نەزرکردن
1هەروەها موسا بە سەرۆک هۆزەکانی نەوەی ئیسرائیلی گوت: «ئەمە ئەو شتەیە کە یەزدان فەرمانی پێی کردووە، 2ئەگەر پیاوێک نەزرێکی بۆ یەزدان کرد یان سوێندی خوارد بۆ پابەندبوون بە شتێک، با قسەی خۆی نەشکێنێت و بەگوێرەی هەموو ئەوەی گوتوویەتی ئاوا بکات.
3«بەڵام ئافرەت ئەگەر نەزرێکی بۆ یەزدان کرد و بە شتێک خۆی پابەند کرد، لە ماڵی باوکی، لە کاتی کچێنی و 4باوکی گوێی لە نەزرەکەی و ئەو شتە بوو کە خۆی پێ پابەند کردووە، ئەگەر خۆی لێ بێدەنگ کرد، ئەوا هەموو نەزرەکانی و هەموو ئەو شتانەی خۆی پێ پابەند کردووە دەچەسپێت. 5بەڵام ئەگەر باوکی لە ڕۆژی بیستنی نەیهێشت، ئەوا هەموو نەزر و ئەو شتانەی خۆی پێ پابەند کردووە ناچەسپێت، یەزدانیش لێی خۆشدەبێت، چونکە باوکی نەیهێشتووە.
6«ئەگەر شووی کرد دوای ئەوەی نەزرێکی کرد یان شتێکی بە دەمدا هات کە خۆی پێ پابەند دەکات و 7مێردەکەی بیستی و لە ڕۆژی بیستنەکەی بێدەنگ بوو، ئەوا نەزرەکانی دەچەسپێت و ئەو شتانەش کە خۆی پێ پابەند کردووە دەچەسپێت. 8بەڵام ئەگەر مێردەکەی لە کاتی بیستنی ئەوەدا ڕێگەی نەدا، ئەوا نەزرەکەی بەتاڵ دەبێتەوە، هەروەها ئەو شتەش بەتاڵ دەبێتەوە کە بە دەمیدا هاتووە و خۆی پێ پابەند کردبوو، یەزدانیش لێی خۆشدەبێت.
9«بەڵام نەزری بێوەژن یان تەڵاقدراو، ئەوا هەموو ئەوەی خۆی پێ پابەند دەکات لەسەری دەچەسپێت.
10«بەڵام ئەگەر ژنێک لە ماڵی مێردی نەزری کرد و خۆی بە سوێند بە شتێکەوە پابەند کرد، 11مێردەکەی بیستی و بێدەنگ بوو، ڕێی لێ نەگرت، ئەوا هەموو نەزرەکانی دەچەسپێن و هەموو ئەو شتانەی خۆی پێ پابەند کردووە دەچەسپێت. 12بەڵام ئەگەر مێردەکەی لە ڕۆژی بیستنی بەتاڵی کردەوە، ئەوا هەرچی گوتوویەتی لە نەزر و پابەندبوونەکانی ناچەسپێن، چونکە مێردەکەی بەتاڵی کردووەتەوە، یەزدانیش لێی خۆشدەبێت. 13هەموو نەزرێک و هەموو سوێندێکی پابەندبوون بۆ زەلیلکردنی گیان، مێردەکەی دەیچەسپێنێت و مێردەکەی بەتاڵی دەکاتەوە. 14ئەگەر مێردەکەی ڕۆژ لەدوای ڕۆژ لێی بێدەنگ بوو، ئەوا هەموو نەزرەکانی یان هەموو ئەو پابەندبوونانەی لەسەریەتی دەچەسپێن، چەسپاندوویەتی چونکە لەو ڕۆژەی بیستوویەتی لێی بێدەنگ بوو، 15جا ئەگەر لەدوای بیستنی بەتاڵی کردەوە، ئەوا تاوانەکەی دەکەوێتە ئەستۆی ئەو.»
16ئەمە ئەو فەرزانەیە کە یەزدان فەرمانی بە موسا کرد لەنێوان مێرد و ژنەکەی و لەنێوان باوک و کچەکەی لە کاتی کچێنیدا لە ماڵی باوکی.
La loi sur les vœux
1Moïse communiqua aux Israélites tout ce que l’Eternel lui avait ordonné.
2Il parla aux chefs des tribus d’Israël en disant : Voici ce que l’Eternel a ordonné : 3Si un homme fait un vœu à l’Eternel, ou s’il prend certains engagements par serment, il ne violera pas sa parole ; il agira conformément à ce qu’il a dit30.3 Voir Dt 23.22-24 ; Mt 5.33.. 4Si une jeune fille fait un vœu à l’Eternel en prenant un certain engagement pendant qu’elle habite encore chez son père, 5et que son père, après en avoir été informé, n’y objecte pas, ces vœux et ces engagements seront valables. 6Mais si son père la désapprouve le jour où il en est informé, aucun de ses vœux et de ses engagements qu’elle se sera imposés ne sera valide ; il ne lui sera pas tenu rigueur d’avoir manqué à sa parole puisque son père a annulé ses vœux.
7Supposons qu’une jeune fille ait fait un vœu ou se soit engagée verbalement, et qu’ensuite elle vienne à se marier. 8Si son mari en est informé et n’y objecte pas le jour où il l’apprend, ses vœux et ses engagements seront valides. 9Mais si, ce jour-là, il la désapprouve et annule le vœu qu’elle a fait et l’engagement qu’elle a pris, l’Eternel ne lui tiendra pas rigueur d’avoir manqué à sa parole.
10Mais une femme veuve ou divorcée reste liée, elle, par ses vœux et par tout engagement qu’elle a pris. 11Si une femme mariée fait un vœu ou prend un engagement par serment, 12et si son mari, après en avoir été informé, n’y a pas fait d’objection et ne l’a pas désapprouvée, elle reste liée par ses vœux et engagements. 13Si, toutefois, il les annule le jour où il en est informé, tout ce qu’elle aura prononcé, en fait de vœux ou d’engagements, sera sans valeur. Puisque son mari les a annulés, l’Eternel ne lui tiendra pas rigueur d’avoir manqué à sa parole. 14Son mari peut donc ratifier ou annuler tout vœu ou tout serment par lequel elle s’impose de renoncer à quelque chose. 15S’il n’oppose aucune objection jusqu’au lendemain, sa femme est alors liée par tous les vœux ou les engagements qu’elle a pris, car il les ratifie en ne lui disant rien le jour où il en a été informé. 16S’il décide de les annuler après le jour où il en a eu connaissance, c’est lui qui portera la responsabilité de la faute de sa femme.
17Telles sont les lois que l’Eternel a prescrites à Moïse sur les relations entre un homme et sa femme, ainsi qu’entre un père et sa fille, tant qu’elle est chez son père, durant sa jeunesse.
