دژایەتییەکانی دیکە لە بنیادنانەوە
1ئەوە بوو کە سەنڤەلەت و تۆڤییا و گەشەمی عەرەبی و پاشماوەی دوژمنەکانمان بیستیانەوە کە شووراکەم بنیاد ناوەتەوە و هیچ کەلێنێکی تێدا نەماوە، هەرچەندە هەتا ئەو کاتە هێشتا دەرگام لە دەروازەکاندا دانەنابوو، 2سەنڤەلەت و گەشەم پەیامیان بۆ ناردم و گوتیان: «وەرە با لە یەکێک لە گوندەکانی دەشتی ئۆنۆ پێکەوە کۆببینەوە.»
ئەوان بیریان لەوە دەکردەوە خراپەم لەگەڵدا بکەن. 3منیش چەند نێردراوێکم بۆ لایان نارد و گوتم: «من خەریکی کارێکی گەورەم و ناتوانم دابەزم بۆ لاتان. بۆچی کارەکە بوەستێت، دەستی لێ هەڵبگرم و بێمە لاتان؟» 4جا چوار جار هەمان پەیامیان بۆ ناردم، منیش هەمان وەڵامم دانەوە.
5پاشان بۆ جاری پێنجەم، سەنڤەلەت خزمەتکارەکەی بە هەمان پەیامەوە ناردە لام و نامەیەکی کراوەی بەدەستەوە بوو، 6تێیدا نووسرابوو:
«لەنێو نەتەوەکاندا بیستراوە و گەشەم دەڵێت، تۆ و جولەکەکان بیر لە یاخیبوون دەکەنەوە، لەبەر ئەوە شووراکە بنیاد دەنێیت. هەروەها بەپێی ئەم هەواڵانە دەبیتە پاشایان، 7چەند پێغەمبەرێکیشت بۆ خۆت ڕاگرتووە هەتا بەناو ئۆرشەلیمدا بانگەوازت بۆ بکەن و بڵێن: ”لە یەهودا پاشا هەیە!“ ئێستاش ئەم هەواڵانە بە پاشا ڕادەگەیەنرێت، ئێستا وەرە با پێکەوە ڕاوێژ بکەین.»
8منیش ئەم وەڵامەم بۆ نارد: «هیچ کام لەو شتانەی کە تۆ باسیان دەکەیت ڕووی نەداوە، بەڵکو هەڵبەستراوی دڵی خۆتە.»
9هەموویان هەوڵیان دەدا بمانترسێنن و دەیانگوت، «دەستیان لە کارەکە سارد بووەتەوە و کارەکە ناکرێت.»
بەڵام نزام کرد: «ئەی خودایە، ئێستاش دەستم بەهێز بکە.»
10ئیتر ڕۆژێک چوومە ماڵی شەمەعیای کوڕی دەلایای کوڕی میهێتەبێل کە لە ماڵەکەی خۆی دەستبەسەر بوو، گوتی: «با لەناو ماڵی خودا کۆببینەوە، لە ناوەڕاستی پەرستگادا و دەرگاکانی پیرۆزگا دابخەین، چونکە بۆ کوشتنت دێن، بە شەو دێن بتکوژن.»
11منیش گوتم: «ئایا پیاوێکی وەک من هەڵدێت؟ ئایا کەسێکی وەک من دەچێتە ناو پەرستگاوە هەتا بژیێت؟ ناچمە ژوورەوە!» 12بۆم دەرکەوت کە خودا نەیناردووە، بەڵکو بە درۆ پێشبینیی لەسەر من کردووە، چونکە تۆڤییا و سەنڤەلەت بە کرێیان گرتبوو. 13بەکرێ گیرابوو هەتا بمترسێنێت و خۆم بشارمەوە و گوناهبار بم، ئینجا بەوە ناوم بزڕێنن و ئابڕووم ببەن.
14ئەی خودای من، بەگوێرەی ئەم کردەوانەیان تۆڤییا و سەنڤەلەتت لەبیر بێت، هەروەها نۆعەدیای پێغەمبەرە ژن و پاشماوەی ئەو پێغەمبەرانەی کە دەمترسێنن! 15شووراکە لە بیست و پێنجی ئەیلول تەواو بوو، بە ماوەی پەنجا و دوو ڕۆژ.
تەواوکردنی شووراکە
16کاتێک هەموو دوژمنەکانمان بیستیان، هەموو نەتەوەکانی دەوروبەرمان ترسان و متمانەیان بە خۆیان نەما، زانییان کە ئەم کارە لەلایەن خودامانەوە کراوە.
17هەروەها لەو ڕۆژانەدا زۆربەی خانەدانەکانی یەهودا نامەیان بۆ تۆڤییا دەنارد و لە تۆڤییاشەوە بۆ ئەوان دەهاتەوە، 18چونکە زۆر لە یەهودا هاوپەیمانی بوون، لەبەر ئەوەی ئەو زاوای شەخەنەیای کوڕی ئارەح بوو، یەهۆحانانی کوڕیشی کچی مەشولامی کوڕی بەرەخیای هێنابوو. 19هەروەها لەبەردەممدا باسیان لە کارە چاکەکانی ئەو دەکرد و قسەکانی منیان بۆی دەگێڕایەوە. ئینجا تۆڤییا چەند نامەیەکی نارد بۆ ئەوەی بمترسێنێت.
Nehemiah’s Enemies Continue to Oppose the Rebuilding
1Sanballat, Tobiah and Geshem, the Arab, heard about what I had done. So did the rest of our enemies. All of them heard I had rebuilt the wall. In fact, they heard there weren’t any gaps left in it. But up to that time I hadn’t put up the gates at the main entrances to the city. 2Sanballat and Geshem sent me a message. They said, “Come. Let’s talk with one another. Let’s meet in one of the villages on the plain of Ono.”
But they were planning to harm me. 3So I sent messengers to them with my answer. I replied, “I’m working on a huge project. So I can’t get away. Why should the work stop while I leave it? Why should I go down and talk with you?” 4They sent me the same message four times. And I gave them the same answer each time.
5Sanballat sent his helper to me a fifth time. He brought the same message. He was carrying a letter that wasn’t sealed. 6It said,
“A report is going around among the nations. Geshem says it’s true. We hear that you and the other Jews are planning to turn against the Persian rulers. And that’s why you are building the wall. It’s also reported that you are about to become their king. 7People say that you have even appointed prophets to make an announcement about you. In Jerusalem they are going to say, ‘Judah has a king!’ That report will get back to the king of Persia. So come. Let’s meet together.”
8I sent a reply to Sanballat. I said, “What you are saying isn’t really happening. You are just making it up.”
9All of them were trying to frighten us. They thought, “Their hands will get too weak to do the work. So it won’t be completed.”
But I prayed to God. I said, “Make my hands stronger.”
10One day I went to Shemaiah’s house. He was the son of Delaiah. Delaiah was the son of Mehetabel. Shemaiah had shut himself up in his home. He said, “Let’s go to God’s house. Let’s meet inside the temple and close the doors. Some men are coming at night to kill you.”
11But I said, “Should a man like me run away? Should someone like me go into the temple just to save his life? No! I won’t go!” 12I realized that God hadn’t sent Shemaiah. Tobiah and Sanballat had hired him. That’s why he had prophesied lies about me. 13They had hired him to scare me. They wanted me to commit a sin by doing what he said. That would give me a bad name in the community. People would find fault with me and my work.
14You are my God. Remember what Tobiah and Sanballat have done. Also remember the prophet Noadiah. She and the rest of the prophets have been trying to scare me. 15So the city wall was completed on the 25th day of the month of Elul. It was finished in 52 days.
Nehemiah’s Enemies Oppose the Completed Wall
16All our enemies heard about it. All the nations around us became afraid. They weren’t sure of themselves anymore. They realized that our God had helped us finish the work.
17In those days the nobles of Judah sent many letters to Tobiah. And replies from Tobiah came back to them. 18Many people in Judah had promised that they would be faithful to him. That’s because he was Shekaniah’s son-in-law. Shekaniah was the son of Arah. Tobiah’s son Jehohanan had married Meshullam’s daughter. Meshullam was the son of Berekiah. 19Tobiah’s friends kept reporting to me the good things he did. They also kept telling him what I said. And Tobiah himself sent letters to scare me.
