وەڵامی دووەمی چۆفەر
1چۆفەری نەعماتیش وەڵامی دایەوە:
2«لەبەر جۆشانی ناخم،
بیرکردنەوەکانم هانم دەدەن وەڵام بدەمەوە.
3گوێم لە سەرزەنشتەکانی تۆ دەبێت کە سووکایەتیم پێ دەکەیت،
ڕۆحی تێگەیشتنم وام لێ دەکات وەڵام بدەمەوە.
4«ئایا لە کۆنەوە ئەمەت نەزانیوە،
لەو کاتەوەی مرۆڤ لەسەر زەوی دانراوە؟
5هاواری خۆشی خراپەکاران کورتە و
خۆشی خوانەناس بۆ ساتێکە.
6هەرچەندە لووتبەرزی خوانەناس بگاتە ئاسمان و
سەریشی لە هەور بدات،
7بەڵام وەک تەپاڵە خۆی بۆ هەتاهەتایە لەناودەچێت و
ئەوانەی بینیویانە دەڵێن: ”کوا؟“
8وەک خەون دەفڕێت و ئیتر نامێنێت،
وەک مۆتەکەیەک دەردەکرێت.
9چاوێک کە بینیویەتی دیسان نایبینێتەوە،
جارێکی دیکە شوێنەکەشی نابینرێت.
10کوڕەکانی هەوڵ دەدەن هەژاران ڕازی بکەن؛
دەستەکانی سامانەکەی دەدەنەوە.
11ئێسکەکانی پڕ لە گەنجیێتین،
بەڵام ئەو گەنجیێتییە لەگەڵیدا لەناو خاک ڕادەکشێت.
12«کە خراپە لەناو دەمی شیرین بێت و
لەژێر زمانی بیشارێتەوە،
13دڵی پێی سووتاو و بەجێی نەهێشت،
بەڵکو لەناو گەرویدا بەندی کرد،
14بەڵام نانەکەی لەناو ڕیخۆڵەکانی دەگۆڕێت،
دەبێتە تاڵی ژەهری مار لەناو سکی.
15سامانێکی قووت دا و دەیڕشێنێتەوە؛
خودا لەناو سکی وەدەری دەنێت.
16ژەهری مار دەمژێت؛
زمانی مار دەیکوژێت.
17جۆگەکان نابینێت،
ڕووبارە ڕۆیشتووەکانی هەنگوین و قەیماغ.
18بەری ماندووبوونەکەی دێنێتەوە و قووتی نادات،
لە قازانجی بازرگانییەکەی خۆشی نابینێت.
19لەبەر ئەوەی هەژارانی وردوخاش کرد و بەجێی هێشتن؛
دەستی بەسەر ماڵێکدا گرت کە بنیادی نەنابوو.
20«بێگومان لە ناخیدا نەیزانی بەس چییە؛
ئەوەی ئارەزووی دەکات دەربازی ناکات.
21خواردنەکەی پاشماوەی نییە؛
ئیتر خێروخۆشییەکەی بەردەوام نابێت.
22لەوپەڕی سەڵتەنەتیدا تووشی تەنگانە دەبێت،
دەستی هەموو ڕەنجدەرێکی دێتە سەر.
23لە کاتێکدا سکی خۆی پڕ دەکات،
خودا گڕی تووڕەیی خۆی بۆ دەنێرێت و
وەکو باران بەسەریدا دەیبارێنێت.
24لە چەکی ئاسنەوە ڕادەکات و
تیری بڕۆنز دەیبڕێت.
25تیرەکەی ڕاکێشا و لە پشتییەوە هاتە دەرەوە،
نووکی بریسکەدار زراوی بڕی.
ترسی بەسەرەوەیە؛
26هەموو تاریکییەک بۆ گەنجینەکانی شاردراوەتەوە.
ئاگرێک دەیخوات فووی لێ نەکراوە،
ئەوەی لە چادرەکەی مابێتەوە لووشی دەدات.
27ئاسمان تاوانەکەی ئاشکرا دەکات،
زەوی لێی ڕادەپەڕێت.
28لەو ڕۆژەی کە خودا تووڕەییەکەی دەبارێنێت،
لافاوێک ماڵەکەی دەبات.
29ئەمە بەشی کەسی خراپە لە خوداوە،
میراتی دیاریکراوە لە خوداوە.»
Zophar
1Then Zophar the Naamathite replied:
2‘My troubled thoughts prompt me to answer
because I am greatly disturbed.
3I hear a rebuke that dishonours me,
and my understanding inspires me to reply.
4‘Surely you know how it has been from of old,
ever since mankind20:4 Or Adam was placed on the earth,
5that the mirth of the wicked is brief,
the joy of the godless lasts but a moment.
6Though the pride of the godless person reaches to the heavens
and his head touches the clouds,
7he will perish for ever, like his own dung;
those who have seen him will say, “Where is he?”
8Like a dream he flies away, no more to be found,
banished like a vision of the night.
9The eye that saw him will not see him again;
his place will look on him no more.
10His children must make amends to the poor;
his own hands must give back his wealth.
11The youthful vigour that fills his bones
will lie with him in the dust.
12‘Though evil is sweet in his mouth
and he hides it under his tongue,
13though he cannot bear to let it go
and lets it linger in his mouth,
14yet his food will turn sour in his stomach;
it will become the venom of serpents within him.
15He will spit out the riches he swallowed;
God will make his stomach vomit them up.
16He will suck the poison of serpents;
the fangs of an adder will kill him.
17He will not enjoy the streams,
the rivers flowing with honey and cream.
18What he toiled for he must give back uneaten;
he will not enjoy the profit from his trading.
19For he has oppressed the poor and left them destitute;
he has seized houses he did not build.
20‘Surely he will have no respite from his craving;
he cannot save himself by his treasure.
21Nothing is left for him to devour;
his prosperity will not endure.
22In the midst of his plenty, distress will overtake him;
the full force of misery will come upon him.
23When he has filled his belly,
God will vent his burning anger against him
and rain down his blows on him.
24Though he flees from an iron weapon,
a bronze-tipped arrow pierces him.
25He pulls it out of his back,
the gleaming point out of his liver.
Terrors will come over him;
26total darkness lies in wait for his treasures.
A fire unfanned will consume him
and devour what is left in his tent.
27The heavens will expose his guilt;
the earth will rise up against him.
28A flood will carry off his house,
rushing waters20:28 Or The possessions in his house will be carried off, / washed away on the day of God’s wrath.
29Such is the fate God allots the wicked,
the heritage appointed for them by God.’
