ملکەچی خودا بن
1هۆکاری سەرهەڵدانی ئەم شەڕ و ناکۆکییەی نێوانتان چییە؟ ئایا بەهۆی ئارەزووە خراپەکانتانەوە نییە کە لە ئەندامەکانی لەشتاندا دەجەنگن. 2ئارەزوو دەکەن و نیتانە، هەر بۆیە دەکوژن. ئیرەیی دەبەن و ناتوانن دەستتان بکەوێت، هەر بۆیە ناکۆکی دەکەن و شەڕ دەکەن. نیتانە، چونکە لە خودا داوا ناکەن. 3کاتێک داوا دەکەن وەریناگرن، چونکە بە پاڵنەری خراپ داوا دەکەن، تاکو ئارەزووەکانتانی پێ تێر بکەن.
4ئەی داوێنپیسان، نازانن دۆستایەتی جیهان دوژمنایەتی خودایە؟ بۆیە ئەوەی بیەوێت ببێتە دۆستی جیهان، ئەوا بووەتە دوژمنی خودا. 5یاخود وا دەزانن نووسراوە پیرۆزەکە لەخۆڕا دەفەرموێ، خودا بە دڵگەرمی پەرۆشە بەو ڕۆحەی کە تیاماندا نیشتەجێی کردووە؟ 6بەڵام نیعمەتی4:6 نیعمەت بەخشینێکی خودایە بە مرۆڤ بەبێ شایستەبوونی پێی دەبەخشێت. زیاتر دەدات، بۆیە نووسراوە پیرۆزەکە دەفەرموێت:
﴿خودا بەرهەڵستی لووتبەرزەکان دەکات،
بەڵام نیعمەت دەداتە بێفیزەکان.﴾4:6 پەندەکان 3:34
7بۆیە ملکەچی خودا بن. بەرهەڵستی شەیتان بکەن، لێتان هەڵدێت. 8لە خودا نزیک بنەوە، لێتان نزیک دەبێتەوە. دەستتان خاوێن بکەنەوە ئەی گوناهباران، دڵتان پاک بکەنەوە ئەی ڕاڕایەکان. 9خەفەت بخۆن و بگریێن و شیوەن بکەن. پێکەنینتان بگۆڕن بۆ گریان و خۆشی بۆ خەفەت. 10لەبەردەم پەروەردگاردا بێفیز بن، ئەویش بەرزتان دەکاتەوە.
11خوشکان، برایان، بە خراپە باسی یەکتری مەکەن. ئەوەی بە خراپە باسی خوشک یان براکەی بکات یاخود حوکمیان بدات، ئەوا بە خراپە باسی تەورات دەکات و تەورات حوکم دەدات. ئەگەر تەورات حوکم بدەیت، ئەوا تۆ کار بە تەورات ناکەیت، بەڵکو خۆت دەکەیت بە دادوەر بەسەرییەوە. 12تەنها یەک شەریعەتدانەر و دادوەر هەیە، ئەو دەتوانێت ڕزگار بکات و لەناوببات. بەڵام تۆ کێی تاکو نزیکەکەت حوکم بدەیت؟
پشتبەستن بە خودا
13وەرن ئەوانەی دەڵێن: «ئەمڕۆ یان بەیانی دەڕۆین بۆ فڵان شار، ساڵێک لەوێ دەبین و کاسبی دەکەین و قازانج دەکەین.» 14ئێوە کە نازانن بەیانی چی دەبێت، ژیانتان چییە؟ چونکە هەڵمێکە، ماوەیەک دەردەکەوێت، دواتر نامێنێت. 15لە جیاتی ئەوە بڵێن: «ئەگەر مەسیحی باڵادەست خواستی لەسەر بوو و ژیاین، ئەمە و ئەوە دەکەین.» 16بەڵام ئێوە شانازی بە لووتبەرزیتانەوە دەکەن، هەموو شانازییەکی ئاواش خراپە. 17بۆیە ئەوەی بزانێت چاکە بکات و نەیکات، گوناه دەکات.
نتيجهٔ آرزوهای ناپاک اين دنيا
1علت جنگ و دعواهای شما چيست؟ آيا علت آنها، آرزوهای ناپاكی نيست كه در وجود شما منزل دارد؟ 2در حسرت چيزی به سر میبريد كه نداريد؛ پس دستتان را به خون آلوده میكنيد تا آن را به چنگ آوريد. در آرزوهای چيزهايی هستيد كه متعلق به ديگران است، و شما نمیتوانيد داشته باشيد؛ پس به جنگ و دعوا میپردازيد تا از چنگشان بيرون بكشيد. علت اينكه آنچه میخواهيد نداريد، اينست كه آن را از خدا درخواست نمیكنيد. 3وقتی هم درخواست میكنيد، خدا به دعايتان جواب نمیدهد، زيرا هدفتان نادرست است؛ شما فقط در پی به دست آوردن چيزهايی هستيد كه باعث خوشی و لذتتان میشود.
4شما همچون همسران بیوفايی هستيد كه به دشمنان شوهرشان عشق میورزند. آيا متوجه نيستيد كه اگر با دشمنان خدا، يعنی لذّات ناپاک اين دنيا دوستی نماييد، در واقع با خدا دشمنی میكنيد؟ پس هر كه میخواهد از خوشیهای ناپاک اين دنيا لذت بجويد، ديگر نمیتواند دوست خدا باشد. 5تصور میكنيد كه كتاب آسمانی بيهوده میگويد كه روح خدا كه خداوند او را در وجود ما ساكن كرده است، آنقدر به ما علاقه دارد كه نمیتواند تحمل كند كه دل ما جای ديگری باشد؟ 6اما نبايد فراموش كرد كه خدا قدرت لازم برای ايستادگی در مقابل اين خواستههای گناهآلود را به ما عطا میفرمايد. از این رو، كتاب آسمانی میفرمايد: «خدا به شخص فروتن قوت میبخشد، اما با شخص متكبر و مغرور مخالفت میكند.»
7بنابراين، خود را با فروتنی به خدا بسپاريد، و در برابر شيطان ايستادگی كنيد تا از شما دور شود. 8به خدا نزديک شويد، تا او نيز به شما نزديک شود. ای گناهكاران، دستهای گناهآلود خود را بشوييد و دل خود را فقط با عشق الهی لبريز سازيد تا پاک گردد و نسبت به خدا وفادار بماند. 9برای اعمال اشتباه خود، اشک بريزيد و ماتم كنيد، و در عمق وجودتان غمگين و ناراحت باشيد؛ به جای خنده، گريه كنيد، و به جای شادی، سوگواری نماييد. 10زمانی كه به ناچيزی و كوچكی خود در مقابل خدا پی برديد، آنگاه خدا شما را سرافراز و سربلند خواهد ساخت.
داوری از آن خداست
11برادران عزيز، از يكديگر بدگويی نكنيد و ايراد نگيريد و يكديگر را محكوم ننماييد. زيرا اگر چنين كنيد، در واقع از احكام خدا ايراد گرفته و آن را محكوم كردهايد. اما وظيفهٔ شما قضاوت دربارهٔ احكام خدا نيست، بلكه اطاعت از آن. 12فقط آن كسی كه اين احكام را وضع كرد، قادر است به درستی در ميان ما داوری كند. تنها اوست كه میتواند ما را نجات دهد يا هلاک كند. پس شما چه حق داريد كه دربارهٔ ديگران داوری كنيد و از ايشان خرده بگيريد؟
انسان نمیداند فردا چه میشود
13گوش كنيد ای تمام كسانی كه میگوييد: «امروز يا فردا به فلان شهر خواهيم رفت و يک سال در آنجا مانده، تجارت خواهيم كرد و سود كلانی خواهيم برد.» 14شما چه میدانيد فردا چه پيش خواهد آمد؟ عمر شما مانند مه صبحگاهی است كه لحظهای آن را میتوان ديد و لحظهای بعد محو و ناپديد میشود! 15پس، بايد بگوييد: «اگر خدا بخواهد، زنده خواهيم ماند و چنين و چنان خواهيم كرد.» 16در غير اين صورت، شما مغرور و خودپسند هستيد و به نقشهها و برنامههای خود میباليد؛ و چنين شخصی هرگز نمیتواند خدا را خشنود سازد.
17پس، اين را از ياد نبريد كه اگر بدانيد چه كاری درست است، اما آن را انجام ندهيد، گناه كردهايد.