2 ሳሙኤል 22 – NASV & NVI

New Amharic Standard Version

2 ሳሙኤል 22:1-51

የዳዊት የምስጋና መዝሙር

22፥1-51 ተጓ ምብ – መዝ 18፥1-50

1እግዚአብሔር ከጠላቶቹ ሁሉና ከሳኦልም እጅ በታደገው ጊዜ፣ ዳዊት የዚህን መዝሙር ቃል ለእግዚአብሔር ዘመረ፤ 2እንዲህም አለ፤

እግዚአብሔር ዐለቴ ዐምባዬና ታዳጊዬ ነው፤

3አምላኬ፣ የምጠጋበት ዐለቴ፣

ጋሻዬና የድነቴ ቀንድ22፥3 ቀንድ የጥንካሬ ወይም የኀይል ምልክት ነው። ነው።

እርሱም ጠንካራ ምሽጌ፣ መጠጊያና አዳኜ ነው፤

ከኀይለኞች ሰዎች ታድነኛለህ።

4ምስጋና የሚገባውን እግዚአብሔርን እጠራለሁ፤

ከጠላቶቼም እድናለሁ።

5“የሞት ማዕበል ከበበኝ፤

የጥፋትም ጐርፍ አሰጠመኝ።

6የሲኦል ገመድ ተጠመጠመብኝ፤

የሞትም ወጥመድ ተጋረጠብኝ።

7በጨነቀኝ ጊዜ እግዚአብሔርን ጠራሁት፤

ወደ አምላኬም ጮኽሁ።

እርሱም ከመቅደሱ ድምፄን ሰማ፤

ጩኸቴም ከጆሮው ደረሰ።

8ምድር ተንቀጠቀጠች፤ ተናወጠችም፤

የሰማያትም መሠረቶች22፥8 ዕብራይስጡ ከዚህ ጋር ይስማማል፤ ቩልጌትና ሱርስቱ ግን (እንዲሁም መዝ 18፥7 ይመ) ተራሮች ይላሉ። ተናጉ፤

እርሱ ተቈጥቷልና ራዱ።

9ከአፍንጫው የቍጣ ጢስ ወጣ፤

ከአፉ የሚባላ እሳት ነደደ፤

ከውስጡም ፍሙ ጋለ።

10ሰማያትን ሰንጥቆ ወረደ፤

ከእግሩም በታች ጥቅጥቅ ያለ ደመና ነበረ።

11በኪሩቤል ላይ ተቀምጦ በረረ፤

በነፋስም ክንፍ መጠቀ።22፥11 አብዛኞቹ የዕብራይስጥ ቅጆች (እንዲሁም መዝ 18፥10 ይመ) ከዚህ ጋር ይስማማሉ፤ እጅግ ብዙ የሆኑ የዕብራይስጥ ቅጆች ግን፣ ተገለጠ ይላሉ።

12ጨለማው በዙሪያው እንዲከበው፣

ጥቅጥቅ ያለውም የሰማይ ዝናም ደመና እንዲሰውረው አደረገ።

13በእርሱ ፊት ካለው ብርሃን፣

የመብረቅ ብልጭታ ወጣ።

14እግዚአብሔር ከሰማያት አንጐደጐደ፤

የልዑልም ድምፅ አስተጋባ።

15ፍላጻውን ሰድዶ ጠላቶቹን በተናቸው፤

መብረቆቹንም ልኮ አወካቸው።

16ከእግዚአብሔር ተግሣጽ፣ ከአፍንጫው

ከሚወጣው፣ ከእስትንፋሱ ቍጣ የተነሣ፣

የባሕር ሸለቆዎች ታዩ፤ የምድር መሠረቶችም ተገለጡ።

17“ከላይ እጁን ዘርግቶ ያዘኝ፤

ከጥልቅ ውሆችም ውስጥ አወጣኝ።

18ከብርቱ ጠላቶቼ፣

ከማልቋቋማቸውም ባላጋሮቼ ታደገኝ።

19በመከራዬ ቀን መጡብኝ፤

እግዚአብሔር ግን ደገፈኝ።

20ሰፊ ወደ ሆነ ስፍራ አወጣኝ፤

በእኔ ደስ ስለ ተሰኘም አዳነኝ።

21እግዚአብሔር እንደ ጽድቄ መለሰልኝ፤

እንደ እጄም ንጹሕነት ብድራትን ከፈለኝ፤

22የእግዚአብሔርን መንገድ ጠብቄአለሁና፤

ከአምላኬም ዘወር ብዬ ክፉ ነገር አላደረግሁም።

23ሕጉ ሁሉ በፊቴ ነው፤

ከሥርዐቱም ዘወር አላልሁም።

24በፊቱ ያለ ነውር ነበርሁ፤

ራሴንም ከኀጢአት ጠብቄአለሁ።

25እግዚአብሔር እንደ ጽድቄ፣

በፊቱም እንዳለኝ ንጽሕና22፥25 ዕብራይስጡ ከዚህ ጋር ይስማማል፤ የሰብዓ ሊቃናትና የቩልጌት ትርጉሞች (እንዲሁም መዝ 18፥24 ይመ) ግን፣ እንደ እጄም ንጽሕና ይላሉ። ብድራትን ከፈለኝ።

26“ለታማኝ ሰው አንተም ታማኝ መሆንህን፣

ለቅን ሰው አንተም ቅን መሆንህን ታሳያለህ።

27ለንጹሕ ሰው አንተም ንጹሕ መሆንህን፣

ለጠማማ ሰው ግን አንተም ጠማማ መሆንህን ታሳያለህ።

28አንተ የተጠቃውን ሕዝብ ታድናለህ፤

ዐይንህ ግን ያዋርዳቸው ዘንድ፣ ትዕቢተኞችን ይመለከታል።

29እግዚአብሔር ሆይ፤ አንተ መብራቴ ነህ፤

እግዚአብሔርም ጨለማዬን ያበራል።

30በአንተ ርዳታ በጠላት ሰራዊት ላይ ወደ ፊት ገፍቼ እሄዳለሁ22፥30 ወይም በጋሬጣዎች ውስጥ እሮጣለሁ

በአምላኬም ኀይል ቅጥሩን እዘላለሁ።

31“የአምላክ መንገዱ ፍጹም ነው፤

የእግዚአብሔርም ቃል የነጠረ ነው፤

ለሚታመኑበትም ሁሉ ጋሻ ነው፤

32ከእግዚአብሔር በቀር አምላክ ማን አለና፤

ከአምላካችንስ በቀር ዐለት ማን ነው?

33ኀይልን የሚያስታጥቀኝ22፥33 የሙት ባሕር ጥቅልል፣ አንዳንድ የሰብዓ ሊቃናት ትርጕሞች፣ የቩልጌትና የሱርስት ቅጆች (እንዲሁም መዝ 18፥32 ይመ) ከዚህ ጋር ይስማማሉ፤ የማሶሬቱ ቅጅ ግን፣ ጠንካራ መሸሸጊያ የሚሆነኝ ይላል።

መንገዴንም የሚያቀና እርሱ አምላኬ ነው።

34እግሮቼን እንደ ብሆር እግሮች ያበረታል፤

በከፍታዎችም ላይ አጽንቶ ያቆመኛል።

35እጆቼን ለጦርነት ያሠለጥናል፤

ክንዶቼም የናስ ቀስት ይገትራሉ።

36የማዳንህን ጋሻ ሰጥተኸኛል፤

ድጋፍህ ታላቅ አድርጎኛል።

37ርምጃዬን አሰፋህ፤

እግሮቼም አልተሰነካከሉም።

38“ጠላቶቼን አሳደድሁ፤ አጠፋኋቸውም፤

እስኪደመሰሱም ድረስ ወደ ኋላ አልተመለስሁም።

39ፈጽሜ አጠፋኋቸው፤ ተመልሰውም መቆም አልቻሉም፤

ከእግሬም ሥር ወድቀዋል።

40ለጦርነት ኀይልን አስታጠቅኸኝ፣

ተቃዋሚዎቼንም ከእግሬ ሥር አንበረከክሃቸው።

41ጠላቶቼ ፊታቸውን አዙረው እንዲሸሹ አደረግሃቸው።

ባላንጣዎቼንም ደመሰስኋቸው።

42ለርዳታ ጮኹ፤ ያዳናቸው ግን አልነበረም፤ ወደ እግዚአብሔር ጮኹ፤ እርሱ ግን

አልመለሰላቸውም።

43በምድር ላይ እንዳለ ትቢያ አድቅቄ ፈጨኋቸው፤

በመንገድም ላይ እንዳለ ጭቃ ወቀጥኋቸው፤ ረገጥኋቸውም።

44“በሕዝቤ ከተቃጣብኝ አደጋ አዳንኸኝ፤

የመንግሥታትም ራስ አደረግኸኝ።

የማላውቀው ሕዝብ ተገዛልኝ፤

45ባዕዳን ሊለማመጡኝ መጡ፤

እንደ ሰሙኝም ወዲያውኑ ይታዘዙኛል።

46ባዕዳን ፈሩ፤

ከምሽጋቸውም እየተንቀጠቀጡ ወጡ22፥46 አንዳንድ የሰብዓ ሊቃናት ትርጕሞችና የቩልጌቱ ቅጅ (እንዲሁም መዝ 18፥32 ይመ) ከዚህ ጋር ይስማማሉ፤ ማሶሬቱ ግን ራሳቸውን ጐዱ ይላል።

47እግዚአብሔር ሕያው ነው፤ ዐለቴ የተባረከ ይሁን፤

የድነቴ ዐለት አምላኬ ከፍ ከፍ ይበል።

48የሚበቀልልኝ አምላክ፣

መንግሥታትንም ከሥሬ የሚያስገዛልኝ እርሱ ነው፤

49እርሱ ከጠላቶቼ እጅ ነጻ ያወጣኛል።

አንተ ከጠላቶቼ በላይ ከፍ ከፍ አደረግኸኝ፤

ከጨካኝ ሰዎችም እጅ ታደግኸኝ።

50ስለዚህ እግዚአብሔር ሆይ፤

በመንግሥታት መካከል አመሰግንሃለሁ፤ ለስምህም ምስጋና እዘምራለሁ።

51“ለንጉሡ ታላቅ ድል ይሰጠዋል፤

ለቀባው ለዳዊትና ለዘሩ፣

ለዘላለም የማይለወጥ ፍቅሩን ያሳየዋል።”

Nueva Versión Internacional

2 Samuel 22:1-51

Salmo de David

22:1-51Sal 18

1David dedicó al Señor la letra de esta canción cuando el Señor lo libró de las manos de todos sus enemigos y de las manos de Saúl. 2Dijo así:

«El Señor es mi roca, mi amparo, mi libertador;

3es mi Dios, la roca en que me refugio.

Es mi escudo, el poder que me salva,22:3 el poder que me salva. Lit. el cuerno de mi salvación.

¡mi más alto escondite!

Él es mi protector y mi salvación.

¡Tú me salvaste de la violencia!

4»Invoco al Señor, que es digno de alabanza,

y quedo a salvo de mis enemigos.

5Las olas de la muerte me envolvieron;

los torrentes destructores me abrumaron.

6Los lazos del sepulcro22:6 sepulcro. Lit. Seol. me enredaron;

las redes de la muerte me atraparon.

7»En mi angustia invoqué al Señor;

llamé a mi Dios

y él me escuchó desde su Templo;

¡mi clamor llegó a sus oídos!

8La tierra tembló, se estremeció;

se sacudieron los cimientos de los cielos;

temblaron a causa de su enojo.

9Por la nariz echaba humo,

por la boca, fuego consumidor;

¡lanzaba carbones encendidos!

10Rasgando el cielo, descendió,

pisando sobre oscuros nubarrones.

11Montando sobre un querubín, surcó los cielos

y se remontó22:11 se remontó (mss. hebreos; véanse Siríaca, Targum, Vulgata, Sal 18:10); apareció (TM). sobre las alas del viento.

12De las tinieblas y los oscuros nubarrones

hizo tiendas que lo rodeaban.

13De su radiante presencia

brotaron carbones encendidos.

14Desde el cielo se oyó el trueno del Señor;

resonó la voz del Altísimo.

15Lanzó flechas y dispersó a los enemigos;

con relámpagos los desconcertó.

16A causa de la reprensión del Señor

y por el resoplido de su enojo,22:16 por … su enojo. Lit. por el soplo del aliento de su nariz.

las cuencas del mar quedaron a la vista;

al descubierto quedaron los cimientos de la tierra.

17»Extendiendo su mano desde lo alto,

tomó la mía y me sacó del mar profundo.

18Me libró de mi enemigo poderoso,

de aquellos que me odiaban y eran más fuertes que yo.

19En el día de mi desgracia me salieron al encuentro,

pero mi apoyo fue el Señor.

20Me sacó a un amplio espacio;

me libró porque se agradó de mí.

21»El Señor me ha pagado conforme a mi justicia;

me ha premiado conforme a la limpieza de mis manos.

22He guardado los caminos del Señor

y no he cometido el error de alejarme de mi Dios.

23Presentes tengo todas sus leyes;

no me he alejado de sus estatutos.

24He sido íntegro ante él

y me he abstenido de pecar.

25El Señor me ha recompensado conforme a mi justicia,

conforme a mi limpieza ante sus ojos.

26»Tú eres fiel con quien es fiel

e íntegro con quien es íntegro;

27sincero eres con quien es sincero,

pero sagaz con el que es tramposo.

28Das la victoria a los humildes,

pero tu mirada humilla a los altaneros.

29Tú, Señor, eres mi lámpara;

tú, Señor, iluminas mis tinieblas.

30Con tu apoyo me lanzaré contra un ejército;

contigo, Dios mío, podré asaltar murallas.

31»El camino de Dios es perfecto;

la palabra del Señor es intachable.

Escudo es Dios a los que se refugian en él.

32Pues ¿quién es Dios sino el Señor?

¿Quién es la Roca sino nuestro Dios?

33Es él quien me arma de valor

y hace perfecto mi camino;

34da a mis pies la ligereza del venado

y me mantiene firme en las alturas;

35adiestra mis manos para la batalla

y mis brazos para tensar un arco de bronce.

36Tú me cubres con el escudo de tu salvación;

tu ayuda me ha hecho prosperar.

37Has despejado el paso de mi camino,

para que mis tobillos no se tuerzan.

38»Perseguí a mis enemigos y los destruí;

no retrocedí hasta verlos aniquilados.

39Los aplasté por completo. Ya no se levantan.

¡Cayeron debajo de mis pies!

40Tú me armaste de valor para el combate;

doblegaste ante mí a los rebeldes.

41Hiciste retroceder a mis enemigos,

y así exterminé a los que me odiaban.

42Pedían ayuda y no hubo quien los salvara.

Al Señor clamaron, pero no respondió.

43Los desmenucé. Parecían el polvo de la tierra.

Los pisoteé como al lodo de las calles.

44»Me has librado de los conflictos con mi pueblo;

me has puesto por líder de las naciones;

me sirve gente que yo no conocía.

45Son extranjeros, y me rinden homenaje;

apenas me oyen, me obedecen.

46Esos extraños se descorazonan

y temblando salen de sus refugios.

47»¡El Señor vive! ¡Alabada sea mi Roca!

¡Exaltado sea Dios, la Roca de mi salvación!

48Él es el Dios que me vindica,

el que pone los pueblos a mis pies.

49Tú me libras de mis enemigos,

me exaltas por encima de mis adversarios,

me salvas de los hombres violentos.

50Por eso, Señor, te alabo entre las naciones

y canto salmos a tu nombre.

51»“Él da grandes victorias a su rey;

a su ungido David y a sus descendientes

les muestra por siempre su gran amor”».