To the chief Musician, A Psalm of David.
1Hold not thy peace, O God of my praise;
2For the mouth of the wicked and the mouth of the deceitful are opened against me: they have spoken against me with a lying tongue.109.2 of the deceitful: Heb. of deceit109.2 are opened: Heb. have opened themselves
3They compassed me about also with words of hatred; and fought against me without a cause.
4For my love they are my adversaries: but I give myself unto prayer.
5And they have rewarded me evil for good, and hatred for my love.
6Set thou a wicked man over him: and let Satan stand at his right hand.109.6 Satan: or, an adversary
7When he shall be judged, let him be condemned: and let his prayer become sin.109.7 be condemned: Heb. go out guilty, or, wicked
8Let his days be few; and let another take his office.109.8 office: or, charge
9Let his children be fatherless, and his wife a widow.
10Let his children be continually vagabonds, and beg: let them seek their bread also out of their desolate places.
11Let the extortioner catch all that he hath; and let the strangers spoil his labour.
12Let there be none to extend mercy unto him: neither let there be any to favour his fatherless children.
13Let his posterity be cut off; and in the generation following let their name be blotted out.
14Let the iniquity of his fathers be remembered with the LORD; and let not the sin of his mother be blotted out.
15Let them be before the LORD continually, that he may cut off the memory of them from the earth.
16Because that he remembered not to shew mercy, but persecuted the poor and needy man, that he might even slay the broken in heart.
17As he loved cursing, so let it come unto him: as he delighted not in blessing, so let it be far from him.
18As he clothed himself with cursing like as with his garment, so let it come into his bowels like water, and like oil into his bones.109.18 into his bowels: Heb. within him
19Let it be unto him as the garment which covereth him, and for a girdle wherewith he is girded continually.
20Let this be the reward of mine adversaries from the LORD, and of them that speak evil against my soul.
21But do thou for me, O GOD the Lord, for thy name’s sake: because thy mercy is good, deliver thou me.
22For I am poor and needy, and my heart is wounded within me.
23I am gone like the shadow when it declineth: I am tossed up and down as the locust.
24My knees are weak through fasting; and my flesh faileth of fatness.
25I became also a reproach unto them: when they looked upon me they shaked their heads.
26Help me, O LORD my God: O save me according to thy mercy:
27That they may know that this is thy hand; that thou, LORD, hast done it.
28Let them curse, but bless thou: when they arise, let them be ashamed; but let thy servant rejoice.
29Let mine adversaries be clothed with shame, and let them cover themselves with their own confusion, as with a mantle.
30I will greatly praise the LORD with my mouth; yea, I will praise him among the multitude.
31For he shall stand at the right hand of the poor, to save him from those that condemn his soul.109.31 those…: Heb. the judges of
شكايت از دست ظالم
1ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش! 2بدكاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گويند. 3با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند. 4من آنها را دوست دارم و برای ايشان دعای خير می‌كنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند. 5به عوض خوبی، به من بدی می‌كنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمايند.
6ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار يكی از بدخواهانش كنار او بايستد و بر ضد او شهادت دهد. 7بگذار او در محاكمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برايش جرم محسوب گردد. 8عمرش كوتاه شود و ديگری جا و مقام او را بگيرد. 9فرزندانش يتيم و زنش بيوه شود. 10فرزندانش آواره شده، در ميان ويرانه‌های خانهٔ خود به گدايی بنشينند. 11طلبكاران تمام دارايی او را ضبط نمايند و بيگانگان هر آنچه را كه او به زحمت اندوخته است، تاراج كنند. 12كسی بر او رحم نكند و برای يتيمان او دل نسوزاند. 13نسلش به کلی از بين برود و ديگر نامی از آنها باقی نماند. 14خداوند گناهان اجدادش را به ياد آورد و گناهان مادرش را نيامرزد. 15گناهان آنها در نظر خداوند هميشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمين محو گردد.
16اين دشمن من رحم نداشت. او بر فقيران و بی‌كسان ظلم می‌كرد و آنها را می‌كشت. 17دوست داشت مردم را نفرين كند، پس خودش نفرين شود. نمی‌خواست به مردم بركت رساند، پس خود از بركت محروم شود. 18-19تمام وجودش به نفرين آلوده بود، پس باشد كه نفرينهای او مانند آبی كه می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهايش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گيرد و چون كمربند، به دور او حلقه زند.
20ای خداوند، دشمنانم را كه درباره من دروغ می‌گويند و مرا تهديد به مرگ می‌كنند، اينچنين مجازات كن. 21اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر رحمت عظيم خويش، مرا نجات ده، 22زيرا كه من فقير و درمانده و دل شكسته‌ام؛ 23همچون سايه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام. 24از بس روزه گرفته‌ام زانوهايم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود. 25نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بينند، سر خود را تكان می‌دهند و مسخره‌ام می‌كنند.
26ای خداوند، ای خدای من، مرا ياری فرما؛ مطابق رحمت خود، مرا نجات بده، 27تا بدخواهانم بدانند كه تو نجات دهندهٔ من هستی. 28آنها مرا نفرين كنند، اما تو مرا بركت بده. آنها سرافكنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود. 29دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گيرد.
30خداوند را بسيار سپاس خواهم گفت و در بين مردم او را ستايش خواهم كرد، 31زيرا او از بيچارگان پشتيبانی می‌كند و ايشان را از دست ظالمان می‌رهاند.
