الإعداد لبناء الهيكل
1فَقَالَ دَاوُدُ: «هُنَا يَكُونُ مَكَانُ بَيْتِ الرَّبِّ الإِلَهِ، وَهُنَا يُشَيَّدُ مَذْبَحُ مُحْرَقَاتِ إِسْرَائِيلَ». 2وَأَمَرَ دَاوُدُ بِحَشْدِ كُلِّ الأَجَانِبِ الْمُقِيمِينَ فِي أَرْضِ إِسْرَائِيلَ، وَكَلَّفَ النَّحَّاتِينَ مِنْهُمْ بِنَحْتِ حِجَارَةٍ مُرَبَّعَةٍ لِبِنَاءِ بَيْتِ اللهِ. 3وَأَعَدَّ دَاوُدُ حَدِيداً كَثِيراً لِعَمَلِ مَسَامِيرَ لِمَصَارِيعِ الأَبْوَابِ وَالْوُصَلِ، وَنُحَاساً وَفِيراً يَتَعَذَّرُ وَزْنُهُ، 4وَخَشَبَ أَرْزٍ، لَا يُمْكِنُ إِحْصَاؤُهُ، لأَنَّ الصِّيدُونِيِّينَ وَالصُّورِيِّينَ حَمَلُوا إِلَى دَاوُدَ كَمِّيَّاتٍ هَائِلَةً مِنْ خَشَبِ الأَرْزِ. 5وَقَالَ دَاوُدُ: «إِنَّ ابْنِي سُلَيْمَانَ مَا بَرِحَ صَغِيراً وَغَضّاً، وَالْبَيْتُ الَّذِي يُبْنَى لِلرَّبِّ لابُدَّ أَنْ يَكُونَ ذَاِئعَ الشُّهْرَةِ مُعَظَّماً فِي جَمِيعِ الأَرَاضِي، فَعَلَيَّ أَنْ أُجَهِّزَ لَهُ مِنَ الآنَ مَوَادَّ الْبِنَاءِ». وَهَكَذَا جَهَّزَ دَاوُدُ كُلَّ مَا أَمْكَنَهُ مِنْ مَوَادِّ الْبِنَاءِ قَبْلَ وَفَاتِهِ.
6ثُمَّ اسْتَدْعَى ابْنَهُ سُلَيْمَانَ وَأَوْصَاهُ أَنْ يَبْنِيَ هَيْكَلاً لِلرَّبِّ إِلَهِ إِسْرَائِيلَ. 7وَقَالَ دَاوُدُ لِسُلَيْمَانَ: «يَا بُنَيَّ، كَانَ فِي نِيَّتِي أَنْ أَبْنِيَ هَيْكَلاً لاِسْمِ الرَّبِّ إِلَهِي. 8وَلَكِنَّ الرَّبَّ خَاطَبَنِي قَائِلاً: لَقَدْ أَهْرَقْتَ دِمَاءً كَثِيرَةً عَلَى الأَرْضِ وَخُضْتَ حُرُوباً عَظِيمَةً، وَلِهَذَا لَا يُمْكِنُكَ أَنْ تَبْنِيَ بَيْتاً لاِسْمِي؛ 9غَيْرَ أَنَّهُ يُوْلَدُ لَكَ ابْنٌ يَكُونُ رَجُلَ سَلامٍ وَأَمْنٍ، وَأَنَا أُرِيحُهُ مِنْ جَمِيعِ أَعْدَائِهِ الْمُحِيطِينَ بِهِ، فَيَكُونُ اسْمُهُ سُلَيْمَانَ، وَأَجْعَلُ السَّلامَ وَالسَّكِينَةَ يَسُودَانِ إِسْرَائِيلَ فِي أَيَّامِهِ. 10هُوَ يَبْنِي بَيْتاً لاِسْمِي، وَيَكُونُ لِيَ ابْناً، وَأَنَا لَهُ أَباً، وأُثَبِّتُ عَرْشَهُ عَلَى إِسْرَائِيلَ إِلَى الأَبَدِ. 11وَالآنَ يَا ابْنِي لِيَكُنِ الرَّبُّ مَعَكَ فَيُحَالِفَكَ التَّوْفِيقُ فِي بِنَاءِ بَيْتِ الرَّبِّ إِلَهِكَ كَمَا تَكَلَّمَ عَنْكَ، 12وَلْيَمْنَحْكَ الرَّبُّ فِطْنَةً وَمَعْرِفَةً عِنْدَمَا يُوَلِّيكَ عَلَى إِسْرَائِيلَ لِتُطِيعَ شَرِيعَةَ الرَّبِّ إِلَهِكَ، 13حِينَئِذٍ تُفْلِحُ، إِذْ تَحْرِصُ عَلَى مُمَارَسَةِ الْفَرَائِضِ وَالأَحْكَامِ الَّتِي أَمَرَ بِها الرَّبُّ مُوسَى وَسَنَّهَا لإِسْرَائِيلَ. تَشَجَّعْ وَتَقَوَّ، لَا تَجْزَعْ وَلا تَرْتَعِبْ. 14وَهَا أَنَا قَدْ كَابَدْتُ كُلَّ مَشَقَّةٍ لأُعِدَّ لِبِنَاءِ بَيْتِ الرَّبِّ: مِئَةَ أَلْفِ وَزْنَةٍ (نَحْوَ ثَلاثَةِ آلافٍ وَسِتِّ مِئَةِ طُنٍّ) مِنَ الذَّهَبِ، وَأَلْفَ أَلْفِ وَزْنَةٍ (نَحْوَ سِتَّةٍ وَثَلاثِينَ أَلْفَ طُنٍّ) مِنَ الْفِضَّةِ، وَنُحَاساً وَحَدِيداً لَا يُمْكِنُ وَزْنُهُ لِوَفْرَتِهِ. وَقَدْ جَهَّزْتُ أَيْضاً خَشَباً وَحِجَارَةً، وَعَلَيْكَ أَنْ تُضِيفَ عَلَيْهَا. 15وَلَدَيْكَ عَدَدٌ غَفِيرٌ مِنَ الْعُمَّالِ، مِنْ نَحَّاتِينَ وَبَنَّائِينَ وَنَجَّارِينَ، وَكُلُّ مَاهِرٍ فِي كُلِّ حِرْفَةٍ. 16وَقَدْ تَوَافَرَ لَدَيْكَ مَا لَا يُحْصَى مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالنُّحَاسِ وَالْحَدِيدِ. فَقُمْ وَاعْمَلْ، وَلْيَكُنِ الرَّبُّ مَعَكَ».
17وَأَوْصَى دَاوُدُ جَمِيعَ رُؤَسَاءِ إِسْرَائِيلَ بِمُعَاوَنَةِ ابْنِهِ سُلَيْمَانَ، 18وَقَالَ لَهُمْ: «أَلَيْسَ الرَّبُّ إِلَهُكُمْ مَعَكُمْ وَقَدْ أَرَاحَكُمْ مِنْ كُلِّ نَاحِيَةٍ، إِذْ نَصَرَنِي عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الأَرْضِ، فَخَضَعَتْ أُمَمُهَا أَمَامَ الرَّبِّ وَأَمَامَ شَعْبِهِ. 19فَاعْقِدُوا الْعَزْمَ فِي قُلُوبِكُمْ وَنُفُوسِكُمْ عَلَى طَلَبِ الرَّبِّ إِلَهِكُمْ، وَتَعَاوَنُوا عَلَى بِنَاءِ مَقْدِسِ الرَّبِّ الإِلَهِ لِتَنْقُلُوا تَابُوتَ عَهْدِ الرَّبِّ وَآنِيَةَ قُدْسِ اللهِ إِلَى الْهَيْكَلِ الَّذِي يُبْنَى لاِسْمِ الرَّبِّ».
1سپس داوود در كنار قربانگاهی كه ساخته بود، ايستاد و گفت: «اين همان جايی است كه بايد خانهٔ خداوند بنا شود و اين قربانگاه برای قربانیهای قوم اسرائيل خواهد بود.»
آمادگی برای ساختن خانهٔ خدا
2داوود تمام ساكنان غيريهودی اسرائيل را برای ساختن خانهٔ خدا به کار گرفت. از بين آنها افرادی را برای تراشيدن سنگ تعيين كرد. 3او مقدار زيادی آهن تهيه كرد تا از آن ميخ و گيره برای دروازه‌ها درست كنند. او همچنين به قدری مفرغ تهيه كرد كه نمی‌شد آن را وزن نمود! 4مردان صور و صيدون نيز تعداد بيشماری الوار سرو برای داوود آوردند.
5داوود گفت: «پسرم سليمان، جوان و كم‌تجربه است و خانهٔ خداوند بايد پرشكوه و در دنيا معروف و بی‌نظير باشد. بنابراين، من از حالا برای بنای آن تدارک می‌بينم.»
پس داوود پيش از وفاتش، مصالح ساختمانی زيادی را فراهم ساخت 6و به پسر خود سليمان سفارش كرد خانه‌ای برای خداوند، خدای اسرائيل بنا كند.
7داوود به سليمان گفت: «ای پسرم، من خودم می‌خواستم خانه‌ای برای خداوند، خدای خود بسازم، 8اما خداوند به من فرمود كه چون جنگهای بزرگ كرده‌ام و دستم به خون انسانهای زيادی آلوده شده است، نمی‌توانم خانهٔ او را بسازم. 9ولی او به من وعده داده، فرمود: پسری به تو می‌دهم كه مردی صلح‌جو خواهد بود و من شر تمام دشمنان را از سر او كم خواهم كرد. نام او سليمان يعنی ”صلح“ خواهد بود. در طی سلطنت او به قوم اسرائيل صلح و آرامش خواهم بخشيد. 10او خانه‌ای برای من بنا خواهد كرد. او پسر من و من پدر او خواهم بود، و پسران و نسل او را تا به ابد بر تخت سلطنت اسرائيل خواهم نشاند.
11«پس حال ای پسرم، خداوند همراه تو باشد و تو را كامياب سازد تا همانطور كه فرموده است بتوانی خانهٔ خداوند، خدايت را بسازی. 12خداوند به تو بصيرت و حكمت عطا كند تا وقتی پادشاه اسرائيل می‌شوی تمام قوانين و دستورات او را بجا آوری. 13چون اگر مطيع دستورات و احكام خداوند كه توسط موسی به بنی‌اسرائيل داده است باشی، او تو را موفق می‌گرداند. پس قوی و دلير باش، و ترس و واهمه را از خود دور كن!
14«من با تلاش زياد سه هزار و چهارصد تن طلا و سی و چهار هزار تن نقره جمع‌آوری كرده‌ام، و اين علاوه بر آهن و مفرغ بی‌حساب، الوار و سنگی است كه برای خانهٔ خداوند آماده ساخته‌ام. تو نيز بايد به اين مقدار اضافه كنی. 15تو سنگتراشها و بنّاها و نجّارها و صنعتگران ماهر بسيار برای انجام هر نوع كاری در خدمت خود داری. 16ايشان در زرگری و نقره‌سازی و فلزكاری مهارت بسيار دارند. پس كار را شروع كن. خداوند با تو باشد!»
17سپس داوود به تمام بزرگان اسرائيل دستور داد كه پسرش را در انجام اين كار كمک كنند. 18داوود به آنان گفت: «خداوند، خدای شما با شماست. او از هر طرف به شما صلح و آرامش بخشيده، زيرا من به ياری خداوند دشمنان اين سرزمين را شكست دادم و آنها الان مطيع شما و خداوند هستند. 19پس با تمام نيروی خود خداوند، خدای خويش را اطاعت كنيد. دست به کار شويد و خانهٔ خداوند را بسازيد تا بتوانيد صندوق عهد و ساير اشياء مقدس را به خانهٔ خداوند بياوريد!»
