ማሕልየ መሓልይ 4 – NASV & CST

New Amharic Standard Version

ማሕልየ መሓልይ 4:1-16

ሙሽራው

1ውዴ ሆይ፤ እንዴት ውብ ነሽ!

እንዴትስ ያለሽ ቈንጆ ነሽ

ከመሸፈኛሽ ውስጥ ያሉት ዐይኖችሽ

እንደ ርግብ ዐይኖች ናቸው፤

ጠጕርሽም ከገለዓድ ተራራ እንደሚወርድ፣

የፍየል መንጋ ነው።

2ጥርሶችሽ ወዲያው ተሸልተው፣

ከመታጠቢያ እንደ ወጡ የበግ መንጋ ናቸው፤

ሁሉም መንታ መንታ የወለዱ፣

ከመካከላቸውም መካን የሌለባቸው ናቸው።

3ከንፈሮችሽ ቀይ የሐር ፈትል ይመስላሉ፤

አፍሽም ውብ ነው፤

ከመሸፈኛሽ ውስጥ ያሉት ጕንጮችሽ፣

ለሁለት የተከፈለ ሮማን ይመስላሉ።

4ዐንገትሽ አምሮ4፥4 በዕብራይስጥ የዚህ ቃል ትርጕም አይታወቅም የተሠራውን

በላዩም የጦረኞች ጋሻዎች ሁሉ ያሉበትን፣

ሺሕ ጋሻዎች የተንጠለጠሉበትን፣

የዳዊትን የመጠበቂያ ማማ ይመስላል።

5ሁለቱ ጡቶችሽ መንታ ሆነው የተወለዱ፣

በውብ አበቦች መካከልም የተሰማሩ፣

ሁለት የሚዳቋ ግልገሎችን ይመስላሉ።

6ጎሕ ከመቅደዱ በፊት፣

ጥላውም ሳይሸሽ፣

ወደ ከርቤ ተራራ፣

ወደ ዕጣኑም ኰረብታ እወጣለሁ።

7ውዴ ሆይ፤ ሁለንተናሽ ውብ ነው፤

እንከንም አይወጣልሽም።

8ሙሽራዬ ሆይ፤ ከሊባኖስ አብረሽኝ ነዪ፤

አዎን ከሊባኖስ አብረሽኝ ነዪ፤

ከአንበሶች ዋሻ፣

ከነብሮች ተራራ፣

ከኤርሞን ራስ፣ ከሳኔር ጫፍ፣

ከአማና ዐናት ውረጂ።

9እኅቴ ሙሽራዬ፣ ልቤን ሰርቀሽዋል፤

በአንድ አፍታ እይታሽ፣

ከሐብልሽም በአንዱ ዕንቍ፣

ልቤን ሰርቀሽዋል።

10እኅቴ ሙሽራዬ፣ ፍቅርሽ እንዴት ደስ ያሰኛል!

ፍቅርሽ ከወይን ጠጅ ይልቅ ምንኛ

የሚያረካ ነው፤

የሽቱሽም መዐዛ ከቅመም ሁሉ ይልቅ የቱን ያህል ይበልጥ!

11ሙሽራዬ ሆይ፤ ከንፈሮችሽ የማር ወለላ ያንጠባጥባሉ፤

ከአንደበትሽም ወተትና ማር

ይፈልቃል፤

የልብስሽም መዐዛ እንደ ሊባኖስ ሽታ ነው።

12እኅቴ ሙሽራዬ፤ የታጠረ የአትክልት ቦታ፣

ዙሪያውን የተከበበ ምንጭ፣ የታተመም ፏፏቴ ነሽ።

13ተክልሽ ሮማን፣

ምርጥ ፍሬዎች፣

ሄናና ናርዶስ ያሉበት ነው።

14እንዲሁም ናርዶስና ቀጋ፣

ጠጅ ሣርና ቀረፋ፣

የተለያዩ የዕጣን ዛፎች፣

ከርቤና እሬት፣

ምርጥ ቅመሞች ሁሉ አሉበት።

15አንቺ4፥15 ወይም እኔ ሙሽራዪቱ የተናገረችው የአትክልት ቦታ ፏፏቴ፣

ከሊባኖስ የሚወርድ፣

የፈሳሽ ውሃ ጕድጓድ ነሽ።

ሙሽራዪቱ

16የሰሜን ነፋስ ሆይ፤ ንቃ፤

የደቡብም ነፋስ ሆይ፤ ና!

መዐዛው ያውድ ዘንድ፣

በአትክልት ቦታዬ ላይ ንፈስ፤

ውዴ ወደ አትክልት ቦታው ይግባ፤

ምርጥ ፍሬዎቹንም ይብላ።

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Cantares 4:1-16

El amado

1¡Cuán bella eres, amada mía!

¡Cuán bella eres!

Tus ojos, tras el velo, son dos palomas.

Tus cabellos son como los rebaños de cabras

que retozan en los montes de Galaad.

2Tus dientes son como ovejas recién trasquiladas,

que ascienden después de haber sido bañadas.

Cada una de ellas tiene su pareja;

ninguna de ellas está sola.

3Tus labios son cual cinta escarlata;

tus palabras me tienen hechizado.

Tus mejillas, tras el velo,

parecen dos mitades de granadas.

4Tu cuello se asemeja a la torre de David,

construida con piedras labradas;

de ella penden mil escudos,

escudos de guerreros todos ellos.

5Tus pechos parecen dos cervatillos,

dos crías mellizas de gacela

que pastan entre azucenas.

6Antes de que el día despunte

y se desvanezcan las sombras,

subiré a la montaña de la mirra,

a la colina del incienso.

7Toda tú eres bella, amada mía;

no hay en ti defecto alguno.

8Desciende del Líbano conmigo, novia mía;

desciende del Líbano conmigo.

Baja de la cumbre del Amaná,

de la cima del Senir y del Hermón.

Baja de las guaridas de los leones,

de los montes donde habitan los leopardos.

9Cautivaste mi corazón,

hermana y novia mía,

con una mirada de tus ojos;

con una vuelta de tu collar

cautivaste mi corazón.

10¡Cuán delicioso es tu amor,

hermana y novia mía!

¡Más agradable que el vino es tu amor,

y más que toda especia

la fragancia de tu perfume!

11Tus labios, novia mía, destilan miel;

leche y miel escondes bajo la lengua.

Cual fragancia del Líbano

es la fragancia de tus vestidos.

12Jardín cerrado eres tú,

hermana y novia mía;

¡jardín cerrado, sellado manantial!

13Tus pechos4:13 Tus pechos. Lit. Tus brotes. son un huerto de granadas

con frutos exquisitos,

con flores de nardo y azahar;

14con toda clase de árbol resinoso,4:14 resinoso. Lit. de incienso.

con nardo y azafrán,

con cálamo y canela,

con mirra y áloe,

y con las más finas especias.

15Eres fuente de los jardines,

manantial de aguas vivas,

¡arroyo que del Líbano desciende!

La amada

16¡Viento del norte, despierta!

¡Viento del sur, ven acá!

Soplad en mi jardín;

¡esparcid vuestra fragancia!

Que venga mi amado a su jardín

y pruebe sus frutos exquisitos.