بەسەلئێل و ئۆهۆلیئاب
1هەروەها یەزدان بە موسای فەرموو: 2«بڕوانە، ئەوا من بەسەلئێلی کوڕی ئوری کوڕی حوورم لە هۆزی یەهودا هەڵبژاردووە، 3لە ڕۆحی خوداشەوە پڕم کردووە لە دانایی و تێگەیشتن و زانیاری لە هەموو جۆرە پیشەگەرییەک. 4بۆ داهێنانی داهێنانەکان، بۆ کارکردن لە زێڕ و زیو و بڕۆنز، 5بۆ تاشین و ڕازاندنەوەی بەرد، بۆ دارتاشی و بۆ کارکردن لە هەموو پیشەیەک. 6من ئۆهۆلیئابی کوڕی ئەحیساماک کە لە هۆزی دانە، لەگەڵ ئەوم داناوە.
«توانام داوە بە هەموو پیاوێکی پیشەوەر تاکو هەموو ئەو کارانە بکەن کە فەرمانم پێکردیت:
7«چادری چاوپێکەوتن، سندوقی پەیمان،
قەپاغەکەی کەفارەت کە لەسەریەتی،
هەموو کەلوپەلەکانی چادرەکە کە پێکهاتووە لە
8مێزەکە، قاپوقاچاغەکانی،
چرادانەکە کە لە زێڕی بێگەردە و هەموو قاپوقاچاغەکانی،
قوربانگاکەی بخوور،
9قوربانگاکەی قوربانی سووتاندن و هەموو قاپوقاچاغەکانی،
حەوزەکە و ژێرەکەی،
10هەروەها جلوبەرگە چنراوەکان،
جلوبەرگە پیرۆزەکان بۆ هارونی کاهین
و جلوبەرگی کوڕەکانی بۆ ئەنجامدانی کاهینیێتی،
11زەیتەکەی دەستنیشانکردن، بخووری بۆنخۆش بۆ شوێنی پیرۆز.
«هەروەک هەموو ئەوەی فەرمانم پێکردیت، دەیکەن.»
ڕۆژی حەسانەوە (شەبات)
12هەروەها یەزدان بە موسای فەرموو: 13«تۆ لەگەڵ نەوەی ئیسرائیل بدوێ و بڵێ: ”دەبێت شەممەکانی31:13 لە زمانی عیبری بە وشەی شەبات هاتووە، مەبەستی ڕۆژی حەسانەوەیە، کە ڕۆژی دوای شەش ڕۆژی بەدیهێنان خودا حەسایەوە، بڕوانە پەیدابوون 2:2. من بپارێزن، چونکە نیشانەیە لەنێوان من و ئێوە بۆ نەوەکانتان هەتا بزانن کە من یەزدانم ئەوەی پیرۆزتان دەکەم.
14«”شەممە بپارێزن، چونکە پیرۆزە بۆتان، ئەوەی گڵاوی بکات دەبێت بکوژرێت، چونکە هەرکەسێک لەو پشووەدا کارێک بکات ئەوا لەنێو گەلەکەیدا دادەبڕدرێت. 15شەش ڕۆژ کار دەکرێت، بەڵام لە ڕۆژی حەوتەم پشوودانی شەممەیە، پیرۆزە بۆ یەزدان، هەرکەسێک لە ڕۆژی شەممە کار بکات دەبێت بکوژرێت. 16نەوەی ئیسرائیل شەممە بپارێزن، بۆ ئەوەی نەوەکانیان وەک پەیمانێکی هەتاهەتایی پەیوەست بن بە شەممەوە. 17لەنێوان من و نەوەی ئیسرائیل نیشانەیەکە بۆ هەتاهەتایە، چونکە لە شەش ڕۆژدا یەزدان ئاسمان و زەویی دروستکرد و لە ڕۆژی حەوتەم لە کارکردن وەستا و پشووی دا.“»
18کاتێک کە لە شاخی سینا لە قسەکانی بووەوە لەگەڵ موسا، دوو تەختەکەی پەیمانی دایە موسا، تەختەی بەرد بوون و بە پەنجەی خودا نووسرا بوون.
Bezalel e Aoliabe
(Êx 35.30–36.1)
1Disse também o Senhor a Moisés: 2“Toma nota de que chamei Bezalel, filho de Uri e neto de Hur, da tribo de Judá, 3e que o enchi com o Espírito de Deus, dando-lhe sabedoria, capacidade e conhecimentos para todos os trabalhos. 4Ele está pois altamente dotado como artista desenhador de todas as peças feitas em ouro, prata e bronze. 5Está igualmente capacitado para trabalhar como joalheiro e escultor de madeira. 6Também nomeei Aoliabe, filho de Aisamaque, da tribo de Dan, para que seja seu assistente. Além disso, tenho dado especial sabedoria a todos os que são conhecidos como peritos na construção de tudo o que te indiquei para fazer, 7ou seja:
a tenda do encontro;
a arca do testemunho com o propiciatório sobre ela;
todo o mobiliário do tabernáculo;
8a mesa com os seus utensílios;
o candelabro de ouro puro e os seus utensílios;
o altar de incenso;
9o altar dos holocaustos com os seus instrumentos;
a bacia com o seu pedestal;
10o vestuário litúrgico e os santos paramentos para o sacerdócio de Aarão, assim como para os seus filhos, para que possam servir-me nesse santo ministério como sacerdotes;
11o óleo de unção; o incenso aromático para o lugar santo.
Deverão seguir rigorosamente as diretivas que te dei.”
O sábado
12Então o Senhor deu-lhe mais instruções: 13“Diz ao povo de Israel que descanse no meu dia de sábado, porque o sábado é um sinal para que se lembrem da aliança que existe entre mim e vocês, nas vossas gerações. É uma forma de vos ajudar a lembrarem-se de que eu sou o Senhor que vos santifica.
14Sim, repousem no sábado porque é um dia santo. Quem não obedecer a este mandamento deverá morrer. Seja quem for que fizer qualquer trabalho nesse dia deverá ser morto. 15Trabalhem somente seis dias, porque o sétimo é um dia especial de solene repouso, sagrado para o Senhor. Quem trabalhar no dia de repouso será condenado à morte. 16Esta lei é uma aliança perpétua e uma obrigação para o povo de Israel. 17Será um símbolo eterno da aliança que existe entre mim e o povo de Israel. Porque também em seis dias fez o Senhor os céus e a Terra, e no sétimo dia parou e descansou.”
18Tendo Deus acabado de falar com Moisés no monte Sinai, deu-lhe as duas placas de pedra em que estavam os dez mandamentos, escritos com o dedo de Deus.
