زەبووری 10
1ئەی یەزدان، بۆچی لە دوورەوە وەستاویت؟
بۆچی لە کاتی تەنگانە خۆت دەشاریتەوە؟
2بەدکاران لە لووتبەرزییان ڕاوی هەژار دەکەن،
گرفتاری ئەو پیلانەیان دەکەن کە بۆیان دادەنێن.
3کەسی بەدکار شانازی بە ئارەزووە خراپەکانی دڵییەوە دەکات،
داوای بەرەکەت بۆ چاوبرسی دەکات و کفر بە یەزدان دەکات.
4بەدکار لە لووتبەرزی خۆی باکی بە یەزدان نییە،
هەموو بیرکردنەوەی ئەوەیە کە: «خودا نییە.»
5هەمیشە ڕێگاکانی سەرکەوتووە،
لە حوکمەکانی خودا ناگات،
ناحەزەکانی خۆی بە هیچ دەزانێت.
6لە دڵی خۆیدا دەڵێت: «هیچ شتێک ناملەقێنێت،
هەموو کاتێک دڵخۆش دەبم و هەرگیز تووشی بەڵا نابم.»
7دەمی پڕە لە نەفرەت و درۆ و هەڕەشە،
بەڵا و گوناه لەبن زمانیەتی.
8لە نزیکی گوندەکان بۆسە دادەنێت،
خۆی دەشارێتەوە بۆ کوشتنی بێتاوانان.
9وەک شێر خۆی مات دەکات،
خۆی مات دەکات بۆ گرتنی بەستەزمانان،
بەستەزمانان گرفتاری ئەو داوە دەکات کە بۆی ناونەتەوە و ڕاپێچیان دەکات.
10نێچیرەکانی وردوخاش دەکات، دەڕووخێن،
دەکەونە ژێر هێزی ئەوەوە.
11لە دڵی خۆیدا دەڵێت: «خودا ئاگای لێ نییە،
چاوی خۆی نوقاندووە و هەرگیز نامبینێت.»
12ئەی یەزدان، ڕاپەڕە! ئەی خودایە، دەستت بەرز بکەرەوە،
ستەملێکراوان لەبیر مەکە.
13چۆن دەبێت کەسی بەدکار کفر بە خودا بکات؟
بۆچی لە دڵی خۆیدا بڵێت: «خودا لێم ناپێچێتەوە؟»
14بەڵام تۆ ئەی خودایە، ئازار و تەنگانە دەبینیت،
لێت دیارە و کاردانەوەت هەیە،
ستەملێکراوان خۆیان داوەتە دەستی تۆ،
تۆش هەمیشە یارمەتیدەری هەتیوانیت.
15بازووی بەدکاران و خراپەکاران بشکێنە،
تەنانەت لەسەر ئەو خراپانەش لێیان بپێچەوە کە نابینرێن.
16یەزدان پاشایە هەتاهەتایە،
نەتەوەکان لە خاکەکەی لەناودەچن.
17ئەی یەزدان، تۆ گوێ لە داواکاری ستەملێکراوان دەگریت،
دڵیان دەچەسپێنی و گوێیان لێ دەگریت،
18بۆ پارێزگاری لە هەتیوان و زۆرلێکراوان،
تاکو لەمەولا مرۆڤی سەر زەوی نەیان ترسێنێت.
1Why standest thou afar off, O LORD? why hidest thou thyself in times of trouble?
2The wicked in his pride doth persecute the poor: let them be taken in the devices that they have imagined.10.2 The wicked…: Heb. In the pride of the wicked he doth persecute
3For the wicked boasteth of his heart’s desire, and blesseth the covetous, whom the LORD abhorreth.10.3 heart’s: Heb. soul’s10.3 blesseth…: or, the covetous blesseth himself, he abhorreth the LORD
4The wicked, through the pride of his countenance, will not seek after God: God is not in all his thoughts.10.4 God is…: or, all his thoughts are, There is no God
5His ways are always grievous; thy judgments are far above out of his sight: as for all his enemies, he puffeth at them.
6He hath said in his heart, I shall not be moved: for I shall never be in adversity.10.6 never: Heb. unto generation and generation
7His mouth is full of cursing and deceit and fraud: under his tongue is mischief and vanity.10.7 deceit: Heb. deceits10.7 vanity: or, iniquity
8He sitteth in the lurking places of the villages: in the secret places doth he murder the innocent: his eyes are privily set against the poor.10.8 are…: Heb. hide themselves
9He lieth in wait secretly as a lion in his den: he lieth in wait to catch the poor: he doth catch the poor, when he draweth him into his net.10.9 secretly: Heb. in the secret places
10He croucheth, and humbleth himself, that the poor may fall by his strong ones.10.10 He…: Heb. He breaketh himself10.10 by…: or, into his strong parts
11He hath said in his heart, God hath forgotten: he hideth his face; he will never see it.
12Arise, O LORD; O God, lift up thine hand: forget not the humble.10.12 humble: or, afflicted
13Wherefore doth the wicked contemn God? he hath said in his heart, Thou wilt not require it.
14Thou hast seen it; for thou beholdest mischief and spite, to requite it with thy hand: the poor committeth himself unto thee; thou art the helper of the fatherless.10.14 committeth: Heb. leaveth
15Break thou the arm of the wicked and the evil man: seek out his wickedness till thou find none.
16The LORD is King for ever and ever: the heathen are perished out of his land.
17LORD, thou hast heard the desire of the humble: thou wilt prepare their heart, thou wilt cause thine ear to hear:10.17 prepare: or, establish
18To judge the fatherless and the oppressed, that the man of the earth may no more oppress.10.18 oppress: or, terrify
