1مَنْ آمَنَ بِكَلامِنَا، وَلِمَنْ ظَهَرَتْ يَدُ الرَّبِّ؟ 2نَمَا كَبُرْعُمٍ أَمَامَهُ، وَكَجِذْرٍ فِي أَرْضٍ يَابِسَةٍ، لَا صُورَةَ لَهُ وَلا جَمَالَ يَسْتَرْعِيَانِ نَظَرَنَا، وَلا مَنْظَرَ فَنَشْتَهِيَهُ. 3مُحْتَقَرٌ وَمَنْبُوذٌ مِنَ النَّاسِ، رَجُلُ آلامٍ وَمُخْتَبِرُ الْحُزْنِ، مَخْذُولٌ كَمَنْ حَجَبَ النَّاسُ عَنْهُ وُجُوهَهُمْ فَلَمْ نَأْبَهْ لَهُ.
4لَكِنَّهُ حَمَلَ أَحْزَانَنَا وَتَحَمَّلَ أَوْجَاعَنَا، وَنَحْنُ حَسِبْنَا أَنَّ الرَّبَّ قَدْ عَاقَبَهُ وَأَذَلَّهُ، 5إِلّا أَنَّهُ كَانَ مَجْرُوحاً مِنْ أَجْلِ آثَامِنَا وَمَسْحُوقاً مِنْ أَجْلِ مَعَاصِينَا، حَلَّ بِهِ تَأْدِيبُ سَلامِنَا، وَبِجِرَاحِهِ بَرِئْنَا. 6كُلُّنَا كَغَنَمٍ شَرَدْنَا مِلْنَا كُلُّ وَاحِدٍ إِلَى سَبِيلِهِ، فَأَثْقَلَ الرَّبُّ كَاهِلَهُ بِإِثْمِ جَمِيعِنَا. 7ظُلِمَ وَأُذِلَّ، وَلَكِنَّهُ لَمْ يَفْتَحْ فَاهُ، بَلْ كَشَاةٍ سِيقَ إِلَى الذَّبْحِ، وَكَنَعْجَةٍ صَامِتَةٍ أَمَامَ جَازِّيهَا لَمْ يَفْتَحْ فَاهُ. 8بِالضِّيقِ وَالْقَضَاءِ قُبِضَ عَلَيْهِ، وَفِي جِيلِهِ مَنْ كَانَ يَظُنُّ أَنَّهُ اسْتُؤْصِلَ مِنْ أَرْضِ الأَحْيَاءِ، وَضُرِبَ مِنْ أَجْلِ إِثْمِ شَعْبِي؟ 9جَعَلُوا قَبْرَهُ مَعَ الأَشْرَارِ، وَمَعَ ثَرِيٍّ عِنْدَ مَوْتِهِ. مَعَ أَنَّهُ لَمْ يَرْتَكِبْ جَوْراً، وَلَمْ يَكُنْ فِي فَمِهِ غِشٌّ.
10وَمَعَ ذَلِكَ فَقَدْ سُرَّ اللهُ أَنْ يَسْحَقَهُ بِالْحَزَنِ. وَحِينَ يُقَدِّمُ نَفْسَهُ ذَبِيحَةَ إِثْمٍ فَإِنَّهُ يَرَى نَسْلَهُ وَتَطُولُ أَيَّامُهُ، وَتُفْلِحُ مَسَرَّةُ الرَّبِّ عَلَى يَدِهِ. 11وَيَرَى ثِمَارَ تَعَبِ نَفْسِهِ وَيَشْبَعُ، وَعَبْدِي الْبَارُّ يُبَرِّرُ بِمَعْرِفَتِهِ كَثِيرِينَ وَيَحْمِلُ آثَامَهُمْ. 12لِذَلِكَ أَهَبُهُ نَصِيباً بَيْنَ الْعُظَمَاءِ، فَيَقْسِمُ غَنِيمَةً مَعَ الأَعِزَّاءِ، لأَنَّهُ سَكَبَ لِلْمَوْتِ نَفْسَهُ، وَأُحْصِيَ مَعَ أَثَمَةٍ. وَهُوَ حَمَلَ خَطِيئَةَ كَثِيرِينَ، وَشَفَعَ فِي الْمُذْنِبِينَ.
1Kinsa ang makatuo sa among mensahe? Kang kinsa gipadayag sa Ginoo ang iyang gahom? 2Kabubut-on sa Ginoo nga mouswag ang iyang alagad. Sama kini sa tanom nga nagtubo, nga nagpanggamot diha sa malang yuta. Wala siyay kaambong o pamarog nga mahimong makadani kanato ngadto kaniya. 3Gibiaybiay siya ug gisalikway sa mga tawo. Daghan ang iyang nasinati nga mga kasakit ug pag-antos. Ato siyang gitalikdan, gitamay, ug gipakawalay-bili. 4Sa pagkatinuod, giantos niya ang mga kasakit ug mga pag-antos nga alang unta kanato. Apan abi natog gisilotan siya sa Dios tungod sa iyang mga sala. 5Ang tinuod, gisamaran siya tungod sa atong mga kalapasan. Nabun-og siya tungod sa atong pagkadaotan. Ang silot nga iyang giantos mao ang nakahatag kanatog maayong kahimtang. Ug pinaagi sa iyang mga samad kita nangaayo. 6Kitang tanan sama sa mga karnero nga nasaag; matag usa kanato nagpatuyang lang sa pagbuhat sa atong gusto. Apan siya ang gipaantos sa Ginoo sa silot nga alang unta kanatong tanan. 7Gidaog-daog siya ug gisakit, apan wala gayod siya moreklamo. Sama siya sa karnero nga gidala sa ihawanan. Ug sama sa karnero nga walay timik samtang gialotan, nagpakahilom lang siya. 8Gidakop siya, gihukman, ug gipatay. Wala gayoy nakaamgo sa iyang mga katagilungsod nga siya gipatay tungod sa ilang mga sala, ug giantos niya ang silot nga alang unta kanila. 9Bisag wala siyay sala nga nahimo ug wala siya nanglimbong, gilubong siya nga daw usa ka kriminal; gilubong siya uban sa mga adunahan. 10Pagbuot sa Ginoo nga sakiton ug paantuson siya. Bisan tuod ug gihimo sa Ginoo ang iyang kinabuhi nga halad aron mabayran ang sala sa mga tawo, makita gihapon niya ang iyang mga kaliwat ug makaangkon siya ug taas nga kinabuhi. Ug pinaagi kaniya, matuman ang kabubut-on sa Ginoo. 11Kon makita niya ang mga bunga sa iyang mga pag-antos, malipay siya. Miingon ang Ginoo, “Pinaagi sa iyang kaalam daghan ang pakamatarungon sa akong matarong nga alagad; mag-antos siya alang sa ilang mga sala. 12Busa ihatag ko kaniya ang pasidungog nga alang sa tawong bantogan ug gamhanan, kay gihatag niya ang iyang kinabuhi. Giisip siya nga usa sa mga makasasala. Nagaantos siya alang sa daghang mga makasasala ug nagaampo siya nga pasayloon sila.”
