رؤيا عوبديا
1هَذِهِ نُبُوءَةُ عُوبَدْيَا: هَذَا مَا يَقُولُهُ السَّيِّدُ الرَّبُّ بِشَأْنِ أَدُومَ: قَدْ بَلَغَنَا خَبَرٌ مِنْ عِنْدِ الرَّبِّ أَنَّهُ أَرْسَلَ رَسُولاً إِلَى الأُمَمِ قَائِلاً: «تَأَهَّبُوا، وَلْنَنْهَضْ لِمُحَارَبَةِ أَدُومَ». 2هَا أَنَا أَجْعَلُكَ صَغِيراً بَيْنَ الأُمَمِ وَأَشَدَّهَا احْتِقَاراً. 3قَدْ غَرَّتْكَ كِبْرِيَاءُ قَلْبِكَ أَيُّهَا الْمُقِيمُ فِي شُقُوقِ الصُّخُورِ، وَمَسَاكِنُهُ فِي الْقِمَمِ، الْقَائِلُ فِي قَلْبِهِ: مَنْ يَهْوِي بِي إِلَى الأَرْضِ؟ 4وَلَكِنْ إِنْ كُنْتَ تُحَلِّقُ كَالنَّسْرِ وَوَكَانَتْ مَنَازِلُكَ مَبْنِيَّةً بَيْنَ الْكَوَاكِبِ، فَإِنِّي سَأَهْوِي بِكَ إِلَى الْحَضِيضِ يَقُولُ الرَّبُّ. 5إِنِ اقْتَحَمَ اللُّصُوصُ بَيْتَكَ، وَهَاجَمَكَ النَّاهِبُونَ لَيْلاً، أَلا يَسْرِقُونَ مَا يَحْتَاجُونَ إِلَيْهِ فَقَطْ؟ وَإِنْ أَقْبَلَ إِلَيْكَ قَاطِفُو الْعِنَبِ، أَلا يُبْقُونَ خُصَاصَةً؟ وَلَكِنْ يَالَدَمَارِكَ! 6إِذْ كَيْفَ تَمَّ تَفْتِيشُ عِيسُو وَنُقِبَتْ مَخَابِئُ كُنُوزِهِ؟ 7جَمِيعُ حُلَفَائِكَ طَرَدُوكَ إِلَى التُّخُومِ. خَدَعَكَ مُسَالِمُوكَ وَأَوْقَعُوا بِكَ الْهَزِيمَةَ، وَالَّذِينَ أَكَلُوا مِنْ خُبْزِكَ كَادُوا لَكَ وَأَنْتَ لَمْ تَفْهَمْ. 8أَلا أَسْتَأْصِلُ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ حُكَمَاءَ أَدُومَ، يَقُولُ الرَّبُّ، وَأُزِيلُ الْفَهْمَ مِنْ جَبَلِ عِيسُو؟ 9فَيَرْتَعِبَ أَبْطَالُكَ يَا تَيْمَانُ حَتَّى يَنْقَرِضَ قَتْلًا كُلُّ رَجُلٍ مِنْ جَبَلِ عِيسُو.
10فَمِنْ أَجْلِ مَا أَنْزَلْتَ بِأَخِيكَ يَعْقُوبَ مِنْ ظُلْمٍ، يَغْشَاكَ الْعَارُ وَتَنْقَرِضُ إِلَى الأَبَدِ. 11فَفِي ذَلِكَ الْيَوْمِ الَّذِي وَقَفْتَ فِيهِ بَعِيداً، يَوْمَ غَنِمَ الْغُرَبَاءُ كُنُوزَهُ، وَاقْتَحَمَ الأَجَانِبُ أَبْوَابَهُ وَأَلْقَوْا الْقُرْعَةَ عَلَى أُورُشَلِيمَ، كُنْتَ أَنْتَ أَيْضاً كَوَاحِدٍ مِنْهُمْ. 12مَا كَانَ يَجِبُ أَنْ تَشْمَتَ بِيَوْمِ مَصِيرِ أَخِيكَ، فِي يَوْمِ فَاجِعَتِهِ، وَمَا كَانَ يَجِبُ أَنْ تَبْتَهِجَ فِي يَوْمِ دَمَارِ شَعْبِ يَهُوذَا أَوْ تَتَبَاهَى فِي يَوْمِ الضِّيقِ. 13وَمَا كَانَ يَجِبُ أَنْ تَقْتَحِمَ أَبْوَابَ شَعْبِي فِي يَوْمِ كَارِثَتِهِ، أَوْ تَشْمَتَ لِمُصِيبَتِهِ فِي يَوْمِ نَكْبَتِهِ، أَوْ تَنْهَبَ ثَرْوَتَهُ فِي يَوْمِ بَلِيَّتِهِ، 14أَوْ تَقِفَ عِنْدَ مُفْتَرَقِ الطُّرُقِ لِتَقْضِيَ عَلَى النَّاجِينَ مِنْ قَوْمِهِ وَتُسَلِّمَ الْبَاقِينَ الأَحْيَاءَ مِنْهُمْ فِي يَوْمِ الضِّيقِ.
15لأَنَّ يَوْمَ الرَّبِّ قَرِيبٌ آتٍ عَلَى كُلِّ الأُمَمِ، وَكَمَا فَعَلْتَ، لابُدَّ أَنْ يُفْعَلَ بِكَ أَيْضاً، فَيَرْتَدَّ عَمَلُكَ عَلَى رَأْسِكَ. 16فَإِنَّهُ كَمَا شَرِبْتَ عَلَى جَبَلِ قُدْسِي فَإِنَّ جَمِيعَ الأُمَمِ تَشْرَبُ فِي كُلِّ حِينٍ. يَشْرَبُونَ وَيَجْرَعُونَ وَيَتَلاشَوْنَ كَمَنْ لَمْ يَكُونُوا.
17أَمَّا جَبَلُ صِهْيَوْنَ فَيُصْبِحُ مَلاذَ النَّجَاةِ، وَيَكُونُ قُدْساً، وَيَرِثُ بَيْتُ يَعْقُوبَ نَصِيبَهُ. 18وَيَصِيرُ بَيْتُ يَعْقُوبَ نَاراً، وَبَيْتُ يُوسُفَ لَهِيباً، وَبَيْتُ عِيسُو قَشّاً فَيُوْقِدُونَهُمْ وَيَلْتَهِمُونَهُمْ، وَلا يُفْلِتُ مِنْ بَيْتِ عِيسُو أَحَدٌ، يَقُولُ الرَّبُّ. 19وَيَرِثُ أَهْلُ النَّقَبِ جَبَلَ عِيسُو، وَسُكَّانُ السُّهُولِ أَرْضَ الْفِلِسْطِينِيِّينَ، وَيَمْلِكُونَ أَرْضَ أَفْرَايِمَ وَبِلادَ السَّامِرَةِ، وَيَرِثُ بَنْيَامِينُ جِلْعَادَ.
20وَيَسْتَوْلِي جَيْشُ مَسْبِيِّي بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى أَرْضِ الْكَنْعَانِيِّينَ حَتَّى صِرْفَةَ، وَيَحْتَلُّ مَسْبِيُّو أُورُشَلِيمَ فِي صَفَارِدَ مُدُنَ جَنُوبِ يَهُوذَا. 21وَيَصْعَدُ الْمُنْقِذُونَ إِلَى جَبَلِ صِهْيَوْنَ لِيَحْكُمُوا جَبَلَ عِيسُو، وَيُصْبِحُ الْمُلْكُ لِلرَّبِّ.
مجازات ادوم
1خداوند، آيندهٔ سرزمين ادوم را در رؤيايی به عوبديا نشان داد.
از جانب خداوند خبر رسيده كه قاصدی با اين پيام نزد قومها فرستاده شده است: «آماده شويد تا به جنگ ادوم برويم.»
2خداوند می‌فرمايد: «ای ادوم، تو را در ميان قومها خوار و ضعيف می‌سازم.
3«از اينكه بر صخره‌های بلند ساكن هستی به خود می‌بالی و با غرور می‌گويی: ”كيست كه دستش در اين بلنديها به من برسد!“ خود را گول نزن! 4اگر همچون عقاب به اوج آسمانها بروی و آشيانهٔ خود را بين ستارگان بر پا داری، تو را از آنجا به زمين می‌آورم.
5«اگر دزدها شبانگاه آمده تو را غارت می‌كردند به مراتب برای تو بهتر می‌بود، زيرا همه چيز را نمی‌بردند! يا اگر انگورچينان به سراغ تو می‌آمدند پس از چيدن انگور خوشه‌ای چند باقی می‌گذاشتند! 6ولی وقتی به چنگ دشمن بيفتی تمام ثروت تو به يغما خواهد رفت و چيزی برای تو باقی نخواهد ماند.
7«تمام هم‌پيمانانت دشمن تو می‌شوند و دست به دست هم داده، تو را از سرزمينت بيرون می‌رانند. دوستان مورد اعتمادت، برايت دام می‌گذارند و تو از آن آگاه نخواهی شد.»
8خداوند می‌فرمايد: «در آن روز در سراسر ادوم حتی يک شخص دانا باقی نخواهد ماند! زيرا من همهٔ دانايان1:8 ادوم به داشتن حکيمان و دانايان معروف بود. اليفاز تيمانی، داناترين دوست ايوب نيز از ادوم بود. نگاه کنيد به ايوب 4. ادوم را از حماقت پر می‌سازم. 9دليرترين سربازان تيمان، هراسان و درمانده شده نخواهند توانست از كشتار جلوگيری كنند.
دليل مجازات ادوم
10«به سبب ظلمی كه به برادر خود اسرائيل كردی رسوا و برای هميشه ريشه‌كن خواهی شد؛ 11زيرا اسرائيل را به هنگام سختی و احتياجش ترک كردی. وقتی كه مهاجمان، ثروت او را غارت می‌كردند و بر اورشليم قرعه انداخته، آن را ميان خود تقسيم می‌نمودند، تو كنار ايستاده، نخواستی هيچ كمكی به او بكنی و مانند يكی از دشمنانش عمل نمودی.
12«تو نمی‌بايست اين كار را می‌كردی. وقتی كه او را به سرزمينهای بيگانه می‌بردند تو نمی‌بايست می‌نشستی و او را تماشا می‌كردی. در روز مصيبتش نمی‌بايست شادی می‌كردی و زمانی كه در سختی بود نمی‌بايست به او می‌خنديدی. 13روزی كه اسرائيل گرفتار اين مصيبت و بلا شده بود، تو نيز به او بدی رساندی و رفته، غارتش كردی. 14بر سر چهارراه‌ها ايستادی و كسانی را كه سعی می‌كردند فرار كنند كشتی. در آن زمان وحشت و پريشانی، بازماندگان اسرائيل را دستگير نموده، تحويل دشمن دادی.
مجازات قومها
15«من، خداوند بزودی از تمام قومها انتقام خواهم كشيد. ای ادوم، همانطور كه با اسرائيل رفتار كردی، با تو نيز به همانگونه رفتار خواهد شد. هر چه كردی بر سر خودت خواهد آمد. 16بر بالای كوه مقدس من، جام مكافاتم را نوشيدی، قومهای ديگر نيز آن را خواهند نوشيد. آری، آنها خواهند نوشيد و از بين خواهند رفت و اثری از آنها باقی نخواهد ماند.
پيروزی اسرائيل
17«ولی كوه مقدس من در اورشليم، پناهگاه و محل نجات خواهد شد. اسرائيل سرزمين خود را دوباره تصرف خواهد نمود 18و مانند آتش، ادوم را خواهد سوزاند به طوری كه از ادوم كسی باقی نخواهد ماند.» اين را خداوند می‌فرمايد.
19اهالی جنوب يهودا، كوهستان ادوم را اشغال خواهند كرد و اهالی جلگه‌های يهودا، دشتهای فلسطين را تصرف نموده، دوباره مراتع افرايم و سامره را به چنگ خواهند آورد و قبيلهٔ بنيامين، جلعاد را خواهد گرفت. 20تبعيدشدگان اسرائيلی مراجعت نموده، فينيقيه را تا صرفه در شمال، اشغال خواهند كرد و آنانی كه از اورشليم به آسيای صغير به اسارت رفته بودند، به وطن خود بازگشته، شهرهای جنوب يهودا را خواهند گرفت. 21فاتحان اورشليم بر سرزمين ادوم حكومت خواهند كرد و خداوند، پادشاه ايشان خواهد بود!
