ኤርምያስ 2 – NASV & NVI

New Amharic Standard Version

ኤርምያስ 2:1-37

የእስራኤል ሕዝብ አምላኩን መተው

1የእግዚአብሔር ቃል እንዲህ ሲል ወደ እኔ መጣ፤ 2“ሂድና ጮኸህ ይህን ለኢየሩሳሌም ጆሮ አሰማ፤

እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፤

“ ‘በወጣትነትሽ ጊዜ የነበረሽን ታማኝነት፣

በሙሽርነትሽም ወራት እንዴት እንደ ወደድሽኝ፣

በምድረ በዳ ዘር በማይዘራበት ምድር፣

እንዴት እንደ ተከተልሽኝ አስታውሳለሁ።

3እስራኤል ለእግዚአብሔር ቅዱስ ነበረች፤

የመከሩም በኵር ነበረች፤

የዋጧት ሁሉ በደለኞች ሆኑ፤

መዓትም ደረሰባቸው’ ”

ይላል እግዚአብሔር

4የያዕቆብ ቤት ሆይ፤ የእስራኤል ቤት ወገን ሁላችሁ፣

የእግዚአብሔርን ቃል ስሙ።

5እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፤

“አባቶቻችሁ ከእኔ የራቁት፣

ከንቱ ነገርን የተከተሉት፣

ራሳቸውም ከንቱ የሆኑት፣

ምን ጥፋት አግኝተውብኝ ነው?

6እነርሱም፣ ‘ከግብፅ ምድር ያወጣን፣

በወና ምድረ በዳ፣

በጐድጓዳና በበረሓ መሬት፣

በደረቅና በጨለማ2፥6 ወይም በሞት ጥላ ቦታ፣

ሰው በማያልፍበትና በማይኖርበት ስፍራ

የመራን እግዚአብሔር ወዴት ነው?’ ብለው አልጠየቁም።

7እኔ፣ ፍሬዋንና በረከቷን እንድትበሉ፣

ለም ወደ ሆነ መሬት አመጣኋችሁ፤

እናንተ ግን መጥታችሁ ምድሬን አረከሳችሁ፤

ርስቴንም ጸያፍ አደረጋችሁ።

8እግዚአብሔር ወዴት ነው?’ ብለው

ካህናቱ አልጠየቁም፤

ከሕጉ ጋር የሚውሉት አላወቁኝም፤

መሪዎቹ ዐመፁብኝ፤

ነቢያቱም በበኣል ስም ተነበዩ፤

ከንቱ ነገሮችን ተከተሉ።

9“ስለዚህ እንደ ገና ከእናንተ ጋር እፋረዳለሁ፤

ከልጅ ልጆቻችሁም ጋር እከራከራለሁ።”

ይላል እግዚአብሔር

10“ወደ ኪቲም2፥10 ኪቲም ቆጵሮስና የምዕራባዊ የባሕር ዳርቻ ማለት ነው። ጠረፍ ተሻገሩና እዩ፤

ወደ ቄዳርም2፥10 ቄዳር በሶርያዊ ዓረቢያ ምድረ በዳ የሚገኙ የበዶይን ነገዶች መኖሪያ፤ ልካችሁ በጥንቃቄ መርምሩ፣

እንዲህ ዐይነት ነገር ተደርጎ ያውቅ እንደ ሆነ ተመልከቱ፤

11የእውነት አማልክት ባይሆኑም እንኳ፣

አማልክቱን የለወጠ ሕዝብ አለን?

ሕዝቤ ግን ክብራቸው2፥11 የዕብራውያን የጥንት ጸሐፍት ትውፊት የሆነው የማሶሬቲክ ጽሑፍ ክብሬን ይላል። የሆነውን፣

በከንቱ ነገር ለወጡ።

12ሰማያት ሆይ፤ በዚህ ተገረሙ፤

በታላቅ ድንጋጤም ተንቀጥቀጡ፤”

ይላል እግዚአብሔር

13“ሕዝቤ ሁለት ኀጢአት ፈጽመዋል፤

ሕያው የውሃ ምንጭ የሆንሁትን፣

እኔን ትተዋል፤

ውሃ መያዝ የማይችሉትን ቀዳዳ የውሃ ማጠራቀሚያ ጕድጓዶች፣

ለራሳቸው ቈፍረዋል።

14እስራኤል ባሪያ ነውን? ወይስ የቤት ውልድ ባሪያ?

ታዲያ፣ ስለ ምን ለብዝበዛ ተዳረገ?

15አንበሶች በእርሱ ላይ አገሡ፤

በኀይለኛ ድምፅም ጮኹበት።

ምድሩን ባድማ አድርገውበታል፤

ከተሞቹ ተቃጥለዋል፤ ወናም ሆነዋል።

16ደግሞም የሜምፎስና2፥16 ሜምፎስ በዕብራይስጡ ኖፍ ይላል፤ ወይም ጭንቅላትሽን ፈጠፈጡ ወይም ሰነጠቀ የጣፍናስ ሰዎች፣

መኻል ዐናትሽን ላጩሽ።

17በመንገድ የሚመራሽን፣

እግዚአብሔር አምላክሽን በመተውሽ፣

ይህን በራስሽ ላይ አላመጣሽምን?

18ከሺሖር2፥18 የአባይ ወንዝ አንዱ ተነጣይ ጅረት ነው። ወንዝ ውሃ ለመጠጣት፣

አሁንስ ለምን ወደ ግብፅ ወረድሽ?

ከኤፍራጥስ ወንዝስ ውሃ ለመጠጣት፣

ወደ አሦር መውረድ ለምን አስፈለገሽ?

19ክፋትሽ ቅጣት ያስከትልብሻል፤

ክሕደትሽም ተግሣጽ ያመጣብሻል፤

እግዚአብሔር አምላክሽን ስትተዪ፣

እኔንም መፍራት ችላ ስትይ፣

ምን ያህል ክፉና መራራ እንደሚሆንብሽ

አስቢ፤ እስቲ አስተውዪ፤”

ይላል የሰራዊት ጌታ እግዚአብሔር

20“ከጥንት ጀምሮ ቀንበርሽን ሰበርሁ፤

እስራትሽን በጣጠስሁ፤

አንቺም፣ ‘አላገለግልህም’ አልሽ፤

ከፍ ባለውም ኰረብታ ሁሉ ሥር፣

በያንዳንዱም ለምለም ዛፍ ሥር፣

ለማመንዘር ተጋደምሽ።

21እኔ፣ እንደ ምርጥ የወይን ተክል፣

ጤናማና አስተማማኝ ዘር አድርጌ ተክዬሽ ነበር፤

ታዲያ ብልሹ የዱር ወይን ተክል ሆነሽ፣

እንዴት ተለወጥሽብኝ?

22በልዩ ቅጠል ብትታጠቢ፣

ብዙ ሳሙና ብትጠቀሚም፣

የበደልሽ ዕድፍ አሁንም በፊቴ ነው፤”

ይላል ጌታ እግዚአብሔር

23“ ‘አልረከስሁም፣

በኣሊምን አልተከተልሁም’ እንዴት ትያለሽ?

በሸለቆ ውስጥ ምን እንዳደረግሽ

እስቲ አስቢ፣

ምንስ እንደ ፈጸምሽ ተገንዘቢ፤

እንደምትፋንን ፈጣን ግመል ሆነሻል፤

24በምድረ በዳ እንደ ለመደች፣

በፍትወቷ ነፋስን እንደምታነፈንፍ፣ የሜዳ አህያ ነሽ፤

ከመጐምጀቷ ማን ሊገታት ይችላል?

ለሚፈልጓት ሁሉ ያለ ምንም ድካም

በፍትወቷ ወራት በቀላሉ ትገኝላቸዋለች።

25እግርሽ እስኪነቃ አትሩጪ፤

ጕረሮሽም በውሃ ጥም እስኪደርቅ አትቅበዝበዢ።

አንቺ ግን፣ ‘በከንቱ አትድከም፤

ባዕዳን አማልክትን ወድጃለሁ፤

እነርሱን እከተላለሁ’ አልሽ።

26“ሌባ በተያዘ ጊዜ እንደሚያፍር፣

የእስራኤልም ቤት ዐፍሯል፤

እነርሱ፣ ንጉሦቻቸውና ሹሞቻቸው፣

ካህናታቸውና ነቢያታቸው እንዲሁ ያፍራሉ።

27ዛፉን፣ ‘አንተ አባቴ ነህ’

ድንጋዩንም፣ ‘አንተ ወለድኸኝ’ አሉ፤

ፊታቸውን ሳይሆን፣

ጀርባቸውን ሰጥተውኛልና፤

በመከራቸው ጊዜ ግን፣

‘መጥተህ አድነን’ ይላሉ።

28ታዲያ፣ ልታመልካቸው ያበጀሃቸው አማልክት ወዴት ናቸው?

በመከራህ ጊዜ ሊያድኑህ የሚችሉ ከሆነ፣

ይሁዳ ሆይ፤ እስቲ ይምጡና ያድኑህ፤

የከተሞችህን ቍጥር ያህል፣

የአማልክትህም ብዛት እንዲሁ ነውና።

29“ለምን በእኔ ታማርራላችሁ?

ያመፃችሁብኝ እናንተ ሁላችሁ ናችሁ፤”

ይላል እግዚአብሔር

30“ልጆቻችሁን በከንቱ ቀጣኋቸው፤

እነርሱም አልታረሙም።

ሰይፋችሁ እንደ ተራበ አንበሳ

ነቢያታችሁን በልቷል።

31“የዚህ ትውልድ ሰዎች ሆይ፤ የእግዚአብሔርን ቃል አስተውሉ፤

“እኔ ለእስራኤል ሕዝብ ምድረ በዳ፣

ወይስ ድቅድቅ ጨለማ ያለበት ምድር ሆንሁበትን?

ሕዝቤ፣ ‘እንደ ልባችን ልንሆን እንፈልጋለን፤

ተመልሰንም ወደ አንተ አንመጣም’ ለምን ይላል?

32ለመሆኑ ቈንጆ ጌጣጌጧን፣

ሙሽራ የሰርግ ልብሷን ትረሳለችን?

ሕዝቤ ግን፣

እጅግ ብዙ ቀን ረስቶኛል።

33በፍትወት ለማጥመድ እንዴት ሥልጡን ነሽ?

ልክስክስ ክፉ ሴቶች እንኳ ከመንገድሽ ብዙ ክፋት ይማራሉ።

34በስርቆት ያልያዝሻቸው፣

የንጹሓን ድኾች ደም፣

በልብስሽ ላይ ተገኝቷል።

ይህን ሁሉ አድርገሽም፣

35‘እኔ ንጹሕ ነኝ፤

በርግጥ ቍጣው ከእኔ ርቋል’ ትያለሽ።

እኔ ግን እፈርድብሻለሁ፤

‘ኀጢአት አልሠራሁም’ ብለሻልና።

36መንገድሽን እየለዋወጥሽ፣

ለምን ትሮጫለሽ?

አሦር እንዳዋረደሽ፣

ግብፅም እንዲሁ ያዋርድሻል።

37የታመንሽባቸውን እግዚአብሔር ስላዋረደ፣

በእነርሱም ስለማይከናወንልሽ፣

እጆችሽን በራስሽ ላይ አድርገሽ

ከዚያም ትወጫለሽ።

Nueva Versión Internacional

Jeremías 2:1-37

Israel abandona a Dios

1La palabra del Señor vino a mí y me dijo: 2«Ve y proclama a oídos de Jerusalén que así dice el Señor:

»“Recuerdo la fidelidad de tu juventud,

tu amor de novia,

cuando me seguías por el desierto,

por tierras no cultivadas.

3Israel estaba consagrado al Señor,

era las primicias de su cosecha;

todo el que comía de él sufría las consecuencias,

les sobrevenía la calamidad”»,

afirma el Señor.

4¡Escuchen la palabra del Señor, descendientes de Jacob,

todas las familias del pueblo de Israel!

5Así dice el Señor:

«¿Qué injusticia vieron en mí sus antepasados

que se alejaron tanto de mí?

Se fueron tras ídolos sin valor

y en algo sin valor se convirtieron.

6Nunca preguntaron:

“¿Dónde está el Señor

que nos hizo subir de Egipto,

que nos guio por el desierto,

por tierra árida y accidentada,

por tierra reseca y tenebrosa,

por tierra que nadie transita

y en la que nadie vive?”.

7Yo los traje a una tierra fértil,

para que comieran de sus buenos frutos.

Pero ustedes vinieron y contaminaron mi tierra;

hicieron de mi heredad algo abominable.

8Nunca preguntaron los sacerdotes:

“¿Dónde está el Señor?”.

Los que se ocupaban de la Ley jamás me conocieron;

los pastores se rebelaron contra mí,

profetizaron en nombre de Baal

y se fueron tras dioses que para nada sirven.

9»Por eso, aún voy a entablar un litigio contra ustedes,

y también litigaré contra los hijos de sus hijos»,

afirma el Señor.

10«Crucen a las costas de Chipre y miren;

envíen mensajeros a Cedar2:10 Cedar. Asentamiento de tribus beduinas en el desierto siro-arábigo. e infórmense bien;

fíjense si ha sucedido algo semejante:

11¿Hay alguna nación que haya cambiado de dioses,

a pesar de que no son dioses?

¡Pues mi pueblo ha cambiado su Gloria

por lo que no sirve para nada!

12¡Espántense, cielos, ante esto!

¡Tiemblen y queden horrorizados!»,

afirma el Señor.

13«Dos son los pecados que ha cometido mi pueblo:

Me han abandonado a mí,

fuente de agua viva,

y han cavado sus propias cisternas,

cisternas rotas que no retienen agua.

14¿Acaso es Israel un esclavo?

¿Nació en la esclavitud?

¿Por qué entonces se ha convertido en presa?

15Los leones rugieron contra él,

lanzaron fuertes gruñidos.

Dejaron desolado su país,

sus ciudades fueron incendiadas

y ya nadie las habita.

16Para colmo de males, los de Menfis2:16 Menfis. Lit. Nof. y los de Tafnes

te raparon la cabeza.

17¿No te ha pasado todo esto

por haber abandonado al Señor tu Dios,

mientras él te guiaba por el camino?

18Y ahora, ¿qué sacas con ir a Egipto

a beber agua del Nilo?2:18 Hebreo: Sijor, un brazo del río Nilo.

¿Qué sacas con ir a Asiria

a beber agua del Éufrates?

19Tu maldad te castigará,

tu infidelidad te recriminará.

Ponte a pensar cuán malo y amargo

es abandonar al Señor tu Dios

y no sentir temor de mí»,

afirma el Señor, el Señor de los Ejércitos.

20«Desde hace mucho quebraste el yugo;

te quitaste las ataduras

y dijiste: “¡No quiero servirte!”.

Sobre toda colina alta

y bajo todo árbol frondoso,

te entregaste a la prostitución.

21Yo te planté, como vid selecta,

con semilla genuina.

¿Cómo es que te has convertido

en una vid degenerada y extraña?

22Aunque te laves con lejía

y te frotes con mucho jabón,

ante mí seguirá presente la mancha de tu iniquidad»,

afirma el Señor y Dios.

23«¿Cómo puedes decir:

“No me he contaminado

ni me he ido tras los baales”?

¡Considera tu conducta en el valle!

¡Reconoce lo que has hecho!

¡Camella joven y arisca

que corre para todos lados!

24¡Asna salvaje acostumbrada al desierto!

Cuando ardes en deseos, olfateas el viento;

cuando estás en celo, no hay quien te detenga.

Ningún macho que te busque tiene que fatigarse:

cuando estás en celo, fácilmente te encuentra.

25No andes con pies descalzos, que te lastimas,

ni dejes que la garganta se te reseque.

Pero tú insistes: “¡No tengo remedio!

Amo a dioses extraños

y tras ellos me iré”.

26»El pueblo de Israel se avergonzará,

junto con sus reyes y sus oficiales,

sacerdotes y profetas,

como se avergüenza el ladrón cuando lo descubren.

27A un trozo de madera le dicen:

“Tú eres mi padre”,

y a una piedra le repiten:

“Tú me has dado a luz”.

Me han vuelto la espalda;

no quieren darme la cara.

Pero les llega la desgracia y me dicen:

“¡Levántate y sálvanos!”.

28¿Dónde están, Judá, los dioses que te fabricaste?

¡Tienes tantos dioses como ciudades!

¡Diles que se levanten!

¡A ver si te salvan cuando caigas en desgracia!

29»¿Por qué litigan conmigo?

Todos ustedes se han rebelado contra mí»,

afirma el Señor.

30«En vano castigo a tus hijos,

pues rechazan mi corrección.

Cual si fuera un león feroz,

la espada de ustedes devoró a sus profetas.

31»Pero ustedes, los de esta generación, presten atención a la palabra del Señor:

»¿Acaso he sido para Israel

un desierto o una tierra tenebrosa?

¿Por qué dice mi pueblo:

“Somos libres, nunca más volveremos a ti”?

32¿Acaso una joven se olvida de sus joyas

o una novia de su atavío?

¡Pues hace muchísimo tiempo

que mi pueblo se olvidó de mí!

33¡Qué hábil eres para conseguir amantes!

¡Hasta las malas mujeres han aprendido de ti!

34Tienes la ropa manchada de sangre,

de sangre de gente pobre e inocente,

a los que nunca sorprendiste robando.

Por todo esto 35te voy a juzgar:

por alegar que no has pecado,

por insistir en tu inocencia,

por afirmar: “¡Dios ya no está enojado conmigo!”.

36¿Por qué cambias con tanta ligereza tu parecer?2:36 tu parecer. Alt. tus aliados.

Pues también Egipto te defraudará,

como te defraudó Asiria.

37Saldrás de allí con las manos en la cabeza,

porque el Señor ha rechazado

a aquellos en quienes confías,

y no prosperarás con ellos.