کۆکراوەی بەشی سێیەم
زەبوورەکانی 73–89
زەبووری 73
زەبوورێکی ئاساف.
1بێگومان خودا چاکە بۆ ئیسرائیل،
بۆ دڵپاکەکان.
2بەڵام من خەریک بوو پێم بخزێت و
زۆری نەمابوو هەنگاوم بخلیسکێت،
3چونکە بەغیلیم بە لووتبەرزەکان برد،
کە ئاسوودەیی بەدکارانم دی.
4ترسیان لە مردن نییە،
جەستەیان تەندروست و قەڵەوە.
5لە ڕەنجکێشانی مرۆڤ بەدەرن،
وەک خەڵکی تێناکەون.
6بۆیە لووتبەرزییان وەک ملوانکە لە مل کردووە و
بەرگی توندوتیژییان پۆشیوە.
7خراپە لە دڵی بێ بەزەییانەوە دێت،
لێکدانەوەی دڵیان بێ سنوورە.
8گاڵتەجاڕی دەکەن و بە خراپە دەدوێن،
بە لووتبەرزییەوە باسی ستەم دەکەن.
9ڕووی دەمیان لە ئاسمان کردووە،
زمانیشیان بەسەر زەویدا دەگێڕن.
10بۆیە خەڵکی خۆیان دێنە لایان و
باوەڕ بە قسەکانیان دەکەن73:10 عیبری: ئاو بە زۆری دەخۆنەوە..
11دەڵێن: «چۆن خودا دەزانێت؟
ئایا لەلای هەرەبەرز زانیاری هەیە؟»
12ئەوەتا ئەمانە بەدکارن،
هەمیشە لە خۆشیدان و سامانیان لە زیادبووندایە.
13بێگومان بە بێهوودە دڵی خۆمم بە پاکی ڕاگرتووە،
دەستیشم بە بێگەردی شوشتووە.
14بە درێژایی ڕۆژ لێم قەومابوو،
هەتا بەرەبەیان تەمبێ کرابووم.
15ئەگەر بە ڕاشکاوی قسەم دەکرد،
ئەوا لەگەڵ منداڵەکانت ناپاک دەبووم.
16کاتێک ویستم لەمە تێبگەم،
بە ئەرکێکی سەختم بینی،
17هەتا چوومە ناو پیرۆزگای خودا،
ئەوسا لە چارەنووسیان تێگەیشتم.
18بە ڕاستی لە جێگایەکی خلیسک داتناون،
تووشی وێرانیت کردوون.
19چۆن بە چاوتروکانێک وێران بوون،
لە ترسان بە تەواوی لەناوچوون!
20ئەی پەروەردگار، وەک خەون کاتی بەئاگا هاتنەوە،
لە کاتی بەئاگایی وەک خەون ڕیسوایان دەکەیت.
21کاتێک دڵم تەنگ بوو،
وەک شمشێر هەناومی بڕی،
22گێل و نەزان بووم،
لەلای تۆ وەک ئاژەڵم لێهات.
23لەگەڵ ئەوەشدا، من هەمیشە لەلای تۆم،
دەستی ڕاستی منت گرت.
24بە ئامۆژگاریت ڕێنماییم دەکەیت،
پاشان بۆ شکۆمەندیم دەبەیت.
25بێجگە لە تۆ لە ئاسمان کێم هەیە؟
ئەگەر لەگەڵ تۆ بم، لەسەر زەویش هیچ نییە ئارەزووی بکەم.
26جەسته و دڵم کۆتاییان پێدێت،
بەڵام هەتاهەتایە هێزی دڵ و بەشی من خودایە.
27ئەوەتا ئەوانەی لە تۆ دوورن وێڵ دەبن،
ئەوانەی ناپاکیت لەگەڵ بکەن دوایان دەبڕیتەوە.
28بەڵام نزیکبوونەوە لە خودا بۆ من باشە،
یەزدانی باڵادەستم کرد بە پەناگام،
هەتا باسی هەموو کردەوەکانت بکەم.
كتاب سوم
(مزامير 73—89)
عدل و انصاف خدا
1براستی، خدا برای اسرائيل نيكوست يعنی برای آنانی كه پاكدل هستند. 2اما من نزديک بود ايمانم را از دست بدهم و از راه راست گمراه شوم. 3زيرا بر كاميابی بدكاران و شروران حسد بردم. 4ديدم كه در زندگی آنها درد و رنجی وجود ندارد، بدنی قوی و سالم دارند، 5مانند سايرين در زحمت نمی‌افتند و هيچ گرفتاری ندارند؛ 6در نتيجه با تكبر راه می‌روند و به مردم ظلم می‌كنند. 7قلبشان مملو از خباثت است و از فكرشان شرارت تراوش می‌كند. 8مردم را مسخره می‌كنند و حرفهای كثيف بر زبان می‌رانند. با غرور سخن می‌گويند و نقشه‌های شوم می‌كشند. 9به خدايی كه در آسمان است كفر می‌گويند و به انسانی كه بر زمين است فحاشی می‌كنند.
10-12خداشناسان گول زندگی پرناز و نعمت آنها را می‌خورند و می‌گويند: «خدا نمی‌داند بر اين زمين چه می‌گذرد. به اين مردم شرور نگاه كنيد! ببينيد چه زندگی راحتی دارند و چگونه به ثروت خود می‌افزايند.»
13پس آيا من بی‌جهت خود را پاک نگه داشته‌ام و نگذاشته‌ام دستهايم به گناه آلوده شوند؟ 14نتيجه‌ای كه هر روز از اين كار عايدم می‌شود رنج و زحمت است.
15ولی اگر اين فكرهايم را بر زبان می‌آوردم، جزو مردم خداشناس محسوب نمی‌شدم. 16هر چه فكر كردم نتوانستم بفهمم كه چرا بدكاران در زندگی كامياب هستند؛ 17تا اينكه به خانهٔ خدا رفتم و در آنجا به عاقبت كار آنها پی بردم. 18ای خدا، تو بدكاران را بر پرتگاه‌های لغزنده گذاشته‌ای تا بيفتند و نابود شوند. 19آری، آنها ناگهان غافلگير شده، از ترس قالب تهی خواهند كرد. 20آنها مانند خوابی هستند كه وقتی انسان بيدار می‌شود از ذهنش محو شده است؛ همچنين وقتی تو ای خداوند، برخيزی آنها محو و نابود خواهند شد!
21وقتی من به اين حقيقت پی بردم، از خود شرمنده شدم! 22من احمق و نادان بودم و نزد تو ای خدا، مانند حيوان بی‌شعور رفتار كردم! 23اما تو هنوز هم مرا دوست داری و دست مرا در دست خود گرفته‌ای! 24به صلاحديد خود مرا در زندگی هدايت خواهی كرد و در آخر مرا به حضور پرجلالت خواهی پذيرفت. 25ای خدا، من تو را در آسمان دارم؛ اين برای من كافی است و هيچ چيز ديگر بر زمين نمی‌خواهم. 26اگرچه فكر و بدنم ناتوان شوند، اما تو ای خدا، قوت و تكيه‌گاه هميشگی من هستی!
27خدا كسانی را كه از او دور شوند و به او خيانت كنند، نابود خواهد كرد. 28اما من از اينكه نزديک تو هستم لذت می‌برم! ای خداوند، من به تو توكل نموده‌ام و تمام كارهايت را می‌ستايم!
