1ئەی یەزدان، بەبیرت بێتەوە چیمان بەسەرهات،
تەماشا بکە و ڕیسواییەکەمان ببینە.
2میراتەکەمان بۆ نامۆکان بوو،
ماڵمان بۆ بێگانە.
3هەتیو و بێ باوک بووین،
دایکانمان وەک بێوەژنن.
4دەبێ ئەو ئاوە بکڕین کە دەیخۆینەوە
دارەکانمان بە نرخ بۆمان دێت.
5ئەوانەی ڕاومان دەنێن زۆر نزیک بوونەوە،
ماندوو دەبین و حەوانەوەمان نییە.
6دەستمان لە میسری و ئاشورییەکان پانکردەوە
بۆ بەدەستهێنانی نانی پێویست.
7باوکانمان گوناهیان کرد، نەمان،
ئێمەش سزاکەیان وەردەگرین.
8کۆیلەکان فەرمانڕەوایەتیمان دەکەن،
کەس نییە لە دەستیان ڕزگارمان بکات.
9بەهۆی شمشێر لە چۆڵەوانی ژیانمان لە مەترسیدایە
هەتا بژێوی پەیدا دەکەین.
10پێستمان وەک تەنوور سووتاوە،
لەبەر برسیێتی برژاوین.
11لە سییۆن دەستدرێژییان کردە سەر ژنان،
پاکیزەکانیش لە شارۆچکەکانی یەهودا.
12میران بە دەستیانەوە هەڵدەواسرێن،
ڕێز لە پیران ناگیرێت.
13لاوانیان دەهاڕدرێن،
منداڵان لەژێر بارەداردا بەلادادێن.
14پیران دەستیان لە دەروازە هەڵدەگرن،
لاوانیش وازیان لە گۆرانی هێنا.
15خۆشی دڵمان نەما،
شاییمان بوو بە شیوەن.
16تاجی سەرمان کەوت.
قوڕبەسەرمان، چونکە گوناهمان کرد!
17لەبەر ئەم شتانە دڵمان داهێزرا،
لەبەر ئەم ڕووداوانە بەرچاومان تاریک بوو،
18لەبەر کێوی سییۆن، وێران بوو،
چەقەڵ هاتوچۆی تێدا دەکەن.
19ئەی یەزدان، تۆ بۆ هەتاهەتایە حوکم دەکەیت،
تەختی تۆ نەوە دوای نەوە بەردەوام دەبێت.
20بۆچی بەردەوام لەبیرمان دەکەیت؟
بۆچی کاتێکی درێژ بەجێمان دەهێڵیت؟
21ئەی یەزدان، بمانگەڕێنەوە بۆ لای خۆت، هەتا بگەڕێینەوە،
وەک جاران ڕۆژانمان نوێ بکەرەوە،
22یان تۆ زۆر لێمان تووڕە بوویت و
بە تەواوی ئێمەت ڕەتکردووەتەوە؟
1-2ای خداوند، به ياد آور كه چه بر سر ما آمده است. ببين چگونه رسوا شده‌ايم. سرزمين ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بيگانگان تصرف كرده‌اند. 3ما يتيميم؛ پدرانمان كشته و مادرانمان بيوه شده‌اند. 4آب خود را می‌خريم و می‌نوشيم و هيزم ما به ما فروخته می‌شود. 5در زير فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ايم و آسايش نداريم. 6خود را تسليم مصر و آشور كرده‌ايم تا نان به دست آوريم و از گرسنگی نميريم.
7پدرانمان گناه كردند و مردند، و اينک جور گناهانشان را ما می‌كشيم.
8نوكران ديروزمان، اربابان امروزمان شده‌اند و كسی نيست كه ما را از دست آنها نجات دهد. 9برای يک لقمه نان، در بيابانها جانمان را به خطر می‌اندازيم. 10از شدت گرسنگی در تب می‌سوزيم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است. 11زنان و دختران ما را در يهودا بی‌عصمت كرده‌اند. 12رهبرانمان را به دار كشيده‌اند و ريش‌سفيدانمان را بی‌حرمت نموده‌اند. 13جوانان ما را مانند غلامان، در آسياب به كارهای سخت وا می‌دارند و كودكان ما زير بارهای سنگين هيزم، افتان و خيزان راه می‌روند.
14پيران ما ديگر در كنار دروازه‌های شهر نمی‌نشينند؛ جوانان ما ديگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند. 15شادی دلهای ما رفته و رقص ما به ماتم تبديل شده است. 16وای بر ما كه گناه كرده‌ايم و شكوه و جلال خود را از دست داده‌ايم. 17دلهايمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند، 18زيرا خانهٔ خدا ويران گشته و پناهگاه شغالها شده است.
19ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است. 20مدت مديدی است كه تو ما را ترک كرده‌ای و ديگر ما را به ياد نمی‌آوری. 21-22ای خداوند، آيا تو ما را به کلی طرد كرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنين نيست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شكوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.
