አሞጽ 5 – NASV & PCB

دعوت به توبه

1ای اسرائيل، به مرثيه‌ای كه برای تو می‌خوانم گوش بده:

2اسرائيل زيبا از پای افتاده است و نمی‌تواند برخيزد. كسی نيست او را برخيزاند. او را به حال خود گذاشته‌اند تا بميرد.

3خداوند می‌فرمايد: «از يک شهر اسرائيل هزار نفر به جنگ می‌روند و فقط صد نفر زنده باز می‌گردند؛ از شهر ديگر صد نفر می‌روند و فقط ده نفر زنده برمی‌گردند.»

4خداوند به قوم اسرائيل می‌فرمايد: «مرا بطلبيد و زنده بمانيد. 5در طلب بتهای بيت‌ئيل و جلجال و بئرشبع نباشيد؛ زيرا مردم جلجال به اسارت برده خواهند شد و مردم بيت‌ئيل نابود خواهند گرديد.»

6خدا را بطلبيد و زنده بمانيد، در غير اين صورت او مثل آتش در سراسر اسرائيل افروخته می‌شود و آن را می‌سوزاند و هيچكدام از بتهای بيت‌ئيل نمی‌توانند آن را خاموش كنند.

7ای مردم شرور، شما انصاف را به كام مردم تلخ كرده‌ايد و عدالت را پايمال نموده‌ايد.

8در طلب كسی باشيد كه صورت فلكی ثريا و جبار را آفريد، او كه تاريكی شب را به صبح روشن، و روز را به شب تبديل می‌كند، او كه آب دريا را فرا می‌خواند و آن را بر زمين می‌باراند. بلی، در طلب خداوند باشيد. 9او قلعه‌های مستحكم قدرتمندان را بر سر آنها خراب می‌كند.

10شما از قضات درستكار نفرت داريد و از كسانی كه راست می‌گويند بيزاريد. 11حق فقيران را پايمال می‌كنيد و گندمشان را به زور می‌گيريد. بنابراين، هرگز در خانه‌های زيبايی كه از سنگ می‌سازيد، ساكن نخواهيد شد و شراب تاكستانهای دلپسندی را كه غرس می‌كنيد، نخواهيد چشيد، 12زيرا می‌دانم چه گناهان بزرگی مرتكب شده‌ايد و چه جنايات بی‌شماری از شما سر زده است. شما دشمن تمام خوبی‌ها هستيد. رشوه می‌گيريد و در حق فقرا، عدالت را بجا نمی‌آوريد. 13پس هر كه عاقل باشد سكوت خواهد كرد، زيرا زمان بدی خواهد بود.

14نيكوكار باشيد و از بدی دوری كنيد تا زنده بمانيد. آنگاه چنانكه ادعا كرده‌ايد، خداوند، خدای قادر متعال مددكار شما خواهد بود. 15از بدی نفرت كنيد و نيكی را دوست بداريد. محکمهٔ خود را به جايگاه واقعی عدالت تبديل كنيد تا شايد خداوند، خدای قادر متعال به بازماندگان قوم خود رحم كند.

16خداوند، خدای قادر متعال چنين می‌فرمايد: «در تمام كوچه‌های شهر ناله و شيون خواهد بود. حتی از كشاورزان نيز خواهند خواست تا همراه مرثيه‌خوانان نوحه‌گری نمايند. 17در هر تاكستانی ماتم و زاری خواهد بود، زيرا من برای مجازاتتان از ميان شما عبور خواهم كرد.»

18وای بر شما كه می‌گوييد: «ای كاش روز خداوند فرا می‌رسيد.» شما نمی‌دانيد چه می‌طلبيد، چون آن روز، روز روشنايی و كاميابی نخواهد بود، بلكه روز تاريكی و فنا! 19در آن روز شما مثل شخصی خواهيد بود كه از شيری فرار كند و با خرسی روبرو شود؛ و يا مثل كسی كه به خانه‌اش وارد شده، دستش را به ديوار تكيه دهد و ماری او را بگزد. 20آری، روز خداوند برای شما روزی تاريک و نااميد كننده خواهد بود و اثری از روشنايی در آن ديده نخواهد شد.

21خداوند می‌فرمايد: «من از ظاهرسازی و رياكاری شما نفرت دارم كه با عيدها و مجالس مذهبی خود، وانمود می‌كنيد كه به من احترام می‌گذاريد. 22من قربانیهای سوختنی و شكرگزاری شما را نمی‌پذيرم و به قربانیهای سلامتی شما توجه نمی‌كنم. 23سرودهای حمد خود را از من دور كنيد، زيرا من به آنها گوش نمی‌دهم. 24به جای آن بگذاريد عدالت مانند رودخانه و انصاف همچون نهر دائمی جاری شود!

25«ای اسرائيل، مدت چهل سالی كه در بيابان بوديد، برای من قربانی و هديه می‌آورديد، 26ولی علاقهٔ واقعی شما به خدايانتان بود يعنی به سكوت، خدای پادشاه شما و به كيوان، خدای ستارگانتان و به تمامی تمثالهايی كه برای خود ساخته بوديد.» 27خداوند، خدای قادر متعال می‌فرمايد: «بنابراين، من آنها را با شما به ديار دور دست واقع در شرق دمشق به اسارت می‌فرستم.»