زەبووری 147
1هەلیلویا!
چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان!
ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە!
2یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە،
ڕاپێچکراوەکانی147:2 ڕاپێچکراوەکان بۆ بابل. ئیسرائیل کۆدەکاتەوە.
3دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و
برینیان ساڕێژ دەکات.
4ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و
هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات.
5پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە،
تێگەیشتنی بێ سنوورە.
6یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و
بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە.
7بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن،
بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن.
8ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت،
باران بۆ زەوی ئامادە دەکات،
گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت،
9خۆراکی ئاژەڵ و
بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات.
10یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت،
بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە،
11بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە،
ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە.
12ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە،
ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە.
13یەزدان شمشیرەی147:13 شمشیر، پارچە دارێک بووە لە جیاتی قوفڵ لە دواوەی دەرگا بە شێوەی ئاسۆیی دانراوە بۆ داخستنی دەرگا. دەروازەکانت بەهێز دەکات،
کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات.
14لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات،
لە باشترین گەنم تێرت دەکات.
15فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت،
پەیامی ئەو زوو دێتەجێ.
16بەفر وەک خوری دەبارێنێت،
زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە.
17تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا.
کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟
18پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە.
بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت.
19پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت،
فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل.
20ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە،
حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە.
هەلیلویا!
Псалам 147
1Славите Господа!
Баш је добро Богу нашем запевати славопоје;
баш је мило прикладно славити.
2Господ гради Јерусалим
и окупља изгнане Израиљце.
3Он лечи срца уцвељених
и ране им превија.
4Звезде он пребројава
и сваку од њих поименце зове.
5Велик је наш Господ и силе големе,
његова је мудрост безгранична.
6Господ диже понизне,
а зликовце до земље срозава.
7Запевајте хвалоспев Господу!
Запевајте славопој на харфи Богу нашем!
8Он је небо застро облацима,
за земљу се кишом постарао,
дао трави да расте по горју.
9Он зверима храну даје кад затреба,
и гавранчићима када му загракћу.
10Не задивљује се снагом коња,
не одушевљава се бедрима јунака.
11Господу су мили ти што га се боје,
они што се надају милости његовој!
12О, Јерусалиме, величај Господа!
О, Сионе, слави Бога свога!
13Јер он је ојачао крила врата твојих,
благословио је децу твоју у теби.
14Земљи твојој он мир доноси
и сити те пшеницом најбољом.
15Реч одлуке своје он пошаље земљи,
и реч му већ хита, не застаје.
16Он снег даје као да је вуна,
разбацује иње ко да је пепео.
17Град свој баца као да су мрве
и мраз његов ко може да трпи?
18Реч пошаље своју, па их онда топи;
ветром својим дуне и потеку воде.
19Јакову је речи своје објавио
и Израиљу уредбе своје и своја правила.
20А то није урадио ниједном народу,
правила његова нису им позната.
Славите Господа!
