1«لەبەر ئەمە دڵم خورپە دەکات و
لە جێی خۆی دەست دەکات بە کوتان.
2بۆ نەڕەی دەنگەکەی و گرمەگرمی دەمی
گوێ شل بکە!
3لەژێر هەموو ئاسمان هەتا ئەوپەڕی زەوی،
بە بروسکەکەی دەردەبڕێت.
4لەدوای ئەوەش هەر دەنگی نەڕەکەی دێت،
بە دەنگی پڕ شانازییەکەی دەگرمێنێت.
کاتێک دەنگ دەداتەوە
بروسکەکەی ڕاناگرێت.
5خودا بە دەنگێکی سەرسوڕهێنەر دەگرمێنێت؛
کاری مەزنی وا دەکات کە ئێمە تێیناگەین.
6بە بەفر دەفەرموێت: ”بکەوە سەر زەوی،“
هەروەها بە تاوە باران دەفەرموێت: ”بە لێزمە ببارێ.“
7مۆر لە دەستی هەموو مرۆڤێک دەدات،
بۆ ئەوەی هەموو خەڵکی دروستکەری خۆیان بناسن.
8گیانلەبەران دەچنە ناو لانەکانی خۆیانەوە و
لەناو کونەکانی خۆیان دەمێننەوە.
9لە باشوورەوە ڕەشەبا دێت و
لە باکووریشەوە سەرما.
10لە هەناسەی خوداوە بەستەڵەک پەیدا دەبێت و
سەر ڕووی ئاوەکان دەبنە سەهۆڵ.
11هەروەها هەورەکان بە شێ بار دەکات؛
بروسکەکەی بەناو هەورەکاندا پەرت دەکات.
12بەگوێرەی خواستی ئەو
لەسەر ڕووی زەوی ئاوەدان دەگەڕێن
هەتا هەموو ئەوە بکات کە فەرمانی پێ دەکرێت.
13هەورەکان دەهێنێت بۆ تەمبێکردنی خەڵک،
یان بۆ ئەوەی ئاو بداتە زەوییەکەی و
خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی پیشان بدات.
14«ئەیوب گوێ بۆ ئەمە شل بکە!
هەستە و لە پەرجووەکانی خودا وردبەرەوە.
15ئایا دەزانیت خودا چۆن فەرمان بە هەورەکان دەکات،
یان درەوشانەوەی هەورە بروسکەکەی چۆنە؟
16ئایا دەزانیت چۆن هەورەکان بە ئاسمانەوە وەستاون،
ئایا کارە سەرسوڕهێنەرەکانی خودا دەزانیت ئەوەی کە زانیاری تەواوە؟
17ئەی ئەوەی لەناو جلوبەرگەکەت گەرما دەتخوات
بە کپبوونی زەوی بە بای باشوور،
18ئایا دەتوانیت هاوکاری ئەو بکەیت ئاسمان بڵاو بکەیتەوە،
کە وەک ئاوێنەیەکی لە بڕۆنز داڕێژراو ڕەقە؟
19«پێمان بڵێ کە چی پێ بڵێین؛
لەبەر ئەوەی ئێمە لە تاریکیداین ناتوانین داواکارییەکەمان ئامادە بکەین.
20ئایا دەبێت پێی بگوترێت کە من دەمەوێ قسە بکەم؟
ئایا مرۆڤ قسە دەکات بۆ ئەوەی خۆی بە قووتدان بدات؟
21ئێستاش کەس ناتوانێت تەماشای خۆر بکات
کە لە ئاسماندا دەدرەوشێتەوە
دوای ئەوەی با هەڵیکرد و ئاسمانی بێگەرد کرد.
22لە باکوورەوە بە شکۆمەندییەکی زێڕین دێت،
خودای شکۆدار و سامناک دێت.
23ئێمە پەی بە خودای هەرە بەتوانای باڵادەست نابەین،
کە لەبەر دادپەروەرییە مەزنەکەی و ڕاستودروستییە زۆرەکەی ستەم ناکات.
24لەبەر ئەمە خەڵکی لێی دەترسن،
چونکە ئاوڕ دەداتەوە لەوانەی کە بە دڵیان دانان.»
La grandeur de l’œuvre de Dieu
1A ce spectacle mon cœur tremble
et il bat à tout rompre.
2Ecoutez, écoutez ╵le fracas de sa voix,
et tous ces grondements ╵qui sortent de sa bouche
3et vont rouler ╵dans toute l’étendue du ciel.
Et ses éclairs atteignent ╵les confins de la terre.
4Puis une voix rugit : ╵il fait tonner ╵sa voix majestueuse,
il ne retient plus ses éclairs ╵lorsqu’on entend sa voix.
5Oui, sa voix tonne ╵de façon extraordinaire,
il fait de grandes choses ╵dépassant notre entendement.
6Car il dit à la neige ╵de tomber sur la terre,
et il commande aux pluies, ╵même aux pluies torrentielles.
7Il paralyse ainsi ╵l’activité humaine,
afin que tous les hommes sachent ╵que c’est bien là son œuvre.
8Les animaux eux-mêmes ╵se terrent dans leurs gîtes
et ils s’abritent ╵au fond de leurs tanières.
9Des profondeurs australes ╵surgit un ouragan,
et des vents d’aquilon ╵amènent la froidure.
10Sous le souffle de Dieu, ╵l’eau se transforme en glace,
les étendues liquides ╵se figent en un bloc.
11Il charge les nuages ╵d’humidité,
et répand ses éclairs ╵à travers les nuées.
12Sa main les fait tourbillonner, ╵tournoyer selon ses desseins,
afin qu’ils exécutent ╵tout ce qu’il leur commande
sur la face du monde.
13S’agit-il de frapper ╵la terre du bâton
ou de lui témoigner ╵de la bonté ? ╵Ce sont eux qu’il délègue.
14Ecoute cela, Job,
arrête-toi, et réfléchis ╵aux merveilles de Dieu.
15Sais-tu comment ╵Dieu contrôle ces choses,
comment il fait jaillir ╵l’éclair de ses nuages ?
16Sais-tu comment les nues ╵conservent l’équilibre ?
Ce sont là les merveilles ╵de celui dont la science ╵atteint la perfection.
17Toi dont les habits sont trop chauds,
lorsque languit la terre ╵sous le vent du midi,
18peux-tu aider Dieu à étendre ╵la voûte des nuées
et la rendre solide ╵pareille à un miroir ╵coulé dans le métal37.18 Dans Dt 28.23, le ciel de bronze (nous dirions : de plomb) représente une canicule très forte. ?
19Pourrais-tu nous faire savoir ╵ce que nous lui dirons ?
Nous ne pourrons argumenter : ╵tout est obscur pour nous.
20Quand je prends la parole, ╵doit-on l’en avertir ?
Faut-il qu’on le mette au courant ╵pour qu’il soit informé ?
21Soudain disparaît la lumière, ╵cachée par les nuages,
mais, dès qu’un vent se lève, ╵ceux-ci sont balayés.
22Du septentrion vient ╵une lueur dorée,
autour de Dieu rayonne ╵un éclat redoutable.
23Il est le Tout-Puissant, ╵nous ne pouvons l’atteindre.
Il est grand en puissance
ainsi qu’en équité ;
pleinement juste, ╵il n’opprime personne37.23 Autre traduction : il n’opprime pas celui qui est pleinement juste..
24Voilà pourquoi les hommes ╵doivent le craindre,
mais lui ne tient pas compte ╵de ceux qui se croient sages.
