Humillación y exaltación de la dinastía davídica
1Ahora, reúne tus tropas, ciudad guerrera,
porque nos asedian.
Con vara golpearán en la mejilla
al gobernante de Israel.
2Pero tú, Belén Efrata,
pequeña entre los clanes de Judá,
de ti saldrá el que gobernará a Israel;
sus orígenes son de un pasado distante,
desde tiempos antiguos.
3Por eso Dios los entregará al enemigo
hasta que tenga su hijo la que va a ser madre
y vuelva junto al pueblo de Israel
el resto de sus hermanos.
4Él se establecerá y los pastoreará
con el poder del Señor,
con la majestad del nombre del Señor su Dios.
Vivirán seguros, porque él dominará
hasta los confines de la tierra.
5¡Él será nuestra paz!
Si Asiria llegara a invadir nuestro país
para pisotear nuestras fortalezas,
le haremos frente con siete pastores
y aun con ocho príncipes del pueblo.
6Ellos pastorearán a Asiria con la espada
y a la tierra de Nimrod con la daga.5:6 con la daga. Alt. en sus puertas.
Si Asiria llegara a invadir nuestro país,
si llegara a cruzar nuestras fronteras,
¡él nos rescatará!
El remanente
7El remanente de Jacob será,
en medio de muchos pueblos,
como rocío que viene del Señor,
como abundante lluvia sobre la hierba,
que no depende de los hombres
ni espera nada de ellos.
8El remanente de Jacob será,
entre las naciones,
en medio de muchos pueblos,
como un león entre los animales del bosque,
como un leoncillo entre las ovejas del rebaño,
que al pasar las pisotea y las desgarra
sin que nadie pueda rescatarlas.
9Levantarás la mano contra tus enemigos
y acabarás con todos tus agresores.
Purificación de un pueblo idólatra y belicoso
10«En aquel día», afirma el Señor,
«exterminaré tu caballería
y destruiré tus carros de guerra.
11Exterminaré las ciudades de tu país
y derribaré todas tus fortalezas.
12Pondré fin a tus hechicerías
y no tendrás más adivinos.
13Acabaré con tus ídolos
y con tus piedras sagradas;
nunca más volverás a postrarte
ante las obras de tus manos.
14Arrancaré tus imágenes de Aserá
y reduciré a escombros tus ciudades;
15con ira y con furor me vengaré
de las naciones que no me obedecieron».
1Karon, mga taga-Jerusalem, ipreparar ninyo ang inyo mga soldado5:1 Karon… soldado: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. kay ginakibon kamo sang kaaway. Hampakon nila sang baston ang guya sang pangulo sang Israel.
Ang Ginpromisa nga Pangulo Halin sa Betlehem
2Nagsiling ang Ginoo, “Ikaw, Betlehem Efrata, isa sa pinakagamay5:2 pinakagamay: ukon, pinakakubos. nga banwa sa Juda. Pero magahalin sa imo ang isa ka tawo nga magaalagad sa akon bilang pangulo sang Israel, nga ang iya mga katigulangan bantog nga mga tawo sang una gid nga panahon.”
3Gani itugyan sang Ginoo ang katawhan sang Israel sa ila mga kaaway, pero hasta lang sa tion nga ang babayi nga nagapasakit5:3 ang babayi nga nagapasakit: Siguro amo ang Jerusalem. (Tan-awa ang 4:9, 10.) Sa tiyempo nga ginadumalahan sang kaaway ang mga Israelinhon, matawo ang ila pangulo nga magaluwas sa ila. magabata sang lalaki nga magapangulo sa Israel. Kag ang iya sini mga kasimanwa nga nabihag sa iban nga lugar magabalik sa ila kapareho nga mga Israelinhon. 4Magadumala ang ini nga pangulo kag tipigan niya ang katawhan sang Israel pareho sa isa ka manugbantay sang mga karnero. Himuon niya ini sa kusog kag sa gahom sang Ginoo nga iya Dios. Kag magakabuhi ang iya katawhan nga wala sing may ginakahadlukan tungod kay kilalahon sang mga tawo sa bug-os nga kalibutan5:4 bug-os nga kalibutan: sa literal, pinakapunta sang kalibutan. ang iya pagkagamhanan. 5Hatagan niya sang maayo nga kahimtangan5:5 maayo nga kahimtangan: Ang Hebreo sini amo ang “shalom,” nga nagakahulugan sang kalinong, kauswagan, maayo nga relasyon, kalipay, kadalag-an. ang iya katawhan.
Kahilwayan kag Kalaglagan
Kon salakayon sang mga taga-Asiria ang aton duta kag sudlon nila ang mabakod nga mga parte sang aton siyudad, mapakig-away kita sa ila nga ginapangunahan sing maayo sang aton mga pangulo. 6Pierdihon nila kag dumalahan ang Asiria, ang duta ni Nimrod, paagi sa ila mga armas. Gani luwason nila5:6 nila: sa Hebreo, niya. Posible ang pangulo nga ginasiling sa 5:2-5a. kita kon salakayon gid man sang mga taga-Asiria ang aton duta.
7“Ang nagkalabilin nga mga Israelinhon magadala sang pagpakamaayo sa madamo nga mga nasyon. Mangin pareho sila sa tun-og kag ulan nga ginapadala sang Ginoo sa pagpatubo sang mga tanom. Magasalig sila sa Dios kag indi sa tawo. 8Pero magadala man sila sang kalaglagan sa mga nasyon. Mangin pareho sila sa leon nga maisog magsalakay sa mga kasapatan sa kagulangan kag sa panong sang mga karnero sa palahalban. Kag kon magsalakay ini ginalumpatan niya ang iya biktima kag ginagus-ab, kag indi ini makaluwas sa iya. 9Magamadinalag-on ang mga Israelinhon kontra sa ila mga kaaway. Laglagon gid nila sila tanan.”
Pagalaglagon sang Dios ang mga Ginasaligan sang mga Israelinhon
10Nagsiling ang Ginoo, “Sa palaabuton nga mga inadlaw, ipapatay ko ang inyo mga kabayo kag gub-on ko ang inyo mga karwahe. 11Gub-on ko ang inyo mga banwa pati na ang napaderan nga mga banwa. 12Gub-on ko ang inyo mga anting-anting kag madula ang inyo mga manugbabaylan. 13Indi na kamo makasimba sa mga imahen kag sa handumanan nga mga bato nga inyo ginhimo, kay gub-on ko ini 14pati ang mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera. Kag laglagon ko gid ang inyo mga banwa. 15Sa akon puwerte nga kaakig, magatimalos ako sa mga nasyon nga wala nagtuman sa akon.”
