መዝሙር 139 – NASV & NVI

New Amharic Standard Version

መዝሙር 139:1-24

መዝሙር 139

ሁሉን ዐዋቂ አምላክ

ለመዘምራን አለቃ፤ የዳዊት መዝሙር።

1እግዚአብሔር ሆይ፤ መረመርኸኝ፤

ደግሞም ዐወቅኸኝ።

2አንተ መቀመጤንና መነሣቴን ታውቃለህ፤

የልቤንም ሐሳብ ገና ከሩቁ ታስተውላለህ።

3መሄድ መተኛቴን አጥርተህ ታውቃለህ፤

መንገዶቼንም ሁሉ ተረድተሃቸዋል።

4እግዚአብሔር ሆይ፤ ገና ቃል ከአንደበቴ ሳይወጣ፣

እነሆ፤ አንተ ሁሉንም ታውቃለህ።

5አንተ ከኋላም ከፊትም ዙሪያዬን ከለልኸኝ፤

እጅህንም በላዬ አደረግህ።

6እንዲህ ያለው ዕውቀት ለእኔ ድንቅ ነው፤

ልደርስበትም የማልችል ከፍ ያለ ነው።

7ከመንፈስህ ወዴት እሄዳለሁ?

ከፊትህስ ወዴት እሸሻለሁ?

8ወደ ሰማይ ብወጣ፣ አንተ በዚያ አለህ፤

መኝታዬንም በሲኦል139፥8 አንዳንድ ትርጕሞች በጥልቁ ውስጥ ይላሉ። ባደርግ በዚያ ትገኛለህ።

9በንጋት ክንፍ ተነሥቼ ብበርር፣

እስከ ባሕሩ ዳርቻ መጨረሻ ብሄድ፣

10በዚያም ቢሆን እጅህ ትመራኛለች፤

ቀኝ እጅህም አጥብቃ ትይዘኛለች።

11እኔም፣ “ጨለማው በርግጥ ይሰውረኛል፤

በዙሪያዬ ያለውም ብርሃን ሌሊት ይሆናል” ብል፣

12ጨለማ የአንተን ዐይን አይዝም፤

ሌሊቱም እንደ ቀን ያበራል፤

ጨለማም ብርሃንም ለአንተ አንድ ናቸውና።

13አንተ ውስጣዊ ሰውነቴን ፈጥረሃልና፤

በእናቴም ማሕፀን ውስጥ አበጃጅተህ ሠራኸኝ።

14ግሩምና ድንቅ ሆኜ ተፈጥሬአለሁና አመሰግንሃለሁ፤

ሥራህ ድንቅ ነው፤

ነፍሴም ይህን በውል ተረድታለች።

15እኔ በስውር በተሠራሁ ጊዜ፣

ዐጥንቶቼ ከአንተ አልተደበቁም፤

በምድር ጥልቀት ውስጥ በጥበብ በተሠራሁ ጊዜ፣

16ዐይኖችህ ገና ያልተበጀውን አካሌን አዩ፤

ለእኔ የተወሰኑልኝም ዘመናት፣

ገና አንዳቸው ወደ መኖር ሳይመጡ፣

በመጽሐፍ ተመዘገቡ።

17አምላክ ሆይ፤ ለእኔ ያለህ ሐሳብ እንዴት ክቡር ነው!

ቍጥሩስ ምንኛ ብዙ ነው!

18ልቍጠራቸው ብል፣

ከአሸዋ ይልቅ ይበዙ ነበር።

ተኛሁም ነቃሁም፣

ገና ከአንተው ጋር ነኝ።

19አምላክ ሆይ፤ ክፉዎችን ብትገድላቸው ምናለበት!

ደም የተጠማችሁ ሰዎች ሆይ፤

ከእኔ ራቁ!

20ስለ አንተ በክፋት ይናገራሉና፤

ጠላቶችህም ስምህን በከንቱ ያነሣሉ።

21እግዚአብሔር ሆይ፤ የሚጠሉህን አልጠላምን?

በአንተ ላይ የሚነሡትንስ አልጸየፍምን?

22በፍጹም ጥላቻ ጠልቻቸዋለሁ፤

ባላጋራዎቼም ሆነዋል።

23እግዚአብሔር ሆይ፤ መርምረኝ፤ ልቤንም ዕወቅ፤

ፈትነኝ፤ ሐሳቤንም ዕወቅ፤

24የክፋት መንገድ በውስጤ ቢኖር እይ፤

በዘላለምም መንገድ ምራኝ።

Nueva Versión Internacional

Salmo 139:1-24

Salmo 139

Al director musical. Salmo de David.

1Señor, tú me examinas

y me conoces.

2Sabes cuándo me siento y cuándo me levanto;

aun a la distancia me lees el pensamiento.

3Mis trajines y descansos los conoces;

todos mis caminos te son familiares.

4No me llega aún la palabra a la lengua

cuando tú, Señor, ya la sabes toda.

5Tu protección me envuelve por completo;

me cubres con la palma de tu mano.

6Conocimiento tan maravilloso rebasa mi comprensión;

tan sublime es que no puedo entenderlo.

7¿A dónde podría alejarme de tu Espíritu?

¿A dónde podría huir de tu presencia?

8Si subiera al cielo,

allí estás tú;

si tendiera mi lecho en el fondo de los dominios de la muerte,139:8 en … muerte. Lit. en el fondo del Seol.

también estás allí.

9Si me elevara sobre las alas del alba,

o me estableciera en los extremos del mar,

10aun allí tu mano me guiaría,

¡me sostendría tu mano derecha!

11Y si dijera: «Que me oculten las tinieblas;

que la luz se haga noche en torno mío».

12Ni las tinieblas serían oscuras para ti

y aun la noche sería clara como el día.

¡Lo mismo son para ti las tinieblas que la luz!

13Tú creaste mis entrañas;

me formaste en el vientre de mi madre.

14¡Te alabo porque soy una creación admirable!

¡Tus obras son maravillosas

y esto lo sé muy bien!

15Mis huesos no te fueron desconocidos

cuando en lo más recóndito era yo formado,

cuando en lo más profundo de la tierra era yo entretejido.

16Tus ojos vieron mi cuerpo en gestación:

todo estaba ya escrito en tu libro;

todos mis días se estaban diseñando,

aunque no existía uno solo de ellos.

17¡Cuán preciosos, oh Dios, me son tus pensamientos!

¡Cuán inmensa es la suma de ellos!

18Si me propusiera contarlos,

sumarían más que los granos de arena;

al despertar, aún estaría contigo.

19Oh Dios, ¡si tan solo mataras a los malvados!

¡Si de mí se apartara la gente sanguinaria,

20esos que con malicia te difaman,

enemigos que en vano se rebelan contra ti!

21¿Acaso no aborrezco, Señor, a los que te odian

y me repugnan los que te rechazan?

22El odio que les tengo no tiene límites;

¡los cuento entre mis enemigos!

23Examíname, oh Dios, y conoce mi corazón;

pruébame y conoce mis ansiedades.

24Fíjate si voy por un camino que te ofende

y guíame por el camino eterno.