욥기 14 – KLB & PCB

Korean Living Bible

욥기 14:1-22

1“여인에게서 난 사람은 사는 날이 적고 괴로움이 가득하며

2꽃처럼 잠시 있다가 시들어지고 빠르게 지나가는 그림자 같아서 이 세상에 오래 머물지 않습니다.

3주는 이와 같은 자를 감시하시고 끌어내어 심문하려고 하십니까?

4어떻게 더러운 것에서 깨끗한 것이 나올 수 있겠습니까? 그렇게 할 수 있는 자는 아무도 없습니다.

5주께서는 인생의 사는 날과 달 수를 미리 정하시고 아무도 그 이상은 더 살지 못하도록 수명의 한계를 정해 놓으셨습니다.

6그러므로 그에게서 주의 눈길을 돌이키시고 그를 내버려 두어 잠시라도 품꾼과 같은 고달픈 삶을 쉬게 하소서.

7“차라리 나무라면 희망이 있겠습니다. 그것은 찍혀도 다시 움이 트고 싹이 나서 연한 가지를 내며

8그 뿌리가 땅 속에서 늙고 줄기가 땅에서 죽을지라도

9물기만 있으면 다시 움이 돋고 싹이 나서 새로 심은 묘목처럼 됩니다.

10그러나 사람은 죽으면 그것으로 끝장입니다. 그가 죽으면 어디로 가겠습니까?

11바닷물이 증발하여 줄어들고 강물이 말라 없어지듯이

12사람이 죽어 누우면 다시 일어나지 못하고 하늘이 없어지기까지 눈을 뜨지 못하며 잠에서 깨어나지 못합니다.

13주여, 나를 14:13 또는 ‘음부에’죽은 자들과 함께 감추어 주시고 주의 분노가 그칠 때까지 나를 숨겨 주시며 시간을 정하시고 나를 다시 기억하소서.

14사람이 죽으면 어떻게 다시 살아날 수 있겠습니까? 나는 이 고통스러운 시련이 끝날 때까지 참고 기다리겠습니다.

15그 후에는 주께서 나를 부르실 것이요 나는 대답할 것이며 주께서는 주의 손으로 만드신 나를 그리워할 것입니다.

16그 때는 주께서 나의 걸음을 세셔도 내 죄는 들추어내지 않으시고

17그 모든 것을 덮어 주시며 용서해 주실 것입니다.

18-19“산이 침식되어 무너지고 바위가 그 자리에서 옮겨지며 물이 돌을 닳게 하고 급류가 땅의 흙을 씻어 내려가듯이 주께서는 사람의 희망을 꺾어 버리십니다.

20-21주께서 사람을 이기시고 그를 영원히 떠나게 하여 그의 얼굴빛이 변하게 하시므로 그의 아들들이 존귀해도 그가 그것을 알지 못하며 그들이 천하게 되어도 그 사실을 깨닫지 못합니다.

22그에게는 오직 고통과 슬픔만이 있을 따름입니다.”

Persian Contemporary Bible

ايوب 14:1-22

1انسان چقدر ناتوان است. عمرش كوتاه و پر از زحمت است. 2مثل گل، لحظه‌ای می‌شكفد و زود پژمرده می‌شود و همچون سايهٔ ابری كه در حركت است به سرعت ناپديد می‌گردد. 3ای خدا، آيا با انسانهای ضعيف بايستی اينچنين سختگيری كنی و از آنها بخواهی تا حساب پس دهند؟ 4چطور انتظار داری از يک چيز كثيف چيز پاكی بيرون آيد؟ 5روزهای عمر او را از پيش تعيين كرده‌ای و او قادر نيست آن را تغيير دهد. 6پس نگاه غضب‌آلود خود را از وی برگردان و او را به حال خود بگذار تا پيش از آنكه بميرد چند صباحی در آرامش زندگی كند.

7برای درخت اميدی هست، چون اگر بريده شود باز سبز می‌شود و شاخه‌های تر و تازه می‌روياند. 8‏-9اگر ريشه‌هايش در زمين فرسوده شود و كنده‌اش بپوسد، باز مانند نهال تازه نشانده‌ای به مجرد رسيدن آب از نو جوانه زده، شكوفه می‌آورد. 10ولی وقتی انسان می‌ميرد، فاسد می‌شود و اثری از او باقی نمی‌ماند. 11‏-12همانطور كه آب درياچه بخار می‌گردد و آب رودخانه در خشكسالی ناپديد می‌شود، همچنان انسان برای هميشه بخواب می‌رود و تا نيست شدن آسمانها ديگر برنمی‌خيزد و كسی او را بيدار نمی‌كند. 13ای كاش مرا تا زمانی كه خشمگين هستی در كنار مردگان پنهان می‌كردی و پس از آن دوباره به ياد می‌آوردی.

14وقتی انسان بميرد، آيا دوباره زنده می‌شود؟ من در تمام روزهای سخت زندگی در انتظار مرگ و خلاصی خود خواهم بود. 15آنگاه تو مرا صدا خواهی كرد و من جواب خواهم داد؛ و تو مشتاق اين مخلوق خود خواهی شد. 16مواظب قدمهايم خواهی بود و گناهانم را از نظر دور خواهی داشت. 17تو خطاهای مرا خواهی پوشاند و گناهانم را پاک خواهی نمود.

18‏-19كوهها فرسوده و ناپديد می‌شوند. آب، سنگها را خرد می‌كند و به صورت شن در می‌آورند. سيلابها خاک زمين را می‌شويد و با خود می‌برد. اميد انسان را باطل می‌سازی. 20او را از توان می‌اندازی و پير و فرتوت به كام مرگ می‌فرستی. 21اگر پسرانش به عزت و افتخار برسند او از آنها اطلاع نخواهد داشت و اگر به ذلت و خواری بيفتند از آن نيز بی‌خبر خواهد بود. 22نصيب انسان فقط اندوه و درد است.