ह देखिस कि प्रेरितमन के हांथ रखे ले पबितर आतमा मिलथे, त ओह ओमन करा रूपिया लानके कहिस, 19“ए अधिकार मोला घलो देवव ताकि जेकर ऊपर मेंह हांथ रखंव, ओह पबितर आतमा पावय।”
20पतरस ह ओला कहिस, “तोर रूपिया ह तोर संग नास होवय, काबरकि तेंह परमेसर के दान ला रूपिया म बिसोय के सोचे हवस। 21हमर काम म, न तोर हिस्सा हवय अऊ न बांटा, काबरकि तोर मन ह परमेसर के आघू म सही नइं ए। 22एकरसेति अपन ए बुरई ले पछताप करके परभू ले पराथना कर। हो सकथे ओह तोर मन के अइसने बिचार ला माफ कर दिही। 23मेंह देखत हंव कि तेंह कड़वाहट ले भरे अऊ पाप के बंधना म पड़े हवस।”
24सिमोन ह जबाब दीस, “तेंह मोर बर परभू ले पराथना कर कि जऊन बात तेंह कहे हवस, ओम ले कोनो भी बात मोर ऊपर झन होवय।”
25पतरस अऊ यूहन्ना गवाही देके अऊ परभू के बचन सुनाके यरूसलेम वापिस लहुंट गीन। ओमन लहुंटत बेरा सामरिया के कतको गांव म सुघर संदेस सुनावत गीन।
फिलिप्पुस अऊ इथोपिया के खजांची
26परभू के एक स्वरगदूत ह फिलिप्पुस ला कहिस, “उठ, अऊ दक्खिन कोति ओ रसता म जा, जऊन ह यरूसलेम ले गाजा ला जाथे, अऊ जऊन ह निरजन जगह म हवय।” 27ओह उठके चल दीस अऊ देखिस कि इथोपिया (कुस) देस के एक झन मनखे आवत रहय। ओह एक खोजा रिहिस अऊ इथोपिया देस के रानी कन्दाके के एक खास अधिकारी अऊ खजांची रिहिस। ओह अराधना करे बर यरूसलेम गे रिहिस। 28अऊ ओह अपन रथ म बईठके, यसायाह अगमजानी के किताब ला पढ़त अपन घर लहुंटत रहय। 29तब पबितर आतमा ह फिलिप्पुस ला कहिस, “लकठा म जाके ओ रथ के संग हो ले।”
30फिलिप्पुस ह खोजा कोति दऊड़के गीस अऊ ओह ओला यसायाह अगमजानी के किताब ला पढ़त सुनिस, त ओकर ले पुछिस, “तेंह जऊन ला पढ़त हवस, का ओला समझत घलो हवस?”
31खोजा ह कहिस, “जब तक कोनो मोला नइं समझाहीं, तब तक मेंह कइसने समझहूं?” ओह फिलिप्पुस ले बिनती करिस, “रथ म चघके मोर करा बईठ।”
32परमेसर के बचन के जऊन पाठ ला ओह पढ़त रिहिस, ओह ए रिहिस:
“ओह भेड़ के सहीं बध होय बर पहुंचाय गीस,
जइसने मेढ़ा-पीला ह अपन ऊन कतरइया के आघू म चुपेचाप रहिथे, वइसने ओह घलो अपन मुहूं ला नइं खोलिस।
33ओकर बेजत्ती करे गीस अऊ ओकर नियाय नइं होईस।
ओकर बंस के मनखेमन के बखान कोन कर सकथे?
काबरकि धरती ले ओकर जीव ला ले लिये गीस।”8:33 यसायाह 53:7, 8
34खोजा ह फिलिप्पुस ले पुछिस, “मेंह तोर ले बिनती करत हंव, मोला बता कि अगमजानी ह एला काकर बारे म कहे हवय, अपन बारे म या कोनो आने के बारे म?” 35तब फिलिप्पुस ह कहे के सुरू करिस – अऊ परमेसर के बचन के ए पाठ ले सुरू करके ओला यीसू के सुघर संदेस सुनाईस।
36रसता म चलत-चलत ओमन एक ठन पानी के ठऊर म हबरिन, त खोजा ह कहिस, “देख, इहां पानी हवय, अब मोला बतिसमा लेय म का अड़चन हवय?” 37फिलिप्पुस ह कहिस, “कहूं तेंह पूरा हिरदय ले बिसवास करत हवस, त एह हो सकथे।” ओह जबाब दीस, “मेंह बिसवास करत हंव कि यीसू मसीह ह परमेसर के बेटा ए।” 38अऊ ओह रथ ठाढ़ करे के हुकूम दीस। तब फिलिप्पुस अऊ खोजा दूनों पानी म उतर गीन अऊ फिलिप्पुस ह ओला बतिसमा दीस। 39जब ओमन पानी ले बाहिर निकरके ऊपर आईन, तब परभू के आतमा ह अचानक फिलिप्पुस ला कहीं ले गीस अऊ खोजा ह ओला फेर नइं देखिस, पर ओह आनंद मनावत अपन रसता म चल दीस। 40फिलिप्पुस ह असदोद म परगट होईस अऊ कैसरिया ला हबरत तक, ओह नगर-नगर सुघर संदेस सुनावत गीस।
1E Saulo estava ali, consentindo na morte de Estêvão.
A Perseguição e a Dispersão da Igreja
Naquela ocasião desencadeou-se grande perseguição contra a igreja em Jerusalém. Todos, exceto os apóstolos, foram dispersos pelas regiões da Judeia e de Samaria. 2Alguns homens piedosos sepultaram Estêvão e fizeram por causa dele grande lamentação. 3Saulo, por sua vez, devastava a igreja. Indo de casa em casa, arrastava homens e mulheres e os lançava na prisão.
Filipe em Samaria
4Os que haviam sido dispersos pregavam a palavra por onde quer que fossem. 5Indo Filipe para uma cidade de Samaria, ali lhes anunciava o Cristo. 6Quando a multidão ouviu Filipe e viu os sinais milagrosos que ele realizava, deu unânime atenção ao que ele dizia. 7Os espíritos imundos8.7 Ou malignos saíam de muitos, dando gritos, e muitos paralíticos e mancos foram curados. 8Assim, houve grande alegria naquela cidade.
Simão, o Mago
9Um homem chamado Simão vinha praticando feitiçaria durante algum tempo naquela cidade, impressionando todo o povo de Samaria. Ele se dizia muito importante, 10e todo o povo, do mais simples ao mais rico, dava-lhe atenção e exclamava: “Este homem é o poder divino conhecido como Grande Poder”. 11Eles o seguiam, pois ele os havia iludido com sua mágica durante muito tempo. 12No entanto, quando Filipe lhes pregou as boas-novas do Reino de Deus e do nome de Jesus Cristo, creram nele e foram batizados, tanto homens como mulheres. 13O próprio Simão também creu e foi batizado, e seguia Filipe por toda parte, observando maravilhado os grandes sinais e milagres que eram realizados.
14Os apóstolos em Jerusalém, ouvindo que Samaria havia aceitado a palavra de Deus, enviaram para lá Pedro e João. 15Estes, ao chegarem, oraram para que eles recebessem o Espírito Santo, 16pois o Espírito ainda não havia descido sobre nenhum deles; tinham apenas sido batizados em nome do Senhor Jesus. 17Então Pedro e João lhes impuseram as mãos, e eles receberam o Espírito Santo.
18Vendo Simão que o Espírito era dado com a imposição das mãos dos apóstolos, ofereceu-lhes dinheiro 19e disse: “Deem-me também este poder, para que a pessoa sobre quem eu puser as mãos receba o Espírito Santo”.
20Pedro respondeu: “Pereça com você o seu dinheiro! Você pensa que pode comprar o dom de Deus com dinheiro? 21Você não tem parte nem direito algum neste ministério, porque o seu coração não é reto diante de Deus. 22Arrependa-se dessa maldade e ore ao Senhor. Talvez ele perdoe tal pensamento do seu coração, 23pois vejo que você está cheio de amargura e preso pelo pecado”.
24Simão, porém, respondeu: “Orem vocês ao Senhor por mim, para que não me aconteça nada do que vocês disseram”.
25Tendo testemunhado e proclamado a palavra do Senhor, Pedro e João voltaram a Jerusalém, pregando o evangelho em muitos povoados samaritanos.
Filipe e o Etíope
26Um anjo do Senhor disse a Filipe: “Vá para o sul, para a estrada deserta que desce de Jerusalém a Gaza”. 27Ele se levantou e partiu. No caminho encontrou um eunuco etíope, um oficial importante, encarregado de todos os tesouros de Candace, rainha dos etíopes. Esse homem viera a Jerusalém para adorar a Deus e, 28de volta para casa, sentado em sua carruagem, lia o livro do profeta Isaías. 29E o Espírito disse a Filipe: “Aproxime-se dessa carruagem e acompanhe-a”.
30Então Filipe correu para a carruagem, ouviu o homem lendo o profeta Isaías e lhe perguntou: “O senhor entende o que está lendo?”
31Ele respondeu: “Como posso entender se alguém não me explicar?” Assim, convidou Filipe para subir e sentar-se ao seu lado.
32O eunuco estava lendo esta passagem da Escritura:
“Ele foi levado como ovelha para o matadouro,
e, como cordeiro mudo diante do tosquiador,
ele não abriu a sua boca.
33Em sua humilhação foi privado de justiça.
Quem pode falar dos seus descendentes?
Pois a sua vida foi tirada da terra”8.32,33 Is 53.7,8.
34O eunuco perguntou a Filipe: “Diga-me, por favor: de quem o profeta está falando? De si próprio ou de outro?” 35Então Filipe, começando com aquela passagem da Escritura, anunciou-lhe as boas-novas de Jesus.
36Prosseguindo pela estrada, chegaram a um lugar onde havia água. O eunuco disse: “Olhe, aqui há água. Que me impede de ser batizado?” 37Disse Filipe: “Você pode, se crê de todo o coração”. O eunuco respondeu: “Creio que Jesus Cristo é o Filho de Deus”.8.37 Muitos manuscritos antigos não trazem o versículo 37. 38Assim, deu ordem para parar a carruagem. Então Filipe e o eunuco desceram à água, e Filipe o batizou. 39Quando saíram da água, o Espírito do Senhor arrebatou Filipe repentinamente. O eunuco não o viu mais e, cheio de alegria, seguiu o seu caminho. 40Filipe, porém, apareceu em Azoto e, indo para Cesareia, pregava o evangelho em todas as cidades pelas quais passava.
