لێقەومان بەهۆی بتپەرستی
1ئەو پەیامەی بۆ یەرمیا هات سەبارەت بە هەموو ئەو جولەکانەی لە خاکی میسر نیشتەجێ بوون، لە مگدۆل و لە تەحپەنحێس و لە مەمفیس و لە پاشایەتی باشووری میسر: 2«یەزدانی سوپاسالار، خودای ئیسرائیل ئەمە دەفەرموێت: ئێوە هەموو ئەو بەڵایەتان بینی کە بەسەر ئۆرشەلیم و هەموو شارۆچکەکانی یەهودام هێنا. ئەمڕۆ وێرانە و ئاوەدانی تێدا نییە، 3لەبەر ئەو خراپانەی کردیان. پەستیان کردم بە بخوور سووتاندن و پەرستنیان بۆ خوداکانی دیکە، ئەو خودایانەی نە ئەوان ناسیویانن و نە ئێوە و نە باوباپیرانتان. 4منیش بە بەردەوامی هەموو بەندە پێغەمبەرەکانی خۆمم بۆ ناردن، فەرمووم: ”تکایە! ئەم کارە قێزەونە مەکەن کە من ڕقم لێیەتی.“ 5بەڵام نە گوێیان گرت و نە گوێیان شل کرد بۆ ئەوەی لە خراپەکەیان بگەڕێنەوە یان لە بخوور سووتاندن بۆ خوداکانی دیکە بوەستن. 6جا هەڵچوون و تووڕەییم ڕژا، لە شارۆچکەکانی یەهودا و لە شەقامەکانی ئۆرشەلیمدا گڕی گرت، وەک ئەمڕۆ وێران بوو و بووە چۆڵەوانی.
7«ئێستاش یەزدانی پەروەردگاری سوپاسالار، خودای ئیسرائیل ئەمە دەفەرموێت: بۆچی ئێوە بەڵایەکی گەورە بەسەر خۆتان دەهێنن، بە قڕبوونتان لە ناوەڕاستی یەهودا بە پیاو و ژن، بە منداڵ و شیرەخۆرەوە، ئیتر هیچ پاشماوەیەکتان لێ نامێنێتەوە؟ 8بۆچی بە کردەوەکانی دەستتان پەستم دەکەن کاتێک لە خاکی میسر بخوور بۆ خوداکانی دیکە دەسووتێنن، کە ئێوە بۆی هاتوون تاوەکو لەوێ ئاوارە بن؟ خۆتان قڕ دەکەن و دەبنە نەفرەت و ڕیسوایی لەنێو هەموو نەتەوەکانی سەر زەوی. 9ئایا خراپەکانی باوباپیرانتان و خراپەکانی پاشاکان و شاژنەکانی یەهودا و خراپەکانی خۆتان و ژنەکانتان لەیادچوو، ئەوەی لە خاکی یەهودا و شەقامەکانی ئۆرشەلیم کران؟ 10هەتا ئەمڕۆش نە زەلیل بوون و نە لە من ترسان و نە ڕێگای فێرکردن و فەرزەکانی منتان گرتەبەر، ئەوەی لەبەردەم ئێوە و لەبەردەم باوباپیرانتان دامناوە.
11«لەبەر ئەوە یەزدانی سوپاسالار، خودای ئیسرائیل ئەمە دەفەرموێت: ئەوەتا من مکوڕ دەبم لەسەر ئەوەی بەڵاتان بەسەربهێنم و هەموو یەهودا قڕ بکەم. 12پاشماوەی یەهوداش دەبەم، ئەوانەی سوور بوون بچنە خاکی میسر هەتا لەوێ نیشتەجێ بن. هەموویان لە خاکی میسر لەناودەچن، بە شمشێر دەکوژرێن و بە قاتوقڕی دەمرن. لە بچووکەوە هەتا گەورە بە شمشێر و قاتوقڕی لەناودەچن و دەبنە مایەی نەفرەت لێکردن و تۆقین، سووکایەتی و ڕیسوایی. 13هەروەها سزای ئەوانەش دەدەم کە لە خاکی میسر نیشتەجێن، وەک چۆن بە شمشێر و قاتوقڕی و دەرد سزای ئۆرشەلیمم دا. 14پاشماوەکەی یەهودا، ئەوانەی هاتوون بۆ ئەوەی لە خاکی میسر لە ئاوارەیی بکەون، ئەوانەی تامەزرۆی گەڕانەوەن بۆ نیشتەجێبوون تێیدا، نە پاشماوە و نە دەربازبوویان نابێت بۆ ئەوەی بگەڕێنەوە بۆ خاکی یەهودا. کەسیان لێ ناگەڕێتەوە، جگە لە کەمینەیەکی دەربازبوو.»
15ئینجا هەموو ئەو پیاوانەی کە دەیانزانی ژنەکانیان بخوور بۆ خوداکانی دیکە دەسووتێنن، هەروەها هەموو ئەو ژنانەی ڕاوەستابوون، کۆمەڵێکی گەورە بوون، هەموو ئەو خەڵکەی لە پاشایەتی باکوور و پاشایەتی باشووری میسر نیشتەجێن، وەڵامی یەرمیایان دایەوە و گوتیان: 16«ئێمە گوێ لەم پەیامە ناگرین کە بە ناوی یەزدانەوە بە ئێمەت گوت. 17بەڵکو هەر شتێک لە دەمی خۆمانەوە هاتووەتە دەرەوە، ئەوە دەکەین: بخوور بۆ شاژنی ئاسمان دەسووتێنین و شەرابی پێشکەشکراو پێشکەش دەکەین، وەک چۆن خۆمان و باوباپیرانمان و پاشاکانمان و پیاوە گەورەکانمان لە شارۆچکەکانی یەهودا و شەقامەکانی ئۆرشەلیم ئەنجاممان داوە. ئەو کاتە تێر نان بووین و لە خۆشیدا بووین و خراپەمان نەبینی. 18بەڵام لەو کاتەوەی وازمان لە بخوور سووتاندن هێناوە بۆ شاژنی ئاسمان و پێشکەشکردنی شەرابی پێشکەشکراو بۆی، پێویستمان بە هەموو شتێکە و بە شمشێر و قاتوقڕی لەناوچووین.»
19ژنەکانیش گوتیان: «ئێمە کاتێک کە بخوورمان بۆ شاژنی ئاسمان دەسووتاند و شەرابی پێشکەشکراومان پێشکەشی دەکرد، ئایا بەبێ ئاگاداری پیاوەکانمان کولێرەمان بۆ دەکرد لەسەر وێنەی ئەو و شەرابی پێشکەشکراومان پێشکەش دەکرد؟»
20ئینجا یەرمیا بە هەموو خەڵکەکەی گوت، پیاو و ژنەکان، بە هەموو ئەو خەڵکەی بەم قسەیە وەڵامیان دایەوە: 21«ئایا یەزدان بیری لەو بخوورە نەکردەوە و بەیادیدا نەهات کە لە شارۆچکەکانی یەهودا و لە شەقامەکانی ئۆرشەلیم سووتاندتان، ئێوە و باوباپیر و پاشا و میر و هەموو گەلی خاکەکە؟ 22ئیتر یەزدان لەبەر کردەوە خراپەکان و شتە قێزەونەکانتان کە ئەنجامتان داوە زیاتر بەرگەی نەگرت، جا خاکەکەتان بووە ڕووخاوی و وێرانە و نەفرەت و بێ ئاوەدانی، وەک ئەمڕۆ. 23لەبەر ئەوەی بخوورتان سووتاند و گوناهتان کرد لە دژی یەزدان، گوێڕایەڵی یەزدان نەبوون و ڕێگای فێرکردن و فەرز و یاساکانی ئەوتان نەگرتەبەر، لەبەر ئەوە تووشی ئەم بەڵایە بوون، وەک ئەمڕۆ.»
24ئینجا یەرمیا بە هەموو گەل و بە تایبەتیش بە هەموو ژنەکانی گوت: «ئەی هەموو خەڵکی یەهودا، ئەوانەی کە لە خاکی میسرن، گوێ لە فەرمایشتی یەزدان بگرن: 25یەزدانی سوپاسالار، خودای ئیسرائیل ئەمە دەفەرموێت: ئێوە و ژنەکانتان بە قسە بەڵێنتان دا و بە ئەنجامتان گەیاند، گوتتان ”بێگومان ئێمە ئەو نەزرانەمان44:25 نەزر: داوا لە خودا دەکرێت بۆ ئەنجامدانی کارێک و پابەند دەکرێت بە مەرجێکەوە. ئەگەر خودا ئەو کارە بکات، ئەوا دەرئەنجام ئەمیش ئەو کارە ئەنجام دەدات کە پێیەوە پابەندی کردووە. بڕوانە سەرژمێری 21:2. جێبەجێ دەکەین کە نەزرمان کردبوو بۆ شاژنی ئاسمان، بخوور دەسووتێنین و شەرابی پێشکەشکراوی پێشکەش دەکەین.“
«کەواتە فەرموون، بەڵێنەکانتان بهێننە دی و نەزرەکانتان بپارێزن! 26بەڵام ئەی هەموو ئەو خەڵکەی یەهودا کە لە میسر نیشتەجێن، گوێ لە فەرمایشتی یەزدان بگرن: ”من بە ناوی مەزنی خۆم سوێند دەخۆم، لەمەودوا کەس لە خەڵکی یەهودا لە هەموو خاکی میسر ناوی من بەسەر زاریدا نایەت، کە بڵێت: ’بە یەزدانی زیندووی باڵادەست.‘ 27ئەوەتا من بۆ خراپە نەک بۆ چاکە چاودێرییان دەکەم، جا هەموو پیاوانی یەهودا، ئەوانەی لە خاکی میسرن، بە شمشێر دەکوژرێن و بە قاتوقڕی دەمرن، هەتا ئەوەی کەسیان لێ نامێنێتەوە. 28ئەوانەش کە لە شمشێر دەرباز دەبن لە خاکی میسرەوە دەگەڕێنەوە بۆ خاکی یەهودا، خەڵکانێکی کەم دەبن. ئینجا هەموو پاشماوەی یەهودا ئەوانەی هاتنە میسر تاکو لەوێ بژین، دەزانن قسەی کێ سەردەگرێت، هی من یان هی ئەوان.“»
29یەزدان دەفەرموێت: «”ئەمەش نیشانەیە بۆ ئێوە، من لەم شوێنە سزاتان دەدەم، بۆ ئەوەی بزانن هەر دەبێت قسەی من سەربگرێت کە لە دژی ئێوەیە و بۆ خراپەیە.“ 30یەزدان ئەمە دەفەرموێت: ”ئەوەتا من حۆفرەعی فیرعەونی میسر دەدەمە دەست دوژمنەکانی کە دەیانەوێ بیکوژن، وەک چۆن سدقیای پاشای یەهودام دایە دەست نەبوخودنەسری پاشای بابل، ئەو دوژمنەی دەیویست بیکوژێت.“»
Contre les Juifs en Egypte
1Voici le message que Jérémie reçut pour tous les Judéens installés en Egypte et demeurant à Migdol, à Daphné, à Memphis et dans la région de Patros44.1 Migdol: à l’est du delta du Nil, à la limite du pays (voir Ex 14.2). Daphné et Memphis: villes du delta du Nil. la région de Patros: au sud de Memphis. :
2Voici ce que déclare le Seigneur des armées célestes, Dieu d’Israël : Vous avez vu tous les malheurs que j’ai fait venir sur Jérusalem et sur toutes les villes de Juda ; elles sont aujourd’hui en ruine et personne n’y habite plus. 3Tout cela est arrivé à cause du mal que leurs habitants ont commis. Ils m’ont irrité en allant offrir des parfums et rendre un culte à d’autres dieux qu’ils n’avaient pas connus, ni eux, ni vous, ni vos ancêtres. 4Pourtant, sans me lasser, je vous ai envoyé tous mes serviteurs les prophètes pour vous dire : « Ne commettez donc pas ces actes abominables qui me sont en horreur. » 5Mais ils n’ont pas écouté, ils n’ont pas prêté attention mais ont refusé d’abandonner leurs actes mauvais et ils ont continué à offrir des parfums à d’autres dieux.
6Aussi mon indignation et ma colère ont éclaté contre eux et elles ont consumé les villes de Juda et les rues de Jérusalem, qui ont été dévastées et sont devenues des tas de ruines, comme c’est actuellement le cas.
7Et maintenant, voici ce que déclare l’Eternel, le Dieu des armées célestes, Dieu d’Israël : Pourquoi vous faites-vous tant de mal à vous-mêmes ? Pourquoi voulez-vous faire disparaître du peuple de Juda les hommes et les femmes, les enfants et les nourrissons au point qu’il ne vous reste aucun survivant ? 8Vous m’irritez par tous vos actes, en offrant des parfums à d’autres dieux en Egypte où vous avez immigré. Vous vous attirez ainsi la destruction, de même que la malédiction et l’opprobre de la part de tous les autres peuples de la terre.
9Avez-vous oublié les méfaits commis par vos ancêtres et ceux des rois de Juda, et les méfaits de leurs femmes ainsi que vos propres méfaits et ceux de vos femmes, ces méfaits que vous avez commis au pays de Juda et dans les rues de Jérusalem ? 10Jusqu’à ce jour, ils n’ont pas éprouvé de remords ; ils n’ont manifesté aucune crainte, ils n’ont pas observé ma Loi et mes commandements que je vous avais données, à vous comme à vos ancêtres.
11C’est pourquoi voici ce que déclare le Seigneur des armées célestes, Dieu d’Israël : Je vais me retourner contre vous pour votre malheur ; et pour exterminer tout ce peuple de Juda. 12Je prendrai ce qui reste des Judéens qui se sont obstinés à venir immigrer ici, et ils seront tous détruits en Egypte : ils tomberont et périront tous, par l’épée ou par la famine. Oui, le peuple au grand complet mourra par l’épée ou par la famine. La dévastation fondra sur lui et il sera en butte à la malédiction, aux imprécations et à l’opprobre. 13J’interviendrai contre ceux qui sont installés en Egypte, comme je suis intervenu contre Jérusalem par l’épée, par la famine et par la peste.
14Il n’y aura ni rescapé ni survivant parmi tous ceux qui restent de Juda et qui sont venus s’installer en Egypte pour retourner ensuite au pays de Juda où ils désirent tellement retourner pour y demeurer. Mais ils n’y retourneront pas, sinon quelques rescapés.
L’Eternel ou la Reine du ciel
15Alors tous les hommes qui savaient que leurs femmes offraient des parfums à des dieux étrangers, toutes les femmes réunies là en grand nombre, et tous les gens du peuple qui habitaient en Egypte, à Patros, répondirent ainsi à Jérémie : 16Nous refusons d’écouter ce que tu nous dis au nom de l’Eternel. 17Nous ferons plutôt selon ce que nous avons décidé : nous offrirons des parfums à la Reine du ciel44.17 Voir 7.18 et note. et nous répandrons des libations en son honneur, comme nous l’avons fait, nous et nos ancêtres, nos rois et nos dirigeants, dans les villes de Juda et dans les rues de Jérusalem. Alors, nous mangions à notre faim et nous étions heureux, nous ne connaissions pas le malheur. 18Mais depuis que nous avons cessé d’offrir des parfums à la Reine du ciel et de répandre des libations en son honneur, nous avons manqué de tout et nous périssons par l’épée et par la famine.
19– D’ailleurs, ajoutèrent les femmes, quand nous offrons des parfums à la Reine du ciel et quand nous répandons des libations en son honneur, est-ce à l’insu de notre mari44.19 La Loi déclarait nuls les vœux formés par la femme à l’insu de son mari (voir Nb 30.4-9 ; 10.15). que nous lui faisons des gâteaux qui la représentent et que nous répandons des libations pour elle ?
20Alors Jérémie parla à toute la foule réunie, aux hommes, aux femmes et à tout le peuple qui lui avaient ainsi répondu. Il leur dit : 21L’Eternel a justement tenu compte de ces parfums que vous avez fait brûler dans les villes de Juda et dans les rues de Jérusalem, vous et vos ancêtres, vos rois et vos dirigeants, et les gens du peuple ; c’est bien là ce qu’il a pris à cœur. 22L’Eternel n’a pas pu supporter plus longtemps vos agissements mauvais et les actes abominables que vous avez commis. Voilà pourquoi votre pays est devenu un champ de ruines, une terre dévastée et maudite où personne n’habite plus, comme c’est actuellement le cas. 23C’est parce que vous avez offert ces parfums et que vous vous êtes rendus coupables envers l’Eternel, parce que vous n’avez pas écouté l’Eternel et que vous n’avez pas vécu dans l’obéissance à sa Loi, à ses commandements et ses prescriptions, que ce malheur vous a atteints, comme c’est actuellement le cas.
24Puis Jérémie dit à tout le peuple, et notamment à toutes les femmes : Vous tous, gens de Juda, qui vivez en Egypte, écoutez ce que dit l’Eternel : 25Voici ce que déclare le Seigneur des armées célestes, Dieu d’Israël : Vous, les femmes44.25 Vous, les femmes: d’après l’ancienne version grecque et les formes verbales féminines qui suivent dans l’hébreu. Le texte hébreu traditionnel a : Vous et vos femmes., vous l’avez dit vous-mêmes : « Nous sommes décidées à accomplir les vœux que nous avons faits, c’est-à-dire que nous voulons offrir des parfums à la Reine du ciel et répandre des libations en son honneur. » Et vous vous êtes exécutées. Eh bien, accomplissez donc vos vœux ! Oui, tenez vos engagements jusqu’au bout ! 26Et par conséquent, écoutez ce que dit l’Eternel, vous tous, Judéens qui êtes installés en Egypte : Moi, j’ai juré par mon grand nom, déclare l’Eternel, de ne plus laisser un Judéen prononcer mon nom dans toute l’Egypte, en disant : « Aussi vrai que le Seigneur, l’Eternel est vivant… ! »
27Je vais veiller sur eux pour leur malheur et non pour leur bien ; tous les Judéens qui sont en Egypte périront par l’épée ou par la famine jusqu’à leur extermination. 28Seul un petit nombre d’entre eux échapperont à l’épée et retourneront d’Egypte en Juda. Alors tous ceux qui resteront des Judéens venus s’installer en Egypte sauront quelle parole se sera réalisée : la mienne ou la leur.
29Et voici un signe – l’Eternel le déclare – pour vous prouver que je vais intervenir contre vous en ce lieu-ci et pour que vous sachiez que mes paroles s’accompliront pour votre malheur. 30Voici ce que déclare l’Eternel : Je vais livrer le pharaon Hophra, roi d’Egypte, à ses ennemis et à ceux qui en veulent à sa vie, tout comme j’ai livré Sédécias44.30 Voir 2 R 25.5-7 ; Jr 39.5-7 ; 52.8-11., roi de Juda, à son ennemi Nabuchodonosor, roi de Babylone, qui en voulait à sa vie.
