መዝሙር 102 – NASV & CST

New Amharic Standard Version

መዝሙር 102:1-28

መዝሙር 102

በክፉ ጊዜ የቀረበ ጸሎት

በዐዘነና ልመናውን በእግዚአብሔር ፊት ባፈሰሰ ጊዜ፣ የተጨነቀ ሰው ጸሎት።

1እግዚአብሔር ሆይ፤ ጸሎቴን ስማ፤

ጩኸቴም ወደ አንተ ይድረስ።

2በመከራዬ ቀን ፊትህን ከእኔ አትሰውር፤

ጆሮህን ወደ እኔ አዘንብል፤

በጠራሁህ ቀን ፈጥነህ መልስልኝ።

3ዘመኔ እንደ ጢስ ተንኖ ዐልቋልና፤

ዐጥንቶቼም እንደ ማንደጃ ግለዋል።

4ልቤ ዋግ እንደ መታው ሣር ደርቋል፤

እህል መብላትም ዘንግቻለሁ።

5ከጩኸቴ ድምፅ የተነሣ፣

ዐጥንቴ ከቈዳዬ ጋር ተጣበቀ።

6የምድረ በዳ እርኩም መሰልሁ፤

በፍርስራሽ መካከል እንዳለ ጕጕት ሆንሁ።

7ያለ እንቅልፍ አድራለሁ፤

በቤቴ ጕልላት ላይ እንዳለ ብቸኛ ወፍ ሆንሁ።

8ጠላቶቼ ቀኑን ሙሉ ይዘልፉኛል፤

የሚያክፋፉኝም ስሜን እንደ ርግማን ቈጥረውታል።

9ዐመድ እንደ እህል ቅሜአለሁና፤

መጠጤንም ከእንባ ጋር ቀላቅያለሁ።

10ከቍጣህና ከመዓትህ የተነሣ፣

ወደ ላይ አንሥተኸኝ የነበርሁትን መልሰህ ጣልኸኝ።

11ዘመኖቼ እንደ ምሽት ጥላ ናቸው፤

እኔም እንደ ሣር ደርቄአለሁ።

12እግዚአብሔር ሆይ፤ አንተ ግን ለዘላለም በዙፋንህ ተቀምጠሃል፤

ስምህም ከትውልድ እስከ ትውልድ ይኖራል።

13ትነሣለህ፤ ጽዮንንም በርኅራኄ ዐይን ታያለህ፣

ለእርሷ በጎነትህን የምታሳይበት ዘመን ነውና፤

የተወሰነውም ጊዜ ደርሷል።

14አገልጋዮችህ በድንጋዮቿ ደስ ይሰኛሉ፤

ለዐፈሯም ይሳሳሉ።

15ሕዝቦች የእግዚአብሔርን ስም፣

የምድርም ነገሥታት ሁሉ ክብርህን ይፈራሉ።

16እግዚአብሔር ጽዮንን መልሶ ይሠራታልና፤

በክብሩም ይገለጣል።

17እርሱ ወደ ችግረኞች ጸሎት ይመለከታል፤

ልመናቸውንም አይንቅም።

18ወደ ፊት የሚፈጠር ሕዝብ እግዚአብሔርን ያወድስ ዘንድ፣

ይህ ለመጭው ትውልድ እንዲህ ተብሎ ይጻፍ፤

19እግዚአብሔር በከፍታ ላይ ካለው መቅደሱ ወደ ታች ተመልክቷልና፤

ከሰማይም ሆኖ ምድርን አይቷል፤

20ይኸውም የእስረኞችን ጩኸት ይሰማ ዘንድ፣

ሞት የተፈረደባቸውንም ያድን ዘንድ ነው።”

21ስለዚህ የእግዚአብሔር ስም በጽዮን፣

ምስጋናውም በኢየሩሳሌም ይታወጃል፤

22ይህም፣ ሕዝቦችና መንግሥታት፣

እግዚአብሔርን ለማምለክ በአንድነት ሲሰበሰቡ ይሆናል።

23ብርታቴን መንገድ ላይ ቀጨው፤102፥23 ወይም በኀይሉ ብርታቴን ቀጨው

ዕድሜዬንም በዐጭሩ አስቀረው።

24እኔም እንዲህ አልሁ፤

“አምላኬ ሆይ፤ በዘመኔ እኩሌታ አትውሰደኝ፤

ዘመናትህ ከትውልድ እስከ ትውልድ ይኖራሉ።

25አንተ ከጥንት ምድርን መሠረትህ፤

ሰማያትም የእጆችህ ሥራ ናቸው።

26እነርሱ ይጠፋሉ፤ አንተ ግን ጸንተህ ትኖራለህ፤

ሁላቸው እንደ ልብስ ያረጃሉ፤

እንደ መጐናጸፊያም ትለውጣቸዋለህ፤

እነርሱም ወዲያ ይጣላሉ።

27አንተ ግን ያው አንተ ነህ፤

ዓመቶችህም ከቶ አያልቁም።

28የአገልጋዮችህ ልጆች ተደላድለው ይኖራሉ፤

ዘራቸውም በፊትህ ጸንቶ ይኖራል።”

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Salmo 102:1-28

Salmo 102

Oración de un afligido que, a punto de desfallecer, da rienda suelta a su lamento ante el Señor.

1Escucha, Señor, mi oración;

llegue a ti mi clamor.

2No escondas de mí tu rostro

cuando me encuentro angustiado.

Inclina a mí tu oído;

respóndeme pronto cuando te llame.

3Pues mis días se desvanecen como el humo,

los huesos me arden como brasas.

4Mi corazón decae y se marchita como la hierba;

¡hasta he perdido el apetito!

5A causa de mis fuertes gemidos

se me pueden contar los huesos.102:5 se me pueden contar los huesos. Lit. se me pegan los huesos a la carne.

6Parezco una lechuza del desierto;

soy como un búho entre las ruinas.

7No logro conciliar el sueño;

parezco ave solitaria sobre el tejado.

8A todas horas me ofenden mis enemigos,

y hasta usan mi nombre para maldecir.

9Las cenizas son todo mi alimento;

mis lágrimas se mezclan con mi bebida.

10¡Por tu enojo, por tu indignación,

me levantaste para luego arrojarme!

11Mis días son como sombras nocturnas;

me voy marchitando como la hierba.

12Pero tú, Señor, reinas eternamente;

tu nombre perdura por todas las generaciones.

13Te levantarás y tendrás piedad de Sión,

pues ya es tiempo de que la compadezcas.

¡Ha llegado el momento señalado!

14Tus siervos sienten cariño por sus ruinas;

los mueven a compasión sus escombros.

15Las naciones temerán el nombre del Señor;

todos los reyes de la tierra reconocerán su majestad.

16Porque el Señor reconstruirá a Sión,

y se manifestará en su esplendor.

17Atenderá la oración de los desamparados,

y no desdeñará sus ruegos.

18Que se escriba esto para las generaciones futuras,

y que el pueblo que será creado alabe al Señor.

19Miró el Señor desde su altísimo santuario;

contempló la tierra desde el cielo,

20para oír los lamentos de los cautivos

y liberar a los condenados a muerte;

21para proclamar en Sión el nombre del Señor

y anunciar en Jerusalén su alabanza,

22cuando todos los pueblos y los reinos

se reúnan para adorar al Señor.

23En el curso de mi vida acabó Dios con mis fuerzas;102:23 mis fuerzas. Lit. su fuerza.

me redujo los días. 24Por eso dije:

«No me lleves, Dios mío, a la mitad de mi vida;

tú permaneces por todas las generaciones.

25En el principio tú afirmaste la tierra,

y los cielos son la obra de tus manos.

26Ellos perecerán, pero tú permaneces.

Todos ellos se desgastarán como un vestido.

Y como ropa los cambiarás,

y los dejarás de lado.

27Pero tú eres siempre el mismo,

y tus años no tienen fin.

28Los hijos de tus siervos se establecerán,

y sus descendientes habitarán en tu presencia».