1ተግሣጽን የሚወድድ ዕውቀትን ይወድዳል፤
መታረምን የሚጠላ ግን ደነዝ ነው።
2መልካም ሰው ከእግዚአብሔር ዘንድ ሞገስ ያገኛል፤
ተንኰለኛውን ግን እግዚአብሔር ይፈርድበታል።
3ሰው በክፋት ላይ ተመሥርቶ ሊጸና አይችልም፤
ጻድቃን ግን ከቦታቸው አይነቃነቁም።
4መልካም ሴት ለባሏ ዘውድ ናት፤
አሳፋሪ ሚስት ግን ዐጥንቱ ውስጥ እንዳለ ንቅዘት ናት።
5የጻድቃን ሐሳብ ቀና ነው፤
የክፉዎች ምክር ግን ሸር አለበት።
6የክፉዎች ቃል ደም ለማፍሰስ ታደባለች፤
የቅኖች ንግግር ግን ይታደጋቸዋል።
7ክፉ ሰዎች ይገለበጣሉ፤ ድራሻቸውም ይጠፋል፤
የጻድቃን ቤት ግን ጸንቶ ይኖራል።
8ሰው በጥበቡ ይመሰገናል፤
ጠማማ ልብ ያላቸው ግን የተናቁ ናቸው።
9የሚበላው ሳይኖረው ከሚኵራራ ይልቅ፣
ራሱን ዝቅ አድርጎ ሠራተኛ የሚያሳድር ይሻላል።
10ጻድቅ ሰው ለእንስሳቱ ይራራል፤
ክፉዎች ራሩ ቢባል እንኳ ዞሮ ዞሮ ሥራቸው ጭካኔ ነው።
11መሬቱን የሚያርስ የተትረፈረፈ ምግብ ያገኛል፤
ከንቱ ተስፋን የሚያሳድድ ግን ማመዛዘን ይጐድለዋል።
12ኀጥኣን የክፉዎችን ምርኮ ይመኛሉ፤
የጻድቅ ሥር ግን ይንሰራፋል።
13ክፉ ሰው በእኩይ ንግግሩ ይጠመዳል፤
ጻድቅ ሰው ግን ከመከራ ያመልጣል።
14ሰው ከከንፈሩ ፍሬ የተነሣ በበጎ ነገር ይሞላል፤
እንደ እጁ ሥራም ተገቢውን ዋጋ ያገኛል።
15ተላላ ሰው መንገዱ ትክክል መስሎ ይታየዋል፤
ጠቢብ ሰው ግን ምክር ይሰማል።
16ተላላ ሰው ቍጣው ወዲያውኑ ይታወቅበታል፤
አስተዋይ ሰው ግን ስድብን ንቆ ይተዋል።
17ሐቀኛ ምስክር በእውነት ይመሰክራል፤
ሐሰተኛ ምስክር ግን ውሸት ይናገራል።
18ግድ የለሽ ቃል እንደ ሰይፍ ይወጋል፤
የጠቢብ አንደበት ግን ፈውስን ያመጣል።
19እውነት የሚናገሩ ከንፈሮች ለዘላለም ጸንተው ይኖራሉ፤
ሐሰተኛ አንደበት ግን ለቅጽበት ያህል ብቻ ነው።
20ክፋትን በሚያውጠነጥኑ ሰዎች ልብ አታላይነት አለ፤
ሰላምን የሚያራምዱ ግን ደስታ አላቸው።
21ጻድቃን ጕዳት አያገኛቸውም፤
ክፉዎች ግን በመከራ የተሞሉ ናቸው።
22እግዚአብሔር ሐሰተኛ ከንፈርን ይጸየፋል፤
በእውነተኞች ሰዎች ግን ደስ ይለዋል።
23አስተዋይ ሰው ዕውቀቱን ይሰውራል፤
የተላሎች ልብ ግን ድንቍርናን ይነዛል።
24ትጉህ እጆች ለገዥነት ሲያበቁ፣
የስንፍና ፍጻሜ ግን የባርነት ሥራ ነው።
25ሥጉ ልብ ሰውን በሐዘን ይወጥራል፤
መልካም ቃል ግን ደስ ያሰኘዋል።
26ጻድቅ ሰው ለወዳጁ መልካም ምክር ይሰጣል፤12፥26 ወይም ለወዳጁ መሪ ሆኖም የዕብራይስጡ ፍች በውል አይታወቅም።
የክፉዎች መንገድ ግን ወደ ስሕተት ይመራቸዋል።
27ሰነፍ ዐድኖ ያመጣውን እንኳ አይጠብስም፤12፥27 ለዚህ ቃል የዕብራይስጡ ትርጓሜ በርግጠኝነት አይታወቅም።
ትጉህ ሰው ግን ለንብረቱ ዋጋ ይሰጣል።
28በጽድቅ መንገድ ላይ ሕይወት አለ፤
በዚያ ጐዳና ላይ ሞት የለም።
1ผู้ที่รักคำสั่งสอนก็รักความรู้
ส่วนผู้ที่เกลียดชังคำตักเตือนก็โง่เขลา
2คนดีย่อมได้รับความโปรดปรานจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
แต่พระองค์ทรงประณามคนเจ้าเล่ห์
3ไม่มีใครยั่งยืนอยู่ได้ด้วยความชั่ว
แต่รากฐานของคนชอบธรรมจะไม่คลอนแคลน
4ภรรยาที่ดีเป็นมงกุฎของสามี
ส่วนภรรยาที่ทำให้ขายหน้าเป็นความผุกร่อนในกระดูกของเขา
5แผนการของคนชอบธรรมนั้นยุติธรรม
ส่วนคำแนะนำของคนชั่วนั้นหลอกลวง
6วาจาของคนชั่วซุ่มดักเอาชีวิต
ส่วนถ้อยคำของคนเที่ยงธรรมช่วยกอบกู้เขา
7คนอธรรมจะย่อยยับและสูญสิ้น
แต่บ้านของคนชอบธรรมตั้งมั่นคง
8คนเราได้รับการยกย่องตามไหวพริบปฏิภาณของตน
ส่วนคนหัวทึบย่อมเป็นที่ดูหมิ่น
9เป็นคนที่ไม่สำคัญอะไรแต่มีบริวารใช้สอย
ก็ดีกว่าทำท่าวางโตแต่ไม่มีจะกิน
10คนชอบธรรมห่วงใยแม้แต่ความเป็นอยู่ของสัตว์ที่เขาเลี้ยง
ส่วนความกรุณาของคนอธรรมก็ยังโหดเหี้ยม
11ผู้ซึ่งไถพรวนที่ดินของตนจะมีอาหารอุดมสมบูรณ์
ส่วนคนที่เอาแต่เพ้อฝันก็ไร้สามัญสำนึก
12คนชั่วโลภอยากได้ของโจร
แต่รากฐานของคนชอบธรรมเจริญงอกงาม
13คนชั่วจะติดกับเพราะวาจาชั่วของตน
ส่วนคนชอบธรรมหลุดพ้นจากความทุกข์ร้อน
14ผลจากวาจาทำให้คนเราได้รับสิ่งดีๆ
เหมือนที่ได้รับรางวัลจากการกระทำของตน
15คนโง่คิดว่าทางของตนถูกต้อง
ส่วนคนฉลาดยอมรับฟังคำแนะนำ
16คนโง่เขลาระเบิดอารมณ์
ส่วนคนฉลาดไม่ใส่ใจคำสบประมาท
17พยานที่ซื่อสัตย์พูดความจริง
ส่วนพยานเท็จพูดโกหก
18คำพูดพล่อยๆ ทิ่มแทงเหมือนดาบ
แต่วาจาของคนเฉลียวฉลาดก็เยียวยารักษา
19คำพูดที่สัตย์จริงไม่มีวันสูญสลาย
ส่วนคำโกหกไม่ช้าก็ถูกจับได้
20ใจที่กะการชั่วร้ายเต็มไปด้วยอุบายล่อลวง
ส่วนผู้ที่ส่งเสริมความสงบสุขมีแต่ความยินดี
21ไม่มีภยันตรายตกแก่ผู้ชอบธรรม
แต่คนชั่วจะทุกข์ร้อนแสนสาหัส
22องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชังปากที่มุสาหลอกลวง
แต่ทรงชื่นชมผู้ที่ซื่อสัตย์
23คนฉลาดหลักแหลมไม่อวดรู้
แต่ใจของคนโง่ป่าวร้องความโง่เขลาออกมา
24มือที่ขยันขันแข็งจะครอบครอง
แต่ความเกียจคร้านจบลงด้วยการเป็นทาสแรงงาน
25ความวิตกกังวลทำให้หนักใจ
แต่คำปลอบโยนทำให้ใจพองโต
26คนชอบธรรมเลือกคบเพื่อน12:26 หรือคนชอบธรรมเป็นผู้ชี้ทิศทางให้แก่เพื่อนบ้าน
ส่วนทางของคนชั่วพาตนเองหลงเตลิดไป
27คนเกียจคร้านไม่ยอมแม้แต่จะปิ้งเนื้อที่คนอื่นหามาให้
แต่คนขยันปิ้งเนื้อที่ตนเองหามาได้12:27 ในภาษาฮีบรูข้อนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
28ทางแห่งความชอบธรรมนำไปสู่ชีวิต
ทางนั้นนำไปสู่ชีวิตนิรันดร์
