1We then that are strong ought to bear the infirmities of the weak, and not to please ourselves. 2Let every one of us please his neighbour for his good to edification. 3For even Christ pleased not himself; but, as it is written, The reproaches of them that reproached thee fell on me. 4For whatsoever things were written aforetime were written for our learning, that we through patience and comfort of the scriptures might have hope. 5Now the God of patience and consolation grant you to be likeminded one toward another according to Christ Jesus: 6That ye may with one mind and one mouth glorify God, even the Father of our Lord Jesus Christ.
7Wherefore receive ye one another, as Christ also received us to the glory of God. 8Now I say that Jesus Christ was a minister of the circumcision for the truth of God, to confirm the promises made unto the fathers: 9And that the Gentiles might glorify God for his mercy; as it is written, For this cause I will confess to thee among the Gentiles, and sing unto thy name. 10And again he saith, Rejoice, ye Gentiles, with his people. 11And again, Praise the Lord, all ye Gentiles; and laud him, all ye people. 12And again, Esaias saith, There shall be a root of Jesse, and he that shall rise to reign over the Gentiles; in him shall the Gentiles trust. 13Now the God of hope fill you with all joy and peace in believing, that ye may abound in hope, through the power of the Holy Ghost. 14And I myself also am persuaded of you, my brethren, that ye also are full of goodness, filled with all knowledge, able also to admonish one another. 15Nevertheless, brethren, I have written the more boldly unto you in some sort, as putting you in mind, because of the grace that is given to me of God, 16That I should be the minister of Jesus Christ to the Gentiles, ministering the gospel of God, that the offering up of the Gentiles might be acceptable, being sanctified by the Holy Ghost. 17I have therefore whereof I may glory through Jesus Christ in those things which pertain to God. 18For I will not dare to speak of any of those things which Christ hath not wrought by me, to make the Gentiles obedient, by word and deed, 19Through mighty signs and wonders, by the power of the Spirit of God; so that from Jerusalem, and round about unto Illyricum, I have fully preached the gospel of Christ. 20Yea, so have I strived to preach the gospel, not where Christ was named, lest I should build upon another man’s foundation: 21But as it is written, To whom he was not spoken of, they shall see: and they that have not heard shall understand. 22For which cause also I have been much hindered from coming to you. 23But now having no more place in these parts, and having a great desire these many years to come unto you; 24Whensoever I take my journey into Spain, I will come to you: for I trust to see you in my journey, and to be brought on my way thitherward by you, if first I be somewhat filled with your company. 25But now I go unto Jerusalem to minister unto the saints. 26For it hath pleased them of Macedonia and Achaia to make a certain contribution for the poor saints which are at Jerusalem. 27It hath pleased them verily; and their debtors they are. For if the Gentiles have been made partakers of their spiritual things, their duty is also to minister unto them in carnal things. 28When therefore I have performed this, and have sealed to them this fruit, I will come by you into Spain. 29And I am sure that, when I come unto you, I shall come in the fulness of the blessing of the gospel of Christ.
30Now I beseech you, brethren, for the Lord Jesus Christ’s sake, and for the love of the Spirit, that ye strive together with me in your prayers to God for me; 31That I may be delivered from them that do not believe in Judaea; and that my service which I have for Jerusalem may be accepted of the saints; 32That I may come unto you with joy by the will of God, and may with you be refreshed. 33Now the God of peace be with you all. Amen.
Lig-onon Nato ang mga Maluya
1Kita nga mga malig-on sa pagtuo kinahanglan mosabot ug motabang sa atong mga kauban nga maluya pa. Dili lang ang atong kaugalingon ang atong hunahunaon, 2kondili hunahunaon usab nato ang kaayohan sa atong isigka-tumutuo, aron malig-on ang iyang pagtuo. 3Bisan gani si Cristo wala maghandom sa iyang kaugalingon nga kaayohan. Miingon siya sumala sa Kasulatan, “Gisakitan usab ako sa mga pag-insulto sa mga tawo kanimo.”15:3 Tan-awa usab ang Salmo 69:9. 4Ang tanan nga nahisulat sa Kasulatan kaniadto gisulat sa pagtudlo kanato. Kini nagahatag kanato ug paglaom ug kadasig samtang kita nagahulat nga mapailubon.
5Hinaut nga ang Dios nga nagahatag kanato sa kalig-on ug kadasig sa pag-antos sa mga kalisod magtabang kaninyo nga maghiusa isip mga sumusunod ni Cristo Jesus, 6aron maghiusa kamo sa pagdayeg sa Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Maayong Balita alang sa mga Dili Judio
7Gidawat kamo ni Cristo, busa dawata usab ninyo ang inyong isigka-tumutuo aron madayeg ang Dios. 8Ang hinungdan kon nganong gisugo si Jesus sa pag-alagad sa mga Judio dili lang sa pagpakita nga ang Dios kasaligan sa pagtuman sa iyang mga saad sa ilang mga katigulangan, 9kondili sa pagpakita usab ngadto sa mga dili Judio sa kalooy sa Dios, aron modayeg usab sila sa Dios. Kay nagaingon ang Kasulatan:
“Magasugilon ako sa imong kaayo uban sa mga dili Judio,
ug mag-awit ako ug mga pagdayeg kanimo.”15:9 Tan-awa usab ang 2 Sam. 22:50; Salmo 18:49.
10May nahisulat usab sa Kasulatan nga nagaingon,
“Kamo nga mga dili Judio, paglipay kamo uban sa mga pinili sa Dios!”15:10 Tan-awa usab ang Deu. 32:43.
11Ug nagaingon pa kini,
“Tanan kamong mga dili Judio, dayga ninyo ang Ginoo;
Tanan kamong mga katawhan, dayga ninyo siya!”15:11 Tan-awa usab ang Salmo 117:1.
12Nagaingon usab si Isaias,
“Sa mga kaliwat ni Jesse
magagikan ang magadumala sa mga dili Judio,
ug mosalig sila kaniya.”15:12 Tan-awa usab ang Isa. 11:10.
13Hinaut nga ang Dios nga tinubdan sa paglaom maghatag usab kaninyog kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo kaniya, aron pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo mosamot kadako ang inyong paglaom.
Ang Hinungdan sa Pagsulat ni Pablo Niini
14Mga igsoon, nasiguro ko gayod nga maayo kamong mga tawo. Nasiguro ko usab nga daghan na ang inyong nahibaloan, ug makahimo na kamo sa pagtinambagay sa usag usa. 15Apan niining sulata, gipahinumdoman ko kamo mahitungod sa pipila ka mga butang tungod kay dili ko gusto nga malimtan ninyo kini. Wala ako mahadlok sa pagsulti kaninyo niining mga butanga, tungod kay sa grasya sa Dios gihatagan niya akog gahom 16nga mahimong alagad ni Cristo Jesus ngadto sa mga dili Judio. Nagaalagad ako kanila isip pari15:16 pari: ingon nga ang pari nagadala ug halad ngadto sa Dios, si Pablo nagadala usab ug mga tawo ngadto sa Dios isip halad. ug gitudlo ko kanila ang Maayong Balita gikan sa Dios aron mahimo silang halad nga iyang kahimut-an, nga mahimong iya pinaagi sa Espiritu Santo. 17Ug tungod kay anaa ako kang Cristo Jesus, makapasigarbo ako sa akong nahimo nga pag-alagad sa Dios. 18Ug wala akoy lain nga ikapasigarbo kondili ang mga gibuhat ni Cristo pinaagi kanako, nga ang mga dili Judio nagasunod na kaniya pinaagi sa akong mga pagtudlo ug mga binuhatan, 19sa tabang sa mga milagro ug kahibulongang mga butang—nga nahimo pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo. Gisangyaw ko ang Maayong Balita mahitungod kang Jesus sa bisan asa nga akong giadtoan, gikan sa Jerusalem hangtod sa Iliricum. 20Tinguha ko gayod nga magsangyaw sa mga lugar diin ang mga tawo wala pa makadungog sa Maayong Balita mahitungod kang Cristo, tungod kay dili ko gusto nga magsangyaw sa mga lugar nga nasangyawan na sa uban. 21Sama sa gi-ingon sa Kasulatan:
“Ang wala pa masuginli mahitungod kaniya makaila;
Ug ang wala pa makadungog makasabot.”15:21 Tan-awa usab ang Isa. 52:15.
Ang Plano ni Pablo sa Pag-adto sa Roma
22Mao kana ang hinungdan nga wala ako makaanha diha kaninyo, tungod kay naglibot pa ako sa mga lungsod dinhi. 23Apan karon, tungod kay nahuman ko na ang akong trabaho niining mga dapita ug tungod kay pila na ka tuig akong nagtinguha nga makaanha diha kaninyo, 24hinaut nga magkita na gayod kita. Kay ang akong plano, moagi ako diha kaninyo sa akong pag-adto sa Espanya. Gusto ko nga magmalipayon sa akong pagpakig-uban kaninyo bisan sa hamubo lang nga panahon, sa dili pa ako molahos pinaagi sa inyong tabang. 25Sa pagkakaron, moadto una ako sa Jerusalem aron sa paghatod sa hinabang alang sa mga tumutuo didto. 26Kay ang mga tumutuo sa Macedonia ug Acaya nagbuluntaryo sa paghatag ug hinabang alang sa mga tumutuo nga kabos didto sa Jerusalem. 27Ilang kagustohan ang pagbuhat niini. Hinuon may utang kabubut-on sila sa mga tumutuo sa Jerusalem. Kay kon dili tungod sa mga tumutuo sa Jerusalem, kining mga dili Judio wala makadawat sa mga espirituhanon nga mga panalangin. Busa angay nga tabangan sa mga dili Judio ang mga tumutuo sa Jerusalem sa ilang materyal nga mga kinahanglanon. 28Sa pagkahuman ko ug hatag kanila niining mga hinabang mohapit ako diha kaninyo sa dili pa ako moadto sa Espanya. 29Ug nagatuo ako nga sa pag-anha ko diha, daghan nga panalangin gikan kang Cristo ang madawat sa matag usa kanato.
30Busa mga igsoon, tungod kang Jesu-Cristo nga atong Ginoo, ug tungod sa gugma nga gihatag sa Espiritu Santo kanako, nagahangyo ako nga moduyog kamo kanako sa pag-ampo nga mahinugtanon ngadto sa Dios alang kanako. 31Pag-ampo kamo nga dili ako pasipad-an sa mga dili tumutuo didto sa Judea, ug pag-ampo usab kamo nga malipay ang mga tumutuo sa Jerusalem sa hinabang nga akong dad-on kanila. 32Pagkahuman niini, kon itugot sa Dios, moanha ako diha kaninyo nga puno sa kalipay, ug makapahulay ako uban kaninyo. 33Hinaut nga ubanan kamo sa Dios nga nagahatag ug kalinaw sa atong kinabuhi. Amen.
