መዝሙር 44
ብሔራዊ ሰቈቃ
ለመዘምራን አለቃ፤ የቆሬ ልጆች ትምህርት44 የሥነ ጽሑፉን ቅርጽ ወይም የመዝሙሩን ሁኔታ የሚያሳይ ሊሆን ይችላል።።
1አምላክ ሆይ፤ በጆሯችን ሰምተናል፤
አባቶቻችን በቀድሞ ዘመን፣
እነርሱ በነበሩበት ዘመን፣
ያደረግኸውን ነግረውናል።
2ሕዝቦችን በእጅህ አሳድደህ አወጣሃቸው፤
አባቶቻችንን ግን ተከልሃቸው፤
ሕዝቦችን አደቀቅህ፤
አባቶቻችንን ግን ነጻ አወጣሃቸው።
3ምድሪቱን የወረሱት በሰይፋቸው አልነበረም፤
ድልንም የተጐናጸፉት በክንዳቸው አይደለም፤
አንተ ወድደሃቸዋልና ቀኝ እጅህ፣
ክንድህና የፊትህ ብርሃን ይህን አደረገ።
4እግዚአብሔር ሆይ፤ አንተ ንጉሤ ነህ፤44፥4 የሰብዓ ሊቃናት ትርጕም የሱርስቱ ቅጅ ንጉሤ ነህ፤ አምላኬም ነህ ይላሉ፤ ዕብራይስጡ ደግሞ፣ ንጉሤ እግዚአብሔር ሆይ፤ ይላል።
ያዕቆብም ድል እንዲያደርግ የወሰንህ አንተ ነህ።
5በአንተ ጠላቶቻችን በመጡበት እንዲመለሱ እናደርጋለን፤
በስምህም ባላጋራዎቻችንን ከእግራችን በታች እንረግጣለን።
6በቀስቴ አልተማመንም፤
ሰይፌም አያስጥለኝም።
7አንተ ግን በጠላቶቻችን ላይ ድልን ትሰጠናለህ፤
ባላንጣዎቻችንንም ታሳፍራለህ።
8ዘወትር በእግዚአብሔር እንመካለን፤
ስምህንም ለዘላለም እንወድሳለን። ሴላ
9አሁን ግን እነሆ ትተኸናል፤ አሳፍረኸናልም፤
ከሰራዊታችንም ጋር አትወጣም።
10ከጠላት ፊት እንድናፈገፍግ አደረግኸን፤
ባላንጣዎቻችንም ዘረፉን።
11እንደሚታረዱ በጎች አደረግኸን፤
በሕዝቦችም መካከል በተንኸን።
12ሕዝብህን በርካሽ ዋጋ ሸጥኸው፤
ከሽያጩም ያገኘኸው ትርፍ የለም።
13ለጎረቤቶቻችን ስድብ፣
በዙሪያችን ላሉትም መሣቂያና መዘበቻ አደረግኸን።
14በሕዝቦች ዘንድ መተረቻ፣
በሰዎች መካከል በንቀት ራስ መነቅነቂያ አደረግኸን።
15ውርደቴ ቀኑን ሙሉ በፊቴ ነው፤
ፊቴም ዕፍረትን ተከናንቧል።
16ይህም ከሚዘልፍና ከሚያላግጥ ሰው ድምፅ የተነሣ፣
ከጠላትና ከተበቃይ ሁኔታ የተነሣ ነው።
17አንተን ሳንረሳ፣
ለኪዳንህም ታማኝነታችንን ሳናጓድል፣
ይህ ሁሉ ደረሰብን።
18ልባችን ወደ ኋላ አላለም፤
እግራችንም ከመንገድህ አልወጣም።
19አንተ ግን ተኵላዎች በሚውሉበት ቦታ ሰባብረህ ጣልኸን፤
በሞት ጥላም ሸፈንኸን።
20የአምላካችንን ስም ረስተን፣
እጃችንንም ወደ ባዕድ አምላክ ዘርግተን ቢሆን ኖሮ፣
21እግዚአብሔር ይህን ማወቅ ይሳነዋልን?
እርሱ ልብ የሰወረውን የሚረዳ ነውና።
22ይሁን እንጂ ቀኑን ሙሉ ስለ አንተ ሞትን እንጋፈጣለን፤
እንደሚታረዱ በጎችም ተቈጥረናል።
23ጌታ ሆይ፤ ንቃ! ለምንስ ትተኛለህ?
ተነሥ፤ ለዘላለምም አትጣለን።
24ፊትህን ለምን ትሰውራለህ?
መከራችንንና መጠቃታችንን ለምን ትረሳለህ?
25ነፍሳችን ዐፈር ውስጥ ሰጥማለች፤
ሆዳችንም ከምድር ጋር ተጣብቋል።
26ተነሥና እርዳን!
ስለ ምሕረትህ ስትል ተቤዠን።
Bøn efter et nederlag i krigen
1Til korlederen: En visdomssang af Koras slægt.
2Gud, vi har hørt om de mange undere,
du gjorde for vore forfædre i gamle dage.
3Du drev Kana’ans folk bort
og lod dit folk bosætte sig i deres land.
4De indtog ikke landet i egen kraft,
men du var med dem og hjalp dem.
5Du er vor Konge og Gud.
Giv fortsat sejr til dit folk.
6Med din hjælp får vi fjenderne under fod,
i dit navn besejrer vi vore modstandere.
7Vi stoler ikke på bue og sværd,
8for det er dig, der giver os sejr over fjenderne.
9Vi er stolte af at tilhøre dig, Gud,
vi vil prise dit navn for evigt.
10Hvordan kan det så være, at vi tabte slaget?
Hvorfor var du ikke med os i krigen?
Hvorfor har du forkastet os?
11Du tillod fjenden at drive os på flugt.
De plyndrede hele vores hær.
12Du udleverede os som får, der skal slagtes.
Du spredte os rundt blandt fremmede folk.
13Du solgte os for en slik,
regnede os ikke for noget.
14Vi blev til grin for nabofolkene,
de spotter og håner os.
15Selv fjerne folkeslag ler ad os
og ser på os med foragt.
16Vi føler os totalt ydmyget,
overvældet af skam.
17Vore fjender ser ned på os
og udslynger hån og spot.
18Hvordan kunne det ske, Gud?
Vi har da ikke svigtet dig
eller overtrådt den pagt, du oprettede med os.
19Vi har ikke været utro imod dig,
men har adlydt de bud, du gav os.
20Og dog blev vores by lagt i ruiner,
du sendte mørke og død over os.
21Hvis vi var holdt op med at tilbede dig, Gud,
og havde dyrket afguder i stedet,
22ville du da ikke vide besked?
Du kender jo vore inderste tanker.
23Men på trods af, at vi tilhører dig,
er vi i livsfare hver eneste dag.
Vi er som får, der er på vej til slagtning.
24Vågn op, Herre, hvorfor sover du?
Rejs dig, forkast os ikke længere!
25Hvorfor ser du den anden vej
og ignorerer vores nød og sorg?
26Vi ligger med ansigtet i støvet,
vore kroppe klæber til jorden.
27Grib ind, Herre, kom os til hjælp!
Red os i din trofasthed og nåde.
